- 21 June 2006
- 5,455
Αφού θυμηθήκαμε παλιές (έως και πολύ παλιές
) εποχές και μπλέχτηκαν και οι Boogie Down Productions στη συζήτηση, βρίσκω την ευκαιρία να γράψω δυό γραμμές για ένα δίσκο που δεν έχω πια, δεν τον έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια και το πιό πιθανό, δεν θα τον ακούσω για τα επόμενα.Εχει πλάκα όμως να ξαναθυμάσαι εντυπώσεις και εμπειρίες που έζησες σε άλλες εποχές, σε "προηγούμενες ζωές" , πράγματα τα οποία άκουγες καθημερινά για κάποιο διάστημα και ξαφνικά τα παράτησες όλα πίσω, κάνοντας μια απότομη στροφή 180 μοιρών ...
Αν και το Hip Hop δεν είναι οτι πιο αγαπημένο, ούτε και έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, ωστόσο το πρώτο Boogie Down Productions είναι μάλλον, οτι καλύτερο έτυχε να ακούσω. Κυκλοφόρησε το 1987 σε μια εποχή που το (υποτιθέμενο ίσως) κίνημα της ραπ βρίσκοταν σε εμβρυακή ακόμα κατάσταση. Η πολύ καλή περίοδος των BDP κράτησε λίγο και έκλεισε πρόωρα και ξαφνικά όταν οι σφάιρες έκοψαν απότομα το νήμα της ζωής του Scot la Rock . Μετά , μοιραία τα πράγματα άλλαξαν. Η μουσική τους χτίστηκε αποκλειστικά γύρω απο τον KRS-1 ενώ παράλληλα υπόθεση άρχισε να "ανοίγει", να γίνεται πιο μαζική, να αποκτά περισότερους οπαδούς ανά τον κόσμο, μπάντες εμφανίζονται παντού απο το πουθενά - μέχρι και στο ελλάντα φτάσαμε να έχουμε τρομάρα μας ραπ "κουλτούρα" και μάλιστα με πολλούς "πιστούς".
Ο δίσκος θεματικά κινήται κυρίως σε γνωστά και φορεμένα κλισε, πόλεμοι συμμοριών, βία, όπλα, drugs κλπ, αλλά σε σχέση με τους ομοειδείς του, έχει κάτι διαφορετικό. Κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει. Είναι περισσότερο "αυθεντικός" . Η αισθητική του δρόμου, οι κακόφημες γειτονιές του Μπρονξ, το κακόγουστο ντύσιμο , η καθημερινότητα στις δεύτερης κατηγορίας συνοικίες, το κιτς, η μυρωδιά της ντόπας , είναι όλα κρυμένα στα αυλάκια του. Είναι η πιο αντιπροσωπευτική τους δουλειά, αν και το Ghetto Music του ´89 ήταν περισότερο δημοφιλές τους έφερε "αναγνώρηση" και τους έκανε γνωστούς σε μεγαλύτερο κοινό. Το Criminal Minded αργότερα, θεωρήθηκε καλτ απο τους απανταχού ράπερς και μάλιστα άκουσα οτι τώρα πλέον (το ορίντζιναλ - νομίζω έχει επανεκδοθεί μιά δύο φορές) είναι και ψιλοακριβό. Κάποτε πάντως τα έβρισκες στη φτήνια και μιλάω πάντα για βινύλια. Απο τα Highlights του δίσκου, το South Bronx και το Dope Beat, όπου samplάρεται πολύ όμορφα το Back in Black και για να είμαι ειλικρινής, το προτιμώ χίλιες φορές απο το πρωτότυπο.
Τέλος για όποιον το βρει και θέλει να δοκιμάσει , το Criminal Minded παίζεται δυνατά . Δεν κάνει για "χαλαρές" ακροάσεις....
