Αντίο και γεια σου!
Tim Buckley - Goodbye And Hello (Αύγουστος: μόνο/Σεπτέμβριος: στέρεο 1967, Elektra)
: A1 No Man Can Find The War (Beckett, Buckley) - 2:58, A2 Carnival Song (Buckley) - 3:10, A3 Pleasant Street (Buckley) - 5:15, A4 Hallucinations (Beckett, Buckley) - 4:55, A5 I Never Asked To Be Your Mountain (Buckley) - 6:02, B1 Once I Was (Buckley) - 3:22, B2 Phantasmagoria In Two (Buckley) - 3:29, B3 Knight-Errant (Beckett, Buckley) - 2:00, B4 Goodbye And Hello (Beckett, Buckley) - 8:38, B5 Morning Glory (Beckett, Buckley) - 2:52
Μουσικοί: Tim Buckley (εξάχορδη & δωδεκάχορδη ακουστική κιθάρα, μπότλνεκ κιθάρα, καλίμπα (πιάνο δαχτύλων), βιμπράφωνο, φωνητικά), Lee Underwood (ληντ κιθάρα), Brian Hartzler / John Forsha (κιθάρα), Jim Fielder / Jimmy Bond (μπάσο), Don Randi (πιάνο, αρμόνιο, τσέμπαλο), Henry Diltz (φυσαρμόνικα B1), Jerry Yester (πιάνο, όργανο, αρμόνιο), Carter C.C. Collins (κόνγκας, κρουστά), Dave Guard (καλίμπα, ντέφι), Eddie Hoh / Jim Gordon (τύμπανα)
Παραγωγή / Μηχανικοί / Ένθετο: Jac Holzman / Jerry Yester (υπεύθυνος ηχογράφησης), Bruce Botnick (μίξη) / Larry Beckett
Ηχογραφήθηκε τον Ιούνιο του 1967 στα Studio Western Recorder & Whitney, Λος Άντζελες
Tim Buckley με τον
Lee Underwood
Εντυπωσιασμένος από την ποικιλομορφία των
Revolver και
Blonde On Blonde και με τις φολκ-τζαζ μεθόδους του ήρωά του,
Fred Neil, ο νέος φόλκι του
LA,
Tim Buckley ήταν αποφασισμένος να ανεβάσει τον πήχη με το δεύτερο άλμπουμ του,
Goodbye And Hello. Κάθε κομμάτι, επέμενε ο
Buckley, έπρεπε να έχει το δικό του ξεχωριστό μουσικό χαρακτήρα, οι εκρήξεις της ατομικής βόμβας στο αντιπολεμικό τραγούδι "
No Man Can Find The War", οι θόρυβοι τσίρκου που έδιναν έμφαση στο πανηγυρτζίδικο όργανο του "
Carnival Song", ενώ η δική του ζαλισμένη σλάιντ κιθάρα και η αρωματισμένη αραβική μελωδία χάριζε ένα μυστηριώδες χαρακτήρα στο παραισθησιακό "
Hallucinations". Υπήρχε και το υπέροχο, αγαπημένο, "
Pleasant Street" με την εξαιρετική φωνή του Τιμ σε υψηλότερο τόνο, πάνω από ένα φανταστικό υπόστρωμα πλήκτρων, κρουστών και φαζ κιθάρας, σε μια μελαγχολική ατμόσφαιρα με ανάλογους στίχους. Και τι στίχους;
Δε θυμάσαι τι να πεις
Δε θυμάσαι τι να κάνεις
Δε θυμάσαι που να πας
Δε θυμάσαι τι να διαλέξεις
Στριφογυρίζεις, γλιστράς
Νιώθεις, γονατίζεις
Κάτω, κάτω, κάτω, κάτω, κάτω, κάτω...
Όλοι οι πέτρινοι άνθρωποι
Περπατάνε γύρω με ρούχα χριστιανικά
Δεν μπορώ να διστάσω
Ούτε να περιμένω για τον Ευχάριστο Δρόμο
Το ηλιόφως σου θυμίζει τα τσιμεντένια ουράνια
Νόμιζες πως πετούσες
Αλλά άνοιξες τα μάτια σου
Και βρήκες τον εαυτό σου να πέφτει
Πίσω στα χθεσινά ψέματα
Γεια σου, Ευχάριστε Δρόμε
Το ξέρεις, το ξέρεις, πως αυτή επέστρεψε πάλι
...
Στο σούρουπο ο εραστής σου έρχεται στο δωμάτιό σου
Θα σε ζαλίσει, θα σε υφάνει
Γύρω με τον σμαραγδένιο αργαλειό του
Και εσύ θα σιγοψιθυρίσεις παντού στο αυτί του
Γλυκέ μου εραστή, αγαπώ τον Ευχάριστο Δρόμο
...
Δε θυμάσαι τι να πεις
Δε θυμάσαι τι να κάνεις
Δε θυμάσαι ποιά κατεύθυνση να ακολουθήσεις
Δε θυμάσαι ποιόν να επιλέξεις
Στριφογυρίζεις, γλιστράς, νιώθεις, γονατίζεις
Κάτω, κάτω, κάτω, κάτω, κάτω, κάτω...
Και μετά τον παροξυσμό, το ήπιο "
Once I Was" με το τσέμπαλο να παίζει την κύρια μελωδία κατά τη διάρκεια των στίχων που αναπολούν τη σχέση του με τη
Mary... "
Και μερικές φορές αναρωτιέμαι/Για λίγο μόνο/Θα με θυμάσαι;" Το "
Phantasmagoria In Two" είναι ένα τραγούδι αγάπης, που o Τιμ ζητά να τον αγαπήσουν ενώ στο "
Knight-Errant", με τις σεξουαλικές νύξεις "
I love her upstairs/I love her downstairs/But I love my lady's chamber" - δεν μεταφράζω
-, μιλάει για σκέτο σεξ και είναι δομημένο γύρω από το διακοσμητικό πιάνο του
Don Randi.
Τα πιο φιλόδοξα κομμάτια, όμως, ήταν το "
...Mountain", για το χωρισμό με την πρώτη σύζυγό του,
Mary Guibert και τον γιο τους
Jeff και το ίδιο το "
Goodbye And Hello". Στο οδηγούμενο από τα κόνγκας του
Carter C.C. Collins και τη θορυβώδη δωδεκάχορδη του
Buckley, "
I Never Asked to Be Your Mountain", μέσα σε μια δίνη έντονων συναισθημάτων, ο Τιμ προβάρει μερικούς από τους αυτοσχεδιασμούς έκτασης φωνής που αργότερα θα γίνουν το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Για το "
Goodbye And Hello", ένα ξέσπασμα για το χάσμα γενεών που κτίστηκε από δύο ξεχωριστά τραγούδια, ο παραγωγός
Jerry Yester κατέστρωσε σύνθετες ενορχηστρώσεις που ανακλούσαν τους ποιητικούς στίχους. Στα οκτώμισι περίπου λεπτά του, κάτι σαν έπος, κινείται αβίαστα από τη θορυβώδη ακαταστασία στη γαλήνια ομορφιά. Ένα φοβερό τραγούδι που παραδίδει τη σκυτάλη σ' ένα από τα πιο γνωστά και ωραία κομμάτια του, το γλυκό "
Morning Glory".
Το
Goodbye And Hello δημιούργησε αναταράξεις, αλλά εμπορικά, τα πήγε λιγότερο καλά απ' ότι όλοι ήλπιζαν, λόγω και της χαλαρής στάσης του
Buckley στην προώθηση. Ενδιαφερόταν μόνο για τη μουσική και σχεδόν αμέσως μόλις το άλμπουμ ολοκληρώθηκε, επεδίωξε να ακολουθήσει τη νωχελική φολκ-τζαζ κατεύθυνση που θα τον οδηγούσε στη μεγαλύτερη επιτυχία του, το
Happy Sad.
...
Οι παλιοί άνθρωποι ξεθωριάζουν αργά
Όπως οι εφημερίδες φλέγονται σε μυαλά που αυτοκτονούν
Άθεοι και άφυλοι, ηλίθιοι χωρίς προσανατολισμό
Τα ψεύτικα κάστρα τους από άμμο διαλύονται στην παλίρροια
Βάζουν τις νεκρικές τους μάσκες και συμβιβάζονται καθημερινά
Τα νέα παιδιά θα ζήσουν για τους παλιότερους που έχουν πεθάνει
Και εγώ αποχαιρετώ την Αμερική
Και χαμογελαστά λέω γεια στον κόσμο
Συγκλονιστικό!
(*****, πηγές: εξώφυλλο, timbuckley.net, Andy Gill)
