- 14 December 2006
- 4,265
Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Νίκο Λυμπερόπουλο πριν τέσσερις μέρες
Γιώργος: Νίκο θέλω την γνώμη σου για έναν δίσκο. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές είναι εκτός και των δικών μου και των δικών σου ακουσμάτων….
Αλλά θα πρέπει να τον ακούσεις οπωσδήποτε προσεχτικά και όχι μία φορά, θα σου πω γιατί μετά την ακρόαση…
Νικος : Οκ
...........................................................................................................................................................................................................................................
…….
Η Γραπτή απάντηση του Νίκου
......"Aκούγοντας το ‛Into’ για δεύτερη φορά – με συντροφιά famous (grouse) στο rebound – έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:
1) Αν για να περιγράψει τον ήχο του άλμπουμ χρησιμοποιήσει κάποιος πέντε προσδιορισμούς πιθανόν να είναι και οι πέντε σωστοί. Το ίδιο και αν χρησιμοποιήσει δέκα. Ασαφές προς το παρόν διότι δεν άκουσα το πρώτο δίσκο – θα γίνει λίαν συντόμως – για να καταλάβουμε αν είναι απλά statement/experiment ή trademark (σήμα κατατεθέν). Pop my ass… Περισσότερο βλέπω fusion παρά pop, ακόμα και αν το πεις experimental, αλλά anyway. Ήχος ούτε δικός μου, ούτε δικός σου, ούτε κανενός. Ίσως μόνο δικός του. Αλλά, jesus, τρομερή ατμόσφαιρα.
2) Πολλά ‛μονά’ μέτρα. Άρα… Πολλή τεχνική και μη συμβατικοί ρυθμοί. Η γραφή περισσότερο κλασσική. Κλασσική γραφή, jazz παίξιμο, με ηλεκτρονικό φόντο. Ultra avant-garde.
3) Ο Lionel Williams απ ότι φαίνεται έχει διαμορφώσει ήδη ένα ευρύτερο concept. Σε έκθεση τέχνης δικής του έπαιζε αυτοσχεδιασμούς με διάφορους μουσικούς κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων ( μάλιστα ο ένας απ αυτούς ήταν των Einstruzente ).
4) Ο ήχος μπορεί να εκφράζεται εν μέρει από συνθετικά όπως ‛kraut’, ‛brit’, experimental’, ‛space’, κ.α. αλλά σίγουρα δεν αποπνέει Αμερική. Ήχοι πόλεων δεν κρύβονται εύκολα και δη του Los Angeles. Πόσο μάλλον υπό αύρα που παραπέμπει σε Ευρώπη. Κοινώς, σοβαρό θέμα…
5) Γοητευτικό πάντως το πόσο σπάνια δυσκολία συναντάμε για να το κατηγοριοποιήσουμε. Λες και το κεφάλαιο ‛ήχος-υβρίδιο ’ τερματίστηκε.
6) Την προηγούμενη δουλειά του την έχω ήδη εδώ και περιμένει τη σειρά της.
Περιττό να πω βέβαια πώς ο πρώτος που έγραψε δημόσια για τον Williams ήταν ο μουσικοκριτικός του Guardian… ".......................
All rights reserved from Nikos Lyberopoulos
....................................................................................................................................................................................
Vinyl Williams - INTO (2015)
Γιώργος: Νίκο θέλω την γνώμη σου για έναν δίσκο. Νομίζω πως σε γενικές γραμμές είναι εκτός και των δικών μου και των δικών σου ακουσμάτων….
Αλλά θα πρέπει να τον ακούσεις οπωσδήποτε προσεχτικά και όχι μία φορά, θα σου πω γιατί μετά την ακρόαση…
Νικος : Οκ
...........................................................................................................................................................................................................................................
…….
Η Γραπτή απάντηση του Νίκου
......"Aκούγοντας το ‛Into’ για δεύτερη φορά – με συντροφιά famous (grouse) στο rebound – έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις:
1) Αν για να περιγράψει τον ήχο του άλμπουμ χρησιμοποιήσει κάποιος πέντε προσδιορισμούς πιθανόν να είναι και οι πέντε σωστοί. Το ίδιο και αν χρησιμοποιήσει δέκα. Ασαφές προς το παρόν διότι δεν άκουσα το πρώτο δίσκο – θα γίνει λίαν συντόμως – για να καταλάβουμε αν είναι απλά statement/experiment ή trademark (σήμα κατατεθέν). Pop my ass… Περισσότερο βλέπω fusion παρά pop, ακόμα και αν το πεις experimental, αλλά anyway. Ήχος ούτε δικός μου, ούτε δικός σου, ούτε κανενός. Ίσως μόνο δικός του. Αλλά, jesus, τρομερή ατμόσφαιρα.
2) Πολλά ‛μονά’ μέτρα. Άρα… Πολλή τεχνική και μη συμβατικοί ρυθμοί. Η γραφή περισσότερο κλασσική. Κλασσική γραφή, jazz παίξιμο, με ηλεκτρονικό φόντο. Ultra avant-garde.
3) Ο Lionel Williams απ ότι φαίνεται έχει διαμορφώσει ήδη ένα ευρύτερο concept. Σε έκθεση τέχνης δικής του έπαιζε αυτοσχεδιασμούς με διάφορους μουσικούς κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων ( μάλιστα ο ένας απ αυτούς ήταν των Einstruzente ).
4) Ο ήχος μπορεί να εκφράζεται εν μέρει από συνθετικά όπως ‛kraut’, ‛brit’, experimental’, ‛space’, κ.α. αλλά σίγουρα δεν αποπνέει Αμερική. Ήχοι πόλεων δεν κρύβονται εύκολα και δη του Los Angeles. Πόσο μάλλον υπό αύρα που παραπέμπει σε Ευρώπη. Κοινώς, σοβαρό θέμα…
5) Γοητευτικό πάντως το πόσο σπάνια δυσκολία συναντάμε για να το κατηγοριοποιήσουμε. Λες και το κεφάλαιο ‛ήχος-υβρίδιο ’ τερματίστηκε.
6) Την προηγούμενη δουλειά του την έχω ήδη εδώ και περιμένει τη σειρά της.
Περιττό να πω βέβαια πώς ο πρώτος που έγραψε δημόσια για τον Williams ήταν ο μουσικοκριτικός του Guardian… ".......................
All rights reserved from Nikos Lyberopoulos
....................................................................................................................................................................................
Vinyl Williams - INTO (2015)
