- 17 June 2006
- 14,350
Iva Bittova: Bile Inferno (White Inferno) - Indies Records, 2CD - 1997
Ο Janacek παίρνει αγκαζέ τον Bella Bartok και συναντούν τη Lydia Lunch σε τούτο το διπλό άλμπουμ της Iva Bittova, μιάς πρωτοποριακής συνθέτριας, τραγουδίστριας και βιολίστριας από την Τσεχία. Το ακρόαμα είναι υβρίδιο Δημοτικής μουσικής της Μοραβίας και free αυτοσχεδιασμού. Είναι πολύ προσωπικό, αδιάλλακτο και ακραία θεατρικό, γεμάτο φωνητικές ακροβασίες που όμως τις διαπνέει αμεσότητα και συμπονετικός χαρακτήρας: το σφρίγος και τον οίστρο του τα εμποτίζει μια μαγεία που μοιάζει νυχτερινή, γεμάτη γλυκύτητα και ποίηση. Η λιτή οργανική συνοδεία -βιολί, κιθάρα, μαντολίνο, τρομπέτα- δίνει σ αυτές τις ακουστικές γιρλάντες μια απροσδόκητη ακτινοβολία καθώς μεταλλάσσεται από χρωματουργό σε εξομολόγο ή σε σκηνοθέτη, σ αυτό το σύμπαν που μοιάζει να προέκυψε απ το πουθενά, να υλοποιήθηκε στις παρυφές της προσβασιμότητας. Αποπνέει μεταδοτική ζεστασιά. Μοιάζει νηπιακό, γεμάτο παιχνιδιάρικη αφέλεια αλλά δεν σου αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι είναι διαρκώς σ επαφή με τη «σκοτεινή» του πλευρά.
Η Ιva Bittova έχει κυκλοφορήσει πολλά άλμπουμ στη Δύση τα τελευταία χρόνια - απ ότι έχω ακούσει κανένα τους δεν είναι μέτριο: είναι όλα από Καλά και πάνω, με 3-4 απ αυτά να αγγίζουν το Πολύ Καλό. Είναι περιζήτητη σε φεστιβάλ avant-garde αν και, σαν τυπική αταίριαστη, δεν χωράει κάτω απ τη συγκεκριμένη κατηγορία. Το Bile Inferno θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μονό. Σ αυτή την περίπτωση, θα μιλούσαμε για ένα Αριστούργημα. Ετσι όπως είναι «απλωμένο» σε δύο CDs, δείχνει ότι χρειαζόταν περισσότερη επιμέλεια: στο τελευταίο ημίωρο της διάρκειάς του -στο δεύτερο CD- χάνει κατά τόπους την εστίαση, το νετάρισμά του. Όπως και να’χει, είναι ίσως ότι καλύτερο έκανε ποτέ η δημιουργός του. Μια μοναδική Φωνή στο τοπίο της Σύγχρονης μουσικής.
****/5
