Kurt Weill?
Τhe Rise and Fall of the City of Mahagony ???
Χωρίς Καμπαρέ και Γερμανικό φόντο??
Χωρίς καπνούς απο τσιγάρα??
Mέ δυό Ιταλιάνους πού ο ένας παίζει Κλαρινέτο(Gianluigi Trovesi)και ο άλλος Ακορντεόν??(Gianni Coscia).
Mά θα ξεσηκωθούν όλοι οι πουριτανοί αυτής τής Γής.
Alabama Song και απόσπασμα απο την Οπερα τής Πεντάρας αλλά και αυτοσχεδιασμοί γύρο απο τήν Μουσική τού Weill,μέ δύο όργανα μόνον και ένα εξ´αυτών το υποτιμημένο Ακορντεόν??
Kαί όμως...
Οι Τrovezi και Coscia δημιουργούν έναν δίσκο πού δεν θές να τελειώσει.
Αναμειγνύουν τον Ιταλικό λυρισμό και την παράδοσή τους μέ την μουσική τού Kurt Weill ,διασκευάζουν σχεδόν ολόκληρη τήν Οπερα και απο δίπλα κλείνουν Μεσογειακά το μάτι μέ τούς αυτοσχεδιασμούς τους.
Ποσο λυρική εισαγωγή στο εξάλεπτο Dov'e la Citta ,τί τρυφερότητα στο Tango Ballad και στο Youkali,πόση διαύγεια στις σκηνές τού Mahgonny,αλλά και πόσο διαφορετικό παίξιμο στίς δύο εκδοχές τού Alabama song...
Kαι αμέσως μετά άλλο ένα κλείσιμο τού ματιού μέ την Cumparsita και την Tristezze di Fra'Martino....(Frere Jackues!!!)
Παντού υπάρχει ο ειρωνικός,ο περιπαικτικός,ο Χολυγουντιανός και λάτρης τού Broadway αλλά και ο ειλικρινής πολέμιος τού Καπιταλισμού Weill,μέσα απο τήν Ιταλική φινέτσα και το Φώς.
Ολα και τίποτα βρίσκονται στην θέση τους και οι δύο σπουδαίοι Iταλοί Μουσικοί(ο Τrovezi είναι απο τούς σημαντικότερους ζώντες κλαρινετίστες,αλλά έχει επιλέξει να δουλεύει στην Ιταλία) νοσταλγούν,θυμώνουν,περιπαίζουν αλλά κυρίως προσεγγίζουν τον Weil μέσα απο ένα Ταξίδι στην Νεότητά τους και σέ όσα έγιναν αλλά και σέ όσα δέν έγιναν....
Ξαναπροσεγγίζουν την ίδια τους την ζωή βγαίνοντας απο τον Ιστορικό Χρόνο και προσφέρουν Σπονδή στον σπουδαίο Συνθέτη μέσα απο την προσωπική τους Ευρωπαϊκή ματιά.
Σάν μιά απο τίς καλύτερες ταινίες τού Ιταλικού Κινηματογράφου τής δεκαετίας 50-60,πού όμως στέκει εξ´ίσου επίκαιρη και σήμερα..
Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Κάνει καλό και στούς ´Συντηρητικούς´τής Μουσικής.
:smile:
Τhe Rise and Fall of the City of Mahagony ???
Χωρίς Καμπαρέ και Γερμανικό φόντο??
Χωρίς καπνούς απο τσιγάρα??
Mέ δυό Ιταλιάνους πού ο ένας παίζει Κλαρινέτο(Gianluigi Trovesi)και ο άλλος Ακορντεόν??(Gianni Coscia).
Mά θα ξεσηκωθούν όλοι οι πουριτανοί αυτής τής Γής.
Alabama Song και απόσπασμα απο την Οπερα τής Πεντάρας αλλά και αυτοσχεδιασμοί γύρο απο τήν Μουσική τού Weill,μέ δύο όργανα μόνον και ένα εξ´αυτών το υποτιμημένο Ακορντεόν??
Kαί όμως...
Οι Τrovezi και Coscia δημιουργούν έναν δίσκο πού δεν θές να τελειώσει.
Αναμειγνύουν τον Ιταλικό λυρισμό και την παράδοσή τους μέ την μουσική τού Kurt Weill ,διασκευάζουν σχεδόν ολόκληρη τήν Οπερα και απο δίπλα κλείνουν Μεσογειακά το μάτι μέ τούς αυτοσχεδιασμούς τους.
Ποσο λυρική εισαγωγή στο εξάλεπτο Dov'e la Citta ,τί τρυφερότητα στο Tango Ballad και στο Youkali,πόση διαύγεια στις σκηνές τού Mahgonny,αλλά και πόσο διαφορετικό παίξιμο στίς δύο εκδοχές τού Alabama song...
Kαι αμέσως μετά άλλο ένα κλείσιμο τού ματιού μέ την Cumparsita και την Tristezze di Fra'Martino....(Frere Jackues!!!)
Παντού υπάρχει ο ειρωνικός,ο περιπαικτικός,ο Χολυγουντιανός και λάτρης τού Broadway αλλά και ο ειλικρινής πολέμιος τού Καπιταλισμού Weill,μέσα απο τήν Ιταλική φινέτσα και το Φώς.
Ολα και τίποτα βρίσκονται στην θέση τους και οι δύο σπουδαίοι Iταλοί Μουσικοί(ο Τrovezi είναι απο τούς σημαντικότερους ζώντες κλαρινετίστες,αλλά έχει επιλέξει να δουλεύει στην Ιταλία) νοσταλγούν,θυμώνουν,περιπαίζουν αλλά κυρίως προσεγγίζουν τον Weil μέσα απο ένα Ταξίδι στην Νεότητά τους και σέ όσα έγιναν αλλά και σέ όσα δέν έγιναν....
Ξαναπροσεγγίζουν την ίδια τους την ζωή βγαίνοντας απο τον Ιστορικό Χρόνο και προσφέρουν Σπονδή στον σπουδαίο Συνθέτη μέσα απο την προσωπική τους Ευρωπαϊκή ματιά.
Σάν μιά απο τίς καλύτερες ταινίες τού Ιταλικού Κινηματογράφου τής δεκαετίας 50-60,πού όμως στέκει εξ´ίσου επίκαιρη και σήμερα..
Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Κάνει καλό και στούς ´Συντηρητικούς´τής Μουσικής.
:smile:
