Καταδικασμένος να χάνεις [The Holy Modal Rounders]

[grio]

Η Άνοιξη του '65​

The Holy Modal Rounders - Spring of '65 (Peter Stampfel)

​

Σαν τις φλας μπακ ιστορίες, του πατέρα μου...

Ξύπνησα ένα πρωί την άνοιξη του '65​

Νόμιζα ότι ήμουν πολύ τυχερός που βρισκόμουν ζωντανός​

Έζωσα τα άλογά μου, για να συνεχίσω τη δουλειά​

Αντί να σύρω τέσσερα φορτία, έσυρα μόνο δύο​

​

Είχα ολοκληρώσει την προσπάθεια πριν ανέβει ο ήλιος​

Το φως του ήλιου έκανε το κεφάλι μου να αισθάνεται περίεργα, ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια​

Έτσι, ξέζεψα τα μουλάρια μου και σέλωσα τη φοράδα μου​

Και καβάλησα κάτω μέχρι το παντοπωλείο...​

- Spring of '65 -

 

[grio]

Μπλουζ στο μπουκάλι​

The Holy Modal Rounders - The Holy Modal Rounders (Φεβρουάριος 1964, Prestige Folklore)

​

Τραγούδια: A1 Blues In The Bottle (trad., arr. Stampfel, Weber) - 3:25, A2 Give The Fiddler A Dram (trad.) - 2:30, A3 The Cuckoo (Clarence Ashley) - 3:05, A4 Euphoria (George Remaily) - 1:30, A5 Long John (trad.) - 2:15, A6 Hesitation Blues - 2:20, A7 Hey, Hey Baby (Steve Weber) - 1:20, B1 Reuben’s Train (trad.) - 2:30, B2 Mr. Spaceman (Steve Weber) - 1:55, B3 Moving Day (Poole) - 2:45, B4 Better Things For You (T. Roberts) - 3:10, B5 Same Old Man (trad., arr. Weber) - 1:45, B6 Hop High Ladies (trad.) - 1:55, B7 Bound To Lose (Peter Stampfel) - 4:15
Μουσικοί: Peter Stampfel (βιολί, μπάντζο, φωνητικά), Steve Weber (κιθάρα, φωνητικά)
Παραγωγή / Επίβλεψη: Paul Rothchild ( ; ) / Samuel Charters

Ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη, 11 Δεκεμβρίου 1963 και 17 Ιανουαρίου 1964

​

Η φολκ σκηνή του Greenwich Village στις αρχές της δεκαετίας του '60 προσέλκυσε τους φιλόδοξους με ταλέντο ή χωρίς, τους αξιέπαινους, τους ριγμένους και τους απλώς περίεργους. Οι Holy Modal Rounders υπήρξαν τόσο παράξενοι, όσο γινόταν. Ο Peter Stampfel και ο Steve Weber ήταν ταλαντούχοι και ολοκληρωμένοι μουσικοί, που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Greenwich Village τον Μάρτιο του 1963. Στις πρωτότυπες σημειώσεις του πρώτου δίσκου τους, ο Stampfel προσπάθησε να αποτυπώσει τους καρπούς της ένωσης τους: «Ο Steve το αποκαλεί ροκαμπίλι και εγώ το ονομάζω προοδευτικό παλιομοδίτικο. Κανείς δεν έχει παίξει ποτέ πριν μουσική όπως εμείς.»

Τη μουσική τους σχηματοποίησαν παίζοντας στον δρόμο, σε κάθε θέατρο, βιβλιοπωλείο, φεστιβάλ, καφέ και φολκ κλαμπ γύρω από το Village πριν από την ηχογράφηση του The Holy Modal Rounders στις 11 Δεκεμβρίου 1963 για την ετικέτα Prestige Folklore. Οι άλλες βασικές φολκ δισκογραφικές των ημερών, Elektra και Vanguard, τους είχαν πλησιάσει, αλλά υπέγραψαν στην Prestige ...επειδή ο παραγωγός της κάπνιζε χόρτο.

Ξεκινώντας με το "Blues In The Bottle" - μια άγνωστη ηχογράφηση του 1930 που έφεραν αργότερα στο ευρύτερο κοινό οι Lovin' Spoonful - καθορίζεται ο τόνος του άλμπουμ, με τους τροποποιημένους στίχους των Rounders να ξεφεύγουν προς στο τέλος: «δεν μπορώ να ανεχθώ καμιά γυναίκα / που τριγυρίζει σνιφάροντας κόλλα». Ακόμη το "Hesitation Blues" παρουσιάζει την πρώτη καταγεγραμμένη χρήση της λέξης "ψυχεδελικό": «έχω τα ψυχο-δελικά μου πόδια, στα ψυχο-δελικά παπούτσια μου / πιστεύω ότι η μάμα πήρε τα ψυχο-δελικά μπλουζ / πες μου πόσο πρέπει να περιμένω ή μπορώ να σε προφτάσω / ή πρέπει να διστά-ά-ά-άσω...».

Αυτό είναι ένα από τα τρία λαμπρά τραγούδια του Charlie Poole* στο άλμπουμ, όλα κομμάτια εποχής της δεκαετίας του '20, μετασχηματισμένα σε ένα είδος λυσεργικής φολκ. Σχεδόν κάθε τραγούδι έρχεται φορτωμένο με αναφορές ουσιών και σκατολογικές ρίμες: οι Rounders επινοούν νέες λέξεις για όλο το υλικό που καλύπτουν-διασκευάζουν και τραγουδούν με αντισυμβατικές φωνές που συνδυάζουν ανορθόδοξα. Ο Weber είναι σαν πρώιμος Dylan που έχει εισπνεύσει ήλιο και ο Stampfel έχει ένα ένρινο τόνο. Τελικά, το The Holy Modal Rounders είναι απίστευτα διασκεδαστικό.

Το ότι η μπάντα ολοκλήρωσε ένα άλμπουμ είναι αξιοσημείωτο, ότι υπήρξε όμως και ένα δεύτερο, αργότερα εκείνο τον χρόνο, υποδηλώνει την πλήρη τρέλα από την πλευρά της ετικέτας τους. Αλλά υπάρχει ένα πνεύμα, πρωτοτυπία και αίσθηση χαράς - και μια προφητική, ανατρεπτική πρόθεση - που ξεχωρίζει αυτούς τους δύο δίσκους από όλους τους υπόλοιπους στην εποχή τους. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη σύντομα ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους μπητ ακτιβιστές, Fugs (έπαιξαν στα δύο πρώτα τους άλμπουμ), αν και πιθανότατα εξακολουθούν να είναι περισσότερο γνωστοί για το "Bird Song" του 1968, που παρουσιάζεται στην ταινία Easy Rider, όπως πολύ γλαφυρά εξιστόρησε ο Κώστας στο νήμα του, Δηλητηριώδης ζάχαρη. Η μπάντα συνέχισε στη δεκαετία του '70 με ενισχυμένη σύνθεση που περιελάμβανε τον Michael Hurley και τον θεατρικό συγγραφέα Sam Shephard ως ντράμερ σε διαφορετικές περιόδους. Αλλά κανένα από τα επόμενα έργα τους (φυσικά τα αγαπάμε όλα) δεν πλησιάζει το εμπνευσμένο χάος που προσφέρεται εδώ.

Η πρώτη αληθινή αντεργκράουντ μπάντα της Αμερικής που συνδύαζε παλιοκαιρίτικη μπάντζο μουσική, μπλούγκρας και παραδοσιακή φολκ με μοναδικό όραμα.
__________

[*] Ο Charlie Poole (1892-1931) ήταν ένας Αμερικάνος παλιός παίκτης μπάντζο και κάντρι μουσικός, καθώς και ο επικεφαλής των North Carolina Ramblers, μιας μπάντας εγχόρδων που ηχογράφησε πολλά δημοφιλή τραγούδια μεταξύ του 1925 και 1930.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, σημειώσεις επανέκδοσης, wikipedia.org, Phil Smee)

(Α-Δ) Η παλιοπαρέα, Steve Weber, Ken Weaver, Peter Stampfel (πίσω), Tuli Kupferberg (μπροστά) και Ed Sanders
- δηλαδή Holy Modal Rounders και Fugs - τον Ιούνιο του 1965 στη Νέα Υόρκη (φωτογραφία από τον David Gahr)​

 

[grio]

- Hesitation Blues -

Το ντοκιμαντέρ-ταινία του 2006


- The Holy Modal Rounders... Bound To Lose Trailer -

 

[grio]

Steve Weber (1943 - 2020)

​

Όπως αποτυπώθηκε στην ταινία ντοκιμαντέρ, The Holy Modal Rounders... Bound To Lose του 2006, η σχέση του Weber και του Stampfel έγινε ξανά αμφιλεγόμενη, με τον Weber να μην εμφανίζεται σε μια συναυλία για την 40η επέτειο των Rounders το 2003. Μετά την κυκλοφορία του Bound to Lose, το οποίο ένιωσε ότι ήταν παραπλανητικά επεξεργασμένο, ο Weber διέκοψε τις σχέσεις του με τους Holy Modal Rounders[*]. Αποσυρόμενος από τη μουσική του καριέρα, μετακόμισε στο Μάουντ Κλερ της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 2020, σε ηλικία 76 ετών.
____________________
[*] Weiss, Jason (2012). Always in Trouble: An Oral History of ESP-Disk, the Most Outrageous Record Label in America. Wesleyan University Press. pp. 273–8.

 

[grio]

Αν θέλεις να γίνεις πουλί​

Αν θέλεις να γίνεις πουλί Γιατί δεν προσπαθείς να πετάξεις Δεν υπάρχει αμφιβολία Σε ανεβάζει ψηλά Γιατί να είσαι δεμένος στα πόδια σου Όταν έχεις φτερά Δεν έχεις χρησιμοποιήσει ακόμα Μην περιμένεις τον παράδεισο Βγες έξω και πέταξε Απλώς γλιστρήστε εκεί Μέσα από τον καθαρό αέρα Φτιάχνοντας οκτάρια Μέσα από τις μαργαριταρένιες πύλες Εκεί που συναντιούνται ψυχή και σύμπαν Αν θέλεις να γίνεις πουλί Δεν θα πάρει πολύ Για να σε πάει εκεί ψηλά Όταν όμως κατέβεις Προσγειώσου στα πόδια σου - Bird Song (Antonia Duren)

- Easy Rider ~ If You Want to Be a Bird (Bird Song) -

 

[grio]

Το μυαλό μου αναποδογύρισε​

The Holy Modal Rounders - The Moray Eels Eat The Holy Modal Rounders (1968, Elektra)

​

Τραγούδια: A1 Bird Song (Antonia) - 2:14, A2 One Will Do For Now (Weber) - 1:22, A3 Take-Off Artist Song (Stampfel, Antonia) - 2:36, A4 Werewolf - 3:40, A5 Interlude - 0:48, A6 Dame Fortune (Stampfel, Always) - 2:56, B1 Mobile Line (Stampfel, Antonia) - 3:19, B2 The Duji Song (Stampfel, Antonia) - 0:22, B3 My Mind Capsized (Stampfel, Always) - 2:46, B4 The STP Song (Stampfel) - 1:12, B5 Interlude 2 (Weber) - 1:41, B6 Half A Mind (Weber) - 2:23, B7 The Pledge - 1:05
Μουσικοί: Sam Shepard (κρουστά), Peter Stampfel (μπάντζο, ηλεκτρικό βιολί, φωνητικά), Dave Levy (κιθάρα), Richard Tyler (πιάνο), Steve Weber (κιθάρα, φωνητικά), John Wesley Annis (μπάσο, ντραμς), Antonia Duren (στίχοι, φωνητικά)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Frazier Mohawk / Bob Labla, Robin Labla

​

Ο Peter Stampfel και ο Steve Weber έκαναν 'θολωμένη' φολκ μουσική για περίπου πέντε χρόνια από τη στιγμή που οι Holy Modal Rounders πήγαν στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσουν το μοναδικό τους άλμπουμ στην Elektra, την άνοιξη του 1968. Στην αρχική τους μορφή ως ακουστικό δίδυμο, στις ηχογραφήσεις της Prestige, διασκέδαζαν να κοροϊδεύουν αλλά και να αποτίουν στοργικό φόρο τιμής στην παραδοσιακή παλιοκαιρίτικη μουσική. Το ζευγάρι χωρίστηκε για λίγο και σύντομα ξεκίνησε σε μια πρώιμη εκδοχή των Fugs και επανενώθηκε και επεκτάθηκε σε μια πλήρη ροκ σύνθεση, με τον θεατρικό συγγραφέα/ηθοποιό Sam Shepard στα ντραμς, για μια χαοτική δισκογραφική δουλειά στην ESP, το Indian War Whoop. Ο Σέπαρντ έπαιξε ακόμα τύμπανα για το The Moray Eels Eat the Holy Modal Rounders, το οποίο - αν και εξίσου χαοτικό με το προηγούμενο ανέβαζε την ψυχεδελική ένταση, την έμπνευση και την τρέλα που τροφοδοτούσαν τα ναρκωτικά.

Το LP, από ορισμένες απόψεις, φαντάζει ως ένα μίγμα αλλόκοτου άσιντ φολκ, παράλληλο με τα πρώιμα άλμπουμ των Mothers of Invention, ιδιαίτερα καθώς κινείται ανάμεσα σε τρελά θραύσματα τραγουδιών χωρίς κενά. Ενώ ο Φρανκ Ζάππα και το πλήρωμά του είχαν κατασκευάσει τα έπη του λούνα-παρκ αρκετά διεξοδικά και συνειδητά, οι Rounders και ο παραγωγός Frazier Mohawk, έμοιαζαν να έχουν καταλήξει στο μανιφέστο τους περισσότερο με αυθορμητισμό, εμπιστευόμενοι τη διαίσθησή τους παρά οτιδήποτε άλλο.

Ο Stampfel υποστήριξε ότι οι μηχανικοί εξάλειψαν τα αυλάκια μεταξύ των κομματιών χωρίς να το γνωρίζει. Ο Mohawk, από την πλευρά του, λέει ότι κανένα από τα τραγούδια δεν ολοκληρώθηκε, το οποίο ο Stampfel με τη σειρά του αμφισβητεί και είναι απορριπτικός για το άλμπουμ. Και οι δύο όμως συμφωνούν ότι η χρήση ψυχοδραστικών κατά τη διάρκεια των σέσιον ήταν άφθονη. «Υπήρξε μια αντανάκλαση της ψυχικής και σωματικής κατάστασης όλων των εμπλεκόμενων μερών», δηλώνει απλά σήμερα ο Mohawk. Παρ' όλα αυτά, τα κομμάτια είναι ένας θρίαμβος, που μπορεί να κρέμονται από μια κλωστή, αλλά συνήθως συναρπάζουν, με ένα τρελαμένο, κατάδικό τους πέπλο μυστηρίου.

Η πρώτη απόπειρα τραγουδοποιίας της φίλης του Stampfel, Antonia, το "Bird Song" - μακράν το πιο ευρέως γνωστό τραγούδι, λόγω της αξιομνημόνευτης χρήσης του στο σάουντρακ του Easy Rider -, ήταν χόνκι-τονκ κάντρι, μετά από κακό φτιάξιμο, που υποχωρούσε με τη σειρά της σε εναλλαγές μεταξύ μανιοκαταθλιπτικής ακουστικής φολκ, κραυγών της υπαίθρου, μπαρόβιας κάντρι και χιουμοριστικού λευκού μπλουζ. Τελικά διαλύεται στην λεπτεπίλεπτη, ηρεμιστική μινόρε, ακουστική φολκ του "One Will Do For Now" (Stampfel: «ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε ποτέ ο Weber») που επιστρέφει σε μια ακατανόητη ευχάριστη μουσική φαρσοκωμωδία στο "Take-Off Artist Song" για την άσχημη πλευρά της ζωής στο East Village της Νέας Υόρκης. Ακολουθούν η ωδή της τρελής κραυγής για τον εορτασμό του "Werewolf", ο ήχος του σαλούν με το αστραφτερό αλλά γεμάτο τρόμο οργανικό "Interlude" και η μελαγχολική, μελωδική φολκ μπαλάντα στο "Dame Fortune".

Και αυτή είναι μόνο η πρώτη πλευρά. Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το "Mobile Line", το πιο ατημέλητο, αταίριαστο, λευκό μπλουζ με υπερ-ανάδραση που μπορεί κανείς να φανταστεί, με τη κακοφωνία να ενισχύεται από την εισαγωγή ενός βιολιού. Η σκυτάλη παραδίδεται στο "The Duji Song", ένα απόσπασμα από μάτσκιν (σ.σ. τα ξωτικά του Οζ) φωνητικά που σχεδόν αμέσως δίνει τη θέση του στα μπλουζ-βουβαλοβάτραχου, φωνητικά κοάσματα, του "My Mind Capsized", διακοσμημένα από αταίριαστο αλλά παράξενα μαγευτικό βιολί. Τα χλευαστικά, κοροϊδευτικά φωνητικά έρχονται πάλι μπροστά στο "The STP Song", και η ακουστική μινιατούρα "Interlude 2" βρίσκεται στην επικράτεια του John Fahey. Το "Half A Mind" ήταν ένας τρομακτικά αυτοπεριγραφικός τίτλος για ένα κομμάτι με διαταραγμένη, άσιντ-μπλουζ-ροκ κιθάρα που σαρώνει και βραχνά φωνητικά από τον Weber. Το όλο απολαυστικό χάος σταματάει στο "The Pledge", με τη σαρδόνια απαγγελία του Σέπαρντ, της υπόσχεσης αφοσίωσης στην Αμερικάνικη σημαία (Pledge of Allegiance), μια πράξη που πολλοί Αμερικάνοι θα ισοδυναμούσαν με προδοσία στην ταραχώδη χρονιά του 1968.

Αυτή ήταν φολκ από τις ρίζες, παρμένη από τις απόλυτα πιο σαλεμένες ακρότητές της, σαν να μεταφέρθηκαν οι βουνίσιοι σε μια στρεβλωμένη πέμπτη διάσταση όπου τα βιολιά και οι κιθάρες αρνούνταν να παίξουν όπως συνήθως, και τα ομαδικά τραγούδια γίνονται αγνώριστα παραμορφωμένα και συγκεχυμένα.

Ωστόσο, το The Moray Eels Eat the Holy Modal Rounders ήταν, με τον δικό του τρόπο, εξίσου βουτηγμένο στην Αμερικάνα με οποιονδήποτε από τους αρχαίους φολκ δίσκους των Αππαλαχίων από τους οποίους ο Stampfel και ο Weber είχαν μάθει μεγάλο μέρος του πρώιμου ρεπερτορίου τους. Παράξενο και τρομερό, τίποτα συμβατικό, ορθόδοξο, συνηθισμένο, οπότε προφανώς εμπίπτει στη κατηγορία "μόνο για λίγους μυημένους"!

«Οι άνθρωποι μας ρωτούν τι είδους μουσική παίζουμε - και οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν όταν εξηγούμε ότι κανείς δεν έχει παίξει ποτέ μουσική σαν εμάς στο παρελθόν». Peter Stampfel

(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, σημειώσεις CD επανέκδοσης του 2002)

​

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Α,ρε Γρηγόρη.

"βγες έξω και πέταξε"

Νομίζεις δεν το θέλω? Απλά με τα χρόνια μικρύναν και ατρόφησαν τα φτερά

Ας είσαι καλά που μας "πετάς" εσύ ψηλά κάθε φορά που μας δείχνεις τον δρόμο.

προσωπικά σε ευχαριστώ.

 

[grio]

Α,ρε Γρηγόρη.

"βγες έξω και πέταξε"

Νομίζεις δεν το θέλω? Απλά με τα χρόνια μικρύναν και ατρόφησαν τα φτερά

Ας είσαι καλά που μας "πετάς" εσύ ψηλά κάθε φορά που μας δείχνεις τον δρόμο.

προσωπικά σε ευχαριστώ.

Αν το πετυχαίνω αυτό που λες Δημήτρη μου, μου αρκεί και μου περισσεύει...

Να 'σαι καλά, για τα πάντα αναπτερωτικά σου σχόλια!

 

[nikos 1850]

Πανέμορφη παρουσίαση.
Είπα και εγώ κάτι μου θυμίζουν (από Easy Rider)