- 19 June 2006
- 8,661
HERMANO - ...INTO THE EXAM ROOM
Aπα πα πα.
Ρε τι πάθαμε τώρα στα τελειώματα της χρονιάς.
Δεν ξέρω αν άλλαξε ναρκωτικά ο Garsia , πάντως βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα.
Η νέα δουλειά των HERMANO είναι και η καλυτερή τους.
Εδώ θα πρέπει βέβαια να πω ,πως η προκατάληψη μου είναι δεδομένη, αφού ότι έχει να κάνει με KYUSS το θεωρώ θεόσταλτο. Ακόμη και τις βρώμικες κάλτσες τους.
Εξάλλου θεωρώ την καλλιτεχνική αξία του Garsia , πολύ μεγαλύτερη από κάτι Morrison και άλλα τέτοια χωρίς λιπαρά.
Το άλμπουμ ανοίγει με το ''Kentacky'', μία τρομερή παραγωγή ,με τον Garsia να παίζει με τις ψηλές νότες του και τις κιθάρες να ριφάρουν τρελά.
Το ίδιο και στο ''exam room'' ενώ στο ''dark horse ii'' κατεβάζουν μία ταχύτητα και ετοιμάζουν δύο ανεπανάληπτα κροσέ.
Με το ''left side bleeding'' μάτωσε και η δική μου πλευρά.
Ακολουθεί ο ύμνος ''out of key, but in the mood''. Άντε γεια.
Απίστευτη δουλειά στις κιθάρες και όγκος Όλυμπος.
Και εκεί που λέω πως πρέπει οι παλιοχαρακτήρες να με αφήσουν με 1-2 τρακ να ηρεμήσω σκάει ένας από τους ύμνους της χρονιάς.
Το ''hard working wall''. Τι να γράψω τώρα;
Εάν το κομμάτι το έπαιζαν τα ραδιόφωνα ,οι Hermano θα πούλαγαν εκατομμύρια.
Με κλασικές κιθάρες και δάχτυλα στα κρουστά μας προσφέρουν το λυγωτικό
''bona-fide''.
To πειραγμένο ''dont call your mama'' μένει σε υψηλότατα επίπεδα.
Είμαι ένας φετιχιστής του ήχου. Μπορώ να παραδοθώ σε βαριές κιθάρες και ογκώδεις ενισχυτές.
Εξάλλου σε live των Μετάλλικα το 93 ,έχω μαζέψει 400 γραμμάρια μπύρας και με ένα riff κιθάρας από μηχανικό ήχου ,επαθα αναστολή ούρησης.
Θαύμα.
Που είχαμε μείνει...
''Adoption boy''. Πάει,θα το πάρω και σε βινύλιο.
Η ψυχεδελική (εδώ) φωνή του Garsia δένει με τα στρώματα καυτής λάβας της μπάντας.
Οι τύποι καραγουστάρουν ,αφού μέχρι παλαμάκια μου φαίνεται άκουσα κατά τη διάρκεια του κομματιού.
Στο ''at the bar'' έχουμε ηρεμία και άσκηση φωνητικών.
Το´'' desert home'' θα μπορούσε να ήταν γραμμένο την εποχή των KYUSS.
Το Dry land κλείνει με το '' letters from Madrid'' και ένα μέσο τμήμα του ήρεμου κομματιού σε εκτροχιασμό.
Λοιπόν, εδώ έχουμε την καλύτερη δουλειά του Garsia μετά τους Kyuss.
Τι άλλο να θέλει κανείς;
Kαι βέβαια προβοκατόρικα θα πω, πως όποιος νομίζει πως έχει κλείσει για φέτος με το κεφάλαιο ροκ και δεν έχει ακούσει το νέο των Hermano, απλά θα του πω πως έχει μείνει στο εξώφυλλο.
Καραmust.
Last edited:
