Η έναρξη της σκηνής του Manchester - Joy Division

[Stergito]

Ian Curtis


Στις 20 Ιουλίου του 1976, στο Lesser Free Trade Hall του Manchester, τέσσερις μουσικοί πήγαν να παρακολουθήσουν μια συναυλία των Sex Pistols, όπου έπαιζαν ως support και οι Buzzcocks, στην παρθενική τους εμφάνιση.

Οι μουσικοί αυτοί ήταν οι Ian Curtis, Bernard Sumner, Peter Hook, Terry Mason.

Οι τρεις τελευταίοι είχαν ήδη αποφασίσει να φτιάξουν μια μπάντα, μόνο που οτυς έλειπε ένας τραγουδιστής. Ο τραγουδιστής έμελλε να είναι ο Ian Curtis, ο οποίος εκτός από την ενασχόληση με τη μουσική, καταπιανόταν και με στίχους.

Έτσι, ουσιαστικά εκείνο το βράδυ, αποφασίζεται ο σχηματισμός του συγκροτήματος, που ακόμα δεν είχε όνομα...

 

[Stergito]

Πρώτα βήματα - Warsaw

Καταλύτης στη δημιουργία της μπάντας, ήταν και η γνωριμία του Curtis με τους Pete Shelley των Buzzcocks και Richard Boon, μάνατζερ αυτών. Ουσιαστικά, αυτό ώθησε τον Ian στο να ασχοληθεί με τη μουσική.

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι ο Curtis βρήκε μια "αδερφή ψυχή" στο πρόσωπο του Terry Mason. Και οι δυο είχαν ψύχωση με τη μουσική και ήταν από αυτούς που στήνονταν στις ουρές πριν καν ανοίξουν τα δισκάδικα, για να προλάβουν κάποια νέα κυκλοφορία.

Η ανώνυμη μπάντα μας, λοιπόν, κανονίζει μια συναυλία στο Electric Circus στο Manchester, με τη μεσολάβηση του Richard Boon. Μάλιστα, για να δώσει ένα όνομα, τους αναφέρει ως Stiff Kittens, όνομα που δεν άρεσε καθόλου στο συγκρότημα και ιδιαίτερα στον Curtis, καθώς παράπεμπε σε πανκ συγκρότημα.
Στις 29 Μαΐου του 1977, γίνεται η παρθενική εμφάνιση της μπάντας, με το όνομα Warsaw, το οποίο διάλεξαν τελευταία στιγμή, από το τραγούδι Warsawa του David Bowie. Επίσης, κατάφεραν να βρουν ντράμερ, μια και ο Mason δεν τα πήγαινε τόσο καλά (ανέλαβε μάνατζερ), τον Tony Tabac.

Χάρη σ' αυτή την εμφάνιση, κέρδισαν μια αναφορά σε κάποια βρετανικά μουσικά περιοδικά και υπέπεσαν στην αντίληψη του Martin Hannett, ο οποίος τους έκλεισε κάποιες συναυλίες στα κλαμπ The Squat και Rafters.

Ο DJ του Rafters, Rob Gretton, εντυπωσιάστηκε με την εμφάνιση του γκρουπ.

Κάπου εκεί, άρχισαν οι Warsaw να γράφουν τα πρώτα τους τραγούδια, τα οποία όμως παράτησαν καθώς άρχισαν να βελτιώνονται σημαντικά με τις πρόβες. Έτσι, ελάχιστο υλικό σώζεται από εκείνες τις μέρες.
Βασικές επιρροές του γκρουπ, ήταν ο Iggy Pop και οι Velvet Underground.

Τον Ιούλιο του '77, αλλάζουν ντράμερ, παίρνοντας στη θέση του Tabac τον Steve Brotherdale. Μαζί, ηχογραφούν το The Warsaw Demo, κάνουν κάποιες εμφανίσεις, αλλά και πάλι δεν πολυταιριάζουν κι έτσι ο Brotherdale αντικαθιστάται από τον Steve Morris. Ο τελευταίος, ήρθε για να μείνει.

Το Δεκέμβρη του '77, κυκλοφορούν ένα ΕΡ, το An Ideal For Living, το οποίο έμελλε να είναι το τελευταίο πράγμα που έκαναν με το όνομα Warsaw. Το ΕΡ, εξαιτίας του artwork του, ήταν αυτό που ξεκίνησε τις κατηγορίες ενάντια του γκρουπ για νεοναζισμό.

 

[Stergito]

Μετονομασία σε Joy Division - Γνωριμία με τον Tony Wilson - Factory Records

Τον Ιανουάριο του 1978, ένα λονδρέζικο γκρουπ, ονόματι Warsaw Pakt, κυκλοφορεί δίσκο. Οπότε οι Warsaw, για να μην τους μπερδεύουν με άλλο γκρουπ, μετονομάζονται σε Joy Division.

Εξαιτίας της ονομασίας αυτής, οι κατηγορίες κατά του γκρουπ για νεοναζισμό, γίνονται πιο έντονες.* Αυτό προβλημάτιζε τη μπάντα, αλλά δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται να διαψεύσουν τις κατηγορίες. Θεωρούσαν ότι από τη στιγμή που δεν περιέχεται ναζιστική προπαγάνδα στους στίχους, δεν έχουν να δικαιολογήσουν κάτι.

*Joy Division ονομάζονταν οι κοιτώνες όπου κρατούνταν νεαρές κοπέλες στα στρατόπεδα των ναζί, προς "ψυχαγωγία" των αξιωματικών.

Σ' ένα διαγωνισμό μπαντών, πάλι στο Rafters, οι Joy Division, εκτός από την προσοχή του Rob Gretton, κερδίζουν και την προσοχή του Tony Wilson.

Τότε ήταν που προσπαθούσαν να ηχογραφήσουν και το ντεμπούτο τους, αλλά δε συμφωνούσαν με την παραγωγή που έκαναν οι ηχολήπτες. Εκείνο το υλικό, βγήκε σε κάποια bootlegs και κυκλοφόρησε ως το άλμπουμ "Warsaw".

Στο διάστημα εκείνο, ο Mason δυσκολευόταν πολύ να κλείσει live εμφανίσεις, οπότε η πρόταση που έκανε ο Gretton στον Sumner να περάσει να τους δει σε μια πρόβα, αποδείχτηκε σωτήρια, καθώς αργότερα ανέλαβε μάνατζερ του γκρουπ.

Λίγο αργότερα, ήταν που ο Wilson άνοιξε το Factory και άρχισε να κανονίζει συναυλίες. Στις 9 Ιουνίου του '78, γίνεται η παρθενική εμφάνιση των Joy Division στο Factory.

Έπειτα, στις 20 Σεπτεμβρίου, ο Wilson βγάζει τους Joy Division στην Granada TV. Ταυτόχρονα, ιδρύει τη Factory Records μαζί με τον Alan Erasmus και σύντομα γίνονται συνέταιροι οι Peter Saville, Martin Hannett και Rob Gretton. Μαζί με τους Durutti Column, οι Joy Division είναι από τις πρώτες μπάντες που βγάζουν υλικό στη Factory.
Τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν υπό τη σκεπή της Factory, με παραγωγό τον Hannett, ήταν τα Digital και Glass.

Στις 27 Δεκέμβρη, οι Joy Division εμφανίζονται στο Hope and Anchor, στο Islington, στο Λονδίνο. Η συναυλία αποδείχτηκε φιάσκο, γιατί εκτός του ότι μόνο 30 άτομα πλήρωσαν για να τη δουν, ο Sumner είχε μια άσχημη γρίπη και ο Curtis την πρώτη του κρίση επιληψίας...

 

[Stergito]

Δισκογραφία - Τουρνέ στην Ευρώπη - Το τέλος

Τον Ιανουάριο του 1979, ο John Peel του BBC, ηχογραφεί κάποια sessions με το γκρουπ. Το Φεβρουάριο, το BBC μεταδίδει για πρώτη φορά Joy Division.

Τον Απρίλιο, ηχογραφείται το Unknown Pleasures, το οποίο κυκλοφορεί τον Ιούνιο. Παραγωγός ήταν ο Hannett, το εξώφυλλο το σχεδίασε ο Saville, βασιζόμενος σε μια ιδέα του Sumner.

Από το Μάιο, κάνουν κάποιες συναυλίες, με road manager και ηχολήπτη τον Mason, ο οποίος συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό στα πετυχημένα live του γκρουπ.
Τον Ιούλιο, ξεκινούν κάποιες ηχογραφήσεις με τον Hannett, αλλά το μόνο που κυκλοφορεί είναι το single του Transmission.

To Σεπτέμβρη, λαμβάνει χώρα η μοναδική ζωντανή εμφάνιση των Joy Division σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο, στο BBC 2, όπου παίζουν τα She's Lost Control και Transmission. Το ιδιαίτερο στυλ του Ian πάνω στη σκηνή, προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού.

Οκτώβρη και Νοέμβρη, οι Joy Division κάνουν τουρνέ στη Μ. Βρετανία, μαζί με τους Buzzcocks. Κάπου στο τέλος αυτής της τουρνέ, εμφανίζεται στη ζωή του Ian η Annik Honoré, η οποία μάλιστα τους κανονίζει και μια συναυλία στις Βρυξέλλες.

Τον Ιανουάριο του 1980, οι Joy Division ξεκινούν τουρνέ στην Ευρώπη και συγκεκριμένα σε Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία. Δυστυχώς, η σχέση του Ian με την Annik, σε συνδυασμό με τις μακρόχρονες απουσίες του από το σπίτι, αρχίζουν και υπονομεύουν το γάμο του. Αυτό φαίνεται και στους στίχους του. Μάλιστα, κάπου εκείνο το διάστημα, ο Ian γράφει τους στίχους του Love Will Tear Us Apart.

To Μάρτιο, ηχογραφείται το Closer, το οποίο ο Hannett θεωρεί επιτυχία πριν καν κυκλοφορήσει. Παράλληλα κανονίζεται η τουρνέ στην Αμερική.
Στις αρχές του Απρίλη, μετά από τέσσερα απανωτά live στο Λονδίνο, ο Ian παθαίνει κρίση επιληψίας πάνω στη σκηνή κι αργότερα παίρνει υπερβολική δόση από τα φάρμακα που του είχαν χορηγηθεί (οι απόψεις διίστανται, κάποιοι το θεωρούν απόπειρα αυτοκτονίας, άλλοι κάλεσμα για βοήθεια).

Ο Ian αρχίζει να σκέφτεται να εγκαταλείψει τη μουσική. Ακυρώνονται παράλληλα κάποια live μέσα στον Απρίλη και το Μάη, για να αναρρώσει ο Ian.

Στις 2 Μαΐου, οι Joy Division δίνουν αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο τους live, στο πανεπιστήμιο του Birmingham. Ευτυχώς, το live αυτό ηχογραφήθηκε και αποτελεί το δεύτερο μισό του διπλού άλμπουμ-συλλογή Still.

Στις 18 του Μάη, 2 μέρες πριν οι Joy Division αναχωρήσουν για την Αμερική, ο Ian Curtis αυτοκτόνησε. Επέστρεψε στο σπίτι του στο Macclesfield, έπεισε τη Debbie να πάει να κοιμηθεί στους γονείς της, είδε μια ταινία του Werner Herzog (το Stroszek), άκουσε ένα δίσκο του Iggy Pop και κρεμάστηκε στην κουζίνα.


Πολλοί έδωσαν τις δικές τους εξηγήσεις, για τους λόγους που ο Curtis οδηγήθηκε στην αυτοκτονία: κατάθλιψη από τα φάρμακα που έπαιρνε για την επιληψία, η καταστροφή του γάμου του, φοβίες σχετικά με την τουρνέ στην Αμερική, ίσως και μια βαθύτερη επιθυμία να μιμηθεί τους ήρωές του, που πέθαναν νέοι.
Τι πιστεύω εγώ: όλα τα παραπάνω.

Αυτοί που ήταν κοντά του τις τελευταίες του στιγμές, δίνουν αντιφατικές μαρτυρίες σχετικά με την πνευματική του κατάσταση. Προφανώς ο Ian ήξερε να κρύβει καλά τα συναισθήματά του (γενικά ήταν "κλειστός" άνθρωπος).

Τον Ιούλιο του 1980, το κεφάλαιο Joy Division έκλεισε οριστικά, καθώς οι υπόλοιποι του γκρουπ έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση με την ονομασία New Order...

Πηγές: Deborah Curtis - Touching from a Distance, http://www.joydiv.org/


Κάπου εδώ, τελειώνει η δική μου (βιογραφική) πλευρά αυτής της παρουσίασης.
Τη σκυτάλη αναλαμβάνει ο Σωτήρης - Busoni, ο οποίος θα παρουσιάσει τους δίσκους του συγκροτήματος.

 

[petros_m]

Heart and soul, one will burn...

 

[Busoni]

Το πρώτο EP των Joy Division έρχεται στο φως τον Ιούνιο του 1978. Το An Ideal for Living περιέχει τέσσερα τραγούδια και το artwork και η έκδοση γίνονται με προσωπική δουλειά του συγκροτήματος υπό την ετικέτα Enigma Records. Το εξώφυλλο και τα εσώφυλλα του δίσκου, οι στίχοι του Leaders of Men και αποσπάσματα από το βιβλίο "The House of Dolls" στο No love lost προκαλούν συσχετισμούς του group με φιλοναζιστικές ιδέες. Αργότερα, ενώ ο Hook και ο Sumner παραδέχονται οτι εκείνο τον καιρό είχαν γοητευθεί από τις ιδέες του φασισμού, ο Morris υποστήριξε αφενός οτι η εμμονή τους με τις ναζιστικές εικόνες είχε ως σκοπό να διατηρήσουν τις μνήμες των προγόνων τους που συμμετείχαν στον πόλεμο. Αφετέρου, είπε ότι οι αντιδράσεις σε αυτή την κίνηση τους προκάλεσαν ωστε να συνεχίσουν.

Moυσικά, ο δίσκος βρίσκει το συγκρότημα να αναζητά τον ήχο του, ο οποίος διαμορφώνεται αργά. Η αντίθεση ανάμεσα στο επιθετικό ύφος του Warsaw και του Failures με τα υπόλοιπα δυο κομμάτια ειναι φανερή. Στο All music guide o John Bush αναφέρει οτι οι Joy Division είναι το πρώτο συγκρότημα στο ρεύμα του post-punk που αντί για οργή και συσσωρευμένη ενέργεια, τονίζουν τη διάθεση και την εκφραστικότητα. Τα No love lost και Leaders of Men εισάγουν στο ύφος που αργότερα θα χαρακτηρίσει το group: μια διάσπαρτη μελαγχολία σαν πέπλο πάνω από τους στίχους του Curtis. Οι τελευταίοι δεν υπηρετούν πάντα μελωδικούς σκοπούς, αλλά λειτουργούν σε ρυθμούς ημιαπαγγελίας συμβάλλοντας ποιητικά στο ύφος της μουσικής(για παράδειγμα στο Leaders of Men). Το μελαγχολικό αυτό ύφος μέλει να επηρεάσει αργότερα την εναλλακτική σκηνή των 80s.

 

[Busoni]

Το πρώτο album του συγκροτήματος εκδίδεται το 1979. Το Unknown Pleasures είναι το πρώτο κεφάλαιο της μουσικής κατάθεσης των Joy Division και περιέχει τα Disorder, Day of the Lords, Candidate, Insight, New Dawn Fades, She's Lost Control, Shadowplay, Wilderness, Interzone, I Remember Nothing. Τα ελπιδοφόρα δείγματα από το προηγούμενο EP γίνονται εδώ πραγματικότητα. Οι στίχοι του Curtis, παραληρηματικοί ώρες-ώρες σε έκφραση και διάθεση, σμίγουν με μια μουσική, φαινομενικά λιτή και λειψή, ουσιαστικά ασυγκράτητη κι εμπνευσμένη. Στο Disorder η μελωδία παίζει στο μπάσο, η κιθάρα γεμίζει ενίοτε το κενό ανάμεσα στην φωνή και το μπάσο κι άλλοτε συνομιλεί μαζί του σε μια ιδιαίτερη διφωνία. Η μελωδία στα λόγια του Curtis, διαφορετική πάλι από τις άλλες δυο, υπηρετείτην μελαγχολία των στίχων του. Το άκουσμα πρωτόγνωρο για την εποχή.

Γνώρισμα του ήχου τους η βαθειά φωνή του Curtis, σκοτεινή κι αυστηρή. Aκούγεται περίεργο, αλλα τα υπόλοιπα μέλη σπάνια ασχολούταν με τους στίχους. Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο του Ian, θα παραδεχθούν οτι αργοπορημένα κατάλαβαν οτι μέσα στους στίχους διηγούταν τη ζωή του,τις επιθυμίες, την απογοητεύσεις, την οργή. Στο Insight μιλά σαν να 'χει ζήσει μια ολόκληρη ζωή. "Αρχικά δεν μου άρεσαν οι Uknown Pleasures. Όταν εξοικειώθηκα με τους στίχους, ανησύχησα οτι ο Ian επέστρεφε στην καταπίεση των παιδικών του χρόνων...Προσπάθησα να μου επιβεβαιώσει ότι ήταν μόνο στίχοι. Αρνήθηκε...και βγήκε από το σπίτι" γράφει η Deborah Curtis στο βιβλίο της Τouching from a distance. Oι ίδιοι στίχοι όμως, κάτω από την ίδια φωνή γινόταν και συναισθηματικοί κι ανθρώπινοι. Χαρακτηριστική η πρώτη στροφή του Shadowplay

To the centre of the city where all roads
meet waiting for you
To the depths of the ocean
where all hopes sank searching for you
I was moving through the silence without motion
waiting for you
In a room with no window in the corner,
I found truth​

Eίναι φανερό οτι οι Joy Division δεν είναι μουσική για διασκέδαση. Ο κατακλυσμός συναισθημάτων, που συχνά αποδίδεται μ' επαναλαμβανόμενα μοτίβα κι ακούραστο drumming, και η ειλικρίνεια και η σεμνότητα που διακρίνουν τις ερμηνείες τους αφήνουν τον ακροατή καθηλωμένο. Δεν πρόκειται για ενα μάτσο πιτσιρικάδων που επαναστατούν, που γράφουν για να προκαλέσουν. Απόμακροι από το κοινό, ποτέ δεν είπαν άλλο από "Γειά σας" κι "Ευχαριστούμε", ποτέ δεν έγραψαν στίχους στους δίσκους τους, ποτέ δεν εξήγησαν τους στίχους τους σε κανέναν, ποτέ δεν έκαναν encores σε συναυλίες. Μόνο κατέθεταν όσα ένιωθαν στη διάθεση όσων ήθελαν να τους δεχτουν.

Στο εξώφυλλο του album είναι ζωγραφισμένοι οι παλμοί από ραδιοκύματα από έναν διάττοντα αστέρα, ιδέα του Peter Saville. Ποιός ξέρει γιατί... Ίσως γιατί η ομορφιά έρχεται μόνο σε στιγμές...

 

[Stergito]

Μια μικροδιόρθωση: Η αρχική σύλληψη ήταν του Bernard Sumner, πάνω στην οποία βασίστηκε ο Peter Saville κι έκανε το εξώφυλλο.

Κάποια στιγμή, σκέφτομαι να κάνω ένα αφιέρωμα στον Saville.
Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον τα εξώφυλλά του.

 

[Tasos_Th]

Στέργιο :grinning-smiley-043 και Σωτήρη επίσης για τις προσθήκες !

 

[Stergito]

Το είχαμε συνεννοηθεί εξαρχής με το Σωτήρη.

Εγώ θα ανέβαζα "βιογραφικό", που μου βγαίνουν πιο εύκολα τα κείμενα κι αυτός δισκοκριτική.
Καθένας στον τομέα του...

 

[Tasos_Th]

Πρέπει να βρώ κι εγώ έναν συνεργάτη, αλλά τώρα είναι δύσκολοι καιροί.

 

[mdvq]

Μπαβο ρε φιλαρες.:SFGSFGSF:
(μαλλον καταλαβατε τι ειδος μουσικη μου αρεσει!!!)

 

[Busoni]

To Closer αποτελεί το τελευταίο album των Joy Division. Προγραμματισμένο να βγεί τον Μάιο του 1980, καταλήγει στο κοινό τον Ιούλιο λίγο μετά τον θάνατο του Ian Curtis στις 18 Μαϊου. Το εξώφυλλο, φωτογραφία του Bernard Pierre Wolff, δείχνει γλυπτά από οικογενειακό τάφο στην Genoa της Ιταλίας.

Όμοιο με το εξώφυλλο και το ύφος του δίσκου... Πένθιμο, απόκοσμο καμια φορά, σαν ενα σύνολο από μελαγχολικά απομνημονεύματα. Το Eternal, σε ρυθμό νεκρώσιμης ακολουθίας, είναι η ματιά του ποιητή πάνω στον ίδιο του τον θάνατο. Σ´άλλες στιγμές ο ποιητής ανακαλύπτει οτι πήρε τη ζωή του λάθος...κι αναζητά το μονοπάτι στο εξής:το Twenty Four Hours, με λίγα κιθαριστικά μοτίβα και τα drums ενίοτε εκτός χρόνου, ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα του δίσκου. Ο οποίος, παρά την βαρεία ατμόσφαιρα, καταφέρνει να κλέψει και λίγες στιγμές χαράς στο Means to an End, όταν οι στίχοι φωνάζουν 'I put my trust in you' και οι κιθάρες ξεσπούν.

Ο ήχος του συγκροτήματος εμπλουτίζεται σε σχέση με τον λιτό, κιθαριστικό ήχο του Unknown Pleasures. Tα synthie του Sumner συμβάλουν στην ομιχλώδη και σκοτεινή ατμόσφαιρα του δίσκου(εδω προσέξτε το Eternal). Αξιοσημείωτο και το drumming, δεν εκτελεί χρέη μετρονόμου, αλλά στέκεται εξίσου καλά με τα υπόλοιπα όργανα παίζοντας ακόμα κι εκτός χρόνου και σε ασυνήθιστους ρυθμούς.

 

[Stergito]

Όσον αφορά τη δισκογραφία των Joy Division, όταν κατά περιόδους ξαναγυρνώ σ' αυτούς, βρίσκω τον εαυτό μου να πιάνει πιο πολύ τα πρώιμά τους.

Σε γενικές γραμμές, προτιμώ το Unknown Pleasures από το Closer.

Ίσως επειδή σε ορισμένους μουσικούς, με συγκινεί περισσότερο η "ακατέργαστη" και ωμή πλευρά τους, παρά η "ώριμη" και ραφιναρισμένη ενίοτε.
Όσο ραφιναρισμένος μπορεί να είναι ο ήχος των Joy Division δηλαδή...

Σ' άλλα ακούσματα πάλι, μου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Καμιά εξήγηση γι' αυτό; Λύμπε;

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Λύμπε;

Δύσκολα μου βάζεις...το "Closer" ίσως, λίγο παραπάνω. Για το λόγο που αναφέρει ο Christgau: "this time even the dirges have something closely resembling tunes" :worshippy:

Αλλά όποτε επιστρέφω πηγαίνω στο "Still".

 

[Stergito]

Το Still είναι καλό χαρμάνι. Έχει λίγο απ' όλα (κι ένα καλό live, κοντά στα άλλα).

Άλλο ήθελα από εσένα όμως: γιατί σε ορισμένα συγκροτήματα-μουσικούς προτιμώ την πρώιμη δουλειά τους και σε άλλους την πιο ώριμη;

Μου φαίνεται παράξενο...

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Υπάρχουν καλλιτέχνες που μπορούν να τιθασεύσουν την ενέργεια τους και να ψαχτούν στο δεύτερο άλμπουμ.
Και άλλοι που την ωμή δύναμη και έμπνευση τη ''προσφέρουν'' σε κάποιον παραγωγό ή ''καλογυαλισμένο'' στούντιο. Οπότε...

 

[fanis123]

Η σκηνη του Ματζεστερ μεσα απο τα ματια του Τονυ Γουιλσον που μας αφησε τελευταια, ειναι στην ταινια 24 hours Party People. Θα την ξερετε σιγουρα, απλα την αναφερω. Ειχε μπει και προσφορα στο Σινεμα παλιοτερα.

 

[jijim]

back from the grave
3 χρόνια μετά με έφερε η μοίρα να ξεθάψω το παρόν τόπικ
ίσως γιατί ο Ian έφυγε αλλά η επιρροή του παραμένει
Το συγκρότημα που επηρέασε τη ζωή μου περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο...
Να συμπληρώσω κι εγώ με τις λίγες μουσικές μου γνώσεις
ότι τους κατηγόρησαν για ναζιστές όταν στη σκηνή του electric circus
o Ιαν είπε ''you all forgot Rudolf Es ''

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

" In order to avoid confusion with the London punk band Warsaw Pakt, the band renamed themselves Joy Division in early 1978, borrowing their new name from the prostitution wing of a Nazi concentration camp mentioned in the 1955 novel The House of Dolls."

wiki