Απάντηση: Δεύρω έξω, μη ντρέπεσαι! (and stay cool)
Φαντάζομαι πως η σχέση των περισσότερων εδώ μέσα - και όχι μόνο - με την μουσική , όπως και με τις υπόλοιπες τέχνες , είναι κατά κάποιο τρόπο ερωτική. Η σχέση μας με το έργο , την δισκογραφία ενός καλλιτέχνη είναι ερωτική.
Υπάρχουν μουσικές που είναι one night stand. Τις ακούς , σου κάνουν κλικ , αλλά μέχρι εκεί. Πολύ γρήγορα παίρνουν την άγουσα για το ράφι με τα cd και , δυστυχώς δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ από κεί . Κι αν βγούν είναι απλώς για να αναρωτηθείς πως έμπλεξες μαζί τους έστω και για μια φορά.
Υπάρχουν μουσικές που σ' ενθουσιάζουν την πρωτη φορά με τον ίδιο ενθουσιασμό που φέρνει μιά καινούργια γνωριμία , μιά νέα ενθουσιώδης αρχή που γρήγορα ξεφουσκώνει . Είναι όμως σαν να μαζεύεις εμπειρίες . Καλές , αλλά για να μαθαίνεις από τα λάθη σου .
Υπάρχουν μουσικές που προσομοιάζουν στις ήρεμες σχέσεις . Χωρίς εξάρσεις , σ' ενα σταθερό επίπεδο πάντοτε , κάτι σαν "γάμος" όπου οι υποχρεώσεις σκοτώνουν το πάθος . Ο καλλιτέχνης είναι παρών μεν και πιστός στο ραντεβού του , το ίδιο κι εμείς , αλλά η ανατριχίλα έχει πάει περίπατο προ πολλού . Μας συντροφεύουν με αξιοπρέπεια και ηρεμία .
Κι υπάρχουν μουσικές σαν σχέσεις , σαν γνωριμίες που ξεκινούν στραβά. Σαν να αντιπαθείς τον δημιουργό , σαν να καυγαδίζεις με την καινούργια γνωριμία . Και ξαφνικά , εντελώς απροειδοποίητα , γίνεται η μεγάλη έκρηξη , το μεγάλο "μπαμ" .Κι αναρωτιέσαι πως πέρασε τόσος χρόνος χαμένος χωρίς ν' ακούσεις με προσοχή αυτό τον καλλιτέχνη , πως πέρασες τόσος καιρός χωρίς αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου . Και τον ερωτεύεσαι . Θυελλωδώς . Με πάθος . Κι αρχίζεις να πηγαίνεις προ τα πίσω , ανατρέχεις στην δισκογραφία του , θέλεις να αγοράσεις τα πάντα από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη , σαν να ψάχνεις τα πάντα απ' τη ζωή του ανθρώπου που μπήκε στην ερωτική σου ζωή. Και συνειδητοποιείς ότι "πιάστηκες" , ότι δεν μπορείς να κάνεις χωρίς αυτόν , ότι μόλις μαθαίνεις πως κυκλοφ;oρησε καινούργια δουλειά είσαι με το δάχτυλο στο ποντίκι για να κάνει κάνεις preorder . Κι αν αργήσει το preorder αγοράζεις τον δίκσο από το κοντινότερο κατάστημα για να τον ακούσεις δυο μέρες πιό νωρίς . Τέτοια η ανυπομονησία . Και τότε ξέρεις ότι αυτός ο καλλιτέχνης ήρθε για να μείνει . Και τότε ξέρεις ότι αυτή η σχέση , η ερωτική και θυελλώδης δεν θα τελειώσει ποτέ . Είναι ο μεγάλος έρωτας , η μεγάλη αγάπη. Και από τότε που τα πράγματα παίρνουν αυτή την τροπή , οι μουσικές του σε συνοδεύουν , οι στίχοι του σε στοιχειώνουν , αλλά ξέρεις πως ό,τι κι αν συμβεί με αυτόν τον καλλιτέχνη θα γεράσεις μαζί .
Ετσι ακριβώς αισθάνομαι για τον Νίκ Κέϊβ . Η πρωτη μου επαφή μαζί του "Απ' αυτή μέχρι την Αιωνιότητα" ήταν άσχημη. Δεν κολλήσαμε . Πολύ βαρύς , πολύ σκοτεινός για τα γούστα μου .Τότε . Και ξαφνικά μιά ωραία πρωϊα ανακάλυψα πως τρελλαίνομαι για τον Κέϊβ . Κι άρχισα να αγοράζω τους δίσκους του με μανία . Και πήγα και στις συναυλίες του . Και περιμένω με ανυπομονησία την όποια νέα κυκλοφορία του . Και αγοράζω τα side projects του , όποια κι αν είναι .
Οπότε δεν μπορώ να είμαι και αντικειμενικός μαζί του. Το Dig Lazarus dig για μένα είναι δισκάρα. Ροκάρει συνεχώς στα πρωτα 6-7 τραγούδια , με κάνει να αισθάνομαι νέος ακόμα , χωρίς να προσβάλλει την αισθητική μου και χωρίς να διακινδυνεύει την δική του , είναι υπόγειος όσο και υπέργειος , είναι σκοτεινός είρων , αλλά και αισόδοξος και γεμάτος χιούμορ. Και μπορεί να γίνει συναισθηματικός χωρίς να είναι μελό . Και μπορεί να εκφράζει τις ανησυχίες του όπως γουστάρει πλέον . Οι κιθάρες κεντάνε γεμίζοντας τις στροφές , οι λούπες προσθέτουν το στοιχείο που ξεχωρίζει , το όργανο δαιμονίζει , τα φλάουτα και τα βιολιά ντύνουν τα τραγούδια με την συναισθηματική μεγαλοπρέπεια που τους αρμόζει .
"Από αυτήν έως την Αιωνιότητα" ε; Μάλλον ´"Από εδώ ως την αιωνιότητα" , φίλε Νικ ( 4,5 /5 ) .
