Damage / Sylvian-Fripp ( 2002 )
Λάιβ «ροκ» δίσκος . Για πολλούς ταυτίζεται με ατέλειωτα κιθαριστικά σόλι , αφορμή για διονυσιακή έκσταση . Για άλλους τα ίδια σόλι είναι , σε τελική έκβαση , βαρετά και ανούσια . Οι ήρωες του τάστου – προικισμένοι με μια out of this world δεξιοτεχνία που τελικά διογκώνει το ούτως ή άλλως υπερφίαλο εγώ τους -απελευθερωμένοι συνήθως από τις «καταπιεστικές» συνθήκες της στούντιο ηχογράφησης ( την οικονομία δηλαδή χώρου και χρόνου ) αφήνουν ελεύθερο τον αχαλίνωτο εαυτό τους να ξεσπά επί «δικαίων και αδίκων» χορδών της κιθάρας , αλλάζοντας τα φώτα της αρχικής σύνθεσης και τραβώντας την νέα εκτέλεση σε χρόνους διπλάσιους και τριπλάσιους . Όχι εδώ όμως . Ο Fripp είναι αυστηρός , σχεδόν «καλβινιστής» , στην προσέγγιση του υλικού του , τεχνοκράτης στην σύνθεση του και «επιστημονικός» στην εκτέλεση του . Αυτοσχεδιασμός ναι αλλά σε τόσες δόσεις που να εξυπηρετεί την μορφή της σύνθεσης και την νέα ανάγνωση που της επιφυλάσσει . Από την άλλη ο Sylvian λυρικός και συναισθηματικός μέχρι όσο δεν πάει – μετά παραμονεύει ο γκρεμός του μελό και ο Sylvian ποτέ δεν έπεσε μέσα του - και ενίοτε χαοτικός – χωρίς προφανή κεντρική ιδέα πχ στις συνεργασίες του με Czuckay και Jon Hassell , σαφώς ήσσονος σημασίας συνθέτης σε σχέση με τον Fripp , διευκολύνει μια πιο αισθαντική προσέγγιση στο όλο αποτέλεσμα .
Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία της συνεργασίας του Fripp με τον Sylvian ήταν το 1993 με το διπλό Lp “The First Day” . Tην ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το bootleg “The Day before” ηχογραφημένο λάιβ σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία τους την προηγούμενη χρονιά . ( με περίπου τα ίδια τραγούδια αλλά χωρίς ντραμς. Καθόλου ). Την επόμενη χρονιά ηρθε το “Damage” ηχογραφημένο επίσης ζωντανά κατά την διάρκεια της περιοδείας με τίτλο “The Road to Graceland Tour 93” , με περιεχόμενο σχεδόν όλο το The first Day ( μένουν απ’ έξω τα “Jean the Birdman” , “ Bringing down the light”) καθώς και με την προσθήκη ορισμένων συνθέσεων από το Gone to Earth ( Wave , Riverman , Gone to Earth ) του Sylvian, συν τα “Damage” , “Every Colour you are” , “Blinding light of heaven” και “The first Day” .
Αριστουργηματικός δίσκος που αποτυπώνει τους δυο συνεργάτες και το γκρουπ ( Trey Gunn ( chapman stick) , Pat Mastelotto ( drums), Michael Brook ( infinite guitar ) σε εξαιρετική φόρμα , να συμπεριφέρεται ανα πάσα στιγμή ως μία συμπαγής μονάδα , με καθορισμένους ρόλους , παίζοντας στην ουσία ροκ , που σε πολλά σημεία γίνεται heavy ( Brightness falls , Blinding light of heaven , ενώ αλλού funkάρει με απόλυτη επιτυχία ( God’s Monkey , ) για να αφήσει τελικά τα ίχνη της και στις νωχελικές , ατμοσφαιρικές μπαλλάντες που ανοίγουν και κλείνουν τον δίσκο. Η αυστηρότητα του Fripp και ο έντεχνος λυρισμός του Sylvian δένουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο , ενώ ο περφεξιονισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν την τελική μορφή του υλικού τους είναι κοινός και στους δύο . Η υποβόσκουσα ένταση, τα πάντοτε ενδιαφέροντα , ως ιδιότυπο , προσωπικό όχημα έκφρασης , frippertronics , η γοητεία του Sylvian , η εκπληκτική κιθάρα του Fripp , συνθετουν ένα μεστό και ολοκληρωμένο λάιβ που τελικά καμμία σχέση δεν έχει με αυτό που στην αρχή περιγράψαμε ως συνήθη ροκ δίσκο , ηχογραφημένο ζωντανά. ( A )
