Ολα παράξενα εδώ μέσα...
ας αρχίσουμε απ το όνομα,,,GAZPACHO είναι το όνομα μιας σούπας που έχει τις ρίζες της στην κοντινή μας και μεσογειακή Ισπανία
δεύτερο παράξενο,η μπάντα ετούτη μας έρχεται από τον βορρά και συγκεκριμένα απ την Νορβηγία..
τρίτο παράξενο,,ο δίσκος σαν άκουσμα προσεγγίζει βρετανικά art rock ακούσματα
με αρκετές δόσεις ψυχεδέλειας κυρίως στις στα πλήκτρα (που κάνουν κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο), και στις κιθάρες που σε σημεία θυμίζουν παλιούς PORCUPINE TREE κυρίως στα solos...
στο δια ταύτα τώρα (αν υπάρχει δια ταύτα στην μουσική) απ τις πρώτες κιόλας νότες αρχίζει ένα μαγικό αργόσυρτο ταξίδι στον τίτλο του δίσκου (night)....
ξεπερνώντας το πρώτο μυστικιστικό σοκ που "ξερνανε" οι πρώτες νότες έρχεσαι αντιμέτωπος με τα φωνητικά που είναι τόσο αιθέρια κάνοντας σε να αναρωτηθείς αν κρύβεται άλλη μια ντίβα της jazz πίσω απ το μικρόφωνο....
τα φαινόμενα απατούν όμως.....άρρεν είναι υπεύθυνος γι αυτά,,,,,
αυτοί εδώ οι τύποι έχουν δουλέψει πολλές ώρες...μόνο έτσι δικαιολογείται το όλο στήσιμο του δίσκου....απίθανες εναλλαγές ,κιθάρας ,πλήκτρων ,φωνητικών ,βιολιου ,,και πιάνου..
τακτοποιημένα όλα χωρίς υπερβολές,,,αφήνοντας σου μια ικανοποίηση ηδονής στο τέλος....
με λίγα λόγια αυτός εδώ ο δίσκος είναι σαν το σεξ....κάθε μέρα θα θέλω και από λίγο....
στα καλύτερα τις δεκαετίας για μένα χωρίς υπερβολή....trust me-bye-
στα highlights θα έλεγα το πρώτο κομμάτι (dream of stone) που στην κυριολεξία σου κόβει τα πόδια,,,,,
ας αρχίσουμε απ το όνομα,,,GAZPACHO είναι το όνομα μιας σούπας που έχει τις ρίζες της στην κοντινή μας και μεσογειακή Ισπανία
δεύτερο παράξενο,η μπάντα ετούτη μας έρχεται από τον βορρά και συγκεκριμένα απ την Νορβηγία..
τρίτο παράξενο,,ο δίσκος σαν άκουσμα προσεγγίζει βρετανικά art rock ακούσματα
με αρκετές δόσεις ψυχεδέλειας κυρίως στις στα πλήκτρα (που κάνουν κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο), και στις κιθάρες που σε σημεία θυμίζουν παλιούς PORCUPINE TREE κυρίως στα solos...
στο δια ταύτα τώρα (αν υπάρχει δια ταύτα στην μουσική) απ τις πρώτες κιόλας νότες αρχίζει ένα μαγικό αργόσυρτο ταξίδι στον τίτλο του δίσκου (night)....
ξεπερνώντας το πρώτο μυστικιστικό σοκ που "ξερνανε" οι πρώτες νότες έρχεσαι αντιμέτωπος με τα φωνητικά που είναι τόσο αιθέρια κάνοντας σε να αναρωτηθείς αν κρύβεται άλλη μια ντίβα της jazz πίσω απ το μικρόφωνο....
τα φαινόμενα απατούν όμως.....άρρεν είναι υπεύθυνος γι αυτά,,,,,
αυτοί εδώ οι τύποι έχουν δουλέψει πολλές ώρες...μόνο έτσι δικαιολογείται το όλο στήσιμο του δίσκου....απίθανες εναλλαγές ,κιθάρας ,πλήκτρων ,φωνητικών ,βιολιου ,,και πιάνου..
τακτοποιημένα όλα χωρίς υπερβολές,,,αφήνοντας σου μια ικανοποίηση ηδονής στο τέλος....
με λίγα λόγια αυτός εδώ ο δίσκος είναι σαν το σεξ....κάθε μέρα θα θέλω και από λίγο....
στα καλύτερα τις δεκαετίας για μένα χωρίς υπερβολή....trust me-bye-
στα highlights θα έλεγα το πρώτο κομμάτι (dream of stone) που στην κυριολεξία σου κόβει τα πόδια,,,,,
