Στη χώρα του γκρι και ροζ... [Caravan]

[grio]

Η καλλιτεχνική δημιουργική διέξοδος μπορεί να εκφράζεται ποικιλοτρόπως εξαρτώμενη βέβαια από τον τρόπο και τις δυνατότητες του δημιουργού. Ωμή, πρωτόλεια και ανακλαστική έκφραση από την μια και εκλεπτυσμένη, σύνθετη και καλειδοσκοπική από την άλλη, με όλες τις υπόλοιπες που μπορείτε να σκεφτείτε ενδιάμεσα... Το κοινωνικο-πολιτικό πλάσιο, που όλα αυτά εκδηλώνονται και αναπτύσσονται, διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο και πολλές φορές συνδιαμορφώνει το αποτέλεσμα. Η μουσική κατάθεση/διαμαρτυρία/καταγγελία στη αστική υποβαθμισμένη φτωχογειτονιά έχει ταξικά χαρακτηριστικά (Satisfaction, My Generation, Street Fighting Man) ενώ σε άλλο περιβάλλον, επαρχιακό με τη φύση και το έντονο στοιχείο της παράδοσης, αναπτύσσεται διαφορετικό αξιακό υπόβαθρο και η έκφραση σαφώς διαφοροποιείται. Τα υπόλοιπα τα αφήνω σε σας, τις σκέψεις καθώς και τους πιθανούς συνειρμούς και παραλληλισμούς...

​

...στην εφηβεία μου ήμουν φανατικός των Κάραβαν ... τους άλλους τους σεβόμουν, αλλά τους Κάραβαν τους λάτρευα...

...οι Caravan είναι και η δική μου αδυναμία. To In the Land of Grey and Pink το είχα λιώσει εκεί στα τέλη του '70. Το είχα δε επιβάλλει και στους φίλους μου για να το ακούω όποτε τους επισκεπτόμουν. Πραγματικά απίστευτα χρόνια, βέβαια ήταν τα χρόνια της νιότης και όλα ήταν ωραία, χωρίς να μας ενδιαφέρει πόσα χρήματα είχαμε στη τσέπη...

Η αγγλική πόλη του Καντέρμπουρι είναι η έδρα για δύο ευυπόληπτα πανεπιστήμια, για ένα από τα παλιότερα δημόσια σχολεία στη Βρετανία και βρίσκεται στην καρδιά της αγγλικής ιστορίας, χάρη στον καθεδρικό ναό της και την έδρα της Εκκλησίας της Αγγλίας. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τους κοσμοπολίτικους εκείνους καιρούς, η συντηρητική πόλη ήταν μια απίθανη σκηνή για ένα μουσικό ύφος που θα ονοματιζόταν από αυτή.

​

Ο "Ήχος του Καντέρμπουρι" ήρθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με την άφιξη των Soft Machine στην αντεργκράουντ σκηνή του 1967, αλλά σύντομα πλαισιώθηκαν από μια συντροφική μπάντα, που οι ρίζες της ξεκινούσαν από το ίδιο επιδραστικό γκρουπ απ' όπου προέρχονταν και αυτοί και που η μουσική της αποτέλεσε από τις πλέον πρωτότυπες της εποχής. Με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, οι Caravan ήταν ο ήχος του Καντέρμπουρι, που γεννήθηκε από την μπάντα Wilde Flowers, ένα γκρουπ που άλλαζε συχνά η σύνθεσή του.

Σε διάφορες περιόδους η ομάδα διέθετε τους Kevin Ayers (κιθάρα), Richard Sinclair (κιθάρα), Robert Wyatt (τύμπανα), Hugh Hopper (μπάσο) και τον Brian Hopper (σαξόφωνο). Το 1965, ο Hugh Hopper κάλεσε τον εκπαιδευόμενο οδοντοτεχνίτη και ντράμερ Richard Coughlan, όταν ο Robert Wyatt αποφάσισε μάλλον να τραγουδήσει από το να παίζει ντραμς. Λίγο αργότερα, επίσης προσλήφθηκε ένας νέος κιθαρίστας, ο Pye Hastings που γεννήθηκε στο Banffshire της Σκωτίας και μετακόμισε στο Canterbury, όταν ήταν δώδεκα χρονών. Ήξερε τα μέλη των Wilde Flowers μέσα από τη φιλία του με τον Kevin Ayers και αργότερα υπενθύμισε, "ήμουν στο εξωτερικό με τον Kevin, που μου δίδαξε τις πρώτες συγχορδίες στην κιθάρα. Ήρθα πίσω στην Αγγλία και η θέση της ρυθμικής κιθάρας ήταν κενή στην μπάντα αφού ο Richard Sinclair είχε πάει στο κολέγιο τέχνης και την κάλυψα εγώ. Οι Wilde Flowers άλλαξαν από ρυθμ εντ μπλουζ σε σόουλ μπάντα, που μου άρεσε πραγματικά. Στη συνέχεια, σε εκείνο το σημείο, εντάχθηκε ο Dave Sinclair. Ήταν αρχικά ο μπασίστας μας, αλλά μετά από μια εβδομάδα είπε ότι δεν ήταν ευτυχής σε αυτόν τον ρόλο και εμφανίστηκε, νομίζω, με ένα όργανο Vox Continental. Ο Kevin Ayers στη συνέχεια έφυγε στην Ισπανία και μείναμε, ο Dave Sinclair, ο Brian και ο Hugh Hopper, ο Richard Coughlan, εγώ και ο Robert Wyatt. Μετά έφυγε ο Robert και αργότερα εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο με τον Kevin Ayers στους Soft Machine".

​

 

[grio]

​

Με τους Wyatt και Ayers να απολαμβάνουν κάποια φήμη με τους Soft Machine, αγαπημένους της αναδυόμενης βρετανικής αντεργκράουντ σκηνής, οι υπόλοιποι μουσικοί των Wilde Flowers συνέχισαν καταλήγοντας τον Ιανουάριο του 1968 στη σύνθεση με τον Pye Hastings (1947) στην κιθάρα και τα φωνητικά, τα ξαδέλφια Richard Sinclair (1948) στο μπάσο και τα φωνητικά και Dave Sinclair (1947) στα πλήκτρα και τον Richard Coughlan (1947-2013) στα τύμπανα. Ανακαλύπτοντας ότι τα μουσικά τους γούστα είχαν αρχίσει να αλλάζουν προς τη ψυχεδέλεια, η μπάντα αποφάσισε να επανεξετάσει την μουσική κατεύθυνσή της. "Οι παραστάσεις μας μειώθηκαν, καθώς κανείς δεν ήθελε πια, μια σόουλ μπάντα", διατυπώνει ο Hastings, "έτσι αποφασίσαμε να γράψουμε το δικό μας υλικό και οι Caravan γεννήθηκαν πραγματικά σε εκείνο το σημείο".

Οι Caravan ανέπτυξαν σύντομα το δικό τους μοναδικό στυλ και άρχισαν να λειτουργούν έξω από το Κεντ. Μια εμφάνιση στο κλαμπ Middle Earth στο Covent Garden τον Ιούνιο του 1968 τράβηξε την προσοχή ενός παραγωγού της Verve Records, μιας ετικέτας με έδρα τη Νέα Υόρκη που μόλις είχε ανοίξει ένα γραφείο στο Λονδίνο. Το άλμπουμ "Caravan" εμφανίστηκε, τον Οκτώβριο του 1968 και θεωρείται ισάξιο με το "The Piper At The Gates Of Dawn" των Pink Floyd, το "Music in a Doll's House" των Family και το "Mr. Fantasy" των Traffic. Τον Ιούλιο του 1969 το γκρουπ, μετά από ένα τόσο υποσχόμενο ξεκίνημα, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς δισκογραφική εταιρεία, αφού η Verve Records ανακοίνωσε αναδιοργάνωση και διέκοψε τις δραστηριότητές της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αμέσως ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με την Decca Records και η συμφωνία προχώρησε κυρίως εξαιτίας του ενθουσιασμού ενός επίδοξου νέου παραγωγού, που δούλευε στο καλλιτεχνικό τμήμα, του David Hitchcock.

​

Τον Σεπτέμβριο του 1969 ξεκίνησαν τα σέσιον για το πρώτο άλμπουμ των Caravan για την Decca Records στα Tangerine Studios στο Balls Pond Road του Λονδίνου. Παράλληλα ξεκίνησε η πραγματοποίηση των συναυλιακών υποχρεώσεών τους, που τους έκαναν δημοφιλείς στο κύκλωμα των πανεπιστήμιων σε Βρετανία και Ευρώπη. Όλα αυτά τους οδήγησαν πάλι στα στούντιο Tangerine τον Φεβρουάριο του 1970 για να ολοκληρώσουν το δεύτερο έργο τους. Το πρώτο άλμπουμ των Caravan για τη Decca Records, "If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You", κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1970 και έγινε δεκτό με μεγάλο ενθουσιασμό. Αυτή η κυκλοφορία τους επέτρεψε στη συνέχεια, να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο. Παρά τον αδιάκοπο φόρτο εργασίας, ξεκίνησαν να γράφουν νέο υλικό που θα αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δουλειάς τους. Συγκεντρώνοντας αρκετό υλικό για να μπουν στο στούντιο, συμφώνησαν αυτή τη φορά να παραδώσουν τα καθήκοντα της παραγωγής σε εξωτερικό συνεργάτη.

​

 

[grio]

Χειμερινό κρασί​

Caravan - In The Land Of Grey And Pink (Απρίλιος 1971, Deram)

​

Τραγούδια: A1 Golf Girl (Richard Sinclair) - 5:00, A2 Winter Wine (Richard Sinclair) - 7:35, A3 Love To Love You (And Tonight Pigs Will Fly) (Pye Hastings) - 3:03, A4 In The Land Of Grey And Pink (Richard Sinclair) - 4:59, [Nine Feet Underground (Dave Sinclair) - 22:40]: B1.a Nigel Blows A Tune, B1.b Love's A Friend, B1.c Make It 76, B1.d Dance Of The Seven Paper Hankies, B1.e Hold Grandad By The Nose, B1.f Honest I Did!, B1.g Disassociation, B1.h 100% Proof
Μουσικοί: Richard Sinclair (μπάσο, ακουστική κιθάρα, φωνητικά), Pye Hastings (ηλεκτρικές κιθάρες, ακουστική κιθάρα, φωνητικά), David Sinclair (όργανο, πιάνο, μέλοτρον, φωνητικές αρμονίες), Richard Coughlan (τύμπανα και κρουστά)
-- Συμμετοχές
Jimmy Hastings (φλάουτο, πίκολο φλάουτο, τενόρο σαξόφωνο), David Grinsted (κουδούνια, εφέ)
Παραγωγή / Μηχανικοί: David Hitchcock / John Punter, Alan Harris, David Baker, Derek Varnals, David Grinsted
Εικονογράφηση εξώφυλλου: Anne Marie Anderson

Όλοι οι τίτλοι γράφτηκαν από τους Richard Coughlan, Pye Hastings, Richard Coughlan και David Sinclair
Οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Σεπτέμβριο του 1970 έως τον Ιανουαρίου του 1971: στα στούντιο A.I.R. του Λονδίνου ηχογραφήθηκε και μιξαρίστηκε η A πλευρά και στα στούντιο Decca ρεμιξαρίστηκαν τα A2 & A3 και ηχογραφήθηκε/μιξαρίστηκε η B πλευρά

​

Το φθινόπωρο του 1970, οι Caravan ξεκίνησαν ηχογραφήσεις τόσο στα Decca Studios όσο και στα AIR Studios στο Λονδίνο, με τον David Hitchcock στην καρέκλα του παραγωγού, για το επερχόμενο άλμπουμ "In The Land Of Grey And Pink", που θα καταλήξει να θεωρείται σαν μια από τις καλύτερες στιγμές τους. Ο Pye Hastings αργότερα θα δηλώσει, "ο David ήθελε πραγματικά να μας αναλάβει και νομίζω ότι αυτό ήταν το κίνητρό του. Αν και στην αρχή ήμασταν απρόθυμοι, μετά το 'If I Could Do It All Over Again...' συναντηθήκαμε μαζί του και γνωριστήκαμε. Ήρθε με πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες και έτσι αποφασίσαμε να μας κάνει την παραγωγή για το επόμενο άλμπουμ μας".

Τα σέσιον για το άλμπουμ άρχισαν στα στούντιο της Decca το Σεπτέμβριο του 1970 - αρχικά οι Caravan δούλεψαν με τις πρώτες εκδόσεις των τραγουδιών που επρόκειτο κατόπιν να γίνουν θρυλικά. Η συμβολή του Pye Hastings υπήρξε με το "Love to Love You" και αργότερα εξήγησε τη σχετική έλλειψη δικού του υλικού, "...για τα δύο πρώτα άλμπουμ, έγραψα το μεγαλύτερο μέρος μαζί με το Dave Sinclair. Όταν ήρθε το 'Grey & Pink' οι άλλοι είχαν ανεκτέλεστο υλικό - ειδικά ο Dave που είχε αναπτυχθεί μουσικά περισσότερο από εμάς. Ο Richard Sinclair είχε επίσης καλό υλικό και εγώ συνεισέφερα με ένα κομμάτι. Έτσι κι αλλιώς, μοιράζαμε τα εκδοτικά δικαιώματα".

Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε ήταν το "Group Girl", αργότερα γνωστό σαν "Golf Girl" του Richard Sinclair. "Ο Richard ήταν και παραμένει ένας πολύ αγαπητός δημιουργός" σχολίασε αργότερα ο Hastings. "Γράφει για πολύ κοντινά του πράγματα, σαν τους φίλους και την οικογένειά του. Όταν ένα τραγούδι ολοκληρωθεί, αλλάξει τους στίχους για να γίνει λιγότερο προσωπικό". Άλλη σύνθεση του Richard για να κοσμήσει το άλμπουμ ήταν το "Winter Wine", ένα τραγούδι για παραμύθια και όνειρα. "Νομίζω ότι ίσως αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι του" εξήγησε ο Pye.

Τα υπόλοιπα σέσιον, το Σεπτέμβριο, ήταν αφιερωμένα σε ένα κομμάτι με τον προσωρινό τίτλο "Dave's Thing", μια μεγάλη σύνθεση που τελικά ονομάστηκε, "Nine Feet Underground"/Εννέα πόδια υπόγεια. Ο Hastings αργότερα θα επιβεβαιώσει, "ο Dave είχε γράψει τέσσερα διαφορετικά κομμάτια, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους μουσικά με τρόπους που εμείς οι υπόλοιποι επινοήσαμε". Η 22λεπτη μουσική σύνθεση ηχογραφήθηκε σε πέντε διακριτές ενότητες και επεξεργάσθηκε επιδέξια από το David Hitchcock και τον μηχανικό της Decca, Dave Grinsted. Καταλαμβάνοντας μια ολόκληρη πλευρά βινυλίου και επιλεγμένη να κλείσει το άλμπουμ, η σουίτα "Nine Feet Underground", άξια διάδοχος του προηγούμενου "For Richard", αποδείχθηκε ένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του άλμπουμ και ένα από τα προσφιλή τους στις συναυλίες. Τα αλλόκοτα ονόματα των τμημάτων του, πρόσθεσαν στο άλμπουμ μυστήριο.

​

 

[grio]

Εννέα πόδια υπόγεια​

​

Από το Δεκέμβριο του 1970, η μπάντα μετακόμισε στα καινούργια στούντιο AIR London, του πρώην παραγωγού των Beatles, George Martin, στην Oxford Street. Διέθεταν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, εκείνη την εποχή και εκεί ηχογραφήθηκε ξανά το "Golf Girl", με ένα υπέροχο σόλο πίκολο από τον αδελφό του Pye, τον Jimmy Hastings. Επίσης, εκεί ολοκληρώθηκαν οι δύο συνθέσεις της πρώτης πλευράς, του Richard Sinclair, καθώς και το "Love to Love You" του Pye. Το "In the Land of Grey and Pink" διαθέτει μερικούς από τους πιο σουρεαλιστικούς στίχους του Richard και ένα εκρηκτικό σόλο από τον δημιουργό του.

Στη γη του γκρι και του ροζ όπου μόνο οι πρόσκοποι σταματούν να σκέφτονται
Θα επιστρέψουν ξανά, εκείνα τα ελεεινά γκρινιάρικα 'τέρατα'
Και κατεβαίνουν την καμινάδα σου, ναι προσπαθούν να μπουν μέσα
Έρχονται να πάρουν τα χρήματά σου - δεν είναι αμαρτία, είναι τόσο λεπτά
Έχουν μαύρους κουβάδες στον ουρανό, μην αφήνεις τον μπαμπά σου στη βροχή
Τα τσιγάρα καίγονται φωτεινά απόψε, όλα θα ξεπλυθούν
...​

Η τελική μίξη του άλμπουμ ολοκληρώθηκε στα στούντιο της Decca τον Ιανουάριο του 1971 και το "In The Land of Grey and Pink" κυκλοφόρησε, σ' έναν ανυποψίαστο κόσμο, τον Απρίλιο του 1971 στην Deram, τη ροκ προοδευτική ετικέτα της Decca. Η συσκευασία του άλμπουμ διαθέτει μια εντυπωσιακή τολκινική εικονογράφηση της Anne-Marie Anderson ενώ εσωτερικά το εξώφυλλο αποκάλυπτε μια φωτογραφία με τις σιλουέτες των μελών να βαδίζουν σε ένα λιβάδι. Συνολικά, τόσο η μουσική όσο και το εξώφυλλο του άλμπουμ, δημιούργησαν μια έξοχη εντύπωση αν και απέτυχε να εγγραφεί στο επίσημο τσαρτ των άλμπουμ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Pye Hastings αργότερα αναλογίζεται, "...νομίζω ότι ο λόγος που το 'Grey & Pink' ξεχωρίζει οφείλεται στην επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής των πάντων. Η κορύφωση ξεκίνησε με πολλούς τρόπους εκείνη την εποχή. Η παραγωγή υπήρξε κορυφαία, χάρη στον David Hitchcock καθώς και η σύνθεση του Dave Sinclair άρχισε να κορυφώνεται αλλά και εμείς παίζαμε πολύ καλά σαν μπάντα. Για κάποιο λόγο δεν είχαμε τη βοήθεια από τη διοίκηση και τη δισκογραφική. Κάποιοι δεν πίστεψαν ότι αξίζαμε να επενδύσουν σ' εμάς. Όλοι γνωρίζαμε ότι είχαμε κάνει ένα καλό άλμπουμ και η έλλειψη προόδου προκάλεσε κάποια εσωτερική ένταση".

Ευφάνταστοι, βουκολικοί, με ψυχεδελικές πινελιές και ανεπιφύλακτα Άγγλοι. Οι Caravan ήταν ακριβώς το εισιτήριο για εκείνους που βρήκαν τους Genesis πολύ θεατρικούς ή τους μετα-Syd Barrett, Pink Floyd πάρα πολύ δυσκίνητους. Έγραψαν ιδιόμορφα τραγούδια με απίθανους τίτλους, ήταν μια εντυπωσιακά σφιχτή οργανική μονάδα και ίσως με κόστος, ποτέ δεν πήραν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά.

Σαράντα πέντε χρόνια μετά, το "In the Land of Grey and Pink", μια έξοχη σύντηξη φολκ, τζαζ και ροκ παραμένει αναμφισβήτητα η καθοριστική στιγμή των Caravan και ένα στολίδι της σκηνής του Κάντερμπερι.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, Pete Frame's Rock Family Trees, Mark Powell, Peter Kane)

​

 

[grio]

- Caravan · In The Land Of Grey And Pink -

 

[Cicadelic Ranger]

Ηταν το πρωτο που πηρα απο τους Caravan γιατι ηταν αυτο που ειχε κυκλοφορησει στην Ελλάδα οταν ημουν νεος. Το πηρα γιατι ειχε αν θυμαμαι καλά μια καλη κριτικη στον ΗΧΟ αλλα με μαγνητησε και το εξωφυλλο...Παραμυθενιο.

Οταν ανακάλυψα τον δισκο δεν μπορουσα να σταματησω να τον ακουω. Με μαγεψε κυριολεκτικά.
Αργοτερα ¨μεγαλώνοντας απεκτησα ολους τους δισκους των Caravan γιατι ο ηχος τους, και η ποιητική τους ατμοσφαιρα, μου πηγαιναν πολυ.

Αλλα η χωρα του Ροζ και του Γκρι ειναι το αγαπημένο μου

Spoiler

φανταζει σαν "χωρα του ροζ και του Γκριο" :grandpa:

. (Μου αρεσει πολυ και αυτο με τα κοριτσια που γεμιζουν την νυχτα, αλλα και το Γουοτερ Λιλυ, ολα καλά, αλλα το παραμυθενιο διχρωμο ειναι αυτο με την μεγιστη εμπνευση κατ 'εμε)

Εξαιρετικη παρουσίαση.

Ξερω τι θα κατεβασω απο την δισκοθηκη αποψε. :a0210: :a0210: :a0210:

 

[Δημοκηδής]

Απόλυτο αριστούργημα ! Το αγόρασα στα 16 μου και δεν έπαψα στιγμή να το λατρεύω ... σε όλη την διάρκεια του, μπαίνεις στις μύτες των ποδιών απ' όνειρο σε όνειρο, ιλαρές στιγμές σε αρπάζουν από το μανίκι, ποδοπατείς ζοφερές ατμόσφαιρες που σε στοιχειώνουν για μέρες, ανασαίνεις ευτράπελες αγκαλιές, ενώ τα φρύδια σου τεντώνονται στην ρυθμολογία του ''ξουτ-ξουτ'' αποδιώχνοντας όποια κουφάλα πάει να σε αποσπάσει από την ακρόαση ...

 

[kiriak]

εγώ το ανακάλυψα και αγόρασα σε cd σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία, μετά από παρουσίαση-δισκοκριτική στο metal hammer,

όντως αριστούργημα,

αλλά δεν είχα ψάξει ποτέ την ιστορία του και το υπόβαθρό του, όταν το ξανακούσω, σίγουρα θα "ακούσω" και καινούρια στοιχεία,

grio ευχαριστούμε για μία ακόμη φορά !!

 

[wynn]

Εξαιρετικές παρουσιάσεις φιλε grio ευχαριστουμε πολύ.
Δεν είχε τύχει να τους ακούσω μέχρι σήμερα αν και συνέχεια επεφτα πανω τους ψάχνοντας σε ντανες τους camel.
Αποθηκευτηκε για την επόμενη ακρόαση στο spotify το συγκεκριμένο album.

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Στη χώρα του γκρι και ροζ...

Απόλυτο αριστούργημα ! ... σε όλη την διάρκεια του, μπαίνεις στις μύτες των ποδιών απ' όνειρο σε όνειρο, ιλαρές στιγμές σε αρπάζουν από το μανίκι, ποδοπατείς ζοφερές ατμόσφαιρες που σε στοιχειώνουν για μέρες, ανασαίνεις ευτράπελες αγκαλιές, ενώ τα φρύδια σου τεντώνονται στην ρυθμολογία του ''ξουτ-ξουτ'' αποδιώχνοντας όποια κουφάλα πάει να σε αποσπάσει από την ακρόαση ...

Ετσι ακριβώς Σπύρο! :grinning-smiley-043

Γκρεγκ :a0210:


ΥΓ. Κι άλλα σχετικά με την συγκεκριμένη Σκηνή του Canterbury εδώ

 

[grio]

Re: Απάντηση: Re: Στη χώρα του γκρι και ροζ...

...Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, τους κοσμοπολίτικους εκείνους καιρούς, η συντηρητική πόλη ήταν μια απίθανη σκηνή για ένα μουσικό ύφος που θα ονοματιζόταν από αυτή...

Τζορτζ η εισαγωγή μου, επειδή ακριβώς υπήρχε ήδη το πολύ ωραίο περιεκτικό νήμα για τη "Μουσική σκηνή του Canterbury", για το οποίο βάζοντας σύνδεσμο στη λέξη <σκηνή> πρότεινα την ανάγνωσή του, υπήρξε συμπληρωματική και πιο στοχευμένη στη "διαπλοκή" και τις σχέσεις των μουσικών, με έμφαση βεβαίως στους Caravan.

Τέλος πάντων ένα αφιέρωμα σ' αυτούς, ήταν κάτι που χρωστούσα στον εαυτό μου από παλιά, από τότε που η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη στη καλύτερη περίπτωση και αμφιλεγόμενη στη χειρότερη. Πάντα όταν ακροαζόμουν τη χώρα "του γκρι και ροζ", σκεφτόμουν την άλλη ..."της θλίψης και αποστροφής" και αναλογιζόμουν τις ευθύνες μας για την "μεταστροφή"...

 

[Γιώργος Κουν.]

Εχεις δίκιο, μου "ξέφυγε" η παραπομπή που είχες ήδη βάλει.

Κατα τα άλλα... Αχ, αυτές οι "μεταστροφές"!

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Re: Στη χώρα του γκρι και ροζ...

Τέλος πάντων ένα αφιέρωμα σ' αυτούς, ήταν κάτι που χρωστούσα στον εαυτό μου από παλιά, από τότε που η πληροφόρηση ήταν ελάχιστη στη καλύτερη περίπτωση και αμφιλεγόμενη στη χειρότερη. Πάντα όταν ακροαζόμουν τη χώρα "του γκρι και ροζ", σκεφτόμουν την άλλη ..."της θλίψης και αποστροφής" και αναλογιζόμουν τις ευθύνες μας για την "μεταστροφή"...

point taken !

 

[supersonic]

περιττό ίσως να αναφέρουμε ότι στο φατσομπουκο υπάρχει ομάδα the canterbury scene
https://www.facebook.com/groups/2204426972/?fref=nf
και αντίστοιχα για το Progressive
https://www.facebook.com/groups/195675627183760/?fref=nf

καθημερινά έχει πολύ υλικό παλιό και σπάνιο και νέο (επανεκδόσεις)

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

με μύησε ο αρχιερέας του Καντέρμπουρυ.... :music-smiley-005:


γνωστός και ως Ναϊτης ιππότης Paul....:7SFGSFG:

 

[grio]

...
με μύησε ο αρχιερέας του Καντέρμπουρυ.... :music-smiley-005:
γνωστός και ως Ναϊτης ιππότης Paul....:7SFGSFG:

Δώστου χαιρετίσματα!

 

[nikos 1850]

Φανταστική παρουσίαση ενός πολύ αγαπημένου άλμπουμ - συγκροτήματος , αλλά και μουσικής σκηνής γενικά.

 

[grio]

Θενκς γκάις!