- 19 June 2006
- 8,661
SUNDAY ΑT DEVIL DIRT.
Η αγνότητα και η αμαρτία.
Η ευχή και ο καταραμένος.
Ο αγιασμός και η αλκοόλη.
Το λευκό και το μαύρο.
Η πεταλούδα και το φως.
Η γέννηση και η καταστροφή.
Η αρχή και το τέλος.
Άλλο ένα απίστευτο άλμπουμ του θεού Lanegan που το μοιράζεται (περίπου) με την πανέμορφη και αθώα Isobel.
Δώδεκα αργές μυσταγωγικές τελετές μύησης στα σκοτάδια του.
Η γοητεία του να σπιλώνεις το αμόλυντο, διεγείρει τις αισθήσεις.
Η αμαρτία είναι εξαγνιστική, είναι το φρέσκο αίμα στο βωμό σου.
Η ποπ φωνή της ισορροπεί εδώ και εκεί με τη ματωμένη του Mark.
Τι να πρωτοδιαλέξω από δω μέσα.
The raven, Who built the road, Come on over (θα πάει στην κόλαση σίγουρα), Black burner, The flame that burns κ.τ.λ.
Έχει δύο αδύνατες στιγμές country απόχρωσης αλλά τι να λέμε τώρα.
Ότι και να βγάλει ο άνθρωπος είναι κλασικό.
Αλμπουμάρα.
