Bonnie "Prince" Billy-Lie Down in the Light (2008/Drag City/Domino records)
Από μικρός σιχαινόμουν τα παζλ...Σαν παιχνίδι ήταν το τελευταιο που ήθελα να δω μπροστά μου...Το μίσος για το παιχνίδι (!!) αυτό εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μου...Ακόμα και όταν πηγαίνω σε σπίτια κάτι φίλων που φτιάχνουν ένα την βδομάδα,,με χιλιάδες κομμάτια,διασκορπισμένα σε όλες τις γωνίες του σπιτιου,ακατάστατα,χωρίς αρχή μέση και τέλος...Ατελείωτη σπαζοκεφαλιά που αφήνει πίσω της κουρασμένα και βαριά από την σκέψη,κεφάλια...Για αντάλλαγμα έρχεται η ικανοποίηση όταν (και αν) το δεις τελειωμένο..Έτσι λένε..Εγώ προτιμώ να το βλεπω τελειωμένο...Έτσι παρατηρώ κατευθείαν τις ατέλειες...Εκείνα τα αυλάκια στις όχθες του χαρτιού που νομίζουν πως ενώθηκαν επιτέλους...
Κούνια που τα κούναγε...
Από μακριά μοιάζουν με κακόγουστη φαρσοκωμωδία παιγμένη μάλιστα με ατάλαντους ηθοποιούς...Μια φάρσα που μόνο εάν ήταν δράμα θα κατέληγε σαν κωμωδία...
Να που ο Bonnie "Prince" Billy,κατασκεύασε άλλη μια φαρσοκωμωδία...Από την εποχή των Palace Brothers και Palace Music,,κατασκεύαζε πολύχρωμα παζλ που αν τα κοιτάξεις από μακριά σε σπρώχνουν ακόμα μακρύτερα...
Από κοντά αλλάζουν πολλά...Βλέπεις πως οι άκρες έχουν κοινούς παρανομαστές...Βλέπεις πως ψοφάνε να ενωθούν μεταξύ τους...Βλέπεις την άρτια κοπή τους,,Βλέπεις την λαχτάρα του δημιουργού να τα ενώσει..Να τα δει κάποια στιγμή ενωμένα..Να τους κάνει το χατίρι δηλαδή...Θα ήταν καλύτερα να μαράζωναν σε κάποιο σκοτεινό και σφραγισμένο κουτί σε μια υγρή ντουλάπα μέσα??
Αν ρωτήσετε εμένα η απάντηση θα είναι ΝΑΙ...Άστα εκεί τα γ@@...Δεν είναι ανάγκη να παίζεις κάθε τρεις και λίγο με τα νεύρα μας...
Παράφωνος με καλή φωνή είσαι...(!)
Μια παλιοκιθαρα παίζεις,φώναξες εκεί και μια γκόμενα με συμπαθητική φωνή για τα ντουέτα και νομίζεις πως καθάρισες,,μπαινοβγαίνεις σε καμπαρέ με ρούχα γελαδάρη χωρίς να σέβεσαι κανέναν...Θρασύτατε...
Κρύβεσαι πίσω απ τις ψυχεδελικές folkοπιτες που σε τάιζαν στα παιδικά σου χρόνια...Σαν δεν ντρέπεσαι...Που με ανάγκασες σήμερα να ακούω για έξι ολόκληρες ώρες ένα σου τραγούδι...Έτσι που πάει θα χρειαστώ δώδεκα μέρες να ακούσω όλον σου τον δίσκο...
Η μόδα επιτάσσει έναν δίσκο την ήμερα...Γκαντ ντεμετ :smash: Θα μείνω πίσω :smile:
Από μικρός σιχαινόμουν τα παζλ...Σαν παιχνίδι ήταν το τελευταιο που ήθελα να δω μπροστά μου...Το μίσος για το παιχνίδι (!!) αυτό εξακολουθεί να υπάρχει μέσα μου...Ακόμα και όταν πηγαίνω σε σπίτια κάτι φίλων που φτιάχνουν ένα την βδομάδα,,με χιλιάδες κομμάτια,διασκορπισμένα σε όλες τις γωνίες του σπιτιου,ακατάστατα,χωρίς αρχή μέση και τέλος...Ατελείωτη σπαζοκεφαλιά που αφήνει πίσω της κουρασμένα και βαριά από την σκέψη,κεφάλια...Για αντάλλαγμα έρχεται η ικανοποίηση όταν (και αν) το δεις τελειωμένο..Έτσι λένε..Εγώ προτιμώ να το βλεπω τελειωμένο...Έτσι παρατηρώ κατευθείαν τις ατέλειες...Εκείνα τα αυλάκια στις όχθες του χαρτιού που νομίζουν πως ενώθηκαν επιτέλους...
Κούνια που τα κούναγε...
Από μακριά μοιάζουν με κακόγουστη φαρσοκωμωδία παιγμένη μάλιστα με ατάλαντους ηθοποιούς...Μια φάρσα που μόνο εάν ήταν δράμα θα κατέληγε σαν κωμωδία...
Να που ο Bonnie "Prince" Billy,κατασκεύασε άλλη μια φαρσοκωμωδία...Από την εποχή των Palace Brothers και Palace Music,,κατασκεύαζε πολύχρωμα παζλ που αν τα κοιτάξεις από μακριά σε σπρώχνουν ακόμα μακρύτερα...
Από κοντά αλλάζουν πολλά...Βλέπεις πως οι άκρες έχουν κοινούς παρανομαστές...Βλέπεις πως ψοφάνε να ενωθούν μεταξύ τους...Βλέπεις την άρτια κοπή τους,,Βλέπεις την λαχτάρα του δημιουργού να τα ενώσει..Να τα δει κάποια στιγμή ενωμένα..Να τους κάνει το χατίρι δηλαδή...Θα ήταν καλύτερα να μαράζωναν σε κάποιο σκοτεινό και σφραγισμένο κουτί σε μια υγρή ντουλάπα μέσα??
Αν ρωτήσετε εμένα η απάντηση θα είναι ΝΑΙ...Άστα εκεί τα γ@@...Δεν είναι ανάγκη να παίζεις κάθε τρεις και λίγο με τα νεύρα μας...
Παράφωνος με καλή φωνή είσαι...(!)
Μια παλιοκιθαρα παίζεις,φώναξες εκεί και μια γκόμενα με συμπαθητική φωνή για τα ντουέτα και νομίζεις πως καθάρισες,,μπαινοβγαίνεις σε καμπαρέ με ρούχα γελαδάρη χωρίς να σέβεσαι κανέναν...Θρασύτατε...
Κρύβεσαι πίσω απ τις ψυχεδελικές folkοπιτες που σε τάιζαν στα παιδικά σου χρόνια...Σαν δεν ντρέπεσαι...Που με ανάγκασες σήμερα να ακούω για έξι ολόκληρες ώρες ένα σου τραγούδι...Έτσι που πάει θα χρειαστώ δώδεκα μέρες να ακούσω όλον σου τον δίσκο...
Η μόδα επιτάσσει έναν δίσκο την ήμερα...Γκαντ ντεμετ :smash: Θα μείνω πίσω :smile: