This ''Master'' lives!!!

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Ήταν καλοκαίρι του 1981 όταν ένας πιτσιρικάς drummer, κάποτε επίδοξος τενίστας, έβαλε μία αγγελία στην Herald Tribune του Λος Άντζελες, καλώντας άλλους φιλόδοξους μουσικούς να σχηματίσουν μία μπάντα που θα έπαιζε μάλλον ‘άγρια’ μουσική. Ένας αμούστακος ξανθός κιθαρίστας, με βασικές μουσικές επιρροές τους Aerosmith και τους Led Zeppelin, απάντησε στο κάλεσμα. Σύντομα και οι δύο κατάλαβαν ότι υπήρχε χημεία μεταξύ τους και αποφάσισαν να ιδρύσουν τη μπάντα μαζί. Το όνομά της? M E T A L L I C A.


Γρήγορα βρέθηκε ο δεύτερος κιθαρίστας κι ένας μπασίστας και το αρχικό σχήμα ήταν ήδη έτοιμο: Lars Ulrich(drums), James Hetfield(rhythm guitar, vocals), Dave Mustaine(lead guitar) και Ron McGovney(bass). Η μπάντα άρχισε από πολύ νωρίς να τραβάει την προσοχή τόσο του μουσικού κοινού όσο και διάφορων ατόμων της μουσικής βιομηχανίας. Μπορεί οι μουσικές επιρροές τους να ήταν μπάντες όπως οι Diamond Head, οι Judas Priest και άλλες μπάντες του NWOBHM(New Wave Of British Heavy Metal), όμως το παίξιμο τους και ο ήχος τους ήταν μοναδικά. Το ίδιο και η σκηνική τους παρουσία. Κυριολεκτικά επέβαλαν δικτατορία. Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου όμως ο McGovney και ο Mustaine διώχθηκαν απ την μπάντα. Ο Mustaine δημιούργησε στη συνέχεια τους Megadeth και αντικαταστάτης του έμελλε να είναι ο Kirk Hammett των Exodus. Όσο για το τιμόνι του μπάσου, αυτό πλέον άνηκε στον Cliff Burton.


Μάιος 1983. Το πρώτο album τους με τίτλο ‘Kill ‘em all’ φιγουράρει στα ράφια των καταστημάτων. Τα πρώτα αντίτυπα πωλούνται και σιγά σιγά όλοι αρχίζουν να μιλάνε για κάτι το απίστευτο. Ήταν η πρώτη φορά που ένα γκρουπ έπαιζε τόσο γρήγορα, τόσο ισοπεδωτικά και με τέτοια μεταλλική υφή. ‘Βρώμικα’, παραμορφωμένα riffs, ανατριχιαστικά ουρλιαχτά και φρενιώδη σόλο, ήταν τα συστατικά αυτού του δίσκου που εκείνη τη στιγμή άλλαζε σελίδα στο metal και παράλληλα εκτόξευε την μπάντα στα ύψη. Σκότωσε με τη μία ότι άλλο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή.





kill-em-all.jpg
 

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Πριν ο κόσμος προλάβει να συνέλθει απ το σοκ του πρώτου δίσκου(μόλις ένα χρόνο αργότερα), βγαίνει το ‛Ride the lightning’, ένας δίσκος ίδιος σε φιλοσοφία με τον προηγούμενο αλλά διαφορετικός σε τεχνοτροπία. Ο ήχος ήταν πιο σκοτεινός, πιο ωμός και γενικά απ το άλμπουμ είχε εξαληφθεί οποιαδήποτε νότα ευθυμίας. Έβριθε οργής και αγανάκτησης. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία και έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στο γκρουπ. Το ‛τρένο’ είχε πλέον ξεκινήσει για τα καλά...


Η μπάντα συνέχιζε την ξέφρενη πορεία της. Το κασέ των Metallica ανέβαινε συνεχώς και το σύνθημα ‛metal up your ass’ άρχιζε να αποκτά περισσότερους οπαδούς και σοβαρότερη υπόσταση. Η 3 Μαρτίου του 1986 γίνεται σημείο αναφοράς για το γκρουπ, καθώς από το πουθενά, βγαίνει το ‛Master of puppets’. Ο δίσκος απ τη στιγμή που κυκλοφορεί αρχίζει να μαζεύει διακρίσεις και να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Για πολλούς είναι η καλύτερη δουλειά τους. Οι συνθέσεις του ‛Puppetz’ έχουν κάτι το μοναδικό που δεν υπήρχε στους προηγούμενους δίσκους:ο τρόπος που είναι συνυφασμένα τα όργανα μεταξύ τους είναι απίστευτος όπως επίσης πολύ όμορφες είναι οι εναλλαγές μεταξύ μελωδικών και καταιγιστικών κομματιών στα τραγούδια. Όλο το album είναι πολύ άμεσο, μοναδικό από άποψη τεχνοτροπίας και αποπνέει μία άγρια ομορφιά η οποία είναι ισοπεδωτική με όλη τη σημασία της λέξης. Επιπλέον οι στίχοι είναι κλάσεις ανώτεροι καθώς απ όποια οπτική γωνία τους αναλύσεις, θα βγάλεις διαφορετικό νόημα. Για όλους τους παραπάνω λόγους, ο δίσκος έφτασε να θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα metal albums όλων των εποχών.


Σύντομα όμως θα γινόταν ένα γεγονός που θα συγκλόνιζε την μπάντα και όλο το metal κοινό. Κατα την περιοδεία τους για την προώθηση του νέου τους δίσκου, τα ξημερώματα της 27ης Σεπτεμβρίου του 1986 στο Ljungby της Σουηδίας, ο Cliff Burton θα βρει τραγικό θάνατο. Το πούλμαν στο οποίο επέβαινε η μπάντα ντεραπάρει, ο Burton εκτοξεύεται απ το παράθυρο και στη συνέχεια πλακώνεται απ το λεωφορείο. Ο μεγάλος αυτός μπασίστας, ο άνθρωπος με την καλύτερη μουσική παιδεία στην μπάντα, ο μεγάλος αδερφός όλων, άρχιζε μόνος του ένα άλλο ταξίδι. Το ίδιο και οι εναπομείναντες Metallica, οι οποίοι θα έπρεπε να τον αντικαταστήσουν.

cliff110.jpg
 
Last edited by a moderator:

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Μετά από πολλές οντισιόν, επέλεξαν τελικά τον Jason Newsted ως μπασίστα τους, όχι τόσο για την τεχνική του, όσο για την αφοσίωση του - μόλις έμαθε ότι οι Metallica ζήταγαν μπασίστα έμεινε 3 μέρες άυπνος μελετώντας όλα τα κομμάτια τους. Μία νέα εποχή για τη μπάντα ξεκινούσε. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, φαινόταν έντονα η απουσία του Burton. Οι Metallica πλεον ήταν πιο φλύαροι και είχαν χάσει αρκετή απ τη συνοχή και την εκρηκτικότητα του ήχου τους. Μολονότι το 1989 έκαναν κάποια από τα καλύτερα live τους, ο τελευταίος τους δίσκος, το ‘…And Justice for All’(1988), ήταν κάπως κουραστικό και αποπροσανατολισμένο μουσικά. Το φάντασμα του Burton στοίχειωνε τους πάντες. Επίσης το γεγονός ότι οι fans περίμεναν από τον Jason να είναι ο νέος Cliff δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Και κάπου εκεί ήρθε ένα άτομο να βγάλει το γκρουπ από το σκοτάδι...


Το 1990 προσλαμβάνουν τον Bob Rock για παραγωγό τους. Οι Metallica πλέον(και κυρίως ο Ulrich) ονειρεύονταν μία πιο κερδοφόρα πορεία. Ήθελαν τα τραγούδια τους να παίζονται στο ραδιόφωνο και επιπλέον είχαν αρχίσει να κουράζονται στην ιδέα ότι θα παίζουν τα ίδια και τα ίδια. Οπότε άρχιζαν να αλλάζουν νοοτροπία. Τα κομμάτια που συνέθεταν πλεον δεν είχαν τόσο εκτενή σόλο, ούτε τόσα πολλά riffs. Αποκτούσαν περισσότερο την έννοια του τραγουδιού παρα της σύνθεσης. Επιπλέον δεν κυριαρχούσαν η αγριάδα και η ταχύτητα τόσο πολύ στα τραγούδια τους. Με λίγα λόγια ωρύμασαν και προσπαθούσαν σκληρά να πειραματιστούν και να βγάλουν κάτι καινούργιο, πιο ποιοτικό και πιο εμπορικό.


Τον Αύγουστο του 1991 βγάζουν το album που φέρει το όνομα της μπάντας(το οποίο είναι πιο γνωστο ως Black album). Ο δίσκος αυτός είχε πιο rock ύφος, πιο πιασάρικες μελωδίες, μεγαλύτερη ευθυμία, πιο καλούς στίχους και ευρύτερη θεματολογία. Ήταν πολύ πιο αυτόνομο και ολοκληρωμένο album απ ότι οι προηγούμενες δουλειές τους. Οι προσπάθειες έπιασαν τόπο και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό όπως και οι διακρίσεις που μάζεψε ο δίσκος, ο οποίος έγινε ένας απ τους δίσκους με τις περισσότερες πωλήσεις στην Αμερική(πάνω από 15.000.000 αντίτυπα). Τα Nothing else matters, Enter Sandman και Unforgiven ακουγόντουσαν παντού και τα κέρδη της μπάντας εκτινάχθηκαν σε πολύ μεγάλα ύψη.


metallica4_bnpic.jpg
 

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Η μεγάλη αυτή αλλαγή όμως απογοήτευσε αρκετούς fans της μπάντας οι οποίοι περίμεναν την κυκλοφορία ενός ακόμα μεγάλου metal δίσκου. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που αισθάνθηκαν προδομένοι, θεωρώντας ότι τα είδωλα τους θυσίασαν το πνεύμα της αγαπημένης τους μουσικής και την ποιότητα στον βωμό της εμπορευματοποίησης. Τα πράγματα χειροτέρευσαν με την κυκλοφορία των ‘Load’ και ‘Reload’ το 1996 και το 1997 αντίστοιχα, όπου πλέον φάνηκε ξεκάθαρα ότι η μπάντα είχε στερέψει από ιδέες και από διάθεση και αυτό που βασικά την απασχολούσε ήταν να βγάλει περισσότερα λεφτά. Τα τραγούδια ήταν αρκετά καλά αλλά γραμμένα με βάσει τα πρότυπα του mainstream και, φυσικά, με σαφώς κατώτερη ποιότητα απ τα προηγούμενα. Ακολούθησαν μερικά αποτυχημένα live τους. Οι κυκλοφορίες του ‘Garage Inc’(1998) και του ‘S&M’(1999) ούτε είχαν μουσική πρόταση, ούτε ανταπόκριση από το κοινό και η μπάντα εισέπραττε σερνόμενη για τα επόμενα τρία χρόνια.


Ιανουάριος 2001:Ξαφνικά ανακοινώνεται ότι ο Jason Newsted δεν ανήκει πλέον στην μπάντα. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν γίνεται καν οντισιόν για να βρεθεί αντικαταστάτης. Ο Ulrich με τον Hetfield ήταν στα μαχαίρια για ζητήματα αρχηγίας και χρημάτων και δεν τους απασχολούσε τίποτα άλλο. Δεν έκαναν πλέον live εμφανίσεις, ούτε προετοιμασία νέου δίσκου. Τον επόμενο χρόνο ο μεν James μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης(όπου θα έμενε εσώκλειστος για ενάμιση χρόνο) για να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ και ο δε Lars έτρεχε στα δικαστήρια κυνηγώντας μετά μανίας οπαδούς της μπάντας που έκαναν download τα τραγούδια τους. Η μπάντα διένυε την πιο σκοτεινή εποχή της:ήταν ένα βήμα μακρυά από τη διάλυση της όχι όμως και από την κατάρρευση της εικόνας της. Μέχρι και ο τελευταίος fan τους ντρεπόταν γι αυτούς. Πέρα από ‘τελειωμένοι’ και μεθύστακες, ήταν και δούλοι του χρήματος και ήταν διάχυτη η ιδέα πως ποτέ δε θα μπορούσαν να ανακάμψουν ως μπάντα.


Παρ όλα αυτά, δια πυρός και σιδήρου, το γκρουπ κατάφερε να ενωθεί ξανα και να βγάλει το ‘St.Anger’ το 2003, με τον παραγωγό Bob Rock να εκτελεί και χρέη μπασίστα! Ο δίσκος, μολονότι ήταν μία απόπειρα πειραματισμού και κορυφαίος στιχουργικά, γνώρισε σκληρή κριτική κι έριξε ακόμα πιο πολύ την μπάντα στα μάτια του κόσμου. Χρειάστηκε να γίνει ξανα οντισιόν, να προσληφθεί ο Robert Trujillo,(πρωην μπασίστας του Ozzy Osbourne) να φύγει ο Bob Rock και οι Metallica ν αρχίσουν νέα περιοδεία για να μπορέσουν να μετριάσουν την κακή τους εικόνα. Οι τύποι προσπάθησαν πολύ, έκαναν πολλές πρόβες και η ποιότητα των live τους ανέβαινε συνεχώς. Ιδιαίτερα τις χρονιές 2006, 2007 και 2009, η μπάντα πραγματοποίησε πολλές εξαιρετικές συναυλίες και σε συνδυασμό με την κυκλοφορία του ‘Death Magnetic’ το Σεπτέμβρη του 2008,(υπο την αιγίδα του Rick Rubin αυτή τη φορά) κατάφερε να ξανακερδίσει μία αρκετά μεγάλη μερίδα οπαδών της.


metallica-1.jpg
 

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Οι αμέτρητες διακρίσεις και πωλήσεις των Metallica είναι το τελευταίο που πρέπει να κοιτάξει κανείς. Το πιο σημαντικό είναι ότι είναι μοναδικοί στο είδος τους. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που τους ακούς καταλαβαίνεις ποιοί είναι. Η μουσική τους έχει την τάση να είναι καταιγιστική και ισοπεδωτικά άγρια στις περισσότερες περιπτώσεις. Όμως αν ξεπεράσεις το φάσμα της ποζεριάς και την metal αύρα που εκπνέει, θα διακρίνεις έναν προβληματισμό, μία ευαισθησία και μία γενικότερη ‘ανθρωπιά’ σε ορισμένα σημεία που δεν υπάρχει σε καμία άλλη μπάντα του είδους. Κι έτσι μπορείς να αποκτήσεις πολύ προσωπική σχέση με τον ήχο τους και να ζήσεις έντονα τα τραγούδια τους. Όταν τους ακούς να παίζουν, νιώθεις σα μικρό παιδί που παίρνει το δώρο του απ τον άγιο Βασίλη. Και αυτό μεταξύ άλλων είναι που φέρνει πιο κοντά τους οπαδούς μεταξύ τους και κάνει τους Metallica αν και mainstream μπάντα, να είναι και αρκετά cult.


Μπορεί να αμφισβητείται η ικανότητα τους να πρωτοτυπήσουν πλέον όμως η επιρροή τους και το στίγμα που άφησαν είναι αδιαμφισβήτητα μεγέθη. Γύρισαν σελίδα σε ένα ολόκληρο είδος μουσικής κι έγιναν γεννεσιουργός αιτία μεγάλων γκρουπ του χώρου όπως οι Pantera και οι Sepultura. Κατ εμέ είναι ένα πολύ καλό rock γκρουπ, ένα κεφάλαιο στην μουσική που πρέπει να έχει εξερευνήσει κανείς και παράλληλα το απόλυτο metal γκρουπ. Αν τους ακούσεις παίρνεις όλη τη δόση της αδρεναλίνης, της βίας και όλων των άλλων συναισθημάτων που το metal προκαλλεί και που χρειάζεται κάποιος.


Ακούγεται έντονα ότι σε κάτι μήνες θα επισκεφτούν και τη χώρα μας. Οι τέσσερις καβαλάρηδες θα καβαλήσουν ξανά την αστραπή προς την Αθήνα για να μας θυμίσουν πόσο μεγάλες μορφές είναι. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το χετε ξεχάσει ή πόσοι είστε πρόθυμοι να τους ακολουθήσετε στη Χώρα του Ποτέ αλλά ξέρω ότι για μένα η ερώτηση ‘ζει ο βασιλιάς James?’είναι ρητορική και μόλις τον δω επι σκηνής, θα ουρλιάζω από καρδιάς ‘Masteeeer…MASTEEEEEEER!!!’


james%20Hetfield%207.jpg
 
17 June 2009
3,594
Ο Βενιαμίν της μουσικής κατηγορίας;
Χμμμ :hmmmm2: .....ένα θα σας πω κύριοι:μην τον αφήσετε να σας φύγει....
Open mind for a different view, and nothing else matters....

:grinning-smiley-043
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Το θέμα είναι ότι ´τόχει´...
Ε αφού ´τόχει´,ειμαι βέβαιος πώς στην Μουσική του μετ-εξέλιξη θά ψάξει και άλλα πολλά είδη -πιό σημαντικά για μένα και αυτό το λέω υπό το πρίσμα μιας 30ετίας πού μάς ´χωρίζει´-και όταν γίνει τήν κατάλληλη στιγμή,πού θά την επιλέξει ο ίδιος, σφαιρικότερος,θά έχει πάααρα πολλά νά ´πεί´..
Μακάρι νά μπορώ να τόν διαβάζω και τότε....

:worshippy::worshippy:
 

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,805
Αθήνα
σε συνδυασμό με την κυκλοφορία του ‘Death Magnetic’ το Σεπτέμβρη του 2008,(υπο την αιγίδα του Rick Rubin αυτή τη φορά)

Λέγοντας Rick Rubin εννοούμε τον συνιδρυτή της Def Jam Recordings?
 

AFam

AVClub Fanatic
11 September 2006
26,961
:blush:

Σας Ευχαριστώ όλους, με κάνετε να κοκκινίζω...:D

Μπράβο και προχώρα, έχεις την μεγάλη τύχη να είσαι φορτωμένος κληρονομικά με τεράστια εφόδια γνώσης .....


Ο κύριος Αντώνης !!!!!:flipout::flipout:-bye-
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,559
Ministry Of Silly Walks
I see.....άλλαξαν οι εποχές...

Δεν άλλαξαν τώρα..από τότε είχαν αλλάξει...Δες για παράδειγμα ποιος υπογράφει το Reigh In Blood των Slayer (χαρακτηριστικό παράδειγμα)....
Άλλωστε και η def jam πάνω σε κιθάρες πάτησε για να ανέβει...

back door man :music-smiley-005:
 

Back Door Man

AVClub Enthusiast
20 March 2009
992
Αθήνα
Δεν άλλαξαν τώρα..από τότε είχαν αλλάξει...Δες για παράδειγμα ποιος υπογράφει το Reigh In Blood των Slayer (χαρακτηριστικό παράδειγμα)....

Ποιός?Για πες για να μαθαίνουμε και τίποτα...:rolleyes:
 

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,805
Αθήνα
Δεν άλλαξαν τώρα..από τότε είχαν αλλάξει...Δες για παράδειγμα ποιος υπογράφει το Reigh In Blood των Slayer (χαρακτηριστικό παράδειγμα)....
Άλλωστε και η def jam πάνω σε κιθάρες πάτησε για να ανέβει...

back door man :music-smiley-005:

Οφείλω να ομολογήσω ότι το "Bring the noise" από P.E. και Anthrax μου είχε έρθει "κάπως"...δεν βαριέσαι, γούστα είναι αυτά. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να γράψω αφιέρωμα για τους Public Enemy.
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,559
Ministry Of Silly Walks
Οφείλω να ομολογήσω ότι το "Bring the noise" από P.E. και Anthrax μου είχε έρθει "κάπως"...δεν βαριέσαι, γούστα είναι αυτά. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να γράψω αφιέρωμα για τους Public Enemy.

και μένα κάπως μου είχε έρθει....αυτές οι συνεργασίες ποτέ δεν μου κάθονταν καλά..όπως επίσης των Faith No More με Boo Yaa Tribe και αρκετές άλλες