- 19 June 2006
- 8,661
Aυτό το ντουέτο από τη Νέα Υόρκη το γνώρισα στο δεύτερο άλμπουμ τους (πρώτη φώτο) και πρέπει να ομολογήσω πως περίμενα με αγωνία τη τρίτη δουλειά τους.
Οι τύποι είναι μάστορες της μελωδίας, με σύνθια και κιθάρες να ταξιδεύουν σε πολλά είδη μουσικής.
Κάποιοι λένε πως τα παλικάρια έχουν ακούσει πολύ Art of Noise και Daft Punk.
Εγώ λέω για Daft Punk χωρίς το Punk.
Το προηγούμενο classics το καταδιασκέδασα γιατί έπλαθα εικόνες με αυτό.
Κινηματογραφικές.
Το ίδιο συμβαίνει και με το LP3. Το νέο τους άλμπουμ είναι φτιαγμένο για να συνοδεύει σκέψεις, εικόνες, ρεαλιστικές ή φανταστικές.
Του λείπει η παραγωγή για να χορευτεί, για να σε κουνήσει.
Και μάλλον αυτό έχει γίνει επίτηδες.
Τεχνικά είναι άρτιο με πολλές όμορφες ιδέες που μπλέκονται μεταξύ τους, χωρίς να περιμένεις εκπλήξεις.
Αυτό που διακρίνει κάποιος μετά από κάποιες ακροάσεις είναι ότι ακόμη και στα upbeat κομμάτια τους ,ένα πέπλο θλίψης υπάρχει παντού.
Είναι το άλμπουμ που το βάζεις να παίζει ,πριν ξεκινήσει η συναυλία. Οποιαδήποτε συναυλία (καλά δεν μιλάω για Death Metal).
Και αυτό είναι μεγάλο κομπλιμέντο.
Όλα τα κομμάτια είναι έτοιμα για remix. Και να το θυμάστε. Θα γίνει.
Πολύ όμορφο αποτέλεσμα από ένα χαρισματικό ντουέτο.
Αποφάσισα να περιμένω και το τέταρτο με αγωνία.
Last edited: