Dream Syndicate – Ghost Stories (1988)
Ήταν ένα ακόμα από εκείνα τα βράδια που, περασμένα μεσάνυκτα, ο Κώστας έβαζε διάφορους δίσκους προσπαθώντας να «πιάσει» τα ακατανόητα γούστα μου. Το εξώφυλλο μου ήταν ήδη γνωστό, υπήρχαν όμως στο σπίτι εκατοντάδες δίσκοι (βινυλίου) και πολλούς δεν τους είχα καν ακουμπήσει ακόμα. Μόλις είχα αρχίσει να ξεκολλάω από κάτι κλασσικά ροκ και Βασίλη Παπακωνσταντίνου, βοηθούμενος -εκτός από τον αδελφό- και από το «πλατύ» περιβάλλον του Πανεπιστημίου, που ουδεμία σχέση είχε με ότι είχα ζήσει ως τότε με τις παρέες του Λυκείου. Aρχές ‛90s, η νέα σκηνή του ροκ ανθεί και όλο και περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα βγαίνουν στην επιφάνεια. Το “Συνδικάτο” όμως ανήκε στους πρωτεργάτες. Ήδη, το συγκρότημα έχει διαλυθεί, ο Steve Wynn ακολουθεί προσωπική πορεία, ο κιθαρίστας Paul Cutler είναι στην Ελλάδα και κάνει την παραγωγή στο άλμπουμ “Blood Nirvana” των Last Drive…
Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, έπειτα από αρκετές ώρες μουσικής, είχε αρχίσει να βαραίνει η κούραση. Κόντευε τέσσερις. «Πάω για ύπνο», «Περίμενε, ένα ακόμα» και βάζει στο πλατό το Ghost Stories.
Έπαιξε το δεύτερο κομμάτι, το My Old Haunts. Από τις πρώτες νότες κόλλησα.. Λες και τον είχα ονειρευτεί αυτό τον ήχο. Απίστευτη μελωδία, ηλεκτρισμένη και νυχτερινή ατμόσφαιρα. Η φωνή του Wynn τρυφερή και συνάμα ειρωνική , μας καλεί σε μια βόλτα στα παλιά του λημέρια.
These dreams are best forgotten
Passed on from ripe to rotten
Bewildered and besotted
Soaked up in balls of cotton
Oh do not ask what is it
Let's go and make our visit
Let's take a walk to my old haunts[FONT="][/FONT]
Κομμάτι για ξενύχτηδες, όλος ο δίσκος είναι γραμμένος για ξενύχτηδες. Είναι ο ήχος που έχει μέσα το κεφάλι σου, καθώς περπατάς μόνος, πιωμένος αργά τη νύχτα στα στενάκια στο κέντρο της πόλης. Μακρινές φωτεινές επιγραφές και μια αίσθηση ακαθόριστου φόβου.
Το άλμπουμ ωστόσο, ξεκινάει με τις καταιγιστικές κιθάρες του Cutler και τον Wynn στριμωγμένο στον καναπέ του γιατρού του, να ψάχνει απαντήσεις για εκείνη την πλευρά του εαυτού του που δεν θα δει ποτέ κανείς..
Every cloud has a silver lining
Every down has an answer, I know
but in my heart there's no light shining
Just emptiness and faded glow
raining down on the side I'll never show
but in my heart there's no light shining
Just emptiness and faded glow
raining down on the side I'll never show
Talking aloud in a motel room
but no one is listening
the bed is unmade and the curtains are drawn
and the wind is whistling
under cover the lover is waiting
but I can't turn away
I've been loving the sinner
and hating the sin
but no one is listening
the bed is unmade and the curtains are drawn
and the wind is whistling
under cover the lover is waiting
but I can't turn away
I've been loving the sinner
and hating the sin
I know there's somewhere a man waits for her
in misery
and I can try all I want to
find the will
but there ain’t no sympathy, no
in misery
and I can try all I want to
find the will
but there ain’t no sympathy, no
Σπαρακτικό, μεθυσμένο και απεγνωσμένο το Weathered and torn, κλείνει την πρώτη πλευρά του βινυλίου και μου φέρνει παράξενους και …αβάσιμους συνειρμούς με ένα τραγούδι του Μάρκου, γραμμένο 50 χρόνια πριν, τα “Καραβοτσακίσματα.
Η δεύτερη πλευρά του δίσκου αρχίζει ωστόσο, με ένα τραγούδι που όντως γράφτηκε πάρα πολλά χρόνια πριν. Είναι η καταπληκτική διασκευή του παμπάλαιου blues See that my grave is kept clean του Blind Lemon Jefferson και όλα βυθίζονται ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι.
Ένα διάλειμμα αισιοδοξίας με τα I have faith (με την Johnette Napolitano των Concrete Blonde, πολύ στενή φίλη του Steve Wynn εκείνη την εποχή, στα β’ φωνητικά) και Some place better like this και επιστροφή στην μαυρίλα με το Black.
Το άλμπουμ κλείνει με το επιβλητικά μελαγχολικό When the Curtain falls. Η κιθάρα του Cutler καταλυτική και οι στίχοι ακόμα μια φορά κοφτεροί
In this town nothing is laid to rest
Nothing wasted, nothing's second guessed
Sometimes a fool rises
Sometimes a good man falls
Sometimes we don't pay attention at all
I'll see you when the curtain falls
[FONT="] [/FONT]Nothing wasted, nothing's second guessed
Sometimes a fool rises
Sometimes a good man falls
Sometimes we don't pay attention at all
I'll see you when the curtain falls
[FONT="] [/FONT]
Ένα πραγματικό διαμάντι, αν και λιγότερο ακατέργαστο σε σχέση με τις παλαιότερες δισκογραφικές τους απόπειρες. Προσωπικά, το θεωρώ ως την πιο ολοκληρωμένη πρότασή τους. Δίσκος αναφοράς για τον ήχο των ‛80s. Στάθηκε αφορμή να ψάξω πολλά άλλα πράγματα και, βέβαια, την υπόλοιπη δισκογραφία των Dream Syndicate, αλλά και τα προσωπικά άλμπουμ του Wynn που ποτέ δεν με απογοήτευσαν.
Ο «παλιόφιλος» (δικαιωματικός και κυριολεκτικός ο χαρακτηρισμός-τίτλος) Steve, έχει τιμήσει πάρα πολλές φορές την χώρα μας και κάθε του live εμφάνιση είναι εμπειρία μοναδική. Το νέο ραντεβού μαζί του είναι για τις 30 Γενάρη στον ζεστό χώρο του Tiki.
Θα είμαι εκεί.
Στον Κώστα
Last edited:
