Μεταξενια παραφωνια

[Haagenti]

Chokebore-Black Black


Η αλλιώς...από την προηγούμενη δεκαετία με αγάπη...
Μπάντα που γνώρισα σε μια από τις συλλογές του audio και του περιοδικού The Thing (φοβερή προσπάθεια το mag αυτό),στο τέταρτό της κατά σειρά άλμπουμ..
Η φάλτσα και νωχελική φωνη του Troy Balthazar δεν σε προϊδεάζει για σπουδαία πράγματα...αφού όμως την προσέξει κάποιος καλύτερα θα καταλάβει πως δεν είναι και τόσο φάλτσα....η μελωδίες που βγαίνουν στο σύνολο είναι πάμπολλες και σπάνιας ομορφιάς...
Η παραγωγή μοναδική...ανεξέλεγκτο τζαμαρισμα στο πίσω μέρος ενός ακατάστατου γκαράζ....οι μπύρες να πηγαινοέρχονται εν μέσω σχιζοφρενικού μαρασμού..ο ηλεκτρισμός να αναβοσβήνει σαν λάμπα που τρεμοπαίζει στο σκοτεινό κατά τα άλλα υπόγειο....
Παράνοια που γίνεται ευαισθησία και κόμπος στον λαιμό (every move a picture)...
Και να σου ο πειραματισμός..όλα σε αργό τέμπο..μινιμαλιστικό...που κάποιες φορές γίνεται τόσο ανορθόδοξο που μοιάζουν να απέχουν λίγα εκατοστά από το προγκρεσιβ...
Η μήπως όχι...πως είναι δυνατόν τόσα διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα,να δένουν τόσο καλά?
Η κιθάρα με την φωνή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες,,,σχέση στοργής και όχι συνοδευτική...αρρωσταίνουν μαζί,,λυπούνται,χαίρονται,αγριευουν...το μπάσο από κοντά να δίνει την δική του πιο σκοτεινή νότα στα κομμάτια...

Καλοδουλεμένο album με τον δικό του προσωπικό ηχο που όσοι το έχουν ακούσει σίγουρα θα λένε τα καλύτερα... όσοι δεν το έχουν ακούσει μάλλον θα πάνε και για το A taste for bitters

Nα δω χέρια:BDGBGDB55:

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Έχω όλη τη δισκογραφία τους από τότε. Μου άρεσαν πολύ και ακόμη, αν και μου τους απομυθοποίησε μία φίλη που πήγε και τους πήρε από το αεροδρόμιο για το live τους. Εκτός και αν η διαφορά στα drugs με τη χώρα τους είναι μεγάλη.
Αλλά το ξεπέρασα.
Είχε σκάσει ο τραγουδιστής με all star που τους είχε σκιστεί ο πάτος και τον είχε κολλήσει με μονωτική μαύρη ταινία. Respect.:drummer:

Αυτή η μαυρίλα, η πίκρα και ο πόνος ,προέρχεται από μπάντα που δρούσε στη Χαβάϊ. Απίστευτο και μοναδικό για την εποχή.

Πρέπει να τσεκαριστούν, δεν ακούγονται καθόλου τα χρόνια που έχουν περάσει.
Ωραία επιλογή Σπύρο.

 

[Δημοκηδής]

Σε φόρμα είσαι τελευταία Σπυράκο... το γκρουπ από τα αγαπημένα μου της περιόδου εκείνης (ως λάτρης βέβαια που είμαι του νταουνιάσματος ... μου άρεσε κυρίως το 2ο δισκάκι τους, ούτε το όνομα θυμάμαι πια ... ) ..

 

[Haagenti]

Πρέπει να τσεκαριστούν, δεν ακούγονται καθόλου τα χρόνια που έχουν περάσει.
Ωραία επιλογή Σπύρο.

Όντως.μην νομίζεις...και εγώ στην άκρη τους είχα για αρκετό καιρό....
την ιστορία με τα παπούτσια νομιζω την έχεις ξαναγράψει.την θυμάμαι..

 

[Haagenti]

μου άρεσε κυρίως το 2ο δισκάκι τους, ούτε το όνομα θυμάμαι πια ... ) ..

Δεν πρέπει να λες το Anything near water....αυτό είναι πιο δυναμικό με πιο δυνατές κιθάρες και "ανοιχτή" παραγωγή...
μάλλον κάποιο άλλο λες που δεν το έχω

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Μαυρίλα υπό την grunge επήρεια της εποχής, που ωστόσο είχε καταγράψει μεγάλες κορυφώσεις τουλάχιστον στα δύο άλμπουμς που αναφέρθηκαν..
Το black black σαν τίτλος ήταν απόλυτα ειλικρινής... επίσης και σαν μουσικό γεγονός.
To περίεργο ήταν αυτό που είπε ο Τζίμης: οι άνθρωποι προέρχονταν από τη sunshine Hawaii:BDGBGDB55: