Scoubidou

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Battles: La Di Da Di (2015)


Τρίτο άλμπουμ των Battles στη διάρκεια των τελευταίων 8 χρόνων, το “La Di Da Di” είναι σταθερά στα χνάρια των προηγουμένων του: μια αναζωογονητική εμπειρία, κάποια βήματα πέρα από οτιδήποτε γύρω της, ένα απίστευτα συμπαγές μουσικό tour de force που χτυπάει απίστευτα επίπεδα Δύναμης και Ομορφιάς.
Η καινούργια γραμματική γράφεται με απανωτές συγκρούσεις του ροκ με το electro, τα ethnic ακούσματα, το funk και τη Σύγχρονη λόγια μουσική. Σωστά την έχουν παραλληλίσει με μουσικό κύβο του Rubik. Υπέροχα εγκεφαλική, βρίθει από ρυθμικά σχέδια που ξεπετάγονται από παντού, σ ένα ακρόαμα που μοιάζει γεμάτο συρτάρια και μυστικές κρύπτες. Η δομική του αρχιτεκτονική είναι κυριολεκτικά συντριπτική. Η αισθητική του αδιάλλακτη. Η περιοδική επαναληπτικότητα είναι η πεμπτουσία της μαγείας του: ρυθμικά κελύφη και μελωδικές αλλαγές εισάγονται συνεχώς. Κάθε φράση, με το που εγκαθίσταται, γίνεται κάτι άλλο: η επανάληψη την ενισχύει καθώς την ανακυκλώνει ξανά και ξανά, κάνει σχέσεις με τις γειτονικές της και όλες μαζί περιστρέφονται σαν σε Διονυσιακή καταληψία μέσα σε σφιχτούς, σχεδόν υπνωτικούς αρμονικούς κύκλους. Τα όργανα -κιθάρα, μπάσο, συνθεσάϊζερς και τύμπανα + επεξεργασμένους ήχους- έχουν χάσει τον παραδοσιακό τους, «ορθόδοξο» ρόλο: χτίζουν όλα μαζί μία εντυπωσιακά περίπλοκη πολυρρυθμία, έτοιμη να οικειοποιηθεί και να ενσωματώσει ανά πάσα στιγμή κάθε λογής καπρίτσιο. Η σχέση της με τη μελωδία δεν είναι δεδομένη. Μοιάζει να έχει περάσει από σαράντα κύματα: έχει αλλάξει μέσα από την επαφή της με την κακοφωνία και το Θόρυβο. Πρέπει να ξαναχτιστεί απ την αρχή, να επανεφευρεθεί νότα προς νότα κι όταν εμφανίζεται δείχνει επιφυλακτική, σχεδόν μετρημένη - και ταυτόχρονα ευγενώς ανυπέρβλητη. Μαγική.

 

[Γιώργος Κουν.]

Αξίζει να δεί κανείς στο Υoutube το βιντεάκι The Yabba (NYC live session) που είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό στο πως ξεκινά, εξελίσσεται και δημιουργείται το μουσικό συμβάν που προσφέρουν, για να διαπιστώσει πως το αποτέλεσμα δεν είναι προϊόν ετοιματζήδικο-παράγωγο προ-προγραμματισμού ηλεκτρονικών αυτοματισμών, αλλά χειροποίητο on the fly, με συνεχή παρέμβαση των μελών πάνω στις πολλαπλές συσκευές που χρησιμοποιούν για τη δημιουργία των εφέ, πράγμα που προφανώς καθιστά αδύνατη την αναπαρωγή του ίδιου κομματιού δυο φορές με απολύτως όμοιο τρόπο. Για αυτό μίλησα για μουσικό συμβάν.

Για το δίσκο ειδικότερα θα πω πως άκουσα (Υoutube, πάντα) ότι έχει γραφτεί live και επιγράφεται Live at Mohawk 10-14-15 όπου κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν ως εκπληκτικά και άλλα ως τουλάχιστον πολύ ενδιαφέροντα.
Όμως, καθώς οι ακροάσεις -τρείς μέρες τώρα- με παρέσυραν και στο προηγούμενο υλικό τους που υπάρχει σε αφθονία, δεν μπορώ να πώ ότι έχω ακριβή εικόνα για το δίσκο, για να πώ "αυτό καλύτερο, εκείνο λιγότερο".
Σημασία έχει, πως το σοκ της γνωριμίας μου μαζί τους το 2007, λειτούργησε πολύ θετικά τελικά και σήμερα μπορώ να πω πως τους εκτιμώ πολύ καλύτερα απο τότε.
Μια επισήμανση, πως πέρα απο τον πραγματικά θαυμαστό ηλεκτρικό- ηλεκτρονικό καταιγισμό, για το φυσικό ήχο των τυμπάνων τους και τον ντράμερ κόβω φλέβα και δύο πληροφορίες σε σχέση με το παρελθόν είναι, πως το γκρούπ μετά την απο καιρού αποχώρηση του Braxton συνεχίζει ως τρίο και ο δίσκος δεν έχει φωνητικά.

Λύμπε θένκς! :drummer: :guitarist:

 

[Cicadelic Ranger]

Re: Απάντηση: Scoubidou

......Όμως, καθώς οι ακροάσεις -τρείς μέρες τώρα- με παρέσυραν και στο προηγούμενο υλικό τους που υπάρχει σε αφθονία, δεν μπορώ να πώ ότι έχω ακριβή εικόνα για το δίσκο, για να πώ "αυτό καλύτερο, εκείνο λιγότερο"........

Παντως το The Yabba ειναι οτι καλυτερο. Για μενα αμα ακουσεις αυτο (και δεις το βιντεο) ειδες την καλυτερη πλευρα του σχηματος, και το υπολοιπο μπορει να φανει απογοητευτικό σε σχεση.