Bernard Fevre...ο Μαύρος Διάβολος

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Μετά το μεγάλο αίνιγμα Burial, φαίνεται πως ακροατές, κριτικοί και λοιποί ενδιαφερόμενοι καλούνται να λύσουν το μυστήριο του αινιγματικού μαύρου διαβόλου Bernard Fevre.

O εν λόγω κύριος ισχυρίζεται ότι έχει ταξιδέψει τον κόσμο μέσω αστρικής προβολής, κυκλοφορεί retro φωτογραφίες στο internet, απεχθάνεται τις ημερομηνίες, δηλώνει πως έχει δημιουργήσει μουσική από την δεκαετία του 60 χρησιμοποιώντας μια σειρά ψευδώνυμων που δεν προτίθεται να αποκαλύψει ποτέ ,απαντάει με email,και ούτε λίγο ούτε πολύ έχει διχάσει κριτικούς, έχει αφήσει κόσμο να χάνεται σε απίστευτες υποθέσεις και σενάρια ψάχνοντας διακαώς ημερομηνίες και αποδείξεις και έχει παγώσει τα χαμόγελα των dance maniacs ανά τον κόσμο, ενώ σε ερωτήσεις του τύπου τι είδος μουσικής παίζει και πως φτιάχνονται τελικά τα Project του απαντάει ότι η αποκάλυψη αυτής της διαδικασίας θα ήταν σαν να εξηγούσε τον τρόπο που κάνει έρωτα σε μια γυναίκα.
Είναι υπαρκτός ο κύριος Fevre?Είναι hype ή όχι? Ιδιοφυΐα ή τσαρλατάνος?

Και βέβαια κανείς δεν θα είχε τον χρόνο και την διάθεση να ασχοληθεί με τις ιδιαιτερότητες ενός “ψυχάκια” αν δεν είχε στηθεί πάνω του ένας τεράστιος μύθος αιτία του οποίου είναι η μουσική του και τα Projects του, και αν δεν το είχαν υποδεχθεί στην σύγχρονη underground dance σκηνή με χαρακτηρισμούς του τύπου ο Giorgio Moroder συναντά τους Joy Division και ο Salvador Dali τον Cerrone και ως εκφραστή ενός είδους που και ο ίδιος αρνείται να χαρακτηρίσει και που του δόθηκε ο όρος σουρεαλιστική disco.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Εν έτη λοιπόν 1978 ο Bernard Fevre μαζί με τον Jacky Giordano χρησιμοποιώντας τα ψευδώνυμα Joachim Sherylee και Junior Claristidge αντίστοιχα κυκλοφορούν αν και ακόμα και αυτό αμφισβητείται σήμερα ένα Project το οποίο κινήθηκε σε περιορισμένους underground κύκλους, κυκλοφόρησε σε πολύ λίγα αντίτυπα και προφανώς λίγοι είχαν την τύχη να το ακούσουν.
Το 2004 ο Aphen Twin τυχαία πέφτει στο χαμένο Project αρχίζει να το παίζει κατά κόρον στα session του και τελικώς το επανεκδίδει στην εταιρεία του Rephlex..Ταυτόχρονα ξεκινούν οι πρώτες θεωρίες συνομωσίας θεωρώντας πως το συγκεκριμένο δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα project του ίδιου του Aphex Twin και του συνεργάτη του Luke Vibert.
Όταν καταρρέει αυτό το σενάριο οι περισσότεροι μιλούν για αγνώστου ημερομηνίας πειραματικό project του Moroder.
To 2006 μυστηριωδώς εμφανίζεται στην Lo Recordings το project με το εξαιρετικά προβοκατόρικο τίτλο 28 after – Black devil disco club και σύντομα ακολουθεί το 28 after in dub που φέρουν μεν την υπογραφή του Fevre αλλά απουσιάζει οποιαδήποτε ημερομηνία.
Ο Fevre γίνεται σύντομα ο σύγχρονος dance ήρωας, τα έξι κομμάτια του lp πυροδοτούν μια απίστευτη φρενίτιδα, και τα the devil in us, I regret the flower of power, on just Foot γίνονται από την μια οι σύγχρονοι underground dance ύμνοι στο κοινό, και πάτημα στους κριτικούς να αναλύσουν όσο μπορούν την ιδιοφυΐα του Fevre
Ποιος είναι αυτός που πατώντας στους Kraftwerk βύθισε στα μαύρα σκοτάδια τον Moroder και κάνει ακόμα και τον Trevorn Horn και Bobby O να ακούγονται φωτεινοί και το σημαντικότερο είναι ποτέ δυνατόν ισχυριζόμενος κάποιος πως χρησιμοποιώντας μόνο ένα DX7 tapes και drums και με απουσία υπολογιστών να χειρίζεται το 78 είδη που ακόμα δεν έχουν εξελιχθεί. Η αν ψεύδεται και το όλο εγχείρημα είναι σημερινό πως διάολο έχει δημιουργήσει μια τόσο vintage ατμόσφαιρα?

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Η μουσική του Fevre είναι καταρχήν ηλεκτρονική, ηδονιστική και θεοσκότεινη. Φαντάζει σαν διαστημική ταινία κόμικ όπου καουμπόηδες δραπετεύουν με μοροντερικά λεωφορεία στο σύμπαν με κυβερνήτη και προσωπικό μαριονέτες, ταξιδεύουν σε synth pop νεφελώματα, σε αστερισμούς underground 80s μπασογραμμών , απειλούνται από electroclash κομήτες, από bleeps καταιγίδες, συναντούν εξωγήινους με eyeliner και καταλήγουν σε space psychedelic καταγώγια, όπου επιδίδονται σε σεξουαλικά όργια με συνθετικές γκόμενες
Κοινώς ο mr “I have always sought in shadows” στήνει ένα electro industrial disco, hi energy, new wave, synth pop σκηνικό που και που στο αποτέλεσμα έχει προστεθεί ένας τόνος ειρωνείας και αυτοσαρκασμού για την δημιουργία του και μια άνεση του τύπου οκ ξυπνήστε τώρα “ Την πλάκα μου έκανα”.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Και ενώ ακόμα ψάχνεται κόσμος να αποκαλύψει το μυστήριο του εν έτη 2008 ο ίδιος εμφανίζεται και πάλι με το καινούργιο του???? lp δίνοντας λαβή για νέα σχόλια.
To eight on eight έρχεται πάλι με την υπόθεση πως πως είναι δημιουργία του 1978,και ότι αποτελεί το τέλος μια τριλογίας, αλλά η χαρά του Fevre φαίνεται να είναι πια τόσο μεγάλη που αρχίζει να τον προδίδει. Είναι απίθανο μάλλον να ειρωνεύεσαι ανοιχτά το είδωλο σου (Moroder) στο with honey cream, να δημιουργείς έναν επιθετικό minimal electroclash ύμνο που δομείται πάνω σε μια ξεχαρβαλωμένη italo disco radiorama βάση που μεταλλάσεται σε psychedelic acid disco στο open the night, να πετάς το γάντι στο ντεμπούτο των Depeche Mode, να παίζεις στα δάχτυλα το electrofunk και να είσαι στο 78.Κοινώς τουλάχιστον το συγκεκριμένο φτιάχτηκε αργότερα πράγμα το οποίο δεν μειώνει την αξία του. Μία στις χίλιες να είναι από το 78 εννοείται ότι έχει ξεμπροστιάσει όλη την dance κουλτούρα των 80ς.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Έτσι και δεν φέρεις τίποτα του κυρίου μεθαύριο, θα παίζω Νότη τη Κυριακή...:flipout:
-bye-