- 17 June 2009
- 3,594
Your CDs have been gently taken from our CD Baby shelves with sterilized contamination-free gloves and placed onto a satin pillow.
A team of 50 employees inspected your CDs and polished them to make sure they were in the best possible condition before mailing.
Our world-renowned packing specialist lit a local artisan candle and a hush fell over the crowd as he put your CDs into the finest gold-lined box that money can buy.
We all had a wonderful celebration afterwards and the whole party marched down the street to the post office where the entire town of Portland waved "Bon Voyage!" to your package, on its way to you, in our private CD Baby jet on this day, June 15, 2011.
We hope you had a wonderful time shopping at CD Baby. In commemoration, we have placed your picture on our wall as "Customer of the Year." We're all exhausted but can't wait for you to come back to CDBABY.COM!!
Thank you, thank you, thank you!
Sigh...
We miss you already. We'll be right here
Molly Thompson - Ash (White Lime Records 2007)
……….
Starts alone.
Accordion and Voice. A Mesmerizing Voice….
Το πρώτο τραγούδι του πρώτου δίσκου της Molly Thompson, Roar and Spit, μια μαγευτική φωνή μέσα στη νύχτα που σε παγώνει. Φωνή, ακορντεόν και κάπου στη μέση ένα γρατζούνισμα, ίσως από τη viola , για να δώσει το στίγμα του σπαρακτικού πόνου.
Στο δεύτερο, Rough Husk, μια μελαγχολική εισαγωγή από το cello (ναι, ναι, κάνω αγωνιώδεις προσπάθειες να μάθω να ξεχωρίζω τα όργανα στο δίσκο, γι αυτό παρακαλώ να με διορθώσετε όσοι ενδιαφερθείτε να το ακούσετε και καταλάβετε κάτι διαφορετικό), ακορντεόν, απαλό χάδι στο πιάνο λίγο πριν μπουν οι δυό φωνές να με στοιχειώσουν, χωρίς λόγια….
Το The Dark Way, είναι αυτό ακριβώς, ένα σκοτεινό αντιστικτικό μονοπάτι, some nights stay up in dark…. που σε οδηγεί όλο και πιο βαθειά στην άβυσσο της ψυχής, με το κλαρινέτο και το ακορντεόν να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην μελαγχολία και την αισιοδοξία…. στην τελευταία λέξη….
Αsh, όπως ο τίτλος του δίσκου, δυο φωνές, σε ένα τραγούδι που ακροβατεί στα όρια της μπαλάντας και των δακρύων…
Τα επόμενα τραγούδια, Red Letters, Touch, Buried Sky, Absinthe Trickle, Rope, Oval, When Everything Was High, κινούνται στο ίδιο γκρίζο τοπίο, σαν αυτό που απεικονίζεται στο εξώφυλλο του δίσκου.
Το Αbsinthe Trickle είναι γραμμένο πάνω σε δύο μόνο στίχους του πέμπτου ποιήματος από το έργο του Rainer Maria Rilke «Seven Phallic Poems»:
‛’ Now wormwood and absinthe trickle through silent
sieves of kisses of bitter essence ’’
Εδώ, σε αντίθεση με τους πίνακες του JMW Turner, δεν φαίνεται να αναδύεται από πουθενά μια λάμψη φωτός. Το τοπίο είναι γκρίζο και θαμπό, είτε από τα σύννεφα, είτε από τη στάχτη μιας καταστροφικής φωτιάς που κάλυψε την ατμόσφαιρα, μα είναι αυτή η θαμπάδα που τον κάνει όμορφο.
Ίσως όχι αριστούργημα, αλλά σίγουρα ξεχωριστό. Η μουσική, σαν σύνθεση, δεν είναι μονότονη, ούτε πανομοιότυπη. Έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετά μουσικά όργανα, δύο φωνές, και σε κάποιο σημείο, ας μου επιτραπεί η βλασφημία, όπως στο Buried Sky, και κάποιες υποσυνείδητες κλασσικές επιρροές…
Η Molly Thompson είναι μουσικός και τραγουδίστρια.
Γράφει μόνη της τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια (στο συγκεκριμένο δίσκο στα 6 από τα 10) και τη μουσική, και φυσικά, τα ερμηνεύει με την μαγευτική και υπνωτιστική φωνή της.
Το ‛Chicago Time Out’ αναφέρει: Thompson “has a sultry voice, somewhere between Lotte Lenya and the pop icon Nico…Equal parts smoky lounge music, turn-of-the-century Berlin cabaret and Medieval chanson…Thompson’s blend of recognizable genres is fascinating and unique.”
Στο δίσκο συμμετέχουν οι μουσικοί:
Jody Redhage: Cello and Voice
Kamala Sankaram: Voice
Kathleen Supove: Piano
Patrick Kane McCarthy: Electric Guitar
Laura Harrison: Bass Clarinet
Margaret Lancaster: Alto Flute
Sycil Mathai: Trumpet
Yumi Oshima: Viola
Και, guests on touch οι
Kristine Barrett: Voice
Theresa Wong: Cello
Quentin Sirjacq: Piano
Το εξώφυλλο, παραπέμπει (εντελώς προσωπική άποψη) εικαστικά στην ταινία του David Lynch «The Lost Highway» μόνο που εδώ δεν υπάρχει αυτή η ατέλειωτη εναλλαγή της διαχωριστικής λωρίδας του δρόμου αλλά οι παλαιές ξύλινες κολώνες τηλεφώνου που χάνονται στο βάθος του ορίζοντα σε μια ατέλειωτη διαδρομή…
Είπα και πιο πάνω πως δεν μπορώ να μιλήσω για αριστούργημα, διαμάντι ή ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς που κυκλοφόρησε (ps: Jimmy, όπως βλέπεις, κάνω αγωνιώδεις προσπάθειες να παρακολουθήσω τις κυκλοφορίες της νέας χιλιετίας), όμως είναι ένας πολύ όμορφος και ενδιαφέρων δίσκος, που στο πρώτο άκουσμα ίσως φανεί λίγο ‛μονότονος’ ή ‛κινούμενος πάνω στο ίδιο μοτίβο’, με λίγο πιο προσεκτική ακρόαση όμως, αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητές του και τις δυνατότητες της δημιουργού του. Και φυσικά, ακούγεται ξανά και ξανά.
Αν έπρεπε – λέμε τώρα - να τον αφιερώσω κάπου, θα διάλεγα το πρόσφατα αφιχθέν μέλος της κατηγορίας by_proxy, μιας κι από τα λεγόμενα και τα σχόλιά του κατάλαβα πως κυρίως, τέτοια μουσική ακούει, αργή, υπνωτιστική και μελαγχολική…
Περισσότερα για την Molly Thompson
εδώ:
http://mollythompsonmusic.com/
και
http://www.myspace.com/mollythompsonmusic
Κι επειδή ο δίσκος δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμος για να όποιον ενδιαφέρεται τον ψάξει, ανέβασα δυο κλιπάκια στο you tube. Θα πρέπει να μου συγχωρήσετε την κακή ποιότητα του ήχου διότι μπορεί μεν να ξέρω να φτιάχνω video clips , αλλά δεν ξέρω να ριπάρω καλά, και αγγάρεψα ένα συνάδελφο, busy as me though, so, no time for details…..
Et Voila:
http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=1056140305&postcount=56
A team of 50 employees inspected your CDs and polished them to make sure they were in the best possible condition before mailing.
Our world-renowned packing specialist lit a local artisan candle and a hush fell over the crowd as he put your CDs into the finest gold-lined box that money can buy.
We all had a wonderful celebration afterwards and the whole party marched down the street to the post office where the entire town of Portland waved "Bon Voyage!" to your package, on its way to you, in our private CD Baby jet on this day, June 15, 2011.
We hope you had a wonderful time shopping at CD Baby. In commemoration, we have placed your picture on our wall as "Customer of the Year." We're all exhausted but can't wait for you to come back to CDBABY.COM!!
Thank you, thank you, thank you!
Sigh...
We miss you already. We'll be right here
Molly Thompson - Ash (White Lime Records 2007)
……….
Starts alone.
Accordion and Voice. A Mesmerizing Voice….
Το πρώτο τραγούδι του πρώτου δίσκου της Molly Thompson, Roar and Spit, μια μαγευτική φωνή μέσα στη νύχτα που σε παγώνει. Φωνή, ακορντεόν και κάπου στη μέση ένα γρατζούνισμα, ίσως από τη viola , για να δώσει το στίγμα του σπαρακτικού πόνου.
Στο δεύτερο, Rough Husk, μια μελαγχολική εισαγωγή από το cello (ναι, ναι, κάνω αγωνιώδεις προσπάθειες να μάθω να ξεχωρίζω τα όργανα στο δίσκο, γι αυτό παρακαλώ να με διορθώσετε όσοι ενδιαφερθείτε να το ακούσετε και καταλάβετε κάτι διαφορετικό), ακορντεόν, απαλό χάδι στο πιάνο λίγο πριν μπουν οι δυό φωνές να με στοιχειώσουν, χωρίς λόγια….
Το The Dark Way, είναι αυτό ακριβώς, ένα σκοτεινό αντιστικτικό μονοπάτι, some nights stay up in dark…. που σε οδηγεί όλο και πιο βαθειά στην άβυσσο της ψυχής, με το κλαρινέτο και το ακορντεόν να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην μελαγχολία και την αισιοδοξία…. στην τελευταία λέξη….
Αsh, όπως ο τίτλος του δίσκου, δυο φωνές, σε ένα τραγούδι που ακροβατεί στα όρια της μπαλάντας και των δακρύων…
Τα επόμενα τραγούδια, Red Letters, Touch, Buried Sky, Absinthe Trickle, Rope, Oval, When Everything Was High, κινούνται στο ίδιο γκρίζο τοπίο, σαν αυτό που απεικονίζεται στο εξώφυλλο του δίσκου.
Το Αbsinthe Trickle είναι γραμμένο πάνω σε δύο μόνο στίχους του πέμπτου ποιήματος από το έργο του Rainer Maria Rilke «Seven Phallic Poems»:
‛’ Now wormwood and absinthe trickle through silent
sieves of kisses of bitter essence ’’
Εδώ, σε αντίθεση με τους πίνακες του JMW Turner, δεν φαίνεται να αναδύεται από πουθενά μια λάμψη φωτός. Το τοπίο είναι γκρίζο και θαμπό, είτε από τα σύννεφα, είτε από τη στάχτη μιας καταστροφικής φωτιάς που κάλυψε την ατμόσφαιρα, μα είναι αυτή η θαμπάδα που τον κάνει όμορφο.
Ίσως όχι αριστούργημα, αλλά σίγουρα ξεχωριστό. Η μουσική, σαν σύνθεση, δεν είναι μονότονη, ούτε πανομοιότυπη. Έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετά μουσικά όργανα, δύο φωνές, και σε κάποιο σημείο, ας μου επιτραπεί η βλασφημία, όπως στο Buried Sky, και κάποιες υποσυνείδητες κλασσικές επιρροές…
Η Molly Thompson είναι μουσικός και τραγουδίστρια.
Γράφει μόνη της τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια (στο συγκεκριμένο δίσκο στα 6 από τα 10) και τη μουσική, και φυσικά, τα ερμηνεύει με την μαγευτική και υπνωτιστική φωνή της.
Το ‛Chicago Time Out’ αναφέρει: Thompson “has a sultry voice, somewhere between Lotte Lenya and the pop icon Nico…Equal parts smoky lounge music, turn-of-the-century Berlin cabaret and Medieval chanson…Thompson’s blend of recognizable genres is fascinating and unique.”
Στο δίσκο συμμετέχουν οι μουσικοί:
Jody Redhage: Cello and Voice
Kamala Sankaram: Voice
Kathleen Supove: Piano
Patrick Kane McCarthy: Electric Guitar
Laura Harrison: Bass Clarinet
Margaret Lancaster: Alto Flute
Sycil Mathai: Trumpet
Yumi Oshima: Viola
Και, guests on touch οι
Kristine Barrett: Voice
Theresa Wong: Cello
Quentin Sirjacq: Piano
Το εξώφυλλο, παραπέμπει (εντελώς προσωπική άποψη) εικαστικά στην ταινία του David Lynch «The Lost Highway» μόνο που εδώ δεν υπάρχει αυτή η ατέλειωτη εναλλαγή της διαχωριστικής λωρίδας του δρόμου αλλά οι παλαιές ξύλινες κολώνες τηλεφώνου που χάνονται στο βάθος του ορίζοντα σε μια ατέλειωτη διαδρομή…
Είπα και πιο πάνω πως δεν μπορώ να μιλήσω για αριστούργημα, διαμάντι ή ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς που κυκλοφόρησε (ps: Jimmy, όπως βλέπεις, κάνω αγωνιώδεις προσπάθειες να παρακολουθήσω τις κυκλοφορίες της νέας χιλιετίας), όμως είναι ένας πολύ όμορφος και ενδιαφέρων δίσκος, που στο πρώτο άκουσμα ίσως φανεί λίγο ‛μονότονος’ ή ‛κινούμενος πάνω στο ίδιο μοτίβο’, με λίγο πιο προσεκτική ακρόαση όμως, αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητές του και τις δυνατότητες της δημιουργού του. Και φυσικά, ακούγεται ξανά και ξανά.
Αν έπρεπε – λέμε τώρα - να τον αφιερώσω κάπου, θα διάλεγα το πρόσφατα αφιχθέν μέλος της κατηγορίας by_proxy, μιας κι από τα λεγόμενα και τα σχόλιά του κατάλαβα πως κυρίως, τέτοια μουσική ακούει, αργή, υπνωτιστική και μελαγχολική…
Περισσότερα για την Molly Thompson
http://mollythompsonmusic.com/
και
http://www.myspace.com/mollythompsonmusic
Κι επειδή ο δίσκος δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμος για να όποιον ενδιαφέρεται τον ψάξει, ανέβασα δυο κλιπάκια στο you tube. Θα πρέπει να μου συγχωρήσετε την κακή ποιότητα του ήχου διότι μπορεί μεν να ξέρω να φτιάχνω video clips , αλλά δεν ξέρω να ριπάρω καλά, και αγγάρεψα ένα συνάδελφο, busy as me though, so, no time for details…..
Et Voila:
http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=1056140305&postcount=56
Last edited:
