ABC – The Lexicon of Love (1982)
Το 1981 στη Βρετανία οι μουσικές μόδες χοντρικά ήταν το post punk με ενίοτε μεγάλη εμπορική επιτυχία όπως οι Jam, οι νεορομαντικοί όπου εκεί συλλήβδην εντάχθηκαν γκρουπς όπως οι Ultravox, Spandau Ballet και Duran Duran η ποπ, όπου για δεύτερη και ευτυχώς τελευταία χρονιά κυριαρχούσε ο «μορφονιός» Adam Ant και η ηλεκτρονική σκηνή του Sheffield με μπροστάρηδες τους Human League και τους Heaven 17. Φυσικά η underground σκηνή «έβραζε» με νέες τάσεις και γκρουπς αλλά αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο του εν λόγω νήματος.
Από το Sheffield ήταν και οι ABC οι οποίοι όπως και η πλειονότητα των προαναφερθέντων είχαν την ίδια κατάληξη. Αφού γεύθηκαν, παραφράσσοντας τη γνωστή ρήση, τον ένα δίσκο της δημοσιότητάς τους κατ’αντιστοιχία των 15 λεπτών, κατόπιν μετέπεσαν στη μετριότητα και οδηγήθηκαν στο τέλος της καριέρας τους. Αυτό που τους έκανε ξεχωριστούς ήταν ο αυτός ο δίσκος, συγκεκριμένα ο πρώτος τους με τίτλο «The Lexicon of Love» ήταν σπουδαίος και αυτό οφείλεται στον παραγωγό του, τον Trevor Horn.
O Horn ήταν ήδη γνωστός στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας από το συγκρότημα Buggles (ουσιαστικά αυτός ήταν το συγκρότημα) και το πασίγνωστο και προφητικό ως προς τον τίτλο «Video killed the radio star». Εκτός από την παραγωγή του Lexicon of Love ο Horn θα ιδρύσει και δισκογραφική εταιρία, την πολύ γνωστή ZTT (αρχικά του Zang Tuum Tumb!!!!!!) Records υπό την σκέπη της οποίας θα βρεθούν αργότερα συγκροτήματα όπως οι Propaganda, οι Frankie Goes to Hollywood, η Grace Jones και φυσικά οι Art of Noise στους οποίους αναμείχθηκε ενεργά ο Horn και είχαν προεξάρχον μέλος την Anne Dudley η οποία αργότερα έγραψε κινηματογραφική μουσική και συμμετείχε στην υλοποίηση του Lexicon of Love.
Kυρίαρχη φιγούρα των ABC ήταν ο τραγουδιστής τους Martin Fry με την «θεατρική» φωνή του και με την προφανέστατα ιδιαίτερη αγάπη στα κουστούμια του Brian Ferry.
Ο δίσκος έχει 10 τραγούδια (στο original βινύλιο και όχι σε μετέπειτα επανεκδόσεις), 9 για την ακρίβεια αφού το τελευταίο είναι άλλη ενορχήστρωση του Look of Love και είναι concept album υπό την έννοια ότι όλα τα τραγούδια είναι ερωτικής θεματολογίας και μάλιστα «πονεμένα» για χαμένους έρωτες αν και πάντα έχω μέσα μου τη άποψη ότι oι στίχοι εκτός από υπερεπιτηδευμένοι είναι πέρα για πέρα ειρωνικοί.
Τα κομμάτια που απαρτίζουν το άλμπουμ είναι, για μένα τουλάχιστον, ισάξια μεταξύ τους. Είναι κυρίως χορευτικά, μπιτάτα, με φάνκι μπάσο αρκετά από αυτά αλλά με ενορχήστρωση, υπεύθυνη της οποίας είναι η Dudley, με πνευστά, έγχορδα και συνθεσάιζερς (κάποιοι ίσως την βρουν «βαριά») που τους δίνει έναν «εκλεπτυσμένο» ήχο.
Η ερμηνεία του Fry είναι «θεατρική», αποτίοντας προφανώς φόρο τιμής στον Noel Coward που, ειρήσθω εν παρόδω, πιστεύω ότι «στοιχειώνει» όλη τη Βρετανική μουσική σκηνή από τους Beatles και τους Pet Shop Boys μέχρι τους Arctic Monkeys αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο νήμα.
Προσωπικά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια θα έλεγα τα «Show me», «Tears are not enough» και «Date stamp».
O δίσκος απαντάται στους τοπ 100 πολλών λιστών, για μένα αποτελεί έναν από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’80, έξοχο δείγμα στυλιζαρισμένης ποπ.
Τελειώνοντας ας διηγηθώ τη δική μου γνωριμία με τον δίσκο αυτό. Θυμάμαι γύρω στο 1982 να ακούω τους «πειρατές» των FM στο μικρό μου ραδιόφωνο και σαν τώρα ανακαλώ το συγκεκριμένο κομμάτι να εναλλάσσεται με το «Ashes to ashes» του Bowie (περιττό να πω ότι δεν ήξερα κανένα από τα δύο τότε) στην εκπομπή ενός σταθμού. Αργότερα έμαθα τον τίτλο του τραγουδιού που ήταν το «Look of love».Γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έψαχνα σε δισκάδικο στην Ιπποκράτους που έφερνε hip hop δίσκους για να αγοράσω κάτι ρίχνοντας και ματιές σε άλλα ράφια. Εκεί τον πέτυχα, καινούργιο και μάλιστα εισαγωγής αλλά σε τιμή «σκότωμα» αφού για κάποιον λόγο βρισκόταν σε ράφι με «unclassified» δίσκους, κάπως έτσι αγόρασα και το «A secret wish» των Propaganda όπου ο πωλητής δεν ήξερε πόσα να μου ζητήσει. Με ρώτησε που τον βρήκα, του έδειξα το ράφι (ο δίσκος δεν είχε τιμή επάνω, μόνο serial number) και μου είπε μια τιμή κάτω από το μισό της αξίας ενός καινούργιου δίσκου.
Ωραίες εποχές….
Το 1981 στη Βρετανία οι μουσικές μόδες χοντρικά ήταν το post punk με ενίοτε μεγάλη εμπορική επιτυχία όπως οι Jam, οι νεορομαντικοί όπου εκεί συλλήβδην εντάχθηκαν γκρουπς όπως οι Ultravox, Spandau Ballet και Duran Duran η ποπ, όπου για δεύτερη και ευτυχώς τελευταία χρονιά κυριαρχούσε ο «μορφονιός» Adam Ant και η ηλεκτρονική σκηνή του Sheffield με μπροστάρηδες τους Human League και τους Heaven 17. Φυσικά η underground σκηνή «έβραζε» με νέες τάσεις και γκρουπς αλλά αυτό δεν αποτελεί αντικείμενο του εν λόγω νήματος.
Από το Sheffield ήταν και οι ABC οι οποίοι όπως και η πλειονότητα των προαναφερθέντων είχαν την ίδια κατάληξη. Αφού γεύθηκαν, παραφράσσοντας τη γνωστή ρήση, τον ένα δίσκο της δημοσιότητάς τους κατ’αντιστοιχία των 15 λεπτών, κατόπιν μετέπεσαν στη μετριότητα και οδηγήθηκαν στο τέλος της καριέρας τους. Αυτό που τους έκανε ξεχωριστούς ήταν ο αυτός ο δίσκος, συγκεκριμένα ο πρώτος τους με τίτλο «The Lexicon of Love» ήταν σπουδαίος και αυτό οφείλεται στον παραγωγό του, τον Trevor Horn.
O Horn ήταν ήδη γνωστός στα μουσικά δρώμενα της Βρετανίας από το συγκρότημα Buggles (ουσιαστικά αυτός ήταν το συγκρότημα) και το πασίγνωστο και προφητικό ως προς τον τίτλο «Video killed the radio star». Εκτός από την παραγωγή του Lexicon of Love ο Horn θα ιδρύσει και δισκογραφική εταιρία, την πολύ γνωστή ZTT (αρχικά του Zang Tuum Tumb!!!!!!) Records υπό την σκέπη της οποίας θα βρεθούν αργότερα συγκροτήματα όπως οι Propaganda, οι Frankie Goes to Hollywood, η Grace Jones και φυσικά οι Art of Noise στους οποίους αναμείχθηκε ενεργά ο Horn και είχαν προεξάρχον μέλος την Anne Dudley η οποία αργότερα έγραψε κινηματογραφική μουσική και συμμετείχε στην υλοποίηση του Lexicon of Love.
Kυρίαρχη φιγούρα των ABC ήταν ο τραγουδιστής τους Martin Fry με την «θεατρική» φωνή του και με την προφανέστατα ιδιαίτερη αγάπη στα κουστούμια του Brian Ferry.
Ο δίσκος έχει 10 τραγούδια (στο original βινύλιο και όχι σε μετέπειτα επανεκδόσεις), 9 για την ακρίβεια αφού το τελευταίο είναι άλλη ενορχήστρωση του Look of Love και είναι concept album υπό την έννοια ότι όλα τα τραγούδια είναι ερωτικής θεματολογίας και μάλιστα «πονεμένα» για χαμένους έρωτες αν και πάντα έχω μέσα μου τη άποψη ότι oι στίχοι εκτός από υπερεπιτηδευμένοι είναι πέρα για πέρα ειρωνικοί.
Τα κομμάτια που απαρτίζουν το άλμπουμ είναι, για μένα τουλάχιστον, ισάξια μεταξύ τους. Είναι κυρίως χορευτικά, μπιτάτα, με φάνκι μπάσο αρκετά από αυτά αλλά με ενορχήστρωση, υπεύθυνη της οποίας είναι η Dudley, με πνευστά, έγχορδα και συνθεσάιζερς (κάποιοι ίσως την βρουν «βαριά») που τους δίνει έναν «εκλεπτυσμένο» ήχο.
Η ερμηνεία του Fry είναι «θεατρική», αποτίοντας προφανώς φόρο τιμής στον Noel Coward που, ειρήσθω εν παρόδω, πιστεύω ότι «στοιχειώνει» όλη τη Βρετανική μουσική σκηνή από τους Beatles και τους Pet Shop Boys μέχρι τους Arctic Monkeys αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο νήμα.
Προσωπικά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια θα έλεγα τα «Show me», «Tears are not enough» και «Date stamp».
O δίσκος απαντάται στους τοπ 100 πολλών λιστών, για μένα αποτελεί έναν από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας του ’80, έξοχο δείγμα στυλιζαρισμένης ποπ.
Τελειώνοντας ας διηγηθώ τη δική μου γνωριμία με τον δίσκο αυτό. Θυμάμαι γύρω στο 1982 να ακούω τους «πειρατές» των FM στο μικρό μου ραδιόφωνο και σαν τώρα ανακαλώ το συγκεκριμένο κομμάτι να εναλλάσσεται με το «Ashes to ashes» του Bowie (περιττό να πω ότι δεν ήξερα κανένα από τα δύο τότε) στην εκπομπή ενός σταθμού. Αργότερα έμαθα τον τίτλο του τραγουδιού που ήταν το «Look of love».Γύρω στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έψαχνα σε δισκάδικο στην Ιπποκράτους που έφερνε hip hop δίσκους για να αγοράσω κάτι ρίχνοντας και ματιές σε άλλα ράφια. Εκεί τον πέτυχα, καινούργιο και μάλιστα εισαγωγής αλλά σε τιμή «σκότωμα» αφού για κάποιον λόγο βρισκόταν σε ράφι με «unclassified» δίσκους, κάπως έτσι αγόρασα και το «A secret wish» των Propaganda όπου ο πωλητής δεν ήξερε πόσα να μου ζητήσει. Με ρώτησε που τον βρήκα, του έδειξα το ράφι (ο δίσκος δεν είχε τιμή επάνω, μόνο serial number) και μου είπε μια τιμή κάτω από το μισό της αξίας ενός καινούργιου δίσκου.
Ωραίες εποχές….
opcorn: