Άναρχες μνήμες εκ του πονηρού...Ποτάμια ιδρώτα κυλούν με ορμή στα κόκκινα μάγουλα που δίστασαν πάμπολλες φορές να σταθούν στο ύψος του προσώπου .....
Η απραξία όταν συνδυαστεί με την αφέλεια δημιουργεί από κοινού μια μορφή τέχνης...
Την τέχνη της μαλακίας επί κοντό, οφθαλμό...Στην ουσία δεν βλέπεις πέρα από την μύτη σου....Και εγώ,μην νομίζεις,μια από τα ίδια και χειρότερα...
Ξεθάβω αναμνήσεις από τον τάφο του ιδανικού...Όχι οποιοδήποτε ιδανικό..Του δικού μου όπως το έχω καθορίσει στα στενά στεγανά του μυαλού μου...
Φοβάμαι πως το καθημερινό μου ξύπνημα στο παγωμένο δωμάτιο με τα ψεύτικα φίδια θα μου ακρωτηριάσει τα άκρα κάποια στιγμή...
Και τι τα θέλω;..Έτσι και αλλιώς μόνο για φασκέλωμα χρησιμεύουν πλέον.......
Γεμίσαμε καθρέφτες στο σπίτι...Καθρέφτης στο σαλόνι,, καθρέφτης στο μπάνιο...Πουθενά δεν μπορώ να κρυφτώ...
Έχω και τον άλλον που με τσιτώνει κάθε τρις και λίγο ενώ ξέρω πως έχει άδικο...
Έχει άδικο αλλά έχει και λεφτά...Εγώ δεν έχω τίποτα από τα δυο...
Και κάνω την πάπια χρόνια τώρα..Έχω γίνει πτηνό πολυτελείας... Από εκείνα που τα ταΐζουν και τα ξεχνούν στο λεπτό...
Εσχάτως αποφάσισαν να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες....Καθιέρωσαν την ημέρα μαλάκα,και την γιορτάζουν τρώγοντας αποκλειστικά πάπιες...Το σινάφι μου δηλαδή....
Θα κάτσω να με φάνε;Μάλλον δεν κατάλαβαν καλά... Θα βρω τον τρόπο να πετάξω πάνω από τα δύσβατα βουνά της καθημερινότητας,ανοίγοντας για πρώτη φορά τα μικρά,αλλά ολόλευκα φτερά μου...
Θα ταξιδέψω πέρα από τους ορίζοντες του φτωχού μου μυαλού,ψάχνοντας για περιστέρια που ξεστράτισαν από την συνηθισμένη τους διαδρομή...
Είμαι σίγουρος πως η valhalla των πτηνών δεν είναι πολύ μακριά...
Καλό κουράγιο....
Η απραξία όταν συνδυαστεί με την αφέλεια δημιουργεί από κοινού μια μορφή τέχνης...
Την τέχνη της μαλακίας επί κοντό, οφθαλμό...Στην ουσία δεν βλέπεις πέρα από την μύτη σου....Και εγώ,μην νομίζεις,μια από τα ίδια και χειρότερα...
Ξεθάβω αναμνήσεις από τον τάφο του ιδανικού...Όχι οποιοδήποτε ιδανικό..Του δικού μου όπως το έχω καθορίσει στα στενά στεγανά του μυαλού μου...
Φοβάμαι πως το καθημερινό μου ξύπνημα στο παγωμένο δωμάτιο με τα ψεύτικα φίδια θα μου ακρωτηριάσει τα άκρα κάποια στιγμή...
Και τι τα θέλω;..Έτσι και αλλιώς μόνο για φασκέλωμα χρησιμεύουν πλέον.......
Γεμίσαμε καθρέφτες στο σπίτι...Καθρέφτης στο σαλόνι,, καθρέφτης στο μπάνιο...Πουθενά δεν μπορώ να κρυφτώ...
Έχω και τον άλλον που με τσιτώνει κάθε τρις και λίγο ενώ ξέρω πως έχει άδικο...
Έχει άδικο αλλά έχει και λεφτά...Εγώ δεν έχω τίποτα από τα δυο...
Και κάνω την πάπια χρόνια τώρα..Έχω γίνει πτηνό πολυτελείας... Από εκείνα που τα ταΐζουν και τα ξεχνούν στο λεπτό...
Εσχάτως αποφάσισαν να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες....Καθιέρωσαν την ημέρα μαλάκα,και την γιορτάζουν τρώγοντας αποκλειστικά πάπιες...Το σινάφι μου δηλαδή....
Θα κάτσω να με φάνε;Μάλλον δεν κατάλαβαν καλά... Θα βρω τον τρόπο να πετάξω πάνω από τα δύσβατα βουνά της καθημερινότητας,ανοίγοντας για πρώτη φορά τα μικρά,αλλά ολόλευκα φτερά μου...
Θα ταξιδέψω πέρα από τους ορίζοντες του φτωχού μου μυαλού,ψάχνοντας για περιστέρια που ξεστράτισαν από την συνηθισμένη τους διαδρομή...
Είμαι σίγουρος πως η valhalla των πτηνών δεν είναι πολύ μακριά...
Καλό κουράγιο....