Τρία μαύρα, το ένα λαμέ

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Το ''Elegies to lessons learnt'' είναι το επίσημο ντεμπούτο των ILIKETRAINS.
Είχαμε τσιμπήσει με το mini τους ''Progress-Reform'' πριν από λίγους μήνες.
Ήταν μία πρόγευση για το κυρίως πιάτο.
Χαμηλωμένες ταχύτητες, εκφραστικά φωνητικά μέσα στην υγρασία, υπνωτικές ατμόφαιρες.
Οι Γοτθικές πινελιές παντού. Αλλά με σύγχρονες σκοτεινές μπογιές.
Η φωνή θυμίζει ακόμη και Peter Murphy ( voice of reason), αλλά και σε πολλέs στιγμές τον Μ. Gira από τους SWANS.
Α και AND ALSO THE TREES. Τους θυμάστε;

Eίναι αργό, με κιθάρες που χαρακτήριζαν τα θλιμένα ''μαύρα'' γκρουπ της δεκαετίας του 1980.
Πανούκλα, Σφαγές, Παράνοια, Δολοφονίες.
Η ένταση ανεβαίνει λίγο ,σε σωστές δόσεις και με εξαιρετικό timing.
Ακούστε τη μελωδία στο ''Come over''. Ανατριχίλα.
Έπος χωρίς να σε μπουκώνει, με μία φυσική ροή, που σε αναγκάζει να το ακούσεις όλο.
Στο ''The Deception'' μας δίνουν ένα δείγμα για το τι αυτή η μπάντα είναι ικανή να φτιάξει.
Η εκφραστικότητα του ''Voice of reason'' παραπέμπει σε μεγάλες στιγμές της σκιερής μουσικής τέχνης.
Εξαιρετικό το ''Spencer Perceval''.

Αυτό που έχουν καταφέρει οι ILIKETRAINS είναι πως μπορείς να δεις την βαριά ατμόσφαιρα αλλά δεν μπορείς να πάρεις μαχαίρι να την κόψεις.
Δεν σε πνίγει.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το ''We all fall down'' και κλείνει με το ''Death is the end''
Καταλάβατε ελπίζω.
Έξοχο.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Κάποιος είχε γράψει μία κουβέντα γιαυτό.
Λοιπόν, αυτή η τόσο σημαντική μπάντα ,που μας είχε συνηθίσει σε ψιθυριστές αμαρτίες, στο προηγούμενο τους ''The great destroyer'' αύξησε τον ηλεκτρισμό και την ένταση φωνών και οργάνων.
Στο φετινό ''Drums and guns'' αφαιρούν την κλασική ροκ φόρμα και αφήνουν σε πρώτο πλάνο τις φωνές.
Φτιάχνουν μόνο περίεργα ηχοτοπία βασισμένα σε ήχους και εικόνες ''εξωτερικές'', παίζουν με τις συχνότητες και την ταχύτητά τους.
Πάνω εκεί πλέκουν με τις φωνές τα μαγικά τους παραμύθια ,τις αμαρτωλές σκέψεις τους.
Γλυκά όνειρα αλλά και εφιάλτες.

Το άλμπουμ περιέχει δύο από τα ωραιότερα κομμάτια που άκουσα τα τελευταία χρόνια.
Το ονειρικό ''dragonfly'' με τις απίστευτες ερμηνείες αντρικών και γυναικείων φωνητικών και το συγκλονιστικό '' IN SILENCE '' που μέχρι στιγμής είναι για μένα το SINGLE ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
Η κλιμάκωση του κομματιού είναι σχεδόν άμεση και κοφτερή.
Χωρίζεται σε δύο σχεδόν ίδια μέρη.
Στο πρώτο φτάνουν στο ρεφραίν και ανατριχιάζεις. Στο δεύτερο μέρος ανεβάζουν την ένταση και σε λιώνουν.
Την πρώτη φορά που το άκουσα αποσυντονίστηκα.
Πως είναι δυνατόν ,να μπορεί κάποιος να φτιάξει τέτοιο κομμάτι.

Oι LOW θα μπουν στη λίστα μου σε 2 μήνες.
Τα ''pretty people'', '' breaker'', '' sandinista'', ''take your time'', hatchet'', ''dust on the window'' αλλά κυρίως τα '' dragonfly'' kαι '' IN SILENCE'' δεν είναι εύκολο να γεννηθούν από τον καθένα.

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΠΟΥΜ.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

ΤΟ ΛΑΜΕ.

Αδιαφορώντας ολοκληρωτικά για τις κριτικές που δέχτηκαν για το πρώτο τους άλμπουμ, θα ομολογήσω πως τουλάχιστον 3-4 τραγούδια τους τα σκίζω ακόμη και σήμερα.
Τα ''red flags and long nights'' , ''out of control'' , '' someone must get hurt'', έχουν ακουστεί άπειρες φορές ,κυρίως γιατί τα λατρεύουν οι μικρές μου.

Το πανέξυπνο electro τους ,ξεκινά από depeche mode και φτάνει σε πιο σκοτεινά σχήματα.
Αν προσθέσουμε και τα έντονα χορευτικά elements ,έχουμε μία μαγική συνταγή, που ταρακουνάει κλαμπερά σώματα.

Στο ''This is forever'' το δεύτερο τους, συνεχίζουν στο ίδιο επίπεδο και πείθουν αβίαστα πως τα άτομα είναι πολύ μάγκες.
Ποζεράδικο ηλεκτρονικό ύφος για όλους εμάς, τις ψωνάρες.

Ξεκινήστε με το ''walking away'' και βάλτε το στο repeat 3-4 φορές. Πάει ,τους αγαπήσατε.
Όποιος το ακούσει σε μπαρ και δεν κουνηθεί, είναι έτοιμος να κάνει οικογένεια.
Εάν έχει και δεν... , τότε θα πρότεινα ένα ωραίο κουτούκι για την επόμενη έξοδο.

Συνεχίστε με το ''what i want'' . Αν ξαφνικά σας έρθει η ανάγκη να τονίσετε λίγο τα μάτια σας με μολύβι, μην τρομάξετε και κάντε υπομονή.
Στο ''This is the end'' θ´αρχίσετε να ψάχνετε στενά μαύρα παντελόνια και βικτωριανά πουκάμισα.
Εγώ πάντως βρήκα τα μαύρα καθρεπτέ Rayban και είμαι ο.κ.
Μετά το '' Replacement'' ήθελα να πάρω μία φίλη να τη ρωτήσω μήπως έχει βγει κάποια βραδινή άσπρη αντρική πούδρα.
Μεγάλο χιτ το κομμάτι.
Στο ''Rachael'' οι θύμισες από την Rebound με τις νύφες του σκότους να λικνίζονται, σχεδόν μ' ερέθισε.

Το άλμπουμ ανήκει σε όλους που ακόμη και αν φορούν λίγη μάσκαρα αισθάνονται σέξυ.
Σε όλους αυτούς που γουστάρουν Depeche mode, Mesh , Dead or Alive, joy division κ.τ.λ.

Οι άνθρωποι είναι κλεφταράδες ολκής. Ναι είναι δήθεν , γεμάτο με πόζες, ψιλοψεύτικο αλλά απίστευτα μαύρα διασκεδαστικό.

Θα το απολαμβάνω για καιρό, το ξέρω.
Εξάλλου δεν έχω κρύψει ποτέ, ότι είμαι μεγάλο ποζεράδικο λαμόγιο σε πεδία που αφορούν γυναίκες που την έχουν ''δει'' και καλά.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Πάντως , σήμερα το μεσημέρι , μπαίνοντας στο αυτοκίνητο , έβαλα ραδιόφωνο και έπεσα σε ένα κομμάτι που πολύ μου άρεσε . Μονότονη ρυθμική βάση , σκοτεινή φωνή ο τραγουδιστής , με ολίγη πόζα . Λέω καλό αυτό . Και ακούω τον εκφωνητή να λέι ότι ακούσαμε She wants revenge. Μπα ...Περίεργο

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Θα τσεκαριστούν όλα. Με Low ψαρώνω πάντα..

 

[Stergito]

Re: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Το πρώτο τους μου φάνηκε καλούτσικο, οπότε θ' ακούσω και το δεύτερο...

 

[KostasF]

Re: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Ένα πρώτο δείγμα από youtube (videoclip) μου άρεσε αρκετά.

 

[Άρης Συν.]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Δεν προλαβαίνω να ακούσω τα προηγούμενα και έρχονται τα επόμενα...
Θα τσεκαριστούν και από μένα:grinning-smiley-043

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Βρέθηκα χτες για λίγο στου Τζίμη και ακούσαμε δείγματα από τα παραπάνω.

- Ξεκινάω για τους Low λέγοντας ότι εδώ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ θα μείνει κανείς ασυγκίνητος. Τέσσερα κομάτια έπαιξαν κι ένοιωσα ισάριθμες θηλειές στο λαιμό. Και μόνο για αυτά έχω κλείσει. Πρωτιά αβλεπί.
Σπάνιες, σπανιότατες μελωδίες της freak rock era του Woodstock, χωρίς καμία συμβατική ρυθμική δομή, αταξινόμητα ηλεκτρονικά κουτιά, λούπες εδώ κι εκεί αναλαμβάνουν το "beat", καθώς τα ανδρικά/γυναικεία φωνητικά είναι το κεντρί που σε μπολιάζει πόνο, λουλούδια, λύτρωση.
Οι άνθρωποι αξίζουν πια την αναγνώριση.

- Οι iliketrains ήταν η έκπληξη. Σκοτεινή ροκ ατμόσφαιρα με βάθος στα όργανα (η ηχογράφηση περιγράφει τέλεια το χώρο), μια φωνή που περνάει λούκια χωρίς να κλαίγεται ή να δραματοποιεί, πνευστά από τον Άδη, νωχελικότητα που σε έχει στη τσίτα, ένας δίσκος κόσμημα για το ύφος του. Προτείνεται σε όσους νοσταλγούν μέρες Death in June και Gira.
Add to cart.

- Οι She Wants Revenge, έχοντας βάλει υπογραφή με το προηγούμενο δίσκο σαν απόλυτη poser goth/pop μπάντα, συνεχίζει πάνω στην ίδια γραμμή παράγοντας hits που λειτουργούν σαν ενα νοστιμότατο burger. Φτιάχτηκαν για αυτό και το πετυχαίνουν πανεύκολα.
Έχουν κατακλέψει τα κλισέ του dark wave και τα σερβίρουν με τέλειες ισσοροπίες. Καραmainstream των alternatives.


p.s. εύλογα, ζητάω αύξηση μισθού.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Και ενώ όλα αυτά έχουν συμβεί, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μου βάζει ένα φοβερό track με γυναικεία φωνητικά διασκευή από Feist (για την μπάντα θα γράψει ο ίδιος μόλις πάρει όλο το άλμπουμ)και αμέσως μετά ''ακυρώνει'' όλα τα μαύρα που ακούσαμε , με κίνηση ματ.
Μου βάζει τον απίστευτο ύμνο, από το άλμπουμ που ακούει αυτό τον καιρό (έχει γράψει στο θέμα Now playing), το See and don't see από τους αδιανόητους BIG DADDY MOOCHIN μέσα από τη συλλογή HOT FUNKY & SWEATY.
Άντε γεια. Τέτοιος γκρουβάτος φανκ ύμνος βγαίνει μία στα δέκα χρόνια.
Του έφαγα το cd και από το πρωϊ το ακούω και έχω ύφος βλαμμένου στο γραφείο.
Περνάει κόσμος και γελάει. Έχω γίνει μεγάλη ρόμπα.

Μιλάμε ότι το track κοντράρεται στα ίσια, με τα καλύτερα της Αlice Russell και μάλλον τα ξεπερνάει.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Κάποιος είχε γράψει μία κουβέντα γιαυτό.
Λοιπόν, αυτή η τόσο σημαντική μπάντα ,που μας είχε συνηθίσει σε ψιθυριστές αμαρτίες, στο προηγούμενο τους ''The great destroyer'' αύξησε τον ηλεκτρισμό και την ένταση φωνών και οργάνων.
Στο φετινό ''Drums and guns'' αφαιρούν την κλασική ροκ φόρμα και αφήνουν σε πρώτο πλάνο τις φωνές.
Φτιάχνουν μόνο περίεργα ηχοτοπία βασισμένα σε ήχους και εικόνες ''εξωτερικές'', παίζουν με τις συχνότητες και την ταχύτητά τους.
Πάνω εκεί πλέκουν με τις φωνές τα μαγικά τους παραμύθια ,τις αμαρτωλές σκέψεις τους.
Γλυκά όνειρα αλλά και εφιάλτες.

Το άλμπουμ περιέχει δύο από τα ωραιότερα κομμάτια που άκουσα τα τελευταία χρόνια.
Το ονειρικό ''dragonfly'' με τις απίστευτες ερμηνείες αντρικών και γυναικείων φωνητικών και το συγκλονιστικό '' IN SILENCE '' που μέχρι στιγμής είναι για μένα το SINGLE ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
Η κλιμάκωση του κομματιού είναι σχεδόν άμεση και κοφτερή.
Χωρίζεται σε δύο σχεδόν ίδια μέρη.
Στο πρώτο φτάνουν στο ρεφραίν και ανατριχιάζεις. Στο δεύτερο μέρος ανεβάζουν την ένταση και σε λιώνουν.
Την πρώτη φορά που το άκουσα αποσυντονίστηκα.
Πως είναι δυνατόν ,να μπορεί κάποιος να φτιάξει τέτοιο κομμάτι.

Oι LOW θα μπουν στη λίστα μου σε 2 μήνες.
Τα ''pretty people'', '' breaker'', '' sandinista'', ''take your time'', hatchet'', ''dust on the window'' αλλά κυρίως τα '' dragonfly'' kαι '' IN SILENCE'' δεν είναι εύκολο να γεννηθούν από τον καθένα.

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΠΟΥΜ.

Πρόπερσυ με το Great Destroyer έκαναν μεγάλο άλμα, αφήνωντας για πρώτη φορά ελευθερα τα φωνητικά να αναπνεύσουν.
Φέτος, με το Drums & Guns κατέκτησαν άλλη μια κορυφή. Έγιναν πια καθηλωτικοί.

Από τους δίσκους που σε πείθουν ότι οι παλιές συνταγές λειτουργούν ακόμα σωστά. Σε πιάνει από το σβέρκο και σε υποχρεώνει να παρασυρθείς. Απλότητα, λιτή ηχοδομή, πολύπλοκα συναισθήματα.

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Πολύ ενδιαφέρον, πράγματι και μουσικά και φωνητικά..
Στα μείον, ειδικά στην ακρόαση με ακουστικά, το ότι οι φωνές τις περισσότερες φορές είναι τραβηγμένες (και μονόπαντα) στα άκρα τις εικόνας , κυριολεκτικά στις κουΐντες.. Τι άποψη κι αυτή! :icon15:

 

[georgarab]

Re: Απάντηση: ΤΡΙΑ ΜΑΥΡΑ ,ΤΟ ΕΝΑ ΛΑΜΕ.

Κάποιος είχε γράψει μία κουβέντα γιαυτό.
Λοιπόν, αυτή η τόσο σημαντική μπάντα ,που μας είχε συνηθίσει σε ψιθυριστές αμαρτίες, στο προηγούμενο τους ''The great destroyer'' αύξησε τον ηλεκτρισμό και την ένταση φωνών και οργάνων.
Στο φετινό ''Drums and guns'' αφαιρούν την κλασική ροκ φόρμα και αφήνουν σε πρώτο πλάνο τις φωνές.
Φτιάχνουν μόνο περίεργα ηχοτοπία βασισμένα σε ήχους και εικόνες ''εξωτερικές'', παίζουν με τις συχνότητες και την ταχύτητά τους.
Πάνω εκεί πλέκουν με τις φωνές τα μαγικά τους παραμύθια ,τις αμαρτωλές σκέψεις τους.
Γλυκά όνειρα αλλά και εφιάλτες.

Το άλμπουμ περιέχει δύο από τα ωραιότερα κομμάτια που άκουσα τα τελευταία χρόνια.
Το ονειρικό ''dragonfly'' με τις απίστευτες ερμηνείες αντρικών και γυναικείων φωνητικών και το συγκλονιστικό '' IN SILENCE '' που μέχρι στιγμής είναι για μένα το SINGLE ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
Η κλιμάκωση του κομματιού είναι σχεδόν άμεση και κοφτερή.
Χωρίζεται σε δύο σχεδόν ίδια μέρη.
Στο πρώτο φτάνουν στο ρεφραίν και ανατριχιάζεις. Στο δεύτερο μέρος ανεβάζουν την ένταση και σε λιώνουν.
Την πρώτη φορά που το άκουσα αποσυντονίστηκα.
Πως είναι δυνατόν ,να μπορεί κάποιος να φτιάξει τέτοιο κομμάτι.

Oι LOW θα μπουν στη λίστα μου σε 2 μήνες.
Τα ''pretty people'', '' breaker'', '' sandinista'', ''take your time'', hatchet'', ''dust on the window'' αλλά κυρίως τα '' dragonfly'' kαι '' IN SILENCE'' δεν είναι εύκολο να γεννηθούν από τον καθένα.

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΠΟΥΜ.

Δεν έχω άκουσει το συγκεκριμένο άλμπουμ των LOW παρόλο που τους παρακαλουθώ χρόνια τώρα. Θα το ψάξω όμως! Θα ήθελα τη γνώμη σου για ένα ''αδελφό'' γκρουπ! THE AMERICAN ANALOG SET. Τους έχεις υπόψη;

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Eννοείται. Καλημέρα.
Μου αρέσουν πολύ. Οι μελωδίες τους είναι εθιστικές αν και λίγο clean για τα γούστα μου.
Όμως μετά από αρκετά ακούσματα, σου ''κάθονται'' για καιρό.
Έχουν γράψει και κομματάρες όπως το ''Magnificent seventies'', ''Hard to find'', ''million young'' και πολλά ακόμη.

Εξαιρετική μπάντα. Καλώς ήλθες φίλε.:ernaehrung004:


Υ.Γ. Έχω δύο άλμπουμ τους και αρκετά σκόρπια από τα άλλα. Thanks που μου τους θύμισες.