Pestilence-Spheres (1993)
Από την Ολλανδία με αγάπη...
Το μπάσιμο των Pestilence στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας στα μέσα της δεκαετίας του '80,σε καμία περίπτωση δεν προδίκαζε την αλλοπρόσαλλη κατάληξή της...
Η αρχή έγινε το 1988 όταν έπεσαν οι υπογραφές με την Roadracer Records,κομμάτι της θρυλικής πλέον Αμερικάνικης Roadrunner Records που τουλάχιστον την δεκαετία του '90 καθόρισε την πορεία του ακραίου (και όχι μόνο) ήχου...(βλέπε Deicide,,Cannibal Corpse,,Malevolent Creation κ.α)
Το πρώτο τους album με γενικό τίτλο Malleus Maleficarum,κινήθηκε πάνω κάτω στο κλίμα της εποχής,έχοντας σαν στόχο την ανακατωσούρα του τριχωτού της κεφαλής (!!) και όχι μιαν ουσιαστική κατάθεση χαρακτήρα στα μουσικά δρώμενα....(Εμένα μου αρέσει τρελά,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)..
Στο πρώτο εκείνο album ξεκίνησε την καριέρα του ο Martin van Drunen,ο άνθρωπος που κάποια χρόνια αργότερα έκανε 'καριέρα' με τους επίσης Ολλανδους Asphyx,αφήνοντας πίσω του το αριστουργηματικό Last One on Earth το οποίο υπάρχει στις λίστες με τα καλύτερα old school death metal albums όλων των εποχών....
Η συνεχεία εξελίχθηκε περίπου στα ίδια επίπεδα με μικρές παραλλαγές...
Το μπαμ κατ εμε έγινε σε τούτο εδώ το album....
Η τρίτη και τελευταία φάση της μπάντας την βρήκε να πειραματίζεται στο να δώσει ώθηση σε μια κορεσμένη έως εκείνη την στιγμή μουσική σκηνή που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν το βαρύ rhythm section ,η λεγόμενη 'βαρβατίλα' στα φωνητικά, το εξουθενωτικό drumming ,οι βατές και αναγνωρίσιμες κιθάρες,και η γνωστή θεματολογία...
Στο Spheres όλα ρέουν προς την πλήρη απελευθέρωση...μπορεί ο Patrick Mameli που ανέλαβε τα φωνητικά (εκτός από τα πλήκτρα και τις κιθάρες),,(στο πρώτο έπαιζε και μπάσο),να ακολούθησε τον δρόμο του Martin van Drunen ως προς την χροιά των φωνητικών,,αλλά το όλο στήσιμο της μπάντας ξέφυγε σε jazz fusion ρυθμούς,ξεκινώντας στον τρόπο που χρησιμοποίησαν τα πλήκτρα και καταλήγοντας στα κιθαριστικα solos,κάτι που δείχνει πως η μπάντα ήταν αποφασισμένη να αφήσει μια διαφορετική σφραγίδα στην επόμενη γενιά...
Τα μέτρα κατά την ροή των κομματιών συχνά πυκνά ξεφεύγουν ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξαν μπάντες του τύπου Voivod ,,Death και Atheist,οι οποίες τεχνικά τουλάχιστον ,ξέφυγαν κατά πολύ από τις υπόλοιπες του χώρου...
Μπορεί ο Ιησούς να σώζει (όπως λένε και οι Αμερικάνοι) αλλά η μουσική απελευθερώνει...κάπως ετσι θα σκέφτηκαν και οι Pestilence όταν δημιουργούσαν τα έντεκα αυτά γαλαξιακά μπλουζ,έχοντας σαν σύμμαχο την χαοτική προσέγγιση που έδωσε o Terry Gilliam στο ανυπέρβλητο Brazil ....
-Marco Foddis--drums
-Jeroem Paul Thesseling--six and four string bass
-Patrick Mameli--vocals,guitars and synth guitars
-Patrick Uterwijk-guitars and synth guitars
Από την Ολλανδία με αγάπη...
Το μπάσιμο των Pestilence στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας στα μέσα της δεκαετίας του '80,σε καμία περίπτωση δεν προδίκαζε την αλλοπρόσαλλη κατάληξή της...
Η αρχή έγινε το 1988 όταν έπεσαν οι υπογραφές με την Roadracer Records,κομμάτι της θρυλικής πλέον Αμερικάνικης Roadrunner Records που τουλάχιστον την δεκαετία του '90 καθόρισε την πορεία του ακραίου (και όχι μόνο) ήχου...(βλέπε Deicide,,Cannibal Corpse,,Malevolent Creation κ.α)
Το πρώτο τους album με γενικό τίτλο Malleus Maleficarum,κινήθηκε πάνω κάτω στο κλίμα της εποχής,έχοντας σαν στόχο την ανακατωσούρα του τριχωτού της κεφαλής (!!) και όχι μιαν ουσιαστική κατάθεση χαρακτήρα στα μουσικά δρώμενα....(Εμένα μου αρέσει τρελά,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)..
Στο πρώτο εκείνο album ξεκίνησε την καριέρα του ο Martin van Drunen,ο άνθρωπος που κάποια χρόνια αργότερα έκανε 'καριέρα' με τους επίσης Ολλανδους Asphyx,αφήνοντας πίσω του το αριστουργηματικό Last One on Earth το οποίο υπάρχει στις λίστες με τα καλύτερα old school death metal albums όλων των εποχών....
Η συνεχεία εξελίχθηκε περίπου στα ίδια επίπεδα με μικρές παραλλαγές...
Το μπαμ κατ εμε έγινε σε τούτο εδώ το album....
Η τρίτη και τελευταία φάση της μπάντας την βρήκε να πειραματίζεται στο να δώσει ώθηση σε μια κορεσμένη έως εκείνη την στιγμή μουσική σκηνή που το μόνο που την ενδιέφερε ήταν το βαρύ rhythm section ,η λεγόμενη 'βαρβατίλα' στα φωνητικά, το εξουθενωτικό drumming ,οι βατές και αναγνωρίσιμες κιθάρες,και η γνωστή θεματολογία...
Στο Spheres όλα ρέουν προς την πλήρη απελευθέρωση...μπορεί ο Patrick Mameli που ανέλαβε τα φωνητικά (εκτός από τα πλήκτρα και τις κιθάρες),,(στο πρώτο έπαιζε και μπάσο),να ακολούθησε τον δρόμο του Martin van Drunen ως προς την χροιά των φωνητικών,,αλλά το όλο στήσιμο της μπάντας ξέφυγε σε jazz fusion ρυθμούς,ξεκινώντας στον τρόπο που χρησιμοποίησαν τα πλήκτρα και καταλήγοντας στα κιθαριστικα solos,κάτι που δείχνει πως η μπάντα ήταν αποφασισμένη να αφήσει μια διαφορετική σφραγίδα στην επόμενη γενιά...
Τα μέτρα κατά την ροή των κομματιών συχνά πυκνά ξεφεύγουν ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξαν μπάντες του τύπου Voivod ,,Death και Atheist,οι οποίες τεχνικά τουλάχιστον ,ξέφυγαν κατά πολύ από τις υπόλοιπες του χώρου...
Μπορεί ο Ιησούς να σώζει (όπως λένε και οι Αμερικάνοι) αλλά η μουσική απελευθερώνει...κάπως ετσι θα σκέφτηκαν και οι Pestilence όταν δημιουργούσαν τα έντεκα αυτά γαλαξιακά μπλουζ,έχοντας σαν σύμμαχο την χαοτική προσέγγιση που έδωσε o Terry Gilliam στο ανυπέρβλητο Brazil ....
-Marco Foddis--drums
-Jeroem Paul Thesseling--six and four string bass
-Patrick Mameli--vocals,guitars and synth guitars
-Patrick Uterwijk-guitars and synth guitars
Last edited:
