- 17 June 2009
- 3,594
Holly Herndon - Platform (4AD, 2015)
Η μουσική της δυτικής ακτής δεν έχει πλέον τίποτα κοινό με την εποχή της ψυχεδέλειας και των παραισθησιογόνων. Για τη Holly Herndon, μουσικό νέας κοπής, το λάπτοπ είναι περίπου προέκταση του εσωτερικού της κόσμου και περισσότερο συναισθηματικό απ' οποιοδήποτε έγχορδο.
Με μάστερ στην ηλεκτρονική μουσική υπό την εποπτεία του Fred Frith και ετοιμάζοντας το διδακτορικό της στη σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, προσπαθεί μέσω της μουσικής της να εκφράσει τις ριζοσπαστικές της απόψεις για την πολιτική, την καθημερινότητα, την τέχνη και το "μουσικό" χάσμα των γενεών.
Βαθύτατα επηρεασμένη από τη techno σκηνή του Βερολίνου και ταυτόχρονα αποφασισμένη να διαφοροποιηθεί από αυτήν, στο δεύτερο άλμπουμ της βρίθει από ενέργεια και φαντασία. Φράσεις φουτουριστικές, εμμονικές, φαινομενικά ασύνδετες και δύστροπες, μοιάζουν να παραδίνονται σε υπνωτιστικά φωνητικά, να γλιστρούν και να καταρρέουν, να ξανασηκώνονται και να χορεύουν - ρυθμικές και περιπαικτικές περιδινούνται και εξαερώνονται σαν σταγόνες βροχής...
Η μουσική μοιάζει να διαμελίζεται και να ανασυντίθεται, να υμνεί και να αυθαδιάζει, στιβαρή και μινιμαλιστική σα δυσνόητος πίνακας του Miro ή παγωμένο πλάνο από το "Κοιμισμένο Παρίσι" του Rene Clair όσο η φωνή της γίνεται ψιθυριστή, σχεδόν εξωγήινη, ένας παράλογος δορυφόρος που απαγγέλλει αόρατες εντάσεις.
To laptop, το tablet, όλα τα γκατζετ του μετα-μιλλένιουμ μετατρέπονται στα χέρια της σε εργαλεία άλλοτε αδυσώπητα, άλλοτε παιχνιδιάρικα. Συνθετική goth ποπ μεταμφιεσμένη άλλοτε σε χάδι πάνω στο αι φον κι άλλοτε στο μαστίγωμα της έλικας ενός σπιτφάϊαρ, σπαραξικάρδιο κολάζ από αρχειακό υλικό του Johann Johannsson - καθόλου προκλητική αλλά σίγουρα πρωτοποριακή και ανήσυχη, προλέγει το μέλλον όχι μέσα από μια κρυστάλλινη σφαίρα, αλλά από μια οθόνη υγρών κρυστάλλων!
Η Holly Herndon είναι οπαδός της κοινοβιακής ζωής και της συλλογικότητας, έστω κι αν οι σύγχρονες κολεκτίβες δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτές των παιδιών των λουλουδιών. Απ' όσους βοήθησαν στην παραγωγή του Platform, ιδιαίτερα με εντυπωσίασε ο Ολλανδός Metahaven που εκτός από τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό του άλμπουμ, βοήθησε ώστε το αποτέλεσμα να αντανακλά τις σύγχρονες ιδέες για μια ριζοσπαστική πολιτική απελευθερωμένη από δόγματα, για έναν εκλεκτικό εξτρεμισμό που οραματίζεται μια επαναστατική ισοπολιτεία, για την δύναμη της αισθητικής να λειτουργεί σαν αντίπαλο δέος στη δύναμη των όπλων. With all due respect...
Halsey - Badlands (Astralwerks 2015)
Η Ashley Frangipane, Αφροαμερικανίδα από το Νιου Τζέρσευ, άλλαξε το όνομά της με έναν απλό αναγραμματισμό σε Halsey κι' αποφάσισε να γράψει έναν από τους πιό καλούς ποπ δίσκους της χρονιάς που πέρασε.
Το Badlands δεν θυμίζει σε τίποτα την bubblegum ποπ στην οποία μας έχουν συνηθίσει τα κορίτσια στην ηλικία της. Οι στίχοι είναι προκλητικοί, οργισμένοι, κυνικοί - μια φεμινιστική διαμαρτυρία που βαδίζει - εντελώς αντιφατικά - παράλληλα με τραγούδια για ελεύθερο σεξ και χαμένους έρωτες.
Η εικόνα που προβάλλει είναι αυτή της αντισυμβατικής νέας, της διαταραγμένης τράϊ μπάϊ προσωπικότητας, ένα κακό κορίτσι με εκατομμύρια ακόλουθους στο τουίτερ, στο ταξίδι της προς την ενηλικίωση.
Η μουσική, εξ ολοκλήρου από συνθεσάιζερς και ρυθμοκούτια - μοναδική εξαίρεση μια ακουστική κιθάρα που ντροπαλά κρύβεται στις σκιές του "Drive" και του "Gasoline" - είναι νευρώδης, στιβαρή ποπ με άψογο ρυθμικό session που διασχίζει όλη τη διαδρομή από το αλαφροΐσκιωτο trip hop του εναρκτήριου "Castle", στο γκλαμ-ποπ του "Colors" και την ονειρώδη ποπ του Haunting για να δώσει στο σύνολο ένα άλμπουμ γεμάτο ενέργεια και ηλεκτρισμό.
Μένει ν' αποδειχτεί αν η νεαρά είναι ένα πολύ καλά προβεβλημένο εμπορικό προϊόν ή αν θα συνεχίσει να βγάζει δίσκους στο επίπεδο αυτού του παρθενικού της άλμπουμ.
Η μουσική της δυτικής ακτής δεν έχει πλέον τίποτα κοινό με την εποχή της ψυχεδέλειας και των παραισθησιογόνων. Για τη Holly Herndon, μουσικό νέας κοπής, το λάπτοπ είναι περίπου προέκταση του εσωτερικού της κόσμου και περισσότερο συναισθηματικό απ' οποιοδήποτε έγχορδο.
Με μάστερ στην ηλεκτρονική μουσική υπό την εποπτεία του Fred Frith και ετοιμάζοντας το διδακτορικό της στη σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, προσπαθεί μέσω της μουσικής της να εκφράσει τις ριζοσπαστικές της απόψεις για την πολιτική, την καθημερινότητα, την τέχνη και το "μουσικό" χάσμα των γενεών.
Βαθύτατα επηρεασμένη από τη techno σκηνή του Βερολίνου και ταυτόχρονα αποφασισμένη να διαφοροποιηθεί από αυτήν, στο δεύτερο άλμπουμ της βρίθει από ενέργεια και φαντασία. Φράσεις φουτουριστικές, εμμονικές, φαινομενικά ασύνδετες και δύστροπες, μοιάζουν να παραδίνονται σε υπνωτιστικά φωνητικά, να γλιστρούν και να καταρρέουν, να ξανασηκώνονται και να χορεύουν - ρυθμικές και περιπαικτικές περιδινούνται και εξαερώνονται σαν σταγόνες βροχής...
Η μουσική μοιάζει να διαμελίζεται και να ανασυντίθεται, να υμνεί και να αυθαδιάζει, στιβαρή και μινιμαλιστική σα δυσνόητος πίνακας του Miro ή παγωμένο πλάνο από το "Κοιμισμένο Παρίσι" του Rene Clair όσο η φωνή της γίνεται ψιθυριστή, σχεδόν εξωγήινη, ένας παράλογος δορυφόρος που απαγγέλλει αόρατες εντάσεις.
To laptop, το tablet, όλα τα γκατζετ του μετα-μιλλένιουμ μετατρέπονται στα χέρια της σε εργαλεία άλλοτε αδυσώπητα, άλλοτε παιχνιδιάρικα. Συνθετική goth ποπ μεταμφιεσμένη άλλοτε σε χάδι πάνω στο αι φον κι άλλοτε στο μαστίγωμα της έλικας ενός σπιτφάϊαρ, σπαραξικάρδιο κολάζ από αρχειακό υλικό του Johann Johannsson - καθόλου προκλητική αλλά σίγουρα πρωτοποριακή και ανήσυχη, προλέγει το μέλλον όχι μέσα από μια κρυστάλλινη σφαίρα, αλλά από μια οθόνη υγρών κρυστάλλων!
Η Holly Herndon είναι οπαδός της κοινοβιακής ζωής και της συλλογικότητας, έστω κι αν οι σύγχρονες κολεκτίβες δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτές των παιδιών των λουλουδιών. Απ' όσους βοήθησαν στην παραγωγή του Platform, ιδιαίτερα με εντυπωσίασε ο Ολλανδός Metahaven που εκτός από τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό του άλμπουμ, βοήθησε ώστε το αποτέλεσμα να αντανακλά τις σύγχρονες ιδέες για μια ριζοσπαστική πολιτική απελευθερωμένη από δόγματα, για έναν εκλεκτικό εξτρεμισμό που οραματίζεται μια επαναστατική ισοπολιτεία, για την δύναμη της αισθητικής να λειτουργεί σαν αντίπαλο δέος στη δύναμη των όπλων. With all due respect...
Halsey - Badlands (Astralwerks 2015)
Η Ashley Frangipane, Αφροαμερικανίδα από το Νιου Τζέρσευ, άλλαξε το όνομά της με έναν απλό αναγραμματισμό σε Halsey κι' αποφάσισε να γράψει έναν από τους πιό καλούς ποπ δίσκους της χρονιάς που πέρασε.
Το Badlands δεν θυμίζει σε τίποτα την bubblegum ποπ στην οποία μας έχουν συνηθίσει τα κορίτσια στην ηλικία της. Οι στίχοι είναι προκλητικοί, οργισμένοι, κυνικοί - μια φεμινιστική διαμαρτυρία που βαδίζει - εντελώς αντιφατικά - παράλληλα με τραγούδια για ελεύθερο σεξ και χαμένους έρωτες.
Η εικόνα που προβάλλει είναι αυτή της αντισυμβατικής νέας, της διαταραγμένης τράϊ μπάϊ προσωπικότητας, ένα κακό κορίτσι με εκατομμύρια ακόλουθους στο τουίτερ, στο ταξίδι της προς την ενηλικίωση.
Η μουσική, εξ ολοκλήρου από συνθεσάιζερς και ρυθμοκούτια - μοναδική εξαίρεση μια ακουστική κιθάρα που ντροπαλά κρύβεται στις σκιές του "Drive" και του "Gasoline" - είναι νευρώδης, στιβαρή ποπ με άψογο ρυθμικό session που διασχίζει όλη τη διαδρομή από το αλαφροΐσκιωτο trip hop του εναρκτήριου "Castle", στο γκλαμ-ποπ του "Colors" και την ονειρώδη ποπ του Haunting για να δώσει στο σύνολο ένα άλμπουμ γεμάτο ενέργεια και ηλεκτρισμό.
Μένει ν' αποδειχτεί αν η νεαρά είναι ένα πολύ καλά προβεβλημένο εμπορικό προϊόν ή αν θα συνεχίσει να βγάζει δίσκους στο επίπεδο αυτού του παρθενικού της άλμπουμ.
Last edited by a moderator: