- 14 December 2006
- 4,265
Ο δίσκος Α Sufi and a killer του Gonjasufi με παραγωγούς τους Gaslamp Killer, Mainframe και Flying Lotus κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2010 από την Warp Records και κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να μπερδέψει του πάντες. Είναι electronica? Ψυχεδελικό hip hop? Τσιφτετέλι με άποψη και καλά? Exotica? Μήπως τελικά είναι ένα σύνολο από σύγχρονα μεταλλαγμένα blues κομμένα και ραμμένα για φρικιά που ζουν στη "Δυτική Ακτή"? Είναι κουλτουριάρικο, περιθωριακό ή μήπως “ύπουλα” μοδάτο? Η τελικά δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Gonjasufi “η εμπειρία του να ετοιμάζεσαι να σαλτάρεις από το παράθυρο σου στο κενό και ακούγοντας το δίσκο να το αναβάλεις για αργότερα…”?
Σε πρώτη φάση θα μπορούσα να το δω ως σύγχρονο blues, αν και είμαι πιο κοντά στο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ακατέργαστο και πολυσυλλεκτικό "djικό" προϊόν, που όμως αισθητικά διαφέρει πάρα πολύ από το "επιτηδευμένα απροσδιόριστο" των Lcd Soundsystem επί παραδείγματι.
Σε αυτό σαφέστατα έχει συμβάλλει και ο παραγωγός Gaslamp Killer.Ο εν λόγω κύριος έχει κάνει πολλά και διάφορα, έχει συνεργαστεί και με τους Finders Keepers (ανεξάρτητη κολεκτίβα dj)
Βασικά μιλάμε για ένα ικανότατο και ιδιαίτερα ανοιχτό παραγωγό - dj που φτιάχνει ιστορίες και όχι sets, και το κάνει αυτό χρησιμοποιώντας μουσική με όχι και τόσο αυστηρά “καλλιτεχνικά” κριτήρια. Είναι ικανός να παρουσιάσει μια ιστορία “σαμπλάροντας” Morricone με Καζαντζίδη. Κάποιες φορές γίνεται λίγο υπερβολικός και κυρίως απρόσεκτος με το τι συνδυάζει, αλλά ανεξαρτήτως της προέλευσης των υλικών που χρησιμοποιεί το αποτέλεσμα συνήθως είναι “αρτίστικο” ( τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ)
To A Sufi and a killer είναι στην ουσία ένα “διεστραμμένο” dj set.Σαν να παίζει κάποιος ταυτόχρονα Portishead, Stooges, Σπανό, Tom Waits, Erkin Koray και Temptations περασμένους από φίλτρα, έχοντας πάντα στο μυαλό του στο στοιχείο της πρόκλησης που προκύπτει από το συνήθως απρόβλεπτο φινάλε των κομματιών της Siouxsie. Γενικώς χάσιμο, αλλά πάντα στα πλαίσια ενός αυστηρά djικού σετ, που είναι όμως ένα παζλ, μία "ιστορία".
Σας προκαλώ να το ακούσετε και να πάρετε μια θέση
Είναι απλά ένα στοίβαγμα πραγμάτων με στόχο τον εύκολο εντυπωσιασμό(?) ή ένα σύγχρονος αξιολογότατος δίσκος αποτελούμενος από συμβατά και μη συμβατά μεταξύ τους “υλικά” που πλέκουν μια ιστορία, στην προκειμένη την ιστορία του Gonjasufi(?)
Οι υπόλοιπες πληροφορίες που θα βρείτε και στο διαδίκτυο, και αφορούν τα "βασανισμένα" φωνητικά του Gonjasufi,την γενικότερη φιλοσοφία του δίσκου( τι σημαίνει a sufi and a killer κλπ), καθώς και ένα σωρό άλλες υποθέσεις για την προσωπικότητα του, περισσότερο έχω την εντύπωση ότι αποπροσανατολίζουν από τον δίσκο παρά προσθέτουν κάτι σημαντικό.
Από αυτά που έχω ακούσει φέτος και μέχρι τώρα, τον θεωρώ τον δίσκο της χρονιάς
