- 17 June 2006
- 49,351
Tingvall trio. Skagerrak. Skip 2006
Ξέρω είναι σαν να κλέβεις εκκλησία, όταν κάνεις παρουσίαση δίσκου δανεικού.
Ο Μήτσος όμως έχει μεγάλη καρδιά και συγχωρεί.
Δανείστηκα λοιπόν το Skagerrak των Tingvall Trio την Κυριακή το βράδυ.
Και επειδή είμαι πιστός στις αρχές μου και δεν κρίνω ποτέ κάτι πριν τις 10 ακροάσεις, σήμερα με την 11η στο αυτοκίνητο και τώρα την 12η, μπορώ να πω ότι το κριτήριο έχει καλυφθεί επαρκώς.
Αδιάφορος έως απωθητικός στο πρώτο άκουσμα, όπως όλοι ίσως οι παγεροί βόρειοι, είναι ακριβώς αυτό που περιμένεις: ΑΚΟΜΑ ένα πιανιστικό τρίο, με ικανούς μουσικούς μεν, χωρίς όμως αυτό το κάτι να σε κεντρίσει.
Ιδίως αν είσαι και κάπως ... σε ηλικία και έχεις ζήσει την άνθιση της πάλαι ποτέ κραταιάς ecm, ή τα πρώτα χρόνια της cti, ή έστω ένα light as a feather στον καιρό του...δεν ιδρώνει τ αυτί σου εύκολα.
Ικανός πιανίστας λοιπόν και συνθέτης με μιά εξ ίσου ικανή πλήν αδιάφορη rhythm section. Με επί πλέον κουσούρι την διάθεση του πιανίστα να τραγουδάει την ώρα που παίζει. Και άντε να το δεχτώ από τον δάσκαλο Erroll Garner (εκείνος μούγκριζε), άντε να το δεχτώ και από καταξιωμένους όπως ο Keith, αλλά εσυ ποιός είσαι ?
Εξηγείστε μου λοιπόν γιατί από το βράδυ της Κυριακής μέχρι σήμερα, έχουμε συμπληρώσει 36 ώρες μείον 16 που κοιμήθηκα, το ακούω συνεχώς ?
Χτες στο γραφείο το άκουσα 5 σερί, στο αυτοκίνητο άλλες 3 μέχρι τώρα, και άλλες 3 το βράδυ στο σπίτι....
Με συναισθήματα που εκτείνονται από το "θα το σπάσω..." μέχρι "θα το παραγγείλω" ή και γιατί όχι "δεν του το δίνω πίσω".
Την απάντηση την έχω βρίσκεται σε τρείς αριθμούς 2-4-6 ή αν το θέλετε με λόγια:
(κάτσε να τα γράψω γιατί είναι και γλωσσοδέτες...)
Nu djavlar
Mustach
Norrland Guld
εκεί αναπτύσσεται, εξελίσσεται και ολοκληρώνεται το μεγαλείο του δίσκου αυτού. Στις συνθέσεις, καθώς όπως είπα το σύνολο δεν ξεχωρίζει πουθενά.
Κομμάτια με γήινα θέματα, no nonsense αερολογίες, ρυθμό (απαραίτητος) και ευρηματικότητα πασπαλισμένη με μπόλικη uhu...(να μην πω logo στιγμής)
Γρήγορο και αστραπιαίο το 2 (δεν τα ξαναγράφω) ήρεμο και ξεσηκωτικό...
Αργό σχεδόν καμηλιέρικο το 4, σε 5/4 θυμίζει μεσόγειο, μικρό αριστούργημα
Γρήγορο και παιχνιδιάρικο το 6 με το πιό σοφά δομημένο θέμα του.
Στα 3 αυτά ο συνθέτης ας μου επιτραπεί μου θυμίζει (μέσα στον συρφετό των δυτικών επιρροών του) και λίγο από το δικό μας Μάνο έτσι λίγο...αμυδρά..
Όσο γιά τα υπόλοιπα...όχι ότι είναι άσχημα. Απλά τα έχω ξαναακούσει ξανά και ξανά.... Και ίσως να είμαι και πολύ αυστηρός ή παράξενος. Καλά είναι. Απλά θέλω άλλα. Ευτυχώς τα βρήκα σε τρια κομμάτια.
Τελικά μετά από ένα διήμερο η σχέση με το δίσκο αυτό μοιάζει μ αυτή ενός κεραυνοβόλου έρωτα συν την μακροχρόνια συμβίωση με όλες της τις εξάρσεις.
Last edited by a moderator:
