Charlie Parr-Cheap Wine (2011/Tin Angel Records)
Ο Charlie Parr δεν μοιάζει με καμία άλλη ίσως περίπτωση μουσικού-τραγουδοποιου...
Ξεκίνησε την δισκογραφική του πορεία το 2002 ,με τις ρυτίδες που αφήνει ο χρόνος,ήδη,βαθιά χαραγμένες στο σώμα του..
Γεννημένος πριν κάμποσες δεκαετίες στο Austin της Minnesota του Αμερικανικού Βορά,μετακόμισε λίγο αργότερα στην γενέτηρα του Bob Dylan,το Duluth της
ίδιας πολιτείας,απ όπου και ξεκίνησε την μουσική του σταδιοδρομία...
Επηρεασμένος από την μουσική παράδοση των ''άκρων'' της χώρας του (Βορας-Νοτος),είναι παραπάνω από εμφανές,πως,γαλουχήθηκε ,μεγαλώνοντας,
τόσο με τα τα blues ,όσο και με την country μουσική παράδοση...Στην ουσία μπόλιασε με την μουσική του δυο διαφορετικούς κόσμους.
Δεξιοτέχνης της δωδεκαχορδης κιθάρας ο ίδιος,δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στο να την αφήσει παράμερα και να πιάσει το banjo,κάνοντας ετσι
αισθητή,την λευκή του φύση...
Το cheap wine είναι το τελευταιο του άλμπουμ απο την σχετικά μικρή δισκογραφική του δουλειά,το οποίο κυκλοφόρησε μόλις πέρυσι...
Το μεγάλο ερώτημα που γεννάται,δεν είναι τι θα βρει κάποιος εδώ μέσα αλλά το τι ψάχνει να βρει...
Εαν ψάχνει ρυτιδιασμενες ιστορίες από την ταπεινή πλευρά της ζωής,είναι κάτι που ο Charlie Parr το προσφέρει απλόχερα..
Ταπεινός ο ίδιος,στρέφει το κεφάλι του προς την γη,κάθε φορά που ακούει τις επευφημίες από το κοινό του στα μικρά club τα οποία συνηθίζει να παίζει...
Γιατί ξέρει πως εκεί τον καταλαβαίνουν απόλυτα..
Τους έχει όλους απέναντι,μπροστά του..
Βλέπει τα πρόσωπά τους...Τους κοιτάζει στα μάτια...
Δεν παρεμβάλλεται κανένα άψυχο video wall,ούτε προσπαθεί να παραπλανήσει τις αισθήσεις με εικονικές πραγματικότητες...
Ξέρει τα όριά του..Δεν προσπαθεί να τα υπερβεί...
Αυτός,η κιθάρα του,το banjo και το κοινό....
Ξεπλένει μονάχος τις ιστορίες του,το παρελθόν του,σαν τους Ινδούς που βγάζουν από πάνω τους τις αμαρτίες μιας ολάκερης ζωής,τσαλαβουτώντας στα
ρηχά νερά του Γαγγη....
Παράγει το δικό του χύμα κρασί..Φθηνό ομολογουμένως,το οποίο δεν το προσφέρει σε γυάλινα μπουκάλια με καλαίσθητες ετικέτες..
Το προσφέρει σε πλαστικά μπουκάλια,πολλές φορές χέρι με χέρι...
Το κρασί του;;
Έχει μια γεύση που είναι απαλλαγμένη από διαφόρων ειδών χημικά συντηρητικά και εξωτικά φρούτα που μάλλον θα αλλοίωναν το αποτέλεσμα
και μάλλον θα το έκαναν να χάσει,σε μεγάλο βαθμό,κάτι τον κόπο του παραγωγού,ο οποίος μπαίνει στο πατητήρι ξυπόλυτος,χορεύοντας σε Διονυσιακούς ρυθμούς,
αγνοώντας τον θάνατο...
''Ain't no grave gonna hold my body down'' λοιπον
http://www.youtube.com/watch?v=VsPfyipeZws
Ο Charlie Parr δεν μοιάζει με καμία άλλη ίσως περίπτωση μουσικού-τραγουδοποιου...
Ξεκίνησε την δισκογραφική του πορεία το 2002 ,με τις ρυτίδες που αφήνει ο χρόνος,ήδη,βαθιά χαραγμένες στο σώμα του..
Γεννημένος πριν κάμποσες δεκαετίες στο Austin της Minnesota του Αμερικανικού Βορά,μετακόμισε λίγο αργότερα στην γενέτηρα του Bob Dylan,το Duluth της
ίδιας πολιτείας,απ όπου και ξεκίνησε την μουσική του σταδιοδρομία...
Επηρεασμένος από την μουσική παράδοση των ''άκρων'' της χώρας του (Βορας-Νοτος),είναι παραπάνω από εμφανές,πως,γαλουχήθηκε ,μεγαλώνοντας,
τόσο με τα τα blues ,όσο και με την country μουσική παράδοση...Στην ουσία μπόλιασε με την μουσική του δυο διαφορετικούς κόσμους.
Δεξιοτέχνης της δωδεκαχορδης κιθάρας ο ίδιος,δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στο να την αφήσει παράμερα και να πιάσει το banjo,κάνοντας ετσι
αισθητή,την λευκή του φύση...
Το cheap wine είναι το τελευταιο του άλμπουμ απο την σχετικά μικρή δισκογραφική του δουλειά,το οποίο κυκλοφόρησε μόλις πέρυσι...
Το μεγάλο ερώτημα που γεννάται,δεν είναι τι θα βρει κάποιος εδώ μέσα αλλά το τι ψάχνει να βρει...
Εαν ψάχνει ρυτιδιασμενες ιστορίες από την ταπεινή πλευρά της ζωής,είναι κάτι που ο Charlie Parr το προσφέρει απλόχερα..
Ταπεινός ο ίδιος,στρέφει το κεφάλι του προς την γη,κάθε φορά που ακούει τις επευφημίες από το κοινό του στα μικρά club τα οποία συνηθίζει να παίζει...
Γιατί ξέρει πως εκεί τον καταλαβαίνουν απόλυτα..
Τους έχει όλους απέναντι,μπροστά του..
Βλέπει τα πρόσωπά τους...Τους κοιτάζει στα μάτια...
Δεν παρεμβάλλεται κανένα άψυχο video wall,ούτε προσπαθεί να παραπλανήσει τις αισθήσεις με εικονικές πραγματικότητες...
Ξέρει τα όριά του..Δεν προσπαθεί να τα υπερβεί...
Αυτός,η κιθάρα του,το banjo και το κοινό....
Ξεπλένει μονάχος τις ιστορίες του,το παρελθόν του,σαν τους Ινδούς που βγάζουν από πάνω τους τις αμαρτίες μιας ολάκερης ζωής,τσαλαβουτώντας στα
ρηχά νερά του Γαγγη....
Παράγει το δικό του χύμα κρασί..Φθηνό ομολογουμένως,το οποίο δεν το προσφέρει σε γυάλινα μπουκάλια με καλαίσθητες ετικέτες..
Το προσφέρει σε πλαστικά μπουκάλια,πολλές φορές χέρι με χέρι...
Το κρασί του;;
Έχει μια γεύση που είναι απαλλαγμένη από διαφόρων ειδών χημικά συντηρητικά και εξωτικά φρούτα που μάλλον θα αλλοίωναν το αποτέλεσμα
και μάλλον θα το έκαναν να χάσει,σε μεγάλο βαθμό,κάτι τον κόπο του παραγωγού,ο οποίος μπαίνει στο πατητήρι ξυπόλυτος,χορεύοντας σε Διονυσιακούς ρυθμούς,
αγνοώντας τον θάνατο...
''Ain't no grave gonna hold my body down'' λοιπον
http://www.youtube.com/watch?v=VsPfyipeZws
Last edited:
