CASTANETS
Απολαμβάνοντας τις μικρές βελονιές στο στήθος που μου προσφέρει απλόχερα κατά καιρούς ο Louis Tillett (άσχετος με το θέμα) και με σύμμαχο τις πιανιστικες του αλχημείες,κάτω από την επήρεια κάποιου ξεχασμένου,αλκοολούχου έρωτα,οι πρώτες σκέψεις φεύγουν ακούσια και ίπτανται πάνω από τα κεφάλια της εκούσιας βαρβαρότητας των ανθρωπίνων σχέσεων..
Τα κεφάλια είπα;
Μα και βέβαια...Λερναία Ύδρα ,οι ανθρώπινες σχέσεις,έτοιμη από καιρό να κατασπαράξει την οποιαδήποτε στιγμή αδυναμίας των σκουριασμενων από καιρό κρίκων...
Μοιάζει έτοιμη να διασπάσει την συνοχή της ουσιαστικής μοναδικότητας στο όνομα της μαζικής απομυθοποίησης...
Όχι Ρεμάλια (δεν απευθύνομαι στους AV Clubιτες για να μην παρεξηγηθώ)...
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...
Δεν είναι το ίδιο αυτός που ικετεύει για έναν περιστασιακό έρωτα όλη του την ζωή,με αυτόν που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων που του ορίζει η ίδια του η προσωπικότητα αγνοώντας περιστασιακούς ξεπεσμούς και αλλά τρισάθλια τερτίπια της μοίρας....
''Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα'' , τραγουδούσαν με επιθετικότητα στο παρελθόν τα λουλούδια που τα έλεγαν κρίνα,αλλά όταν ο Θεός έβρεχε προσωπικότητες,κάποιοι άλλοι βοσκούσαν μανηταροπιτες στα καταπράσινα βοσκοτόπια της εύκολης προδοσίας...
Δεν δουλέψατε ποτέ σας στα σοβαρά,μικρά και ασήμαντα καθίκια,για να δείτε πως βγαίνει η αξιοπρέπεια...
Ποτίζετε την ανεμελιά σας με ήθος για να νοιωσετε καλύτερα...
Όπως και να νοιωσετε,δεν αλλάζει αυτό που είστε...
Μια αγέλη από όψιμους χαμαιλέοντες που δεν έχετε να προσφέρετε σε κανέναν τίποτα...
Μόνον χρώματα ξέρετε να αλλάζετε ανάλογα με την περίσταση....
Καβαλήστε λοιπόν τους ώμους που θα σας θρέψουν με καλοπέραση και αφήστε ήσυχες τις φυλλωσιές των περήφανων δέντρων...
Μισανθρωπικο μου ακούγεται το παραπάνω τώρα που το καλοβλέπω...
Στην χειρότερη (η στην καλύτερη) να μπει ανάμεσα στα ''Εγχειρίδια Μισανθρωπίας'' του Λυμπε...
Θα ήταν μεγάλη τιμή για τον Raymond Raposa,να μπει στο πάνθεον των απανταχού Άσημων διασημοτήτων...
Ξεκινώντας την Asthmaticη πορεία του (sic) πίσω στο 2004 με τους ολοκληρωμένους ψευτο-αυτοσχεδιασμούς του,έμελε να είναι το ύστατο 'χαίρε' στα εγκόσμια παρασιτικά ακούσματα...:2thumb22sup:
Κάντε μου μια χάρη...Αγοράστε κάποιους από τους δίσκους του...Θα πάρω μεγάλη χαρά εάν μάθω ότι δεν παίζει πια live μέσα σε βρώμικες τουαλέτες και σε πολυσύχναστους δρόμους όπου κανείς δεν του δίνει σημασία...(οι αρένες βλέπετε είναι πιασμένες )
Είναι βλέπετε όλοι τους απασχολημένοι,μεγαλώνοντας παιδιά μπροστά σε μια τηλεόραση....
Η επανάσταση μπορεί να περιμένει...Έχω να δω το δελτίο των οκτώ και ύστερα έχει σήριαλ... :ADFADF1:
Απολαμβάνοντας τις μικρές βελονιές στο στήθος που μου προσφέρει απλόχερα κατά καιρούς ο Louis Tillett (άσχετος με το θέμα) και με σύμμαχο τις πιανιστικες του αλχημείες,κάτω από την επήρεια κάποιου ξεχασμένου,αλκοολούχου έρωτα,οι πρώτες σκέψεις φεύγουν ακούσια και ίπτανται πάνω από τα κεφάλια της εκούσιας βαρβαρότητας των ανθρωπίνων σχέσεων..
Τα κεφάλια είπα;
Μα και βέβαια...Λερναία Ύδρα ,οι ανθρώπινες σχέσεις,έτοιμη από καιρό να κατασπαράξει την οποιαδήποτε στιγμή αδυναμίας των σκουριασμενων από καιρό κρίκων...
Μοιάζει έτοιμη να διασπάσει την συνοχή της ουσιαστικής μοναδικότητας στο όνομα της μαζικής απομυθοποίησης...
Όχι Ρεμάλια (δεν απευθύνομαι στους AV Clubιτες για να μην παρεξηγηθώ)...
Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...
Δεν είναι το ίδιο αυτός που ικετεύει για έναν περιστασιακό έρωτα όλη του την ζωή,με αυτόν που στέκεται στο ύψος των περιστάσεων που του ορίζει η ίδια του η προσωπικότητα αγνοώντας περιστασιακούς ξεπεσμούς και αλλά τρισάθλια τερτίπια της μοίρας....
''Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα'' , τραγουδούσαν με επιθετικότητα στο παρελθόν τα λουλούδια που τα έλεγαν κρίνα,αλλά όταν ο Θεός έβρεχε προσωπικότητες,κάποιοι άλλοι βοσκούσαν μανηταροπιτες στα καταπράσινα βοσκοτόπια της εύκολης προδοσίας...
Δεν δουλέψατε ποτέ σας στα σοβαρά,μικρά και ασήμαντα καθίκια,για να δείτε πως βγαίνει η αξιοπρέπεια...
Ποτίζετε την ανεμελιά σας με ήθος για να νοιωσετε καλύτερα...
Όπως και να νοιωσετε,δεν αλλάζει αυτό που είστε...
Μια αγέλη από όψιμους χαμαιλέοντες που δεν έχετε να προσφέρετε σε κανέναν τίποτα...
Μόνον χρώματα ξέρετε να αλλάζετε ανάλογα με την περίσταση....
Καβαλήστε λοιπόν τους ώμους που θα σας θρέψουν με καλοπέραση και αφήστε ήσυχες τις φυλλωσιές των περήφανων δέντρων...
Μισανθρωπικο μου ακούγεται το παραπάνω τώρα που το καλοβλέπω...
Στην χειρότερη (η στην καλύτερη) να μπει ανάμεσα στα ''Εγχειρίδια Μισανθρωπίας'' του Λυμπε...
Θα ήταν μεγάλη τιμή για τον Raymond Raposa,να μπει στο πάνθεον των απανταχού Άσημων διασημοτήτων...
Ξεκινώντας την Asthmaticη πορεία του (sic) πίσω στο 2004 με τους ολοκληρωμένους ψευτο-αυτοσχεδιασμούς του,έμελε να είναι το ύστατο 'χαίρε' στα εγκόσμια παρασιτικά ακούσματα...:2thumb22sup:
Κάντε μου μια χάρη...Αγοράστε κάποιους από τους δίσκους του...Θα πάρω μεγάλη χαρά εάν μάθω ότι δεν παίζει πια live μέσα σε βρώμικες τουαλέτες και σε πολυσύχναστους δρόμους όπου κανείς δεν του δίνει σημασία...(οι αρένες βλέπετε είναι πιασμένες )
Είναι βλέπετε όλοι τους απασχολημένοι,μεγαλώνοντας παιδιά μπροστά σε μια τηλεόραση....
Η επανάσταση μπορεί να περιμένει...Έχω να δω το δελτίο των οκτώ και ύστερα έχει σήριαλ... :ADFADF1:
Last edited:
