Στις αρχές του καλοκαιριού, έφτιαξα μια καινούργια λίστα με τραγούδια που
θα έπρεπε να βάλω στο mp3 player, διότι στίς παραλίες τα Σαββατοκύριακα αλλά
και στις διακοπές, ήθελα να έχω νέο υλικό. Καθώς πολλά ήταν τα χρόνια που
είχα ν' ακούσω τους Rare Bird, πέρασα το 1ο album τους μεταξύ των άλλων 20
περίπου progressive δίσκων που διάλεξα.
Πέρασε έτσι κάνας μήνας, χωρίς όμως να παίξει το συγκεκριμένο album στ' αυτιά μου.
Την πρώτη νύχτα των διακοπών κι αφού τα παιδιά πέσανε για ύπνο
μέσα στη σκηνή εξαντλημένα, κατέβηκα με την καρέκλα μου στην παραλία και το
καφεδάκι μου συντροφιά. Και ενω απολάμβανα τον φλοίσβο στο φεγγαρόφωτο, με
τη μουσικούλα μου σε χαμηλή ένταση, ξεκίνησε το ''beautiful Scarlet''. Λογικό
να μου θυμίζει αρκετα, αλλά δεν ήξερα τι.! Ακόμα κι όταν η τρομερή φωνή τού
Steve Gould ξεκίνησε, το βάσανό μου μεγάλωσε μιάς και η πρεσβιωπία δεν με
βοηθάει να δω μεσα σ' αυτό το σκατό.!!! Τέλος πάντων, η ουσιά είναι οτι
έζησα ένα καταπληκτικό μισάωρο, ακούγοντας όλον τον δίσκο που είχα την πρόνοια
να γράψω τυχαία. Από την επόμενη μέρα και για τις υπόλοιπες οκτώ,
άκουσα τα κομμάτια του album πάνω από 20 φορές και ποτίστηκα μ' αυτόν. Στο σπίτι πλέον,
η πρώτη μου δουλειά ήταν να ξεθάψω το LP, να το ''μυρίσω'' και να το ακούσω
σαν άνθρωπος από το πικάπ μου. Νέα ρίγη συγκίνησης με διαπέρασαν, καθώς οι
λεπτομέρειες κάνουν τις διαφορές. Ένα group που επιλέγει να κάνει
ντεμπούτο χωρίς κιθαρίστα, πρέπει να πιστεύει πολύ στις δυνατότητές του.
Με αυτόν τον δίσκο έχω ξαναβρεί τον παλιό ροκ εαυτό μου.!
Rare Bird - Rare Bird
Probe 1969
- Mike Ashton / drums, lead & backing vocals
- Graham Field / Hammond organ
- Steve Gould / bass, vocals
- Dave Kaffinetti / electric piano, synthesizers
opcorn: την ώρα που έπαιζα, θάκουγες περισσότερα!!!!