Δυό αδέλφια απ´τήν Γλασκώβη οι Jim καί William Reid μέ επιδράσεις απο Pistols,Velvet,Stooges,Shangri-Las,Ramones αλλά καί απ´τούς Beach Boys καί τόν Phil Spector έψαχναν τίς τύχες τους στό μουσικό ιδίωμα τής εποχής,προσπαθώντας νά ξεχωρίσουν..
Συνεργάζονταν μέ άλλους μουσικούς,εμφανίζονταν ''γεμάτοι'' απο αμφεταμίνες μέ γυρισμένή τήν πλάτη στό κοινό ,αντέχοντας νά παίζουν μισή ώρα μόνον,τσακώνονταν διαρκώς μέ τό ακροατήριο ,πού πλέον πήγαινε στίς ''συναυλίες'' τους πιό πολύ γιά νά καυγαδίσει ή και νά αντιδράσει βίαια..
Ο ένας αδελφός έπαιζε μέ δυό χορδές τού μπάσου του γιατί θεωρούσε τίς υπόλοιπες άχρηστες ,αποφάσιζαν νά μειώσουν τό set τών drums στά απολύτως απαραίτητα ,άλλες φορές δέν χρησιμοποιούσαν drummer αλλά μιά drum machine καί γενικά αναζητούσαν μουσικούς δρόμους γιά νά αισθανθούν αυθύπαρκτοι μέσα στό εσωτερικό και εξωτερικό χάος.
Εφτιαχναν σινγκλάκια,μέ μικρή ανταπόκριση ,''πείραζαν'' τόν ήχο τους καί τελικά κάπου στά 1984 άρχισαν νά έλκουν τήν προσοχή μεγαλύτερης μερίδας κοινού..
Στά 1985 έβγαλαν τό post -punk ''Psychocandy'' θυελλώδες,γεμάτο ''θόρυβο'' και επιθετικότητα πού όμως έκρυβε εξαιρετικές μελωδικές γραμμές..
Οι Βρεττανοί τούς ανακάλυψαν,αλλά σέ δυό -τρείς συναυλίες πού έδωσαν έγινε παλι ο ''κακός χαμός'' από επεισόδεια...
Ο manager δήλωνε ότι ''έτσι διαλύεται η pop'' καί πώς ''αυτή ειναι γνήσια τέχνη σάν τήν τρομοκρατία'' ..
Τό album πάντως πήγε πολύ καλά και αργότερα θεωρήθηκε σάν ένα απ´τά καλύτερα τών 80's..
Στά 1987 τά δυό αδέλφια ηχογραφούν τό 2o άλμπουμ τους , Darklands, μόνα τους ,μέ τήν βοήθεια μιάς drum machine ...
Εχουν πλέον βρεί τά ''πατήματά '' τους καί παρουσιάζουν 10 τραγούδια διαρκείας συνολικά 37 λεπτών πού τολμούν νά αναδείξουν τόν επί τούτου συγκεκαλυμένο λυρισμό τους από τήν ''θορυβώδη'' μεμβράνη πού τόν περιβάλλει..
1. "Darklands" – 5:29
2. "Deep One Perfect Morning" – 2:43
3. "Happy When It Rains" – 3:36
4. "Down on Me" – 2:36
5. "Nine Million Rainy Days" – 4:29
6. "April Skies" – 4:00
7. "Fall" – 2:28
8. "Cherry Came Too" – 3:06
9. "On the Wall" – 5:05
10. "About You" – 2:33
Τραγούδια πού στό ''προφανές'' μιλάν γιά έρωτες ,γιά βροχή αλλά πού επί τής ουσίας υποδηλώνουν τήν ''Ερημη Χώρα'' εντός ,καθώς καί τήν κοινωνική ερήμωση και τά αδιέξοδα τής γενιάς τού 80,πού τσακίζεται απ´τον Θατσερισμό καί αρχίζει πιά νά υποψιάζεται τά μελλούμενα..
Μελωδίες πού κινούνται στό οριο τής ''σκιάς'' εκεί όπου τό ''φώς'' μοιάζει τεχνητό...
i'm going to the darklands
to talk in rhyme
with my chaotic soul
as sure as life means nothing
and all things end in nothing
and heaven i think
is too close to hell
i want to move i want to go
i want to go
............
Τό ομώνυμο Darklands είναι ένα μουσικό-σπαρακτικό κομψοτέχνημα ,αμφίθυμο και σχεδόν μηδενιστικό μέ τήν Νιτσεϊκή έννοια τού όρου..
Εξω σιωπή,μέσα χάος ,συντεταγμένες δέν υπάρχουν ,νόημα ανύπαρκτο ,ψυχές πού προσπαθούν νά βρούν διέξοδο ,πού αναρωτιούνται άν αξίζουν πιό πολύ τά Darklands ή η Desert Land πού ζούν..........
Αναλόγως κινείται καί τό ''ειρωνικό'' Deep and perfect Morning
.and my thoughts are turning backwards
and i'm picking at the pieces
of a world that keeps turning
the screws into my mind
something in me's chilling
and nothing in me's willing
to focus my attention
on the sky...
Τό ρυθμικό Happy when it rains μέ το μονότονο drum και τίς ηλεκτρικές συγχορδίες πού μιλά γιά τό αδύνατο μιάς σχέσης πού διαλύεται ,γιά τήν δυσχέρεια τής συνύπαρξης καί τόν τοίχο(εσωτερικό ή εξωτερικό) πού συναντά κανείς σέ αυτή τήν προσπάθεια...Μιά ''ηλιόλουστη βροχερή μέρα''....
and we tried so hard
and we looked so good
and we lived our lives in black
but something about you felt like pain
you were my sunny day rain
you were the clouds in the sky
you were the darkest sky
but your lips spoke gold and honey
that's why i'm happy when it rains
i'm happy when it pours
looking at me enjoying something
that feels like feels like pain
to my brain
and if i tell you something
you take me back to nothing
i'm on the edge of something
you take me back
and i'm happy when it rains
Τό Down on me θυμίζει Curtis .
Σκοτεινό,μέ πάχνη θορύβου,καί εξομολογητικό...
Κατάθλιψη και παγωνιά καί ο καλοκαιρινός ουρανός πού μοιαζει Αχέροντας..
i cant see
i cant touch
sometimes in the summer sunshine
the sky falls down on me
always in the dead of darkdays
someone's after me
talking fast I'm walking backwards
and my head is in the trees
you can hang this heavy feeling
hanging down on me
Καί επανέρχεται τό θέμα τής μή-επικοινωνίας καί τής χαίνουσας πληγής στό Nine million rainy days..
Ησουν ,υπήρξες,μπορώ?,μπορούμε?άδεια καρδιά και ''ψυχές μαραγκιασμένες''
i have ached for you
i have nothing left to give
for you to take
i have no more empty heart
or limbs to break
and the way you are
sends the shivers to my head
you're going to fall down dead
as far as i can see
there is nothing left of me
and all my time in hell
Καί πάλι μελωδία και ρυθμός μέσα στό σκοτεινό υπέδαφος...Χαρμόσυνη pop μέ στίχους κόντρα στόν ήχο..
Ξανά οι βουτηγμένες στήν απώλεια εμμονές..April Sky ......................
get back to where you come from
i can't help it
under the april skies
under the april sun
sun grows cold
sky gets black
and you broke me up
and now you won't come back
shaking hand, life is dead
and a broken heart
and a screaming head
under the april sky
Tό Fall καί τό Cherry came too παρομοίως ''πτωτικά''...Λές και ακόμα και οι ηλιαχτίδες πού περνάν απ´τίς γρίλιες ανακλώνται σέ υψωμένα κάτοπτρα..
Αγόρια πού προσπαθούν νά γίνουν άντρες αλυσοδεμένα στό πάτωμα ,''καρφωμένα'' στον τοίχο like the clock on the wall
Μιά και μοναδική ελπίδα πού εκφράζεται στό τέλος τού δίσκου και πού αφήνει μιά χαραμάδα παρηγορητική γιά τήν γενιά τού χάους,μπάς καί κατορθώσει νά ζήσει ....
I can see
That you and me
Live our lives in the pouring rain
And the raindrops beat out of time to our refrain
And you and me
Will win you'll see
People die in their living rooms
But they do not need this God almighty gloom
There's something warm about the rain
There's something warm
There's something warm
There's something warm in everything
I know there's something good
About you about you
I know there's something warm
There's something warm
Good about you
Oι Jesus and Mary Chain στό ''Darklands'' γίνονται Κασσάνδρες τής ήδη εμφανισθείσας λαίλαπας ,πιθανώς και όχι πλήρως ενσυνείδητα...
Ομως προφητεύουν τήν συνέχεια τής διάλυσης τής νεωτερικότητας ,τήν ατομική καταβύθιση στήν ανυπαρξία ,τήν έλλειψη νοήματος αλλά και τήν τρομώδη αγωνία γιά επικοινωνία ...
Παιδιά τής γενιάς τους φέροντα τό στίγμα τού Κάϊν καί τού Αβελ ταυτόχρονα παράγουν θόρυβο εξωτερικά ενώ επιθυμούν βαθύτατα τήν μελωδία καί τον λυρισμό,πού στό ''Darklands'' τολμούν ,έστω δειλά νά τον φέρουν στήν επιφάνεια..
23 χρόνια μετά τούς πρέπει ένας φόρος τιμής ,μιάς καί κατορθώνουν νά γράψουν μιά post-pop (noise) μουσική ψάχνοντας νά βρούν τόν δρόμο τους ,έναν δρόμο πού σήμερα πλέον είναι γεμάτος εσωτερικά συρματοπλέγματα και παγωνιά πού βέβαια ανταποκρίνεται πλήρως καί στήν εξωτερική δυσαρμονία..
Ζητείται ελπίς καί ''έξοδος'' απ´τά πρώην ''χρυσά κλουβιά'' πού έχουν αποδειχτεί τενεκεδένιες φυλακές καί πού επέτρεψαν στούς Επικυρίαρχους νά κηδεμονεύουν τίς ζωές...
Συνεργάζονταν μέ άλλους μουσικούς,εμφανίζονταν ''γεμάτοι'' απο αμφεταμίνες μέ γυρισμένή τήν πλάτη στό κοινό ,αντέχοντας νά παίζουν μισή ώρα μόνον,τσακώνονταν διαρκώς μέ τό ακροατήριο ,πού πλέον πήγαινε στίς ''συναυλίες'' τους πιό πολύ γιά νά καυγαδίσει ή και νά αντιδράσει βίαια..
Ο ένας αδελφός έπαιζε μέ δυό χορδές τού μπάσου του γιατί θεωρούσε τίς υπόλοιπες άχρηστες ,αποφάσιζαν νά μειώσουν τό set τών drums στά απολύτως απαραίτητα ,άλλες φορές δέν χρησιμοποιούσαν drummer αλλά μιά drum machine καί γενικά αναζητούσαν μουσικούς δρόμους γιά νά αισθανθούν αυθύπαρκτοι μέσα στό εσωτερικό και εξωτερικό χάος.
Εφτιαχναν σινγκλάκια,μέ μικρή ανταπόκριση ,''πείραζαν'' τόν ήχο τους καί τελικά κάπου στά 1984 άρχισαν νά έλκουν τήν προσοχή μεγαλύτερης μερίδας κοινού..
Στά 1985 έβγαλαν τό post -punk ''Psychocandy'' θυελλώδες,γεμάτο ''θόρυβο'' και επιθετικότητα πού όμως έκρυβε εξαιρετικές μελωδικές γραμμές..
Οι Βρεττανοί τούς ανακάλυψαν,αλλά σέ δυό -τρείς συναυλίες πού έδωσαν έγινε παλι ο ''κακός χαμός'' από επεισόδεια...
Ο manager δήλωνε ότι ''έτσι διαλύεται η pop'' καί πώς ''αυτή ειναι γνήσια τέχνη σάν τήν τρομοκρατία'' ..
Τό album πάντως πήγε πολύ καλά και αργότερα θεωρήθηκε σάν ένα απ´τά καλύτερα τών 80's..
Στά 1987 τά δυό αδέλφια ηχογραφούν τό 2o άλμπουμ τους , Darklands, μόνα τους ,μέ τήν βοήθεια μιάς drum machine ...
Εχουν πλέον βρεί τά ''πατήματά '' τους καί παρουσιάζουν 10 τραγούδια διαρκείας συνολικά 37 λεπτών πού τολμούν νά αναδείξουν τόν επί τούτου συγκεκαλυμένο λυρισμό τους από τήν ''θορυβώδη'' μεμβράνη πού τόν περιβάλλει..
1. "Darklands" – 5:29
2. "Deep One Perfect Morning" – 2:43
3. "Happy When It Rains" – 3:36
4. "Down on Me" – 2:36
5. "Nine Million Rainy Days" – 4:29
6. "April Skies" – 4:00
7. "Fall" – 2:28
8. "Cherry Came Too" – 3:06
9. "On the Wall" – 5:05
10. "About You" – 2:33
Τραγούδια πού στό ''προφανές'' μιλάν γιά έρωτες ,γιά βροχή αλλά πού επί τής ουσίας υποδηλώνουν τήν ''Ερημη Χώρα'' εντός ,καθώς καί τήν κοινωνική ερήμωση και τά αδιέξοδα τής γενιάς τού 80,πού τσακίζεται απ´τον Θατσερισμό καί αρχίζει πιά νά υποψιάζεται τά μελλούμενα..
Μελωδίες πού κινούνται στό οριο τής ''σκιάς'' εκεί όπου τό ''φώς'' μοιάζει τεχνητό...
i'm going to the darklands
to talk in rhyme
with my chaotic soul
as sure as life means nothing
and all things end in nothing
and heaven i think
is too close to hell
i want to move i want to go
i want to go
............
Τό ομώνυμο Darklands είναι ένα μουσικό-σπαρακτικό κομψοτέχνημα ,αμφίθυμο και σχεδόν μηδενιστικό μέ τήν Νιτσεϊκή έννοια τού όρου..
Εξω σιωπή,μέσα χάος ,συντεταγμένες δέν υπάρχουν ,νόημα ανύπαρκτο ,ψυχές πού προσπαθούν νά βρούν διέξοδο ,πού αναρωτιούνται άν αξίζουν πιό πολύ τά Darklands ή η Desert Land πού ζούν..........
Αναλόγως κινείται καί τό ''ειρωνικό'' Deep and perfect Morning
.and my thoughts are turning backwards
and i'm picking at the pieces
of a world that keeps turning
the screws into my mind
something in me's chilling
and nothing in me's willing
to focus my attention
on the sky...
Τό ρυθμικό Happy when it rains μέ το μονότονο drum και τίς ηλεκτρικές συγχορδίες πού μιλά γιά τό αδύνατο μιάς σχέσης πού διαλύεται ,γιά τήν δυσχέρεια τής συνύπαρξης καί τόν τοίχο(εσωτερικό ή εξωτερικό) πού συναντά κανείς σέ αυτή τήν προσπάθεια...Μιά ''ηλιόλουστη βροχερή μέρα''....
and we tried so hard
and we looked so good
and we lived our lives in black
but something about you felt like pain
you were my sunny day rain
you were the clouds in the sky
you were the darkest sky
but your lips spoke gold and honey
that's why i'm happy when it rains
i'm happy when it pours
looking at me enjoying something
that feels like feels like pain
to my brain
and if i tell you something
you take me back to nothing
i'm on the edge of something
you take me back
and i'm happy when it rains
Τό Down on me θυμίζει Curtis .
Σκοτεινό,μέ πάχνη θορύβου,καί εξομολογητικό...
Κατάθλιψη και παγωνιά καί ο καλοκαιρινός ουρανός πού μοιαζει Αχέροντας..
i cant see
i cant touch
sometimes in the summer sunshine
the sky falls down on me
always in the dead of darkdays
someone's after me
talking fast I'm walking backwards
and my head is in the trees
you can hang this heavy feeling
hanging down on me
Καί επανέρχεται τό θέμα τής μή-επικοινωνίας καί τής χαίνουσας πληγής στό Nine million rainy days..
Ησουν ,υπήρξες,μπορώ?,μπορούμε?άδεια καρδιά και ''ψυχές μαραγκιασμένες''
i have ached for you
i have nothing left to give
for you to take
i have no more empty heart
or limbs to break
and the way you are
sends the shivers to my head
you're going to fall down dead
as far as i can see
there is nothing left of me
and all my time in hell
Καί πάλι μελωδία και ρυθμός μέσα στό σκοτεινό υπέδαφος...Χαρμόσυνη pop μέ στίχους κόντρα στόν ήχο..
Ξανά οι βουτηγμένες στήν απώλεια εμμονές..April Sky ......................
get back to where you come from
i can't help it
under the april skies
under the april sun
sun grows cold
sky gets black
and you broke me up
and now you won't come back
shaking hand, life is dead
and a broken heart
and a screaming head
under the april sky
Tό Fall καί τό Cherry came too παρομοίως ''πτωτικά''...Λές και ακόμα και οι ηλιαχτίδες πού περνάν απ´τίς γρίλιες ανακλώνται σέ υψωμένα κάτοπτρα..
Αγόρια πού προσπαθούν νά γίνουν άντρες αλυσοδεμένα στό πάτωμα ,''καρφωμένα'' στον τοίχο like the clock on the wall
Μιά και μοναδική ελπίδα πού εκφράζεται στό τέλος τού δίσκου και πού αφήνει μιά χαραμάδα παρηγορητική γιά τήν γενιά τού χάους,μπάς καί κατορθώσει νά ζήσει ....
I can see
That you and me
Live our lives in the pouring rain
And the raindrops beat out of time to our refrain
And you and me
Will win you'll see
People die in their living rooms
But they do not need this God almighty gloom
There's something warm about the rain
There's something warm
There's something warm
There's something warm in everything
I know there's something good
About you about you
I know there's something warm
There's something warm
Good about you
Oι Jesus and Mary Chain στό ''Darklands'' γίνονται Κασσάνδρες τής ήδη εμφανισθείσας λαίλαπας ,πιθανώς και όχι πλήρως ενσυνείδητα...
Ομως προφητεύουν τήν συνέχεια τής διάλυσης τής νεωτερικότητας ,τήν ατομική καταβύθιση στήν ανυπαρξία ,τήν έλλειψη νοήματος αλλά και τήν τρομώδη αγωνία γιά επικοινωνία ...
Παιδιά τής γενιάς τους φέροντα τό στίγμα τού Κάϊν καί τού Αβελ ταυτόχρονα παράγουν θόρυβο εξωτερικά ενώ επιθυμούν βαθύτατα τήν μελωδία καί τον λυρισμό,πού στό ''Darklands'' τολμούν ,έστω δειλά νά τον φέρουν στήν επιφάνεια..
23 χρόνια μετά τούς πρέπει ένας φόρος τιμής ,μιάς καί κατορθώνουν νά γράψουν μιά post-pop (noise) μουσική ψάχνοντας νά βρούν τόν δρόμο τους ,έναν δρόμο πού σήμερα πλέον είναι γεμάτος εσωτερικά συρματοπλέγματα και παγωνιά πού βέβαια ανταποκρίνεται πλήρως καί στήν εξωτερική δυσαρμονία..
Ζητείται ελπίς καί ''έξοδος'' απ´τά πρώην ''χρυσά κλουβιά'' πού έχουν αποδειχτεί τενεκεδένιες φυλακές καί πού επέτρεψαν στούς Επικυρίαρχους νά κηδεμονεύουν τίς ζωές...
. Σπύρο :grinning-smiley-043, πολύ καλή παρουσίαση, με έβαλες στο τριπάκι να τους ξανακούσω μετά από αρκετά χρόνια.