Τα σαρδόνια όνειρα... [Spirit]

[grio]

Η ατμόσφαιρα των ημερών είναι αποπνιχτική, τα προβλήματά μας ορθώνονται τεράστια και πιέζουν ασφυκτικά.

Και δεν έχει σημασία πόσο άσχημα νιώθετε,
Έχουμε κάτι που δεν μπορούν να κλέψουν.
Όχι δεν μπορούν, δεν μπορούν,
Δεν μπορούν να μας πάρουν την μουσική μας, όχι... - Jerry Goldstein (Eric Burdon & War)​

Ήθελα να γράψω κάτι για την μεταπολιτευτική εποχή πριν το 1981, τότε που η χώρα μας δεν είχε γίνει ακόμα πλήρες μέλος της ΕΟΚ, για τις συνθήκες και τα δεδομένα. Τελικά δεν θα το κάνω, γιατί η φόρτιση των ημερών είναι ακόμη μεγάλη και μάλλον θα αρκεστώ στην εξερευνητική διάθεση που διαθέταμε τότε, για ανακάλυψη σχημάτων, που πέρα από τη μουσική τους πρόταση διέθεταν και μια στάση ζωής για τα δρώμενα.

​

Υπήρχε, λοιπόν, τότε και ένα άλλο γκρουπ, που το όνομά του μας εξίταρε εξίσου με τις Πόρτες. Ήταν το Πνεύμα (Spirit) από το Λος Άντζελες, με την περίεργη σύνθεση και την εκλεκτική πρόταση. Η μπάντα σχηματίστηκε το 1967, από τον Randy California (Randy Craig Wolfe, 1951-1997), ένα ταλαντούχο νεαρό κιθαρίστα με λυρική διάθεση αλλά και χαρντ ροκ αιχμές, μαζί με τον κατά 28 χρόνια μεγαλύτερο πατριό του, Ed Cassidy (Edward Claude "Cass" Cassidy, 1923-2012), με το ντελικάτο τζαζ αλλά και αρκούντως ρυθμικό παίξιμό του και με τον τραγουδιστή/τραγουδοποιό Jay Ferguson (1947), τον μπασίστα Mark Andes (1948) και τον κιμπορντίστα John Locke (1943-2006).

Οι υπαρξιακές και οικολογικές ανησυχίες τους, έβρισκαν την έκφρασή τους μέσα από το κόνσεπτ των δώδεκα ονείρων τους... Και σαν όνειρα ή εφιάλτες (τα όνειρα έχουν ελπίδα, οι εφιάλτες, το φόβο του απροσδόκητου) αφηγούνταν με υπερβολή και χιούμορ, διαποτισμένα από την αισιοδοξία της εποχής, αν και οι στίχοι ασχολούνταν μάλλον με τη ζωή και το θάνατο...

​

 

[grio]

Ο τρόπος της φύσης​

Spirit - Twelve Dreams Of Dr. Sardonicus (Νοέμβριος 1970, Epic)

​

Τραγούδια: A1 Prelude - Nothin' To Hide (R. California) - 3:41, A2 Nature's Way (R. California) - 2:30, A3 Animal Zoo (J. Ferguson) - 3:20, A4 Love Has Found A Way (R. California, J. Locke) - 2:42, A5 Why Can't I Be Free (R. California) - 1:03, A6 Mr. Skin (J. Ferguson) - 3:50, B1 Space Child (J. Locke) - 3:26, B2 When I Touch You (J. Ferguson) - 5:35, B3 Street Worm (J. Ferguson) - 3:40, B4 Life Has Just Begun (R. California) - 3:22, B5 Morning Will Come (R. California) - 2:58, B6 Soldier (R. California) - 2:43
Μουσικοί: Randy California (κιθάρα, φωνητικά), Ed Cassidy (τύμπανα, κρουστά), Jay Ferguson (φωνητικά, κρουστά), Mark Andes (μπάσο, φωνητικά), John Locke (πλήκτρα, καλλιτεχνική διεύθυνση), David Blumberg (ενορχήστρωση πνευστών: A6, B5)
Παραγωγή: David Briggs

​

Όταν ο επικεφαλής Lou Adler της ετικέτας ODE άλλαξε τη διανομή της εταιρείας του από την Epic στην A&M, αρχές του 1970, παραχώρησε τους Spirit στην Epic. Αφήνοντάς τους, χωρίς τον μέντορά τους και με την ανάγκη ενός νέου παραγωγού, η μπάντα συμβουλευόμενη τον Neil Young, γείτονα του κιθαρίστα Randy California, στρατολόγησε τον David Briggs που είχε αναλάβει τα σόλο άλμπουμ του Young.

Η επιλογή θα αποδειχθεί κρίσιμη στην προσπάθεια να συνειδητοποιήσουν τελικά οι Spirit, τις δυνατότητες που ποτέ δεν είχαν πλήρως ξεδιπλώσει. "Ο David ήξερε πως να επικοινωνεί με τους πάντες και να κρατάει τα πράγματα υπό έλεγχο", δήλωσε ο California. Αυτό ήταν σημαντικό, οι Spirit ήταν ανέκαθεν μια από τις πιο φιλόδοξες μουσικά μπάντες της Δυτικής Ακτής, αλλά το μείγμα τους από ποπ, ροκ και τζαζ επιρροές απαιτούσε προσεκτικό χειρισμό για να παρουσιάσει τα προσόντα τους, αφήνοντας συγχρόνως κάθε εγωισμό σχετικά αλώβητο.

Η ηχογράφηση όμως διακόπηκε, όταν ο California είχε ένα ατύχημα στην ιππασία και αυτό, δυστυχώς, ανέστειλε το γκρουπ. Ο Jay Ferguson και ο Mark Andes, κουρασμένοι από την έλλειψη εμπορικής επιτυχίας της μπάντας, άρχισαν μυστικές πρόβες σε παράλληλο πρότζεκτ, τους Jo Jo Gunne.

​

Παρ' όλα αυτά, όταν ο California επανήλθε, ο Briggs οδήγησε το συγκρότημα στην καλύτερη απόδοση της καριέρας τους με τα Δώδεκα Όνειρα..., ένα άλμπουμ που οι βαριές λυρικές ανησυχίες παραδόθηκαν με μια απαλή αίσθηση και μια εκλεκτική προσέγγιση που ξεπέρασε τις εσωτερικές συγκρούσεις του γκρουπ.

Το "Nothing To Hide" και μόνο, πέρασε μέσα από μια σειρά μεταμορφώσεων σε διάστημα τεσσάρων λεπτών, μετατρεπόμενο από ακουστική μπαλάντα σε ριφάτη ροκιά και ολοκληρωνόταν με ένα πέρασμα σλάιντ κιθάρας που εναλλασσόταν στα ηχεία, ένα από τα αρκετά εφέ που χρησιμοποίησε ο Briggs για να αυξήσει τη ψυχεδελική αποτελεσματικότητα του άλμπουμ. Εντελώς μοναδικό και εθιστικό, αλλά είναι το αγαπημένο κλασικό "Nature's Way", ένα ακόμη όμορφο τραγούδι του Randy California, γεμάτο πάθος και κέφι, που με την απόκοσμη αίσθησή του, μένει αξέχαστο. Με αλλαγή στην αίσθηση, το "Animal Zoo" είναι πιο αισιόδοξο, με κάποια κάντρι επιρροή, ωραία κρουστά και κιθάρα.

Τα πνευστά δάνεισαν μια εκφραστική αίσθηση στο "Mr. Skin", ενώ η δομική πολυπλοκότητα του "Love Has Found A Way" θύμιζε τους Mothers του Zappa. Το πολύ σύντομο "Why Can't I Be Free" με τα πάλι καλά φωνητικά, έχει ένα σύντομο θαυμάσιο τμήμα κιθάρας, ενώ το οργανικό "Space Child" έχει μερικά εφέ στο παρασκήνιο που το κάνουν πιο ενδιαφέρον. Ένα σπουδαίο ριφ κιθάρας μπαίνει σύντομα στο επίκεντρο, εισάγοντας το εξαιρετικό "When I Touch You", το πιο σκληρό ροκ κομμάτι από τα υπόλοιπα του άλμπουμ.

Το "Street Worm" ξεκινά, αυτή τη φορά, μ' ένα ριφ πιάνου για να συνεχίσει με κρουστά, πολυεπίπεδα φωνητικά και σπουδαία κιθάρα. Τα δύο σκληρά ροκ τραγούδια, διαδέχεται το "Life Has Just Begun" με το ακουστικό τμήμα και τους απαλούς στίχους, ενώ στο "Morning Will Come", μετά τη θαυμάσια εισαγωγή, τα ανερχόμενα φωνητικά γίνονται λίγο ενοχλητικά. Ο δίσκος κλείνει, αλλάζοντας πάλι ρυθμό, με το πιο αργό "Soldier" που οδηγείται από πιάνο.

Η κιθάρα του California υπήρξε εκθαμβωτική παντού. Τα φωνητικά, καθώς και η ισχυρή κρουστική δύναμη ήταν σπουδαία στα περισσότερα κομμάτια. Ο Ed Cassidy και ο Jay Ferguson συνεργάζονται άψογα για να παράγουν ενδιαφέροντες ρυθμούς με τα διάφορα όργανά τους. Παρά τις ικανοποιητικές κριτικές, το άλμπουμ ήταν μια σχετική αποτυχία κατά την αρχική κυκλοφορία του, και μέσα σε λίγους μήνες οι Ferguson και Andes λειτούργησαν τους Jo Jo Gunne, επισπεύδοντας την επακόλουθη διάλυση της μπάντας.

Οι Spirit παραμένουν μια από τις αφανείς μπάντες του ροκ εντ ρολ και ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του. Για όσους δεν τους γνωρίζουν, εδώ σίγουρα ισχύει, το ποτέ δεν είναι αργά...

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, Andy Gill)

​

 

[grio]

Πόστερ, YouTube...

- Spirit · Nature's Way -

 

[supersonic]

Χμμμ....

 

[Cicadelic Ranger]

Πωωω...εχω τρέλλα μ'αυτον τον δισκο !
Ακόμα δεν διαβασα το αρθρο αλλα ειδα τις εικονες...ταξιδι.
Εφυγα και για την ανάγνωση.

 

[wynn]

Συμπτωματικα τον αγορασα προχθες απο Μοναστηρακι εχοντας κανει προεργασια μεσω spotify. Πολυ ενδιαφερων δισκος.

 

[supersonic]

Τον είχα αγοράσει πριν 10 χρόνια περίπου. ... δεν καταφερα ποτε δυο φορές σερί. ...

Το προσπαθώ τωρα...

Μισή. ...

Μπορεί να ήταν και 15 χρόνια

 

[grio]

Οι Spirit ήρθαν προς το τέλος της ψυχεδελικής εποχής και κατάφεραν να γλιστρήσουν στην μουσική σκηνή του Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Δεν ταίριαζαν απολύτως σ' αυτή τη σκηνή, όπως οι φολκ ροκ μπάντες σαν τους Buffalo Springfield και ειδικά τους Byrds που κυριαρχούσαν στο Λος Άντζελες. Υπήρχαν και άλλοι, σαν τους Mothers of Invention του Frank Zappa, η γκαραζορόκ μπάντα που συναντά τη φολκ, Love, και βέβαια δημοφιλείς δημιουργοί επιτυχιών όπως οι Turtles, Monkees ή οι Beach Boys.

​

Οι Spirit ήταν σχεδόν πάρα πολύ εκλεκτικοί για να εναρμονιστούν στη σκηνή, ακόμη και αν ενσωμάτωναν μικρά κομματάκια των άλλων στην μουσική τους. Αυτό ήταν το πρόβλημά τους για κάποιους, ή το χάρισμά τους για άλλους. Τα "Δώδεκα Όνειρα..." λειτουργούν σαν ένα θεματικό άλμπουμ, μια φανταστική ιστορία για τα άγρια ​​όνειρα ενός τρελού επιστήμονα και για μένα επιτυγχάνει απόλυτα το στόχο του, σε όλους τους τομείς. Μια μπάντα στην κορύφωσή της...

​