- 14 December 2006
- 4,265
O Γερμανός Konstantin Gropper είναι ένας από εκείνους τους μουσικούς που θα μας απασχολήσουν πάρα πολύ στο μέλλον, αφού αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο ώριμος από ότι θα περίμενε κανείς για την ηλικία του (γεννηθείς το 1982).
Υπεύθυνος για την δημιουργία των Get Well Soon, o konstantin δούλευε από το 2005 το ντεμπούτο του συγκροτήματος, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε το 2008, χωρίς ιδιαίτερη απήχηση. Εκτιμώ ότι τόσο ο ίδιος όσο και η μπάντα του κατά έναν μαγικό τρόπο και σχεδόν σιωπηλά κερδίζουν συνεχώς έδαφος.
Οι επιρροές των Get well soon είναι πολλές και αποκαλύπτονται συνεχώς ακρόαση με ακρόαση. Από Radiohead, Βeirut, Nick Cave έως Tom Waits, Γαλλικό κινηματογράφο, Goran Bregovic.
Το Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon είναι ένας δίσκος που χαρακτηρίζεται από την ικανότητα του να αποκαλύπτει τα κρυμμένα μυστικά του από άκουσμα σε άκουσμα, αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι οι Get well Soon μοιάζουν να βρίσκονται στο κέντρο ενός κύκλου, περιστοιχισμένοι από τις επιρροές τους, αλλά ταυτόχρονα τόσο αποστασιοποιημένοι από αυτές, όσο απαιτεί το να δημιουργήσεις μουσική.
Και οι Get Well Soon δεν κάνουν “διατριβή”. Κάνουν μουσική, και μουσική σε όλο της το μεγαλείο!!! Χειρίζονται μικρές ή ακόμα και μεγάλες αντιθέσεις με απίστευτα φυσικό τρόπο, στήνουν ένα σκηνικό που θυμίζει ωρολογιακή βόμβα που δεν εκρήγνυται ποτέ, γεγονός που μάλλον οφείλεται στο ότι δεν βασίζονται στην τετριμμένη εξέλιξη του ρυθμού αλλά στην συνεχόμενη αλλαγή του, και μπολιάζουν το αποτέλεσμα με έναν μαύρο, κυνικό, “παραμυθένιο” και ελαφρώς ειρωνικό στίχο.
Χωρίς πολλά λόγια είναι ένας από του πιο "συναισθηματικούς" σύγχρονους δίσκους που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Ξεχειλίζει από παντού...
Ο δίσκος μοιάζει σαν την πρώτη ηλιαχτίδα που σκάει μετά το χιόνι και απότομα πάλι εξαφανίζεται, σαν εκείνες τις ασφυκτικά ζεστές μέρες που όλα φαίνονται όμορφα αλλά η αποπνικτική υγρασία σου περονιάζει τα κοκάλα, σαν εκείνες τις γλυκές κόκκινες καραμέλες που προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους μαζί με την απόρριψη τους.
Ψυχρός λόγω καταγωγής, λυρικός μάλλον από επιλογή, πεσιμιστής προφανώς επειδή αντιλαμβάνεται την σύγχρονη πραγματικότητα, ο Konstantin Gropper ωστόσο, δεν φαίνεται να έχει την πρόθεση να εκβιάσει και να εγκλωβίσει την ακροατή του. Δεν “πλέκει” ιστούς αράχνης, δεν “δολοφονεί” εν ψυχρώ. Σε βυθίζει στην μελαγχολία του φορά με την φορά, αλλά η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή, για να φύγεις όποτε θέλεις, και να γυρίσεις όποτε θέλεις βέβαια.
Αποφάσισα συνειδητά να επιστρέφω συχνά…
Σκόπιμα δεν έχω αναφερθεί σε κανένα από τα κομμάτια του δίσκου.
