- 14 December 2006
- 4,265
Eugene McDaniels – Headless Heroes of the Apocalypse
Οι ταμπέλες ποτέ δεν ήταν χρήσιμες για κανέναν, ούτε καν για τους αναποφάσιστους.. Λειτούργησαν όμως και συνεχίζουν να λειτουργούν ως φρένο στην εκτίμηση σημαντικών δημιουργιών. Από αυτήν την παγίδα δυστυχώς δεν γλίτωσε και το Headless Heroes of the Apocalypse του Eugene McDaniels, δίσκος που κυκλοφόρησε το 1971, έχοντας την τάση να αλληθωρίζει προς κάθε κατεύθυνση, και το μεγάλο “μειονέκτημα” (πλεονέκτημα) να αγνοεί τις συνταγές της εποχής του, κυρίως στην παραγωγή.
Η παραγωγή είναι ιδιαίτερα “στεγνή” για τα δεδομένα της εποχής και έτσι δεν μπορεί εύκολα κάποιος να θεωρήσει το Eugene κλώνο του Terry Callier.Είναι λοιπόν Funk!Είναι Funk του κερατά!, αλλά το funk στις αρχές της δεκαετίας του 70 ήταν τελείως εγωκεντρικό και αυτάρεσκο, ενώ ο Eugene μοιάζει με κουρασμένο σκυλί που δεν γαβγίζει, οπότε είναι κάτι μεταξύ soul και folk?Soul με την έννοια της ‛ψυχής” είναι, Folk μόνο ως προς της ερμηνεία του Eugene.Άρα δεν μένει τίποτα άλλο παρά να είναι αυτό που λένε οι σύγχρονοι κριτικοί, πρώιμο acid jazz!Όχι, γιατί ο όρος acid jazz χρησιμοποιείται κυρίως για πράγματα που ρέουν άφοβα, ενώ οι “ακέφαλοι ήρωες της Αποκάλυψης” μοιάζουν με χρόνια φαρυγγίτιδα, μόνιμος κόμπος στο λαιμό: ως εκ τούτου καταπίνονται με δυσκολία
Ο δίσκος, όσο και αν αυτό ακούγεται παρανοϊκό, στην βάση του, σε κάθε μικρό του κύτταρο είναι ψυχεδέλεια!! Από κει και πέρα ο Eugene McDaniels, και οι εξαιρετικοί μουσικοί που τον πλαισιώνουν (και που τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργούν ως jazz γκρουπ), χρησιμοποιούν ως όχημα την soul, το funk,την Folk, στην βάση της λογικής της αποσύνθεσης οποιοσδήποτε δημιουργίας. Κάθε κομμάτι στους “ακέφαλους” είναι ένας περίπου στρωμένος δρόμος, που καταρρέει σε ανύποπτο χρόνο. Κάθε κομμάτι εξελίσσεται ενάντια σε οποιαδήποτε λογική φόρμα. Η κορύφωση έρχεται στο Parasite, που κυλάει ομαλά και ανώδυνα με τον Eugene εκφραστικά ημιλιπόθυμο, μέχρι περίπου το όγδοο λεπτό, όπου κατεδαφίζονται όλα, αποκαλύπτοντας επιτέλους το κρυμμένο μυστικό των ακέφαλων! Δίσκος στην βάση του αλήτης και βρώμικος, και καλλιτεχνικός στο εποικοδόμημα, λειτουργεί αποσυνθετικά γιατί απλούστατα αποτυπώνει την πραγματικότητα της εποχής του Και μέσα σε αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να κρύβεται ένα πράγμα:Οργή! Και κάποτε ξεσπάει!
Όλα είναι εδώ:To Βιετνάμ, οι φυλετικές διακρίσεις, η σεξουαλική απελευθέρωση κλπ.
Και βέβαια,
Επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο στους εξαιρετικούς μουσικούς που πλαισιώνουν τον Eugene, βρίσκονται μεταξύ άλλων οι Alphonse Mouzon και Miroslav Vitous
Στην εποχή του πέρασε απαρατήρητος. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μαύρους δίσκους της δεκαετίας του 70.Θεωρώ πως αν κυκλοφορούσε σήμερα και πάλι θα ήταν μπροστά από την εποχή του.
Last edited:
