Ενα περιστέρι από ξύλο

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Woodpigeon: Die Stadt Muzikanten (Boompa CD - 2010)


Καναδοί, από το Calgary της Alberta.
‛Ενεργοί’, απ ότι λέει η wiki, από το 2005.
Ακούγονται σαν Simon & Garfunkel που όμως τους έχει φιλήσει η Νύχτα.
9-μελές γκρούπ με κιθάρες, βιολιά, φλάουτα, πιάνο, μπάσο, ακορντεόν και κρουστά. Τα φωνητικά μοιάζουν να περιπλανώνται, επιπλέοντας σχεδόν, μέσα σε μιά μαγική ομίχλη, αλλόκοσμη, ονειρική, γεμάτη εξωτικά αρώματα.
Οι μελωδίες, τέλεια αποπλανητικές, λειτουργούν υπόγεια. Είναι φαινομενικά απλές αλλά μόλις πάς να τις ψάξεις στο πιάνο, σου φέρνουν στο νού αυτές τις περίπλοκες κατασκευές origami. Ενα σύμπαν εξαίσια ολέθριο που επιφανειακά μοιάζει να διαπνέεται από παιδιάστικο κέφι σε παρασύρει σαν παλλιρροϊκό κύμα.
Οι στίχοι είναι σκέτο φαρμάκι με σακχαρόπηκτο περίβλημα: δηλωμένα πνευματικά νόθα του Ray Davis, οι Woodpigeon μοιάζουν με παιδιά που βλέπουν εκστατικά τον κόσμο των Μεγάλων μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο. Μαγεμένα και τρομαγμένα ταυτόχρονα, μιλάνε για τις δικές τους μοναξιές στο πέλαγος, αρνούμενα πεισματικά να συμπλεύσουν με οποιαδήποτε συλλογική υστερία. Μου θυμίζουν την ταινία ‛Tideland’ του Terry Gilliam, ένα άνισο και αποτυχημένο φιλμ που όμως λατρεύω, ακριβώς για όλα αυτά που Δεν είναι: γιατί τόλμησε να ονειρευτεί τον ουρανό με τ’ άστρα.

Το album παίρνει ήδη περίοπτη θέση ανάμεσα στις ένοχες απολαύσεις μου: πράγματα όπως το Vogel Als Prophet του Schumann, τις folias του Marc-Roger Normand Couperin, τα ποιήματα του Auguste Villiers de l'Isle-Adam και του Tristan Corbière, το Finnegan’s Wake του Τζαίημς Τζόϋς, τους δίσκους των Current 93 και την Rondanini Pieta του Michelangelo, μπροστά στην οποία είμαι ικανός να κάθομαι και να χαζεύω σαν το χάνο για ώρες.


Αγόρασα ήδη στα τυφλά ένα απο τα προηγούμενα άλμπουμ τους -Treasure Library Canada (2008)- και ψάχνω ό τι άλλο έχουν κάνει.

 

[ecodrifter]

Αυτο δεν το εχω ακουσει, αλλα ψαξε και το Treasury Library Canada του 2008.
ταιριαζει με την περιγραφη, ετσι οπως τα γραφεις για αυτο εδω!

 

[Δημοκηδής]

βρε Eco διάβασες όλη την παρουσίαση, μέχρι τελευταίας γραμμής ;;;

 

[ecodrifter]

καλο :flipout:
ειδα το ζουμι της παρουσιασης και ενθουσιαστηκα γιατι τα γραφει καλα ο ποιητης
θεωρησε το σαν τυφλο κοντρολ - θετικο που λεει ο λογος

 

[Σπύρος Σούρλας]

Πρέπει νάναι ο τρίτος τους ''ολόκληρος'' δίσκος..

Το ντεμπούτο τους έγινε μέ τό Songbook..
Ωραία pop αρκετά ζαχαρένια(αλλά οχι απλουστευμένη) ,πού γράφτηκε μέ αφορμή τήν απώλεια τής γιαγιάς καί τού παπού τού leader τού συγκροτήματος..
Οντως υπάρχει κάτι απο Kinks,κάτι απο Simon and Garfunkel,ίσως και Belle And Sebastian.
Tρυφεροί,μέ χιούμορ,συχνα θλιμένοι θυμίζουν βροχερά ανοιξιάτικα απογεύματα..

Κατά τήν γνώμη μου θά μπορούσαν νάχαν συμμαζέψει λιγάκι τό υλικό τους καθώς καί τήν ενορχήστρωση,πού κάποιες φορές μοιάζει ''μεγαλειώδης''..

Σέ μερικά τραγούδια τους έχουν εξαιρετικές εισαγωγές πού προκύπτουν από τήν πιθανή χρήση πληκτροφόρου πού μού θύμισε celesta ή κάτι σάν τό Μουσικό κουτί πού μάς μάγευε στην παιδική ηλικία.

Ακούγονται τουλάχιστον ευχάριστα..
Προσωπικά δέν ξέρω άν θά κολλήσω,αλλά δεν μετάνοιωσα πού τούς άκουσα καί θά τούς ξαναακούσω.

 

[Δημοκηδής]

τους ακούω τον τελευταίο καιρό ... είναι πράγματι υπέροχοι ... η πανέμορφη περιγραφή του Λύμπε up to the point όσο ποτέ άλλοτε ...

βγάζουν αυτή την γλυκειά αίσθηση του να παίρνεις νέα από κάποιον ξεχασμένο μεν, πάντα αγαπημένο δε ...

 

[Τακης Πετροπουλος]

http://4.Το album παίρνει ήδη περίοπτη θέση ανάμεσα στις ένοχες απολαύσεις μου: πράγματα όπως το Vogel Als Prophet του Schumann, τις folias του Marc-Roger Normand Couperin, τα ποιήματα του Auguste Villiers de l'Isle-Adam και του Tristan Corbière, το Finnegan’s Wake του Τζαίημς Τζόϋς, τους δίσκους των Current 93 και την Rondanini Pieta του Michelangelo, μπροστά στην οποία είμαι ικανός να κάθομαι και να χαζεύω σαν το χάνο για ώρες.


Δηλαδή διαβάζεις το Finnegan's wake ρε θηρίο;
Φάγαμε χρόνια απ´τη ζωή μας να καταλάβουμε τι παίζει με τον Οδυσσέα και ανοίγεις τη μεγάλη πληγή.Δεν καταλαβαίνω τίποτα μιλάμε.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Δηλαδή διαβάζεις το Finnegan's wake ρε θηρίο;
Φάγαμε χρόνια απ´τη ζωή μας να καταλάβουμε τι παίζει με τον Οδυσσέα και ανοίγεις τη μεγάλη πληγή.Δεν καταλαβαίνω τίποτα μιλάμε.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, Δεν είναι τόσο απαραίτητο να το καταλάβεις Τάκη.
Αρχικά, φτάνει να το νιώσεις.

Τεράστιο έργο.
Απ τα καλύτερα που γράφτηκαν στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα.
Θα έλεγα πως μόνο ο Τόμας Μαν μου αρέσει περισσότερο απ αυτό.
Εννοώ οτιδήποτε από Τόμας Μαν.
Και, φυσικά, ο Εζρα Πάουντ.

 

[Τακης Πετροπουλος]

Συμφωνώ απολύτως.
Δεν είπα να καταλάβω τον Οδυσσέα , αλλά <τι παίζει> με τον Οδυσσέα.Παρ´όλα αυτά και τον Έλμαν διάβασα και τον Gilbert και βέβαια ότι έγραψε ο Τζόυς .Δυστυχώς η αγρύπνια του Φίνεγκαν παραμένει τοίχος.

Εγώ είμαι με τον άλλο <φασίστα> τον Έλλιοτ

 

[by proxy]

Δηλαδή διαβάζεις το Finnegan's wake ρε θηρίο;...
Δεν καταλαβαίνω τίποτα μιλάμε.

Κι εγώ που το έχω στα Αγγλικά ; :Banane0::Banane0::Banane0:
44 άγνωστες λέξεις στην πρωτη σελίδα , οι μισές και πάνω δεν υπάρχουν στο λεξικό :bang::bang:

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Ενα περιστέρι από ξύλο

Κι εγώ που το έχω στα Αγγλικά ; :Banane0::Banane0::Banane0:
44 άγνωστες λέξεις στην πρωτη σελίδα , οι μισές και πάνω δεν υπάρχουν στο λεξικό :bang::bang:

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, Δεν είναι τόσο απαραίτητο να το καταλάβεις Τάκη.
Αρχικά, φτάνει να το νιώσεις.

Τεράστιο έργο.

:worshippy::worshippy::worshippy:
Και στους δυο....Που το καταφερατε....

Εγω δεν το εχω τολμησει ακομα...
Ο Οδυσσεας με στοιχειωσε...Ενα βιβλιο που ακομα ξαναανατρεχω.Γιατι ετσι κι αλλιως για μενα θελει πολλες αναγνωσεις.
Μονο με εναν ακομα,απο αυτους που εχω διαβασει,μου συμβαινει αυτο...Με τον Μπορχες..