Μέσα στην χαοτικά ανταγωνιστική οξυφωνία της σύγχρονης ζωής, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να σου περάσει από το μυαλό. Άλλωστε υπήρχαν τόσα πολλά που έπρεπε να επιτύχεις…
Τώρα, παρόλο που τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα, κοντοστάθηκες διότι ένοιωσες ότι κάτι βασικό λείπει και θα λείπει για πάντα.
Η αίσθηση ότι όλα για όσα αγωνίστηκες, όλα όσα χάθηκαν αλλά ακόμα και όσα κατάκτησες –ιδιαίτερα αυτά-, δεν σου ανήκουν. Ίσως η ήττα να είναι αναπόφευκτη, γιατί η νίκη, ακόμα και αν την κέρδισες, δεν μπορεί να είναι δική σου, ούτε καν πρόσκαιρα.
Η επιτυχία σου, η καταξίωσή σου, που με τόση προσπάθεια επιτεύχθηκαν, δεν σημαίνουν τίποτα.
Η γυναίκα που τόσο πολύ πόθησες, ακόμα και αν γίνει «για πάντα» δική σου, θα σου διαφεύγει όπως το νερό που κυλάει από τις φούχτες σου…
Αλλά πιο πολύ, πιο πολύ απ’ όλα, η φευγαλέα αίσθηση ότι ποτέ δεν θα αγγίξεις αυτό που στο βάθος εσύ ο ίδιος είσαι, αυτό που οφείλεις στον ίδιο σου το βαθύτερο είναι να ξεδιπλώσεις.
Αυτή σου θα είναι η απόλυτη ήττα...
Μετά από την οξυδερκή αναλαμπή, έχοντας αποβάλλει για λίγο την τυραννία του εαυτού, θα συνεχίσεις μαγεμένος το χορό. Αλλά θα χορέψεις πια ταπεινότερα, γλυκύτερα, ίσως και σοφότερα, σνομπάροντας τον ανταγωνισμό.
Θα χορέψεις, επιτέλους, ελεύθερα.
«And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it’s real,
A Thousand Kisses Deep.»
Τώρα, παρόλο που τίποτε δεν έχει τελειώσει ακόμα, κοντοστάθηκες διότι ένοιωσες ότι κάτι βασικό λείπει και θα λείπει για πάντα.
Η αίσθηση ότι όλα για όσα αγωνίστηκες, όλα όσα χάθηκαν αλλά ακόμα και όσα κατάκτησες –ιδιαίτερα αυτά-, δεν σου ανήκουν. Ίσως η ήττα να είναι αναπόφευκτη, γιατί η νίκη, ακόμα και αν την κέρδισες, δεν μπορεί να είναι δική σου, ούτε καν πρόσκαιρα.
Η επιτυχία σου, η καταξίωσή σου, που με τόση προσπάθεια επιτεύχθηκαν, δεν σημαίνουν τίποτα.
Η γυναίκα που τόσο πολύ πόθησες, ακόμα και αν γίνει «για πάντα» δική σου, θα σου διαφεύγει όπως το νερό που κυλάει από τις φούχτες σου…
Αλλά πιο πολύ, πιο πολύ απ’ όλα, η φευγαλέα αίσθηση ότι ποτέ δεν θα αγγίξεις αυτό που στο βάθος εσύ ο ίδιος είσαι, αυτό που οφείλεις στον ίδιο σου το βαθύτερο είναι να ξεδιπλώσεις.
Αυτή σου θα είναι η απόλυτη ήττα...
Μετά από την οξυδερκή αναλαμπή, έχοντας αποβάλλει για λίγο την τυραννία του εαυτού, θα συνεχίσεις μαγεμένος το χορό. Αλλά θα χορέψεις πια ταπεινότερα, γλυκύτερα, ίσως και σοφότερα, σνομπάροντας τον ανταγωνισμό.
Θα χορέψεις, επιτέλους, ελεύθερα.
«And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if it’s real,
A Thousand Kisses Deep.»