- 17 June 2006
- 49,351
Traffic- The low spark of high heeled boys. Island 1971
Μετά από αρκετές ανταλλαγές μελών, προσχωρήσεις και αποχωρήσεις, ένα από τα πιό σημαντικά, αρχικά τρίο, συγκροτήματα της Αγγλικής σκηνής, οι Traffic, με την νέα τους και σταθερά πολυμελή σύνθεση παρουσιάζουν το 1971 τον καλύτερο ίσως δίσκο τους με τον αντιοικονομικό τίτλο The low spark of high heeled boys και ένα ριζοσπαστικό, προοπτικό εξώφυλλο με κομμένες τις γωνίες.
Προηγουμένως το σχήμα, όπου δέσποζε η ηγετική φυσιογνωμία του πολυτάλαντου ευαίσθητου Steve Winwood κόντρα στην μορφή του σταθερού ροκά Jim Capaldi είχε ταράξει τα νερά με το Mr Fantasy και το John Barleycorn must die, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχάσει κανείς και το πέρασμα του Winwood, στο ίχνος του διάτοντα αστέρα, του πρώτου supergroup της εποχής Blind Faith.
Στο Low spark συναντά κανείς δυό απόψεις ύφους του συγκροτήματος. Η μιά είναι σχεδόν παραδοσιακή, ακουστική των Traffic που αντικατοπτρίζεται στα Hidden treasure, Rainmaker και Low spark of high heeled boys και στα σχεδόν ροκ τζαμαρίσματα Rock 'n roll Stew, Light up or leave me alone έως ροκ μπαλάντες, Many a mile to freedom.
Εκεί που αξίζει να σταθεί κάποιος όμως είναι στο ομότιτλο, μνημείο, Low spark of high heeled boys. Ενα κομμάτι πάνω από 12 λεπτά που φλερτάρει άγρια και απρόσμενα με την jazz και στο ίδιο του το τέμπο, αλλά και στα μεγάλα του σόλα στο πιάνο και στα διπλά σαξόφωνα. Από την επιβλητική του αργή εισαγωγή, στις ανταποκρίσεις Β3 και παραμορφωμένου σαξόφωνου στα θέματά του, τους στοχευμένους, συνειδητούς στίχους μέχρι την τελευταία απελπισμένη παραμορφωμένη νότα του ηλεκτρικού σαξόφωνου του Chris Wood πριν το fade out, κατορθώνει να ξυπνήσει και τον πιό αδιάφορο και δύσκολο ακροατή.
Οι στίχοι...
δεν υπάρχουν λόγια...
The percentage you're paying is too high priced
While you're living beyond all your means
And the man in the suit has just bought a new car
From the profit he's made on your dreams
But today you just read that the man was shot dead
By a gun that didn't make any noise
But it wasn't the bullet that laid him to rest was
The low spark of high-heeled boys
Είμαστε στο 1971 και όμως έχουμε ένα κομμάτι σταθμό, ένα jazz διαμάντι που λάμπει μέσα σε μιά ήδη λαμπρή ροκ εποχή, δείχνοντας λοξά, αδιαφορώντας γιά τις συνέπειες. Και όποιος αδιαφορεί γιά τις συνέπειες, αλλά ξέρει τι κάνει συνήθως κερδίζει. Και αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά μαύρο πρόβατο ήταν.
Η αναγνώριση του δίσκου αλλά και της νέας προοπτικής του συγκροτήματος ήταν άμεση, με αποτέλεσμα να κερδίσει στη συνέχεια την λαμπρή καριέρα που αναζητούσε σπασμωδικά τα προηγούμενα χρόνια, ως καταξιωμένο μεγάλο όνομα.
Το κομμένο εξώφυλλο γίνεται σχεδόν cult και εφαρμόζεται επίσης και στο επόμενο Shoot out at the fantasy factory. Η παρακμή εμφανίζεται ήδη στον μεθεπόμενο δίσκο, αλλά πλέον η προσφορά έχει καταγραφεί.
Θα αρκούσε και μόνο το 12λεπτο Low spark γιά να γράψει ανεξίτηλα τους Traffic στο πάνθεον. Εστω ενδεχομένως και το John Bareycorn, αλλά εγώ θα κρατούσα μόνο αυτό.
Επίσης θα ήταν αδικία να μην αναφερθεί κανείς στην γεμάτη παρουσία του μπασίστα Rick Gretch και του διακριτικού βράχου στα τύμπανα Jim Gordon, δυό ονόματα που τότε ίσως περνούσαν στα ψιλά, σήμερα όμως έχουν απόλυτα καταξιωθεί.
Το 2002 κυκλοφόρησε σε ιαπωνική replica με μιά επιπλέον "πληρέστερη" έκδοση του Rock 'n Roll Stew.
Αδικαιολόγητη έλλειψη από κάθε δισκοθήκη.
