Ήταν το 1966 στο Νότιγχαμ της Αγγλίας όταν κάτι παληκαράκια που ονομάζονταν Jay and the Jaycats, μετονομάστηκαν σε Ten Years After. Το 1967 τους πρόσεξε η Decca και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο το όνομά τους. Στο ψυχεδελικό εξώφυλλο τους περνάς για εφήβους αλλά είχαν περάσει τα είκοσι...
Το ντεμπούτο τους είναι γεμάτο ενέργεια και δείχνει την κατεύθυνση που θα έπαιρναν στα επόμενα χρόνια. Μίγμα Jazz, rhythm & blues και rock με τυχαία σειρά και χτυπημένα στο σέϊκερ. Δυνατές συνθέσεις (μερικές δικές τους) και εξ ίσου δυνατές εκτελέσεις, που ανέδειξαν τον Alvin Lee σε ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό ο δίσκος είναι ο πιό αγαπημένος μου ανάμεσα στους υπόλοιπους αγαπημένους τους. Υπάρχει εδώ το ακατέργαστο και το πρωτόλειο, το μυστηριακό μα και το φωτεινό. Κοντολογίς είναι γεμάτος με κομμάτια που ακόμα και σήμερα ακούγονται τόσο ζωντανά λες και δεν πέρασαν σχεδόν 50 χρόνια από τότε.
I want to know Το boogie που σε βάζει στο κλίμα και διαλέγεις τι θα πιείς.
I can't keep from crying sometimes Εδώ όλα παίρνουν τον δρόμο τους και έρχεται η γλυκιά χαύνωση, με την μακρόσυρτη εισαγωγή και την γλυκιά bluesy κιθάρα πού σε ταξιδεύει.
Adventures of a young organ Nα και η τζαζιά από το πουθενά, στου στύλ του Jimmy Smith και του Wes Montgomery, απίθανο!
Spoonfyl Εντάξει, Willie Dixon τι να πω εγώ;
Losing the dogs Rock n' roll από τα '50
Feel it for me Εδώ αναγνωρίζει κανείς τους TYA του μέλλοντος, κλασικό.
Love until I die Κομμάτι που μπαίνει σε όλες τις συλλογές τους, δεξιοτεχνία από τους μουσικούς, φυσαρμόνικα, γρήγορο blues.
Don't want you woman Ακουστική κιθάρα, μπάσσο και φωνή στην παράδοση των αγνών blues.
Help me Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα...Κανείς όμως δεν θέλει να φύγει μετά από αυτό!
ALVIN LEE : guitar, vocals
RICK LEE : drums
CHICK CHURCHILL : organ
LEO LYONS : bass