Είσαι εγώ ή Είμαι εσύ; [Gong]

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Μετασχηματιστική εξέλιξη​

Ναι σίγουρα, και όσο κι' αν κάποιοι έμεναν, ηθελημένα ή όχι, στα μορφολογικά και επιφανειακά χαρακτηριστικά του ροκ φαινομένου, όπως θέματα που αφορούσαν γενικότερα εμφανισιολογικές προτιμήσεις και αλλόκοτες συμπεριφορές, αυτό αντανακλούσε βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες και σχετιζόταν άμεσα με θέσεις, προτάσεις αλλά και δράσεις σε καταπιεστικές και δυναστικές πολιτικές.

Τα τέλη της δεκαετίας του '60 ήταν ταραχώδη, γιατί οι άνθρωποι ανησυχούσαν για την τροπή των πραγμάτων και αντέδρασαν με όλους τους τρόπους και τα εκφραστικά μέσα. Ιδέες και θεωρίες, πέρα από τις παλιές, ορθόδοξες και κατεστημένες που κάπου/κάπως εφαρμόζονταν, αναπτύσσονταν με καταιγιστικούς ρυθμούς και ειδικά η τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της, οργίασε, όντας σε παρατεταμένο δημιουργικό οργασμό. Η φαντασία παραληρούσε και στην αποχαλίνωσή της επιστρατεύτηκε ότι μπορούσε να την υπηρετήσει...

CanterburyGroup.jpg

Η ψυχεδέλεια, από τη φύση της, πλουραλιστική, άναρχη, ανήσυχη και ερευνητική, άρχισε να αναζητά στηρίγματα για να μπορέσει να εξελιχθεί αφού τίποτε δεν μπορούσε να μείνει στάσιμο, τους τρικυμιώδεις εκείνους καιρούς. Άλλωστε ο χρόνος αποκτούσε μια δική του διάσταση και αυτοτέλεια και έννοιες όπως νεωτερισμός και παλιό ήταν σχετικές. Όλοι τότε, Αμερική και Ευρώπη, στράφηκαν που αλλού, στην Παράδοση, για να αντλήσουν στοιχεία εμπλουτισμού.

Η φολκ, το μπλουζ, η τζαζ αλλά και η κλασσική υπήρχαν στις παραδόσεις της δυτικής μουσικής με διαφορές όμως στις δυο πλευρές του ατλαντικού. Η ιστορία της Αμερικής ήταν πρόσφατη και μπορούσε να φτάσει μέχρι το μπλουζ των Αφροαμερικανών και τη φολκ των εποίκων, ενώ στη Γηραιά Ήπειρο με τους αιώνες πολιτισμού, οι επιδράσεις ήταν πολυποίκιλες και βαθιές από πολύ μεγαλύτερη παλέτα που περιλάμβανε βέβαια και την κλασσική.

Η μουσική σκηνή του Καντέρμπουρι προσπάθησε να ανανεώσει και εξελίξει την ψυχεδέλεια με στοιχεία της βρετανικής φολκ, την τζαζ αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις με την κλασσική. Όλα καλά μέχρι εδώ και όντως βγήκαν αριστουργήματα από γκρουπ καταπληκτικά στα οποία εντάσσουμε και τους Gong λόγω των κοινών καταβολών και των πάσης φύσεως δεσμών μεταξύ των μουσικών της σκηνής. Βέβαια από τη στιγμή που η στείρα επιδειξιομανία και ο άρρωστος ελιτισμός του υπερφίαλου προγκρέσιβ (δεν κατηγορούμε συλλήβδην) παραμέρισε την έμπνευση, τη φαντασία και το κέφι, το πράγμα χάλασε και χρειάστηκε να αναζητηθεί σωτηρία στα δομικά συστατικά του ροκ, που εδώ οι Αμερικανοί τα κατάφεραν ευκολότερα, για τους "ιστορικούς" λόγους που προαναφέραμε, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε άλλη φορά...

CanterburyBridge.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Χίπικο μανιφέστο​

Για τον καινούργιο χρόνο θα ήθελα να ξεκινήσω με κάτι που το χρωστούσα από πέρυσι τον Μάρτιο, με αφορμή την απώλεια του Daevid Allen. Άλλωστε προτιμώ αντί νεκρολογιών, να φρεσκάρω και τονώνω τη μνήμη, για να παραμένουν ζωντανά αυτά που θεωρώ σημαντικά. Όσοι αποφασίσετε να το διαβάσετε - είναι και μεγαλούτσικο -, ανατρέξτε και στο πολύ καλό και εμπεριστατωμένο παλαιότερο αφιέρωμα, Νεράιδες και ξωτικά από τον πλανήτη Gong.

GongLogoB-2.gif

Οι Gong ήταν μια περίπτωση μπάντας που διασκέδαζε, διεγείροντας σκέψεις και προβληματισμούς, με ένα χαρισματικό ηγέτη, που είχε όραμα για την κοινωνία και που χρησιμοποιούσε τη μουσική σαν εργαλείο για τη διάδοση των ιδεών του και την επίτευξη των στόχων του. Βέβαια διέθεταν και αυτοί σε μεγάλο βαθμό την πλάνη της εποχής, ότι οι ψυχοτρόπες ουσίες λειτουργούσαν καταλυτικά και υποβοηθητικά στην απελευθέρωση του πνεύματος και στην απογείωση της δημιουργίας.

Στους στίχους και στις συνεντεύξεις τους, οι Gong προτείνουν τη μετασχηματιστική και επαναστατική δύναμη της χρήσης ουσιών για την ανατροπή της δυτικής κοινωνίας. Περισσότερο από μια πολιτική δήλωση, η χρήση τους, κηρύχθηκε ως μέθοδος ψυχικής απελευθέρωσης. Η προώθηση των ψυχεδελικών και της κάνναβης από την μπάντα συνδέεται με πολλές από τις ιδέες που λειτουργούσαν εντός της Γαλλικής αντικουλτούρας, συμπεριλαμβανομένης της αντι-ψυχιατρικής, της επιστημονικής φαντασίας και της προσωπικής απελευθέρωσης.

RadioGnomeIntro.jpg

Οι "χαρακτήρες" τους αμφισβήτησαν τις παραδοχές της δυτικής κοινωνίας και τις μεθόδους αυτογνωσίας, για τη διαμόρφωση αντίληψης και υποστήριξαν ότι η πραγματικότητα μπορεί εύκολα να διαταραχθεί, απορρίπτοντας την κανονικότητα. Στην ιστορία ο Zero, ανανεωμένος από τη γνώση της ειρήνης και της αγάπης που του έδωσαν οι Pixies, θέλησε να μεταδώσει το μήνυμά του μέσα από το πιο προφανές μέσο της κουλτούρας του, την ποπ μουσική. Και πάλι, αυτό υπακούει πίσω στο όραμα του Allen στην Deya το 1969, όταν ισχυρίστηκε τη σημασία της μουσικής στη μεταφορά του μηνύματος της επανάστασης και της αλλαγής. Αλλά συνέχισε να βασανίζεται, με τα ερωτήματα της ύπαρξης και της αλήθειας, που από πάντα τον ταλάνιζαν...

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70, τα ψυχεδελικά έδωσαν βαθμιαία τη θέση τους σε διεγερτικά, οπιοειδή και αμφεταμίνες. Η χίπικη ενορατική δημιουργικότητα και ειρηνικότητα αντικαταστάθηκαν από την ντοπαρισμένη αποχαυνωτική απαξία και βιαιότητα, που τελικά εξυπηρέτησαν το κατεστημένο, που επωφελήθηκε διπλά, με την πολιτική αξιοποίηση και εδραίωση αναμορφωτικών και συντηρητικών δυνάμεων και την εμπορευματοποίηση και εξουδετέρωση της κουλτούρας της αμφισβήτησης. Το κίνημα κατακερματίστηκε και οι ισχυρισμοί της Νέας Αριστεράς για εγκατάλειψη του ουτοπισμού και οι εκκλήσεις της για απόρριψη των ναρκωτικών εμφανίζονταν πια σαν προφητικές.

Στην κοινότητα των Gong, αναπτύχθηκε μια παρόμοια απογοήτευση, η ουτοπία που χρωμάτισε τη μουσική τους ξεθώριασε και η αποτυχία να φέρει την "Ιπτάμενη Αναρχία" στη Γη, μπορεί να μην ήταν το τέλος των οραμάτων του πλανήτη Gong, αλλά το γκρουπ έκλεισε την τριλογία εδώ. Οι Gong από εκείνο το σημείο είχαν ήδη φύγει από τη Γαλλία λόγω της συντηρητικής ατμόσφαιρας, η οποία συνεχίστηκε μετά την εκλογή το 1974 του υποψηφίου της Δεξιάς Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν. Στη συνέχεια, o Allen αποσύρθηκε από τη μουσική για αρκετά χρόνια, κάνοντας σποραδικές εμφανίσεις κατά τη διάρκεια των τελών του 1970. Τα μέλη που συνέχισαν ως Gong απομακρύνθηκαν από τη φαντασία της αφήγησης του Radio Gnome προς το οργανικό προοδευτικό (!) τζαζ-ροκ, εγκαταλείποντας οριστικά την ουτοπία...

LaPresse.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Ο Πλανήτης της Ουτοπίας​

Σε περίπτωση που δεν θυμάσαι, αυτό είναι που κάνεις
Σήκω από το κρεβάτι τώρα
Εάν υπάρχει κάτι που έχει μείνει
Βρες την απάντηση - εδώ είναι...
Ερώτηση νούμερο ένα

Αν είσαι οπαδός... Τι πιστεύεις;
Γιατί το πιστεύεις;
Δεν έχεις ποτέ αναρωτηθεί αν είναι πραγματικά αλήθεια;
Εσύ; Ερώτηση νούμερο δύο
Αλήθεια... αυτό είναι το μυστήριο

Άφησε το ξωτικό να σου δείξει τι πρέπει να κάνεις
Και αυτό είναι που θα σου πει...
Αν έχεις κάποιο πρόβλημα για να ξέρεις ποιος είσαι
Εδώ τώρα αυτό είναι που κάνεις
Θυμήσου
Είσαι εγώ
Είμαι εσύ
Όλοι μας μαζί
Τώρα πήγαινε...
- A P.H.P.'s Advice (στίχοι, Daevid Allen)​

Daevid: "Για κάποια εποχή είχα ξεχάσει αυτή την αποκάλυψη, αλλά πριν από καιρό, προσφέροντας τον εαυτό μου στις δυνάμεις που συνδυάζουν, ενεργοποιούν και μετατρέπουν, ζώντας όλο αυτό μέσα από τη μουσική, έγινε ο μόνος λόγος της ύπαρξής μου. Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησα το σκοπό της ζωής μου".

DaevidAllen.jpg

Η πρώτη προσπάθεια του Αυστραλού μπίτνικ εικονοκλάστη, ποιητή και μουσικού, Daevid Allen (1938-2015) να εκδηλώσει το όραμα αυτό, οδήγησε στο σχηματισμό των Soft Machine, τον Οκτώβριο του 1966. Εκ των υστέρων ένιωσε ότι η μπάντα δεν είχε την πνευματική ακεραιότητα που έψαχνε, αλλά παρείχε τις κατάλληλες συνθήκες για τις πρώτες παραστάσεις του με την Ουαλή σύντροφό του, Gilli Smyth (1933), σαν οι "Ηλεκτρικοί ποιητές". Ο Daevid ισχυριζόταν ότι έχει εμπνευστεί βλέποντας τον Syd Barrett να παίζει με τους Pink Floyd στο χώρο ψυχαγωγίας Ally Pally (Alexandra Palace). Από τον Αύγουστο του 1967 μένει στο Παρίσι με πολλά όμως ταξίδια (και για πολιτικούς λόγους, λόγω του Μάη του '68) στο παραθαλάσσιο χωριό της Μαγιόρκας, Ντεϊά, όπου συνάντησε και τον πνευστό Didier Malherbe (1943), που ζούσε σε μια σπηλιά γιδοβοσκών και ξεκίνησαν συνεργασία.

Στο τέλος του 1972, ο Allen πείστηκε από τον μάνατζερ Georgio Gomelsky (1934-2016) - άλλη μορφή - να επιστρέψει στη Βρετανία, αφού προσφέρθηκε στην μπάντα ένα νέο δισκογραφικό συμβόλαιο και λόγω των δυνατοτήτων που ανοίγονταν με τη συνεργασία των νέων μελών, όπως του ξεχωριστού κιθαρίστα Steve Hillage (1951). Το συμβόλαιο ήρθε από τη Virgin (με λογότυπό της τότε, το δίδυμο κορίτσι και τη σαύρα του Ρότζερ Ντιν) και σίγουρα προσέφερε περισσότερα από ό,τι είχαν ποτέ όσον αφορά την οικονομική υποστήριξη και διανομή. Το ζήτημα ήταν με τις παλιές ανειλημμένες υποχρεώσεις τους στη γαλλική BYG, αν και ο παραγωγός Karakos μαζί με την ετικέτα είχαν εξαφανιστεί. Παρά αυτό το πιθανό πρόβλημα, η Virgin προχώρησε και υπέγραψε την μπάντα.

Ο Hillage δεν ήταν το μόνο νέο μέλος της μπάντας. Περιττό να πούμε ότι οι ντράμερ πηγαινοέρχονταν, με τον Laurie Allen (1943) να επιστρέφει για μια δεύτερη αντικατάσταση. Ο Christian Tritsch (1944) μετακινήθηκε από το μπάσο στην κιθάρα, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν αποχωρήσει και ένας νέος μπασίστας, ο Francis Moze, στρατολογήθηκε από τους Magma (προφανώς είχε βαρεθεί το μαύρο ντύσιμο και τα ανεστραμμένα σύμβολα Τάντρα). Κάτι εντελώς νέο ήταν και το συνθεσάιζερ, που ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, έδωσε στους Gong τον "άλλο-κοσμικό" ήχο με τον οποίο σχετίστηκαν. Αυτό παιζόταν από τον κιμπορντίστα Tim Blake (1952) και μολονότι το όργανο ήταν νέο στην μπάντα, αυτός δεν ήταν, αφού είχε κληθεί παλαιότερα σαν μηχανικός στούντιο.

Gong.jpg

Η "νέα" μπάντα μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε το πρώτο από τα άλμπουμ της τριλογίας "Radio Gnome Invisible", Flying Teapot (1973). Παρά το γεγονός ότι το προηγούμενο Camembert (1971), είχε χρησιμοποιήσει μέρη της "Μυθολογίας των Gong" του Daevid, αυτό ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη προσαρμογή της ιστορίας του σε βινύλιο.

Ποια ήταν, λοιπόν, η μυθολογία και περισσότερο επί του θέματος, ποιοι ήταν οι λόγοι του Daevid για το σχηματισμό της μπάντας αρχικά; Σε ορισμένα επίπεδα είναι αρκετά περίπλοκο και αντανακλούσε το βαθύ ενδιαφέρον του, στο μοίρασμα της πνευματικής αφύπνισης και της γνώσης που είχε αποκτήσει. Η γνώση σχετίζεται με την επίτευξη των υψηλότερων σταδίων της ύπαρξης και της επικοινωνίας και έχει πολλά κοινά με τις διάφορες Σχολές των Μυστηρίων που υπήρχαν στην πιάτσα για πάνω από χίλια χρόνια. Η λέξη "μυστικισμός" έχει κάποια σχέση εδώ, αλλά αυτή έχει τόσες πολλές αποχρώσεις, όπως της Μαύρης Μαγείας και των τελετουργιών που θα ήταν παραπλανητικό να χρησιμοποιηθεί τόσο στενά για τις ιδέες του Daevid.

Ένα πράγμα, όμως, που ο Daevid κατάλαβε πολύ γρήγορα ήταν ότι η ευρεία διάχυση των ιδεών του, με ευθύ ή φανερό τρόπο ήταν χωρίς πιθανότητες επιτυχίας. Ροκ μουσικοί που χρησιμοποιούσαν "βαθείς" στίχους του έμοιαζαν ανόητοι. Το χιούμορ φαινόταν σαν η καλύτερη λύση του, όχι με τον τρόπο του Zappa, γελώντας με τους ανθρώπους, αλλά γελώντας μαζί με τους ανθρώπους. Έτσι, επέλεξε σκόπιμα μια αστεία ιστορία σαν τρόπο για τη διεύρυνση του νου των ανθρώπων.

GongLogo-3.gif

Η άλλη πτυχή της ιδεολογίας των Gong ήταν τόσο σοβαρή όσο και αστεία - η "αιωρούμενη Αναρχία". Οι άνθρωποι βρίσκουν την ιδέα μιας αταξικής κοινωνίας χωρίς δομή, όπου κανείς δεν έχει περισσότερη εξουσία από οποιονδήποτε άλλον και στην οποία κράτη και κυβερνήσεις εξαφανίζονται, μάλλον δύσκολα "διαχειρίσιμη". Ο Allen με την ιδιότυπη μουσική κολεκτίβα του, προσπάθησε να το εφαρμόσει, έστω σε μικροκλίμακα και ήθελε να πείσει ότι αν κάποιος πιστεύει ότι σε τελευταία ανάλυση η όποια εξουσία, είτε αριστερή, δεξιά ή κεντρώα είναι πάντα λάθος, τότε είναι περισσότερο αναρχικός απ' όσο νομίζει...

Ο Daevid συνοψίζει το όλο θέμα λέγοντας, "ολόκληρος ο λόγος μου για τη δημιουργία μουσικής είναι να έχει την ικανότητα να διαβιβάζει το μήνυμα για να μπορούν οι άνθρωποι να το βιώνουν άμεσα, αντί να το διαβάζουν ή να έχουν κάποιον να τους πει γι' αυτό. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα τεράστιο εργαστήριο που οι άνθρωποι μπορούσαν να μπουν γελώντας ή αστειευόμενοι".

Members.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Η πραγματικότητα του μύθου​

Introduction.jpg

Η ιστορία όπως εξελίσσεται κατά τη διάρκεια της τριλογίας περιλαμβάνει τον Planet Gong, μια εξιδανικευμένη εκδοχή του τι θα μπορούσε να γίνει η Γη, τον Zero (the Hero) μια φιγούρα συνηθισμένου ανθρώπου που την πορεία του ακολουθούμε και αρκετοί βοηθητικοί χαρακτήρες όπως τα ξωτικά που καπνίζουν χόρτο/Pot Head Pixies και οι διδάκτορες της οκτάβας/Octave Doctors - μην ξεχνώντας τον αόρατο Ραδιο-Νάνο/Radio Gnome Invisible, "ένα τηλεπαθητικό πειρατικό ραδιοφωνικό δίκτυο που λειτουργεί από εγκέφαλο σε εγκέφαλο με κρυστάλλινο μηχανικό πομπό απευθείας από τον πλανήτη Gong". Μια περαιτέρω προσθήκη στην παράνοια ήταν η υιοθέτηση από το σύνολο της μπάντας "αστείων" ονομάτων. Έτσι ο Daevid ήταν κατά διαστήματα Bert Camembert, Captain Capricorn, The Alien Australian κ.λπ., ο Didier Malherbe έγινε ο Good Count Bloomdido Bad de Grasse, η Gilli ήταν η Chakti Yoni, ο Tim Blake έγινε ο Hi T. Moonweed (the favourite) κ.λπ.

Πρέπει να ειπωθεί ότι πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί με το "συγκροτημένο" μυαλό τους, βρήκαν ένα μεγάλο μέρος της μυθολογίας απλά ανόητο, παρά βαθύ ή μυστηριώδες. Εξίσου πλήθος από Βρετανούς θιασώτες σκέφτηκαν ότι ήταν όλα υπέροχα και εξέλαβαν ότι φορούσαν τσαγιέρες στα κεφάλια τους, χάνοντας το νόημα - όχι ότι αυτό πτόησε τον Daevid ιδιαίτερα. Οι Γάλλοι, αντίθετα, συνειδητοποίησαν ότι κάτι συνέβαινε πίσω από τα αστεία - αλλά έπειτα οι Γάλλοι πάντα έπαιρναν τη φιλοσοφία και την κουλτούρα πιο σοβαρά από ό,τι οι Άγγλοι.

TeapotEgg.jpg

Το Flying Teapot, φέρει την ισχυρότερη ομοιότητα από τα άλμπουμ της τριλογίας με τους προηγούμενους δίσκους των Gong. Αυτό οφείλεται στο ότι το μεγαλύτερο μέρος των κομματιών γράφτηκε από τον Daevid και επειδή έλεγχε ακόμα τη μουσική (και φιλοσοφική) κατεύθυνση της μπάντας. Η προσθήκη του εξαιρετικού παιξίματος της κιθάρας του Steve Hillage έδωσε στην μπάντα πολύ περισσότερο βάθος, όμως και το συνθεσάιζερ, όπως σημειώθηκε, πρόσθεσε αυτήν τη σαφώς "υπερκόσμια" αίσθηση. Θα έπρεπε να είναι ο τέλειος συνδυασμός - η γαλλική ενέργεια και οι νέες μουσικές διαστάσεις - και κατά κάποιο τρόπο ήταν, εάν εξαιρεθεί η μάλλον φτωχή παραγωγή. Προς το τέλος των σέσιον του άλμπουμ, ο Francis Moze έφυγε και αντικαταστάθηκε, από τον ανακαλυμμένο στο νάιτ κλαμπ King Road, μπασίστα, Mike Howlett (1950). Στη συνέχεια, αφού ολοκληρώθηκε το άλμπουμ, οι Daevid και Gilli αποχώρησαν. Από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο του '73 τα απομεινάρια της μπάντας (Blake, Hillage, Howlett, Malherbe) καθώς και ο νέος ντράμερ, ο κλασικά εκπαιδευμένος Pierre Moerlen (1952-2005) περιόδευσαν στην Ευρώπη ως Paragong. Μοναδική κληρονομιά τους είναι ένα κομμάτι στη συλλογή της Virgin, V (1975).

Ωστόσο, μέχρι τον Ιούνιο, ο πρώην αρχηγός τους επέστρεψε και οι Gong άρχισαν την πιο σταθερή (αγνοώντας συχνές αναχωρήσεις και επιστροφές του Moerlen) και πιο εμπορικά επιτυχημένη περίοδο. Η μουσική, όμως, αναμφίβολα άλλαζε. Η μπάντα, ιδιαίτερα οι Hillage και Moerlen, άρχισαν να εκφράζονται μουσικά. Το αποτέλεσμα ήταν μια στροφή προς τα εκτενή, αυτοσχεδιαστικά, αλλά και εξαιρετικά δομημένα, κομμάτια - αν αυτό δεν είναι μια αντίφαση - και μακριά από τον αυθορμητισμό του Allen. Η μυθολογία παρέμεινε στα τραγούδια, αλλά έγινε ένας μειούμενος παράγοντας συνολικά. Μια ισορροπία (ή συμβιβασμός) χαρακτήριζε το δεύτερο της τριλογίας, Angel's Egg (1973), που με καθαρότερη παραγωγή, προσφέρει μια εντυπωσιακή μουσική εμπειρία. Η μπάντα - τόσο ζωντανά όσο και στον δίσκο - ήταν χωρίς αμφιβολία πιο "επαγγελματική" όλο αυτό το διάστημα (τέλη '73/αρχές '74) και το κοινό ανταποκρίθηκε σ' αυτή την προοπτική της μπάντας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Gong73.jpg

Η μουσική για το τελευταίο άλμπουμ της τριλογίας, You (1974) δουλεύτηκε και ετοιμάστηκε τον Μάιο του '73, και σύμφωνα με τον Daevid πήγε πολύ άνετα. Από τότε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, που ηχογραφήθηκε, τα πράγματα άρχισαν συνολικά να βαραίνουν. Σ' αυτό είχαν συμβάλλει και τα προβλήματα με τη χρήση ουσιών και μάλιστα ορισμένα νεότερα μέλη της μπάντας είχαν αρχίσει να φρικάρουν. Βέβαια λόγω της φιλοσοφίας τους, επιλέχτηκε η ανοχή και η άρνηση σε αυτό που συνέβαινε. Το You είναι αναμφίβολα το πιο εξελιγμένο και με την καλύτερη παραγωγή άλμπουμ των Gong, αλλά με όλα αυτά που είχαν συμβεί στις πρόβες και την ηχογράφηση, δόθηκε ένας πραγματικός αγώνας για την παραγωγή του, τουλάχιστον από τον Daevid. Αν μη τι άλλο, δείχνει μια μπάντα που όλοι σχεδόν, εγκατέλειπαν τον κάποτε ηγέτη της. Παρέμεινε μέχρι την επόμενη άνοιξη, όταν μετά από μια αξέχαστη συναυλία στο Cheltenham, στην οποία απαγορεύτηκε δια της βίας από την αστυνομία, να ανέβει στη σκηνή, αποφάσισε ότι ήταν ώρα να φύγει.

Οι Gong συνέχισαν, σε μεγάλο βαθμό υπό την καθοδήγηση του Pierre Moerlen και χαρακτηρίζονταν όλο και περισσότερο για τεχνο-προσανατολισμό και έλλειψη κεφιού ή πάθους. Ο Daevid και η Gilli, παρόλο που χώρισαν όταν ο Daevid εγκατέλειψε το συγκρότημα, "διασώθηκαν" από το γαλλικό TV News, που άρχισε να χρησιμοποιεί μέρος του σάουντρακ Continental Circus σαν μουσική για το θέμα του. Τους έδωσε την ευκαιρία να "συνταξιοδοτηθούν", για άλλη μια φορά στην Ντεϊά και να σκεφτούν το μέλλον τους, που είναι σχεδόν περιττό να πούμε, ότι αποδείχθηκε όσο εκκεντρικό και μπερδεμένο ήταν και η ζωή τους με τους Gong.

Posters.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Τέλειο μυστήριο​

Gong - You (Radio Gnome Invisible - Part 3) (Οκτώβριος 1974, Virgin)
GongYou.jpg

Τραγούδια: A1 Thought For Naught (C.O.I.T.) - 1:30, A2 A P.H.P.'s Advice (C.O.I.T.) - 1:37, A3 Magick Mother Invocation (C.O.I.T.) - 2:11, A4 Master Builder (C.O.I.T.) - 6:09, A5 A Sprinkling Of Clouds (C.O.I.T.) - 8:42, B1 Perfect Mystery (C.O.I.T.) - 2:25, B2 The Isle Of Everywhere (C.O.I.T.) - 10:21, B3 You Never Blow Yr Trip Forever (C.O.I.T.) - 11:24
-- Τα κομμάτια γράφτηκαν από τους Gong υπό την παγκόσμια επιρροή της C.O.I.T. (Compagnie d'Opera Invisible de Thibet)
Μουσικοί: Mike Howlett "Mr T. Being" (μπάσο), Pierre Moerlen "Pierre de Strasbourg" (τύμπανα, κρουστά), Mireille Bauer "Mireille de Strasbourg" / Benoit Moerlen (κρουστά), Steve Hillage "The Submarine Captain 2" (ληντ κιθάρα), Didier Malherbe "Bloomdido Bad de Grasse" (πνευστά και φωνητικά), Tim Blake "Hi Tea Moonweed" (συνθεσάιζερ Moog και EMS, Μέλοτρον), Daevid Allen "Dingo Virgin" (φωνητικά και κιθάρα γκλισάντο), Gilli Smyth "Shakti Yoni" (ποιήματα και διαστημικοί ψίθυροι), Miquette Giraudy "Bambaloni Yoni" (φωνές και εφέ χορωδίας)
Παραγωγή / Μηχανικός: Simon Heyworth, Gong / Simon Heyworth

Η ηχογράφηση έγινε στο The Manor, το καλοκαίρι του 1974 στο Οξφορντσάιρ, Αγγλία

GongLogo.gif

Pot Head Pixies, Flying Teapots, Radio Gnomes, Octave Doctors και Zero The Hero.
Φράσεις που κάθε φαν, της σκηνής του Καντέρμπουρι των αρχών της δεκαετίας του '70, θα αναγνωρίσει αναμφίβολα ως θέματα και χαρακτήρες από την τριλογία Radio Gnome Invisible των Gong. Η μπάντα είχε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη σύνθεση σε όλη την ιστορία της, αλλά για πρώτη φορά, ο πυρήνας των μουσικών παρέμεινε ίδιος με εκείνο που δημιούργησε το προηγούμενο άλμπουμ Angel's Egg, γι' αυτό το τρίτο και τελευταίο επεισόδιο της τριλογίας. Το εκκεντρικό χιούμορ που κυριάρχησε στις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες εξακολουθεί να είναι εμφανές, αλλά εδώ πρωτοστατεί η μουσική πανδαισία. Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ, η δομή εδώ τείνει περισσότερο προς τα εκτεταμένα οργανικά τζαμαρίσματα παρά τις πιο περιεκτικές εμπνευσμένες πτήσεις της φαντασίας του Daevid Allen.

Η ληντ κιθάρα του Hillage ενσαρκώνει το μείγμα της τζαζ και της κοσμικής ψυχεδέλειας, που αποτελεί τον πυρήνα της οργανικής πτυχής των Gong, o σαξοφωνίστας/φλαουτίστας Didier Malherbe προσθέτει δράμα στην μουσική αφήγηση ενώ η καταπληκτική ρυθμ σέξιον των Howlett και Moerlen έχει ήδη γίνει ένα σημαντικό μέρος του συνολικού ήχου της μπάντας, εξυπηρετώντας ως κύρια πηγή ενέργειας, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των τζαμαρισμάτων. Ακόμη, ο Tim Blake στο συνθεσάιζερ και μέλοτρον, δημιουργεί ατμοσφαιρικά περιβάλλοντα τοπία για την κιθάρα, τα πνευστά, τις πινελιές των κρουστών και τις ψαλμωδίες.

Gong74.jpg
αριστερά προς τα δεξιά... Pierre Moerlen, Miquette Giraudy, Steve Hillage, Gilli Smyth, Mireille Bauer, Daevid Allen, Tim Blake, Brigitte 'Moonweed', Didier Malherbe, Mike Howlett

Η μπάντα σίγουρα τώρα λειτουργεί με έναν πιο συνεκτικό τρόπο, όπως αποδεικνύεται εξαιρετικά στο αριστοτεχνικό "Magick Mother Invocation/Master Builder". Αυτό το κομμάτι είναι αναμφισβήτητα μια από τις καλύτερες στιγμές τους και ξεκινά με μια μυστηριώδη επίκληση σε ένα στρώμα από στροβιλιζόμενους κοσμικούς ήχους πλήκτρων, περιγράφοντας το επερχόμενο σκηνικό. Η ψαλμωδία αναπτύσσεται με ένα ινδικό μοτίβο, ενώ η υπνωτική φλογέρα αιωρείται σε όλο το ακουστικό τοπίο με τα εξαιρετικά διαδοχικά σόλο του σαξοφώνου και της κιθάρας να έρχονται στο προσκήνιο. Πουλιά που τιτιβίζουν διακόπτουν για λίγο τη ροή της μουσικής, πριν από μια οργανική μπασογραμμή και ένα ανορθόδοξο ντράμιν, ωθήσουν σε έναν έντονο επίλογο με εξωκοσμικούς ήχους και υφές. Ένα ακόμα αποκορύφωμα είναι το αιθέριο "A Sprinkling of Clouds", που επαναφέρει τον ακροατή στη γη με κάποια καταπραϋντικά περάσματα πλήκτρων συντηρώντας το κοσμικό ακουστικό τοπίο. Η υπνωτική ρυθμ σέξιον σέρνεται για να στηρίξει το επακόλουθο τζαμ της ληντ κιθάρας του Hillage που διανθίζεται από το τρεμάμενο φλάουτο του Malherbe.

Αλλού στο άλμπουμ οι ιδιόρρυθμες και ευφάνταστες περιπέτειες του Daevid Allen, όπως τα Ζαππικά σύντομα ιντερλούδια, "Perfect Mystery" και "A P.H.P.'s Advice", υπενθυμίζουν την προηγούμενη δουλειά τους και χρησιμεύουν για να χωρίσουν τα πιο ουσιαστικά μουσικά κομμάτια με δόσεις αμίμητου Gong χιούμορ. Το μεταβατικό "The Isle of Everywhere", είναι ένα εκτεταμένο ταξιδιάρικο τζαμάρισμα με μια αδυσώπητη φάνκι μπασογραμμή που ελίσσεται κάτω από τις διαστημικές τρίλιες των πλήκτρων, το ήρεμο τζαζ σαξόφωνο και τα φωνητικά εφέ της Gilli Smyth. Η εντυπωσιακή σουίτα "You Never Blow Yr Trip Forever", που κλείνει επικά το άλμπουμ, συνεχίζει με το στυλ και τα θέματα που εκφράζονται στο "The Isle of Everywhere" και διαθέτει επίσης δείγματα από το σύνολο της τριλογίας, σε μια προσπάθεια να φέρει ένα επίλογο στην ιστορία.

Gong74-2.jpg

Αυτό το άλμπουμ συμπυκνώνει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο των Gong, το σχεδόν τέλειο ταίριασμα της φιλοσοφίας της μπάντας, με ιδεολογικούς καπετάνιους τον Allen και την Smyth και των εκτελεστικών μουσικών ευαισθησιών. Οι πνευματώδεις στίχοι για την αναζήτηση της ελευθερίας, συμπληρώνονται ιδανικά από την μουσική αρχιτεκτονική, που στο You βρήκε την πιο συμπαγή της έκφραση. Ο συνδυασμός της αβανγκάρντ τζαζ πολυπλοκότητας, το θεατρικό τραγούδι/ψαλμωδία και οι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί έχουν πλήρως καρποφορήσει, κάτι που αναδεικνύεται, χάρη στην εύρωστη παραγωγή.

Εδώ, το πνεύμα της χαράς καλλιεργείται και γιορτάζεται:
"Γιατί δεν προσπαθείς; Είσαι εγώ ή είμαι εσύ...", αυτή είναι τελικά η αποκάλυψη, όταν ο άλλος είναι μια πραγματική εικόνα του εαυτού μας. Είναι απλά απίστευτο το πόσο καλά καταφέρνουν οι Gong να συνδυάσουν την ντανταϊστική αίσθηση του χιούμορ με την μουσική τους, προκειμένου να δημιουργήσουν μια πραγματική σχέση με τον ακροατή. Η απόλυτη αλήθεια της καθολικής αγάπης είναι ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και τραγουδιέται με ένα χαλαρό και ανέμελο τρόπο...

Στην κάτω δεξιά γωνία, στο οπισθόφυλλο, αναγράφεται...
Με αγάπη για όλη την Μεγάλη Οικογένεια των Gong Ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που φυσικά εννοείστε ΕΣΕΙΣ...

Ένα σπουδαίο και πραγματικό αριστούργημα!

(*****, πηγές: εξώφυλλο, planetgong.co.uk, Jonathyne Briggs, sputnikmusic.com, progarchives.com)

PotHeadPostersAd.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Gong - Live Etc. (Αύγουστος 1977, Virgin)

LiveEtc.jpg

Τραγούδια: A1 You Can't Kill Me (Allen) - 5:50, A2 Zero The Hero & The Witch's Spell (Tritsch, Allen) - 11:08, A3 Flying Teapot (Allen, Moze) - 6:28, B1 Dynamite / I Am Your Animal (Tritsch, Smyth) - 5:44, B2 6/8 (C.O.I.T.) - 3:53, B3 Est-Ce Que Je Suis (Allen) - 4:12, B4 Ooby-Scooby Doomsday Or The D-Day DJ's Got The D.D.T. Blues (Allen) - 5:15, C1 Radio Gnome Invisible (Allen) - 7:35, C2 Oily Way (Allen, Malherbe) - 3:20, C3 Outer Temple (Hillage, Blake) - 1:05, C4 Inner Temple (Allen, Malherbe) - 5:15, C5 Where Have All The Flowers Gone (C.O.I.T.) - 3:07, D1 Isle Of Everywhere (C.O.I.T.) - 10:24, D2 Get It Inner (C.O.I.T.) - 2:31, D3 Master Builder (C.O.I.T.) - 5:56, D4 Flying Teapot (Reprise) (Allen, Moze) - 1:55
Μουσικοί: Daevid Allen: A1 έως C5 / Steve Hillage (κιθάρα, φωνητικά), Gilli Smyth (φωνητικά, διαστημικός ψίθυρος: A1 έως C5), Mike Howlett (μπάσο, φωνητικά), Didier Malherbe "Bloomdido" (φλάουτο, σαξόφωνο, κρουστά: A1 έως C5, D1 έως D4), Tim Blake (συνθεσάιζερ, πληκτροφόρα, φωνητικά: A1 έως C5), Patrice Lemoine (πληκτροφόρα: D1 έως D4), Pierre Moerlen: A1 έως B4, C5, D1 έως D4 / Rob Tate: C1 έως C4 / Mireille Bauer: D1 έως D4 (τύμπανα, κρουστά), Di Stewart (κρουστά, φωνητικά: C1 έως C4), Miquette Giraudy (φωνή: D1 έως D4)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Mike Howlett (A1 έως B4, C5 έως D4), Phil Newell (A1 έως A3 έως B4, C5 to D4), John Walters (C1 έως C4) / Francis Linon (A1, A2), Simon Heyworth (C5), Alan Perkins (D1 έως D4)


To Gong Live Etc., είναι κατά την γνώμη μου το ποιο αντιπροσωπευτικό ζωντανό τους άλμπουμ, για την ακρίβεια πρόκειται για συλλογή από διάφορες παραστάσεις τους, όπως στην αίθουσα Bataclan (την θυμηθήκαμε τελευταία με το τραγικό γεγονός) στο Παρίσι τον Μάιο του 1973, στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου το Σεπτέμβριο του 1973, στο κλαμπ Arc-En-Ciel στη Roanne τον Αύγουστο του 1973, στο στούντιο Manor στο Oxfordshire τον Ιούνιο του 1973, στα στούντιο του BBC τον Ιανουάριο του 1974, στο κλαμπ Marquee τον Σεπτέμβριο του 1975 και μια ανεπιτυχή προσπάθεια για σινγκλ στο στούντιο Manor στο τέλος των σέσιον για το "You". Μπορεί να μην "πρόσθεσε ουσιαστικά τίποτα το καινούργιο", όπως είχε γράψει παλιά στο αφιέρωμά του στο ΖΟΟ ο Νίκος Κοντογούρης, αλλά αναμφίβολα η ροή των κομματιών είναι εξαιρετική, παρόλες τις διαφορετικές πηγές, οι εκτελέσεις άψογες και οι ηχογραφήσεις ικανοποιητικές. Ακόμη και τα τελευταία τέσσερα κομμάτια, της δεύτερης πλευράς του δεύτερου δίσκου, που ο Allen πια απουσιάζει και τα φωνητικά έχουν αναλάβει οι Malherbe, Giraudy, είναι πολύ ενδιαφέροντα και ευτυχώς ακόμα περιπετειώδη χωρίς κανένα ίχνος κόπωσης και προγκρέσιβ εκτροπής. (****1/2)

AllenLondon77.jpg
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,559
Ministry Of Silly Walks
Έχω πει και στο παρελθόν ότι το αγαπημένο μου από Gong είναι το Shamal..Τον λόγο δεν θα τον μάθω ποτέ.
Έχω όμως μια υποψία.Αν και πυκνογραμμενο στερείται συγκεκριμένης ροής.
Εννοείται πως η τριλογία βρίσκεται αμέσως μετά στην προσωπική μου ιεραρχία.
Εννοείται πως σαν μικρο παιδί που είμαι :)ADFADF1:) δεν έχω ακούσει το σύνολο της δισκογραφίας τους,αλλά αυτό θα έρθει ''λάου λάου'' που έλεγε ο μακαρίτης ο παππούς μου.
Ευχαριστίες.
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Gilli Smyth (1933-2016)

Μας άφησε και η Gillian "Gilli" Mary Smyth, ποιήτρια, μουσικός και σύντροφος του Daevid Allen, η Shakti Yoni των Gong, στις 22 Αυγούστου.

GilliSmyth.jpg