Galactic - From the corner to the block ( ANTI- 2007)
Rap; Hip Hop ; Ο μικρός μαυρούλης , συνήθως αποκαλούμενος MC , μιλά ακατάπαυστα , συνήθως για λεφτά ή βρίζοντας τις γκόμενες ( ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός για το γυναικείο φύλο από όσους κατά καιρούς χρησιμοποιούν οι «δημιουργοί» ) , σαμπλάροντας ενίοτε κάποια αποσπάσματα από καλούς δίσκους , τους οποίους έχει καταστήσει αγνώριστους , παίρνοντας μια μπασογραμμή ή ένα ριφ. Ενδεχομένως να ενδιαφέρει , ως μορφή έκφρασης , τους εις τα γκέτο κατοικούντες , άλλους μικρούς μαυρούληδες , αλλά ως εκεί .
Όμως σε σπάνιες εξαιρέσεις το είδος έδωσε πολύ καλά έως λαμπρά αποτελέσματα . Από τους πρωτοδιδάξαντες Run DMC και το “Raising Hell” , και το οργισμένο , ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ιδίωμα των Public Enemy ( Fear of A Blak Planet) κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι έως το έξοχο Jazzmataz Vol. 1 του Guru ( 1993 ) με τις τζαζ επιρροές του και τους διάσημους καλεσμένους του . Φωτεινές εξαιρέσεις μαζί ενδεχομένως με 2-3 άλλους ( π.χ η prop;ersinhσυνεργασία D. Lombardo και DJ Spooky του Chuck D συμπεριλαμβανομένου ) όπου οι αθεόφοβοι σαμπλάρισαν ακόμη και την Nadia Boulanger !!!!).
Οι Galactic δεν είναι ραπ μπάντα. Είναι φανκο -τζαζ - σόουλ Neworleaners και παίζουν όργανα , πραγματικά . Μερικοί απ’ αυτούς είναι μουσικάρες . Καλή ώρα ο ντράμμερ τους Stanton Moore . Στο παρόν πόνημα τους επέλεξαν να συνεργαστούν σε όλα τα κομμάτια του δίσκου ( 14 τον αριθμό - 2 εκ των οποίων είναι instrumental ) , με ισάριθμους MC’s . Μερίδα οπαδών των Galactica στεναχωρήθηκε και το πήρε βαρέως .Aλλοι ενθουσιάστηκαν . Η ζυγαριά γέρνει αποφασιστικά προς το μέρος των τελευταίων .
Τα κομμάτια του δίσκου είναι φανκοσόουλ δυναμίτες . Ναι βεβαίως , ο μικρός μαυρούλης , τραγουδά κι εδώ με τον γνωστό «μονότονο» τρόπο του . Από κάτω όμως τα πραγματικά όργανα οργιάζουν . Οι λεπτομέρειες ανατρέπουν τελείως το όλο σκηνικό και φανερώνουν πολλή δουλειά .Οι ηλεκτρικές κιθάρες γεμίζουν τα κενά και κεντάνε στο τέλος κάθε στροφής , τα πνευστά πλουτίζουν τον ήχο , τα keyboards προσθέτουν το κατι τις τους και τα κρουστά “κρατάνε το ίσο” , με τον Stanton Moore να παίζει με τον γνωστό , απίστευτα δυνατό τρόπο του , μοιράζοντας τα χτυπήματα στην γκραν κάσσα και στα τύμπανα . Οι απόηχοι της μεγάλης μαύρης μουσικής είναι εδώ .. Funkadelic ( “And I’m out”, “Sidewalk Stepper” ) , ψυχεδέλεια ( “The Corner”), Μέμφις σόουλ , τζαζ της νέας Ορλεάνης , the Meters , tribal ρυθμοί από βουντού τελετές ( “Second and Dryades”), μαύρα φωνητικά ( “Squarebiz”) ακόμα κι οι Medeski , Martin & Wood , εποχής Uninvincible είναι εδώ ( “What you need” ) . Eν κατακλείδι δίσκος που τοποθετείται άνετα δίπλα στα κλασσικά του είδους . Μέσα στα καλύτερα του 2007 .
Rap; Hip Hop ; Ο μικρός μαυρούλης , συνήθως αποκαλούμενος MC , μιλά ακατάπαυστα , συνήθως για λεφτά ή βρίζοντας τις γκόμενες ( ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός για το γυναικείο φύλο από όσους κατά καιρούς χρησιμοποιούν οι «δημιουργοί» ) , σαμπλάροντας ενίοτε κάποια αποσπάσματα από καλούς δίσκους , τους οποίους έχει καταστήσει αγνώριστους , παίρνοντας μια μπασογραμμή ή ένα ριφ. Ενδεχομένως να ενδιαφέρει , ως μορφή έκφρασης , τους εις τα γκέτο κατοικούντες , άλλους μικρούς μαυρούληδες , αλλά ως εκεί .
Όμως σε σπάνιες εξαιρέσεις το είδος έδωσε πολύ καλά έως λαμπρά αποτελέσματα . Από τους πρωτοδιδάξαντες Run DMC και το “Raising Hell” , και το οργισμένο , ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ιδίωμα των Public Enemy ( Fear of A Blak Planet) κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι έως το έξοχο Jazzmataz Vol. 1 του Guru ( 1993 ) με τις τζαζ επιρροές του και τους διάσημους καλεσμένους του . Φωτεινές εξαιρέσεις μαζί ενδεχομένως με 2-3 άλλους ( π.χ η prop;ersinhσυνεργασία D. Lombardo και DJ Spooky του Chuck D συμπεριλαμβανομένου ) όπου οι αθεόφοβοι σαμπλάρισαν ακόμη και την Nadia Boulanger !!!!).
Οι Galactic δεν είναι ραπ μπάντα. Είναι φανκο -τζαζ - σόουλ Neworleaners και παίζουν όργανα , πραγματικά . Μερικοί απ’ αυτούς είναι μουσικάρες . Καλή ώρα ο ντράμμερ τους Stanton Moore . Στο παρόν πόνημα τους επέλεξαν να συνεργαστούν σε όλα τα κομμάτια του δίσκου ( 14 τον αριθμό - 2 εκ των οποίων είναι instrumental ) , με ισάριθμους MC’s . Μερίδα οπαδών των Galactica στεναχωρήθηκε και το πήρε βαρέως .Aλλοι ενθουσιάστηκαν . Η ζυγαριά γέρνει αποφασιστικά προς το μέρος των τελευταίων .
Τα κομμάτια του δίσκου είναι φανκοσόουλ δυναμίτες . Ναι βεβαίως , ο μικρός μαυρούλης , τραγουδά κι εδώ με τον γνωστό «μονότονο» τρόπο του . Από κάτω όμως τα πραγματικά όργανα οργιάζουν . Οι λεπτομέρειες ανατρέπουν τελείως το όλο σκηνικό και φανερώνουν πολλή δουλειά .Οι ηλεκτρικές κιθάρες γεμίζουν τα κενά και κεντάνε στο τέλος κάθε στροφής , τα πνευστά πλουτίζουν τον ήχο , τα keyboards προσθέτουν το κατι τις τους και τα κρουστά “κρατάνε το ίσο” , με τον Stanton Moore να παίζει με τον γνωστό , απίστευτα δυνατό τρόπο του , μοιράζοντας τα χτυπήματα στην γκραν κάσσα και στα τύμπανα . Οι απόηχοι της μεγάλης μαύρης μουσικής είναι εδώ .. Funkadelic ( “And I’m out”, “Sidewalk Stepper” ) , ψυχεδέλεια ( “The Corner”), Μέμφις σόουλ , τζαζ της νέας Ορλεάνης , the Meters , tribal ρυθμοί από βουντού τελετές ( “Second and Dryades”), μαύρα φωνητικά ( “Squarebiz”) ακόμα κι οι Medeski , Martin & Wood , εποχής Uninvincible είναι εδώ ( “What you need” ) . Eν κατακλείδι δίσκος που τοποθετείται άνετα δίπλα στα κλασσικά του είδους . Μέσα στα καλύτερα του 2007 .
