Ο κύριος Τομ Μπιριμπιντάουν....

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

**Ο κύριος Τομ Μπιριμπινταόυν είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που ελέγχουν τις τύχες των απλών ανθρώπων. Βρίσκεται τις περισσότερες ώρες της ημέρας στον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη, περικυκλωμένος από τηλέφωνα, φαξ, υπολογιστές κινητά κοκ. Δίνει εντολές σε όλους τους εργαζόμενους και γενικά φέρνει σε πέρας όλες τις δύσκολες υποθέσεις με μόνο ένα απλό τηλεφώνημα ή ένα απλό e mail !
Ο κύριος Τομ Μπιριμπιντάουν έχει μια συνήθεια!. Κάθε φορά που μιλάει στο τηλέφωνο μηχανικά ζωγραφίζει ακαθόριστα σχήματα στο χαρτί που βρίσκεται μπροστά του. Συνήθως τα πετάει αμέσως μετά…..

Ένα όχι και τόσο συνηθισμένο απόγευμα ο κύριος Τομ Μπιριμπιντάουν , μένει έως αργά στον ουρανοξύστη και λίγο πριν καθαρίσει το γραφείο του, τυχαία πέφτει το μάτι του στην τελευταία του δημιουργία.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ο Τομ βλέπει προσεκτικά αυτές τις περίεργες ζωγραφιές. Χαμογελάει μηχανικά και ακριβώς την ώρα που πάει να το πετάξει, στέκεται και παρατηρεί τη δημιουργία του.
Το συνήθως ανέκφραστο πρόσωπο του αρχίζει ως ένδειξη απορίας να ρυτιδιάζει ελαφρώς, ενώ λίγο αργότερα η απορία γίνεται αγωνία , και η αγωνία με την σειρά της τρόμος. Μα γιατί?

Γιατί ο κύριος Τομ Μπιριμπιντάουν βιώνει μία μεταφυσική εμπειρία!
Δεν βρίσκεται πλέον στον τελευταίο όροφο στον Ουρανοξύστη.
Ζει κάπου άλλου
Που?
Μέσα στο χαρτί που σχεδίασε.
Έχει αρπαχθεί από την δημιουργία του…..**

Συνειδητοποιεί πως βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε ένα τεράστιο σκοτεινό λαβύρινθο, θυμίζει λίγο τραινάκι του τρόμου αλλά χωρίς τα ψεύτικα εφέ, σαν πρωταγωνιστής σε όνειρο ενός δηλητηριασμένου μυαλού.

Μουσική????? Ποιος είναι αυτός που παίζει με τα νεύρα του? Είναι δυνατόν??

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Witch Hunt
Ο Τομ συνειδητοποιεί πως ξαφνικά ο λαβύρινθος έχει γεμίσει φως !Όχι πως αυτό βελτιώνει την κατάσταση. Τώρα απλώς μπορεί πιο εύκολα να βλέπει που πηγαίνει, αν και αυτό ακριβώς το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα ο πανικός του να γίνει πιο έντονος, αφού αντιλαμβάνεται πως ο λαβύρινθος είναι πιο μεγάλος από ότι φανταζόταν.

Ακούγεται ένας ήχος σαν από θόρυβο εντόμων! Ελπίζει να μην είναι μιλιούνια, ενώ αρχίζουν να τον πυροβολούν….Αυτός που έστησε αυτό το σκηνικό πρέπει να είναι τελείως άρρωστος! Η μουσική του θυμίζει κάτι βραδινές εξόδους που έκανε με την γραμματέα του σε κάτι lounge bar, αλλά αυτή η ουδετερότητα τον εκνευρίζει! Αισθάνεται ότι κάποιος γελάει μαζί του…..Ευτυχώς αυτοί οι πλαστικοί πυροβολισμοί σβήνουν αργά αργά…………ο λαβύρινθος εξαφανίζεται και ο Τομ βρίσκεται καθισμένος σε ένα θρανίο.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Natalia's Song

Α! οι ιδιότητες του λαβύρινθου είναι απεριόριστες τελικά!
Ώρα για λίγη αυτοκριτική Τομ!
Την επόμενη φορά να προσέχεις τι ζωγραφίζεις!

Είμαστε στο 1984.(Ο Τομ χαμογελάει. Κάθε φορά που θυμάται το 1984!) Ήταν μια από τις καλύτερες χρονιές της ζωής σου. Και το 1985 μία από τι χειρότερες!
Θυμήθηκες την Λένα!, που καθόταν στον μπροστινό θρανίο. Ήθελες να της πει πως την αγαπούσες, αλλά όταν άρχιζες να της μιλάς έτρεμες! Το είχε καταλάβει η Λένα, αλλά δεν σε κορόιδευε. Ένα απόγευμα σου είχε κάνει δώρο μια κασέτα, και σου είχε πει πως είναι μια συλλογή μιας εταιρείας 4AD.Θυμήθηκες και τον τίτλο “Lonely is an eyesore”.

Μερικά χρόνια αργότερα σε ένα reunion την συνάντησες πάλι. Δεν είχε πια εκείνο το περίεργο βάψιμο, και μόλις είχε φύγει από τους δικούς της για να ακολουθήσει το όνειρο της ζωής της και να γίνει σχεδιάστρια μόδας!
Παραλίγο να της πεις τότε πως αν ποτέ σκηνοθετούσες την ζωή της, θα την επένδυες μουσικά με το Ivo των Cocteau Twins!
Πριν από ένα χρόνο την αναζήτησες στο facebook , αλλά δεν την βρήκες!
Λογικέψου Τομ!
Η Λένα που στα δεκαπέντε δώριζε κασέτες της 4AD και στα 23 έφευγε από το σπίτι της για να γίνει σχεδιάστρια μόδας, δεν είναι από εκείνες τις γυναίκες που στα σαράντα τους φτιάχνουν προφίλ στο facebook.

Να θυμηθείς αν ποτέ καταφέρεις να απεγκλωβιστείς από την αυτήν την τεράστια παγίδα, να χρησιμοποιείς την μελωδία της “Ναταλίας” για να εξουδετερώνεις τους αντίπαλους στις ανταγωνιστικές εταιρείες. Στην κρίση επιβιώνουν αυτοί που έχουν ιδέες και τις χρησιμοποιούν σωστά.
Θα τους φανεί μία απλή εθιστική ανώδυνη μελωδία. Στην 5η ακρόαση θα νιώσουν μια εφορία, θα θυμηθούν πως κάποτε υπήρξαν έφηβοι, ενώ στην 10η θα έρθουν αντιμέτωποι με το χειρότερο εχθρό τους.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Things fall apart

Τι μας λες τώρα ρε φίλε? Δεν το ξέραμε……
Λογικά σκεπτόμενος: Αν τα όνειρα είναι μια προβολή της πραγματικότητας, τότε εδώ μέσα θα υπάρχει ένας τρόπος να ανακαλύψεις ποιος τραγουδάει το κομματάκι. Αν ήσουν σε κάποιο bar θα ρώταγες τον dj, αν ήσουν σε κάποιο κεντρικό δισκάδικο κάπου θα υπήρχε μια ψηφιακή επιγραφή με τον τίτλο του κομματιού και τον καλλιτέχνη!

Δύο πράγματα σου αποσπούν την προσοχή. Πρώτον το ότι μέσα σε όλη σου την πρωινή θολούρα και χωρίς καν να το καταλάβεις βέβαια, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα ζωγράφισες και μια τεράστια παραλία σαν αυτές που ονειρευόσουν από παιδί .Δεύτερον το ότι τελικά αυτός ο Zomby μαζί με κάποιον Panda Bear(είδες που τελικά βρήκες πληροφορίες για το κομμάτι) φαίνεται πως γνωρίζουν το μικρό σου μυστικό!

Μισείς τα καλοκαίρια Tom ! Και ο λόγος είναι τόσο απλός, που τελικά γίνεται εξαιρετικά σύνθετος. Είναι αυτό που λέει Ο mr Χατζής “Στο Αιγαίο και στον Ήλιο Θεέ μου πόση νιώθω μοναξιά”, αν και σαφώς αυτός ο Ζοmby φαίνεται να γνωρίζει καλύτερα τους κανόνες των αντιθέσεων και να μην είναι τόσο προβλέψιμος.

Τα καλοκαίρια γίνεσαι περισσότερο μισάνθρωπος Tom. Ωε εκ τούτου ήταν και είναι πάντα η ιδανική περίοδος για να τρώγεσαι με τα ρούχα σου! Σου την σπάει .αυτή η αφόρητα επιτηδευμένη κάβλα που χύνεται από τα μάτια όλων! Λες και το ανθρώπινο είδος πρέπει σώνει και καλά να αναπαράγεται σε ηλιόλουστες συνθήκες. Είσαι τελείως ένας από αυτούς βέβαια και εσύ, με τις ορμόνες σου να ξεχύνονται ανελέητα από τα μάτια σου! Παρασκευή κοντή γιορτή…… Τον Σεπτέμβριο θα γίνεις και πάλι κρυόκωλος …..εξάλλου τον Σεπτέμβριο θα γίνεις και πολλά άλλα, με βασικότερο το “αδρανής”. Φροντίζουν άλλοι για σένα…..

Παραβλέποντας τους στίχους, ανακαλύπτεις έναν σύντομο και εύκολο τρόπο για να την βγάλεις καθαρή και σε ετούτη την παγίδα μυαλού. Ένα απλό καλοκαιρινό κομματάκι είναι Τοm και μια συνηθισμένη παραλία. Κοίτα να διασκεδάσεις! Αν είσαι τυχερός μπορεί να γνωρίσεις και καμιά παρέα τελειωμένων Τζαμαϊκανών και να κατεβάσετε μαζί ένα κουβά τεκίλα ή ότι άλλο πίνετε. Μπορεί να παίξετε και κρίκετ….

Παρεμπιπτόντως
Ι say
I don’t like cricket
I love it

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Το ταξίδι συνεχίζεται,

Κατάφερες να περάσεις την δοκιμασία της ψηφιακής βροχής (digital rain), που έμοιαζε με το μαρτύριο της σταγόνας στο μέτωπο! Άλλη φορά να μην εμπιστεύεσαι τα μουσικά κουτιά, έχεις από καιρό πάψει να είσαι παιδί.
Και που και που να μην προσποιείσαι τον απολύτως ελεγχόμενο, γιατί όταν τελικά βρίσκεσαι μόνος σου εσύ και ο εαυτός σου μάλλον δεν τα καταφέρνεις και πολύ καλά! Μοιάζεις σαν να ανακρίνεις τον ίδιο σου τον εαυτό που βρίσκεται στη μέση ενός τεράστιου σκοτεινού δωματίου, με απίστευτη υγρασία, φωτισμένος με ένα παράξενο μπλε φως …μάλλον μωβ θα το έλεγα. (Basquiat)

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Mozaik

Κινδυνεύεις Τομ! Θα την πάθεις σαν εκείνον τον συνονόματο ήρωα στο Βιβλίο της Παυλίνας Παμπούδη 15 μισι κάπως περίεργα παραμύθια που τον “κατάπιε” η δημιουργία του, και τον πρωί η καθαρίστρια τον πέταξε μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια στον κάδο των απορριμμάτων. Προφανώς το ότι είσαι λιγότερο μαλάκας από εκείνον δεν αποτελεί και εγγύηση ότι θα σωθείς. Εξάλλου αν ήταν να πεθάνεις με τέτοιο τρόπο οφείλεις τουλάχιστον να το κάνεις με στυλ! Ας πέθαινες μέσα σε ένα διάσημο πίνακα!(ψώνιο ακόμα και στα δύσκολα Τομ). Βασικά έχεις 33,333333% πιθανότητες να σου συμβεί αυτό.

Το άλλο 33.3333% επίσης δεν είναι πολύ ελπιδοφόρο, μιας και αφορά τον εγκλεισμό σου για πάντα στο κόσμο των ανεκπλήρωτων ονείρων, και όλων των συμπλεγμάτων που εσύ δημιούργησες, αφού πάντα φρόντιζες τα όνειρα σου να παραμένουν ανεκπλήρωτα! Λιγότερο επικίνδυνο μοιάζει από το προηγούμενο, αλλά οφείλω να σε ενημερώσω πως θα κολλήσεις στην “ημέρα της Μαρμότας”. Θα ζεις την ίδια μέρα συνεχώς και όταν θα φτάνεις στο σημείο που είσαι τώρα θα ξεκινάς πάλι από τον λαβύρινθο!

Υπάρχει και μια τελευταία πιθανότητα/δυνατότητα και αυτή προκύπτει από την μουσική!
Θυμάσαι ένα παιδικό τραγουδάκι που έλεγε για κάποιον πλανόδιο κιθαρίστα που κατά λάθος βρέθηκε σε μια χώρα που ζούσαν κανίβαλοι? Λίγο πριν τον κατασπαράξουν αυτός άρχισε να παίζει, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να τον ερωτευτεί η Βασίλισσα της φυλής! και τελικά να τον παντρευτεί!

Η ιστορία μας αυτή μας λέει πως η μουσική
Κάνει τον σκλάβο βασιλιά
Ντο σι λα σολ φα μι ρε λα

Δεν γίνεται να είσαι μέσα στην μουσική Τομ και να είσαι σκλάβος! Μιας και ο Dj εδώ και ώρα σε παίζει αγρίως, οφείλεις επιτέλους να ακούσεις αυτό που σου λέει, όχι με τα λόγια αλλά με την μουσική του
.
“…….Τομ αυτή τη στιγμή ακούς το mozaik.Στάσου στην άκρη του γκρεμού πάρε μια βαθιά ανάσα και στο 3:14 πήδα “έξω”! Εμπιστεύσου την μουσική! Είναι από τα τελευταία πράγματα που σε έχουν προδώσει….με λένε Zomby: Έφτιαξα έναν δίσκο χρησιμοποιώντας ως υλικά όνειρα και αναμνήσεις και σε αντίθεση με το “You can checkout any time you like but you can never leave” του “Hotel California”, δημιούργησα μια πόρτα διαφυγής. Αν δεν την βλέπεις, απλώς δεν φταίω εγώ”

3:16
Εξω!!!!!

Καλή τύχη στον επόμενο!

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Δεκαπεντέμιση κάπως περίεργα παραμύθια
Παυλίνα Παμπουδη
Εκδόσεις Κέδρος

**Η παρουσίαση είναι εμπνευσμένη από το παραμύθι “Ο κύριος Τομ Μπιριμπιντάουν της Παυλίνας Παμπούδη

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Zomby - Dedication: (4AD) 2011​

 

[supersonic]

αχ ρε Γιώργη.....

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

O Zomby απεγκλώβισε το dubstep από τα "αστικά του δεσμά" και το εκσφενδόνισε στην χώρα των ονείρων.........

 

[opsim]

Προσφιλής και "νοσταλγικός" ήχος από μια πρόχειρη δειγματοληψία που έκανα, σίγουρα αξίζει μια ακρόαση,
Thanks mate! :ernaehrung004:

 

[Emilot]

Τρέχω Γιώργη.....παναθεμα σε.....:music-smiley-005:

Ευχαριστώ....-bye-

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Μπράβο ρε Γιώργο ,κάποιος έπρεπε να γράψει για τον τύπο. Το test me for a reason το είχα ετοιμάσει για Ρακεντιά.:drummer:

ALOTHEA ΥΜΝΟΣ.

Τα φιλιά μου.


Y.Γ. Όποιος θα γουστάρει ας τσεκάρει τις κυκλοφορίες της HYPERDUB.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Kαι με την ευκαιρία που μας έδωσε ο Γιώργος ,τσεκάρετε και ένα από τα καλύτερα ηλεκτρονικά άλμπουμ της χρονιάς 2010.
TAKE - ONLY MOUNTAIN

ΜΑΓΙΚΟ.

 

[kostas k]

ωρε αδερφέ τι έγραψες πάλι?

πέραν από το γραψιμο σου, το album ακουγεται υπέροχο λιγο που το ακουω από το youtube. Βγαίνει και σε βινυλιο.

Προφανώς το ψάχνω αυριο μεθαυριο από τοπικά δισκοπολία αλλιώς από έξω

χιλια ευχαριστώ.

 

[Δημήτρης Δ.]

Φανταστική παρουσίαση Γιώργο, υποκλίνομαι ...

 

[kostas k]

Καλά Δημητρη, το TAKE - ONLY MOUNTAIN τα σπαει

τωρα το ακουω

 

[superfly]

:SFGSFGSF::SFGSFGSF::worshippy::worshippy:

Υπεροχη παρουσιαση.ρε μπαγασα...

 

[Elina]

Εντάξει..

φτου ξελευτερία σε όλους!

Γιώργο, το χρειαζόμουν.. Ευχαριστώ.

 

[Haagenti]

Το άκουσα σήμερα στην δουλειά.....Βασικά ακροβατεί μεταξύ ενός παλαβιάρη drug dealer και μιας αθώας χαζογκομενας που ανακαλύπτει το σημείο g στην θέα ενός παρα-φουσκωμένου πορτοφολιού...
Εμπορικό και σάπιο ταυτόχρονα,που νιώθεις πως σκορπάει τριαντάφυλλα και γυαλιά απ το ίδιο πανέρι,στα πόδια κάποιας ημίγυμνης χορεύτριας που νομίζει πως χαρίζει ηδονή...Δεν κατάλαβες κορίτσι μου...Το κοινό εκτός από sex θέλει και αίμα...Ο ρομαντισμός έχει ποδοπατηθεί από ανθρωπόμορφους Transformers σαν αυτούς που θαυμάζαμε στα διαλύματα του Spiderman πίσω στα παιδικά μας χρόνια...Ευχόμασταν, θυμάμαι, περίεργα πράγματα τότε...Να που κάποια από αυτά,παίρνουν σάρκα και οστά....



Γιώργο respect για το κείμενο...