GRACE JONES / Hurricane ( 2008 )
Η μαύρη βασίλισσα του modelling , η Ιέρεια του style και σίγουρα μια urban guerilla του clubbing και της dance / electronica σκηνής , παραδίδει μαθήματα υψηλής τραγουδοποιϊας , σε ένα νέο , μετά από 19 χρόνια , δίσκο και ενώ διανύει το 60ό έτος της ηλικίας της !!!. Αποτελούμενος από πολυεπίπεδες συνθέσεις και επιστρατεύοντας ένα πολυπρόσωπο cast που εκτείνεται από τους Sly and Robbie στον Alexander Balanescu , για να χρησιμοποιήσει εν τω μεταξύ τους Eno και Tricky , το Hurricane είναι η αίγλη του σήμερα , πασπαλισμένη με την δόξα του χθες που θα ακούγεται και στα επόμενα 20 χρόνια με το ίδιο ενδιαφέρον. Προικισμένη με μια εκπληκτική ικανότητα να μετατρέπει αυτό που στα χέρια άλλου θα φαινόταν γκοτέτσκο και πομπώδες , σε αισθητικό υπόδειγμα ύφους και περιεχομένου , η Grace Jones φτιάχνει έναν σκοτεινό , βιομηχανικό , μετα – Βristoll απόκοσμο αριστούργημα ύφους και ουσίας με τουλάχιστον τα μισά και πλέον κομμάτια του να είναι πραγματικά διαμάντια ( Corporate Cannibal , This Is , William’s blood , I’m crying ( mother’s tears) , Devil in my Life , Hurricane ) και τα υπόλοιπα να διεκδικούν δάφνες τιμής ισάξιας με το παρελθόν . Κιθαρισμοί αλα Fripp , ρέγγε dub που φέρνει στο νου Material εποχής The Third Power , έγχορδα καθηλωτικά και υπαινικτικά ταυτόχρονα, καταιγιστικοί ρυθμοί και ατμοσφαιρικά ηχοχρώματα συνθέτουν το μεγάλο comeback της απρόβλεπτης Ντίβας . “And I can be cool, soft like the breeze,I'll be a hurricane, ripping up trees!” ( 9/10)
