Το rock n roll έχει ‘πεθάνει’ εδώ και χρόνια. Το πνεύμα του όμως ζει ακόμα και κάπου κάπου κάνει την εμφάνιση του μέσω κάποιων άλμπουμ ορισμένων γκρουπ. Το στυλ τους θυμίζει παλιές εποχές και ο ήχος τους σου κάνει πολύ κλασσικός. Η ειδοποιός διαφορά με τις παλιές μπάντες όμως έγκειται στο ότι δεν σε κάνουν να αισθάνεσαι ‘στα λιμέρια σου’ αλλά αποπνέουν μια αύρα που σε βάζει να φανταστείς πώς θα είναι ο ήχος του μέλλοντος. Ενω δηλαδή διατηρούν το image των κλασσικών ροκάδων, ακούγονται αόριστα μοντέρνοι. Σε αυτή την κατηγορία δίσκων υπάγεται και το Powertrip των Monster Magnet.
Το Powertrip έσασε μύτη το 1998, τρία χρόνια μετά το πολύ καλό Dopes to Infinity. Ο δίσκος κουβαλάει πολύ τρέλα και αυτό ‘φωνάζει’ από παντού. Οι στίχοι έχουν πινελιές καφρίλας σε ορισμένα σημεία και είναι γεμάτοι υπονοούμενα – κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου – τα οποία παραπέμπουν σε διονυσιακά γλέντια. Τα πολλά επιφωνήματα και τα ουρλιαχτά του Wyndorff, εκτινάσσουν ακόμα παραπάνω τόσο τα επίπεδα της ψυχεδέλειας όσο και αυτά της αδρεναλίνης σου όταν ακούς το δίσκο. Το μπάσο είναι σε γενικές γραμμές απλό αλλά μεστό. Βασικά είναι χαλαρό και groovy. Έτσι στήνει τον καμβά για να ζωγραφίσουν οι κιθάρες. Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η ταχύτητα τους και η ζωηράδα που σου μεταδίδουν. Το ύφος τους είναι μάλλον παιχνιδιάρικο και ο τρόπος παιξίματος ιδιαίτερα ξεσηκωτικός, κάτι που κάνει τα κομμάτια του δίσκου εξαιρετικές επιλογές για parties, clubs, κλπ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όταν η μπάντα έπαιξε στο Gagarin, έκανε πάταγο. Η παραμόρφωση είναι αρκετά άγρια για rock αλλά πολύ ‘καθαρή’ για metal και μολονότι ο ρυθμός και το ύφος των τραγουδιών ποικίλει, τα σόλο, όντας τεχνικά και φρενιώδη, αποπνέουν αρκετή ποζεριά και ίσως είναι το στοιχείο που ‘τραβάει’ το δίσκο περισσότερο προς το hard rock. Τέλος, τα ντραμς είναι φλασάτα, κάπως δυνατά και αρκετά γρήγορα για να κλέψουν τις εντυπώσεις και να σου δώσουν την τελική ώθηση που χρειάζεσαι για να εκτοξευτείς στο διάστημα και να νιώσεις spacelord…
Αυτό που διαφοροποιεί τους Magnet από τις υπόλοιπες hard rock μπάντες είναι βασικά η έλλειψη της φλυαρίας που συνηθίζουν να έχουν τα γκρουπ τέτοιου είδους. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Νιώθεις ότι αυτοί είναι original τρελοί και αυθεντικοί. Ο δίσκος αυτός – όπως και οι υπόλοιπες δουλειές τους - είναι αποθέωση του περίφημου μότο ‘sex, drugs and rock n roll’ αλλά και μία βουτιά σε έναν κόσμο απολαύσεων μετά από ένα γεμάτο δράση και ένταση ταξίδι. Όπως άλλωστε λέει και ο τίτλος του...-bye-
Το Powertrip έσασε μύτη το 1998, τρία χρόνια μετά το πολύ καλό Dopes to Infinity. Ο δίσκος κουβαλάει πολύ τρέλα και αυτό ‘φωνάζει’ από παντού. Οι στίχοι έχουν πινελιές καφρίλας σε ορισμένα σημεία και είναι γεμάτοι υπονοούμενα – κυρίως σεξουαλικού περιεχομένου – τα οποία παραπέμπουν σε διονυσιακά γλέντια. Τα πολλά επιφωνήματα και τα ουρλιαχτά του Wyndorff, εκτινάσσουν ακόμα παραπάνω τόσο τα επίπεδα της ψυχεδέλειας όσο και αυτά της αδρεναλίνης σου όταν ακούς το δίσκο. Το μπάσο είναι σε γενικές γραμμές απλό αλλά μεστό. Βασικά είναι χαλαρό και groovy. Έτσι στήνει τον καμβά για να ζωγραφίσουν οι κιθάρες. Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η ταχύτητα τους και η ζωηράδα που σου μεταδίδουν. Το ύφος τους είναι μάλλον παιχνιδιάρικο και ο τρόπος παιξίματος ιδιαίτερα ξεσηκωτικός, κάτι που κάνει τα κομμάτια του δίσκου εξαιρετικές επιλογές για parties, clubs, κλπ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όταν η μπάντα έπαιξε στο Gagarin, έκανε πάταγο. Η παραμόρφωση είναι αρκετά άγρια για rock αλλά πολύ ‘καθαρή’ για metal και μολονότι ο ρυθμός και το ύφος των τραγουδιών ποικίλει, τα σόλο, όντας τεχνικά και φρενιώδη, αποπνέουν αρκετή ποζεριά και ίσως είναι το στοιχείο που ‘τραβάει’ το δίσκο περισσότερο προς το hard rock. Τέλος, τα ντραμς είναι φλασάτα, κάπως δυνατά και αρκετά γρήγορα για να κλέψουν τις εντυπώσεις και να σου δώσουν την τελική ώθηση που χρειάζεσαι για να εκτοξευτείς στο διάστημα και να νιώσεις spacelord…
Αυτό που διαφοροποιεί τους Magnet από τις υπόλοιπες hard rock μπάντες είναι βασικά η έλλειψη της φλυαρίας που συνηθίζουν να έχουν τα γκρουπ τέτοιου είδους. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Νιώθεις ότι αυτοί είναι original τρελοί και αυθεντικοί. Ο δίσκος αυτός – όπως και οι υπόλοιπες δουλειές τους - είναι αποθέωση του περίφημου μότο ‘sex, drugs and rock n roll’ αλλά και μία βουτιά σε έναν κόσμο απολαύσεων μετά από ένα γεμάτο δράση και ένταση ταξίδι. Όπως άλλωστε λέει και ο τίτλος του...-bye-
)
