Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Άγρια χρόνια... [Jefferson Airplane]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Cicadelic Ranger" data-source="post: 1057255134" data-attributes="member: 48688"><p>Ενα χαρακτηριστικο γνωρισμα των Jefferson Airplane, ειναι οι διαδικοτητες, και οι διαλογοι, ακομα και οι αντιλογοι οπου μπαινουν διαδωχικα οι φωνες, πρωτη δευτερη και μερικες φορες τριτη, και πλεκονται μεταξυ τους, και υστερα εγχωρδα εισαγωνται με το ιδιο τροπο και στηνουν διαλογους μεσα στα κομματια. Ισως εκει οφειλεται και αυτο που ειπε ο φιλος παρα πανω οτι στα κοντσερτα τους φαινονταν σαν να καναν διαμαχη ποιος θα ακουστει παραπανω. </p><p>Με την ευκαιρια αυτης της παρουσιασης ξανακουω και ξανακουω αυτο το δισκο αριστουργημα και τοσα χρονια μετα απο την πρωτη φορα μου δημιουργει το ιδιο συναισθημα. ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙ </p><p></p><p>Στην πρωτη πιστα του αλμπουμ η εισαγωγη ειναι αρκετα acid. Με συντομες παραμορφωσεις εγχορδων, και ειναι ο ρυθμος που μπαινει μετα το ηχητικο μπαραζ της εισαγωγης που κανει μια αναφορα στην Βρετανικη επιδραση... και ισως ειναι η τελευταια τετοια αναφορα στη βροχερη γηραια Ηπειρο, γιατι με το που αρχιζει ο διαλογος Grace/Balin αρχιζουμε και πλανωμεθα πανω απο τις πλατιες ηλιολουστες κοιλαδες της Καλιφορνιας. </p><p></p><p>Ευρή και αχανη πεδια στον οριζοντα που εξελισονται στο 3ο κομματι του δισκου, οπου οι μουσικοι δειχνουν ξεκαθαρα τη διαθεση τους για πλανη ! Με την αεροδυναμικη εννοια του ορου. </p><p>Οποτε πολυ πετυχημενο το δευτερο συνθετικο του ονοματος του group*: Airplane</p><p>Οπως και το εξωφυλλο του επισης.</p><p>Ο Grio ειπε οτι υπαρχει και αναφορα για τον γραφιστα. Σιγουρα πολυ ενδιαφερουσα.</p><p></p><p>Δεν μενω στη δευτερη πιστα, που μου φαινεται σαν διαθεση του συγκροτηματος για χιουμορ.</p><p>Το δικαιουνται, εφοσων στην αρχη του δισκου το γκρουπ εχει ηδη δηλωσει τις προθεσεις του δεν ξενευει.</p><p>Το nο 4 οπως ειπε ο Grio ειναι μια μπαλλαντα. Απλη αλλα οχι βαρετη γιατι β με εναλλαγές της ακουστικής του Paul και της ηλεκτρικής του Jormaβ(Grio Dixit)*, Τρυφερη και χαλαρη αλλα οχι μαλθακη. Ο ηλεκτρισμος υποθαλπτεται σταθερα και ελεγχομενος...για να επανελθει στην πιστα Νο 5</p><p>Σκεφτειτε μονο οτι αυτα τα παιδια πριν δυο χρονια παιζαν φολκ η καουντρυ ...</p><p> </p><p>Στο nο 5 ( Wild Tyme) O ρυθμος ξεκιναει φρεσκος, νεανικος, ασυμπλεκτος, και πανω σ'αυτη την απλη γραμμη βρισκουν οι μουσικοι την ευκαιρια να ανταλαξουν και να διαλεχτουν ελευθερα αλλα με απολυτο συγχρονισμο. Εχουμε ηδη καταλαβει οτι προκειται για ενα αριστουργημα...και εχει ακομα αρκετο υλικο να απολαυσουμε.</p><p></p><p>Το 6ο κομματι(The Last Wall Of The Castle) ερχεται σαν απαντηση στο 5 που αυξανει πυρετικα την rythme section, και τα σολο της κιθαρας αρχιζουν και πεφτουν σαν κατεγιστηκα πυρα.</p><p></p><p>Στο 7ο ερχεται η μοναχικη και πλανουμενη φωνη της Slick για να κατευναση τα ηθη και τα παθη που φαινεται αφεθηκαν αχαλινωτα για τους κιθαριστες. Και μοιαζει σαν αναφορα σε ταξιδι φανταστικο πανω σε ηρεμα τοπια νου. Σ'αυτο βοηθουν και οδηγουν, αυτες οι γραμμες πνευστων που ακουγονται, αυτη η γραμμη πνευστων, τη μια μοιαζει αλτο σαξοφωνο και μια την αλλη παλι σαν κλαρινετο, απο το 03:50 ακουγεται σαν φλαουτο...Πραγματικη συνοδεια περιπλανησης. </p><p>Παιδια καποιος παιζει μεσα πνευστα... Μα ποιος; Δεν βρηκα αναφορα. Αλλα ειναι εκει και δινει στο Rejoyce αυτη τη μαγικη χροια του.</p><p></p><p>Στο 8 η φωνη ερχεται στην αρχη μοναδικη, ανδρικη, καταφατικη, και με την εισοδο των κρουστων το παν απογειωνεται...η φωνη της Grace ερχεται μετα απο την στροφη οχι σαν διαλογος αλλα μαλλον σαν συνοδεια για να συμφωνησει στον ανδρικο λογο. Eιμαστε σε πτηση, της οποιοας το ανωτερο οριο ειναι η δυο φορες επαναληπτικη δηλωση : I love you*...και αιφνης, αντιλαμβανωμαστε σαν μια απωλεια πτησης, και το 8ο κομματι τελειωνει σαν πτωση, ακριβως μετα την ανοιχτη ερωτικη δηλωση... </p><p></p><p>Για να αρχισει το 9ο σαν πειραματισμος οργανοπαιχτων που απο το δευτερο λεπτο μοιαςει να βρισκει το σταθερο δρομο του...πριν να σβησει και αυτος μετα απο 7 λεπτα περιπλανησης χωρις να εχει ξανα επεμβει ανθρωπινη φωνη. Για οσους θελουν να εμβαθηνουν στο τι ειναι μια ψυχεδελικη περιπλανηση αλλα γεματη ουσια προτεινω να ακουσει και να ξανα-ακουσει αυτο γοητευτικο τζαμαρισμα. Ακουστε τον drummer τι ακριβης ειναι και πως οδηγαει την συνθεση. Καταπληκτικο !</p><p></p><p>Το 10 ... βΔυο κεφαλιαβ ... Ολοκληρο προγραμμα... βYou want two heads on you body</p><p>And you've got two mirrors in your hand. </p><p>..........</p><p>Inside your head is your town</p><p>inside your room your jail β</p><p></p><p>Ο ρυθμος ειναι κρατημενος, αλλα ο στιχος φευγατος. Αλλα δημιουργει μεσα μας μια αναγκη αναζητησης και κατανοησης. </p><p>Η φωνη ειναι mono-linear... αυτη της Grace. Και το παιγνιδισμα των οργανων μεταξυ τους συγκρατημενο. Μηπως αυτο το διπλο κεφαλι κλινει το ματι στην ιδια την υπαρξιακη κατασταση των Jefferson των ιδιων ; Διαλογος μεταξυ φωνων, διαλογος μεταξυ κιθαρων, που κατεληγε συχνα σε αντιλογο, ευτυχως μονο στο παρασκηνιο. Λεγεται οτι παρα το Peace & Love «ιδεολογημαβ (επιτρεψτε μου τον νεολογισμο, κραταω τον ορο βιδεολογιαβ για πιο βαρειες καταστασεις) η ατμοσφαιρα ηταν αποπνιχτικη τοσο για τα μελη οσο και για τους τεχνικους απο τα υπερμετρα βεγωβ και λεγεται οτι ειχαν πεσει και κατι ψιλες. Μη μου ζητησετε πηγη.</p><p></p><p>Το 11ο περναει ευκολα κqι συντομα χωρις να κανει εντυπωση, σαν ιντερμετζο, για το τελικο χιππικο αγαπητο και ερωτικο Saturday Afternoon και μου φαινεται οτι ο παραληπτης του ερωτικου μυνηματος ειναι η Grace η ιδια...η ,ηπως αποτυπωνω τις δικες μου νεανικες φαντασιωσεις ακομα ;</p><p>Το κομματι αυτο κλινει και το αλμπουμ, οπως θα επρεπε να κλεισει, γιατι η συνεχης πλανη* ειναι αδυνατη...τουλαχιστον σ'αυτην την ζωη.</p><p></p><p>Οσοι δεν το εχετε να το παρετε. Πρεπει να ακουγεται προσεκτικα χωρις να κανουμε αλλα πραγματα παραλληλα. Βαζουμε το δισκο, κλεινουμε τα ματια και ακολουθουμε τα μονοπατια των φωνων και των οργανων. Και μας παει καπου αυτο το αεροπλανο, πιστεψτε με. Στο ειδυλιο της ιδιας μας της ψυχης. Ψυχη-ειδυλιo=psychedelia.</p><p></p><p>*<span style="font-size: 9px">Please οποτε βλεπετε αυτον τον ορο απο μενα να μην τον παιρνετε με την εννοια του βπλανεμενουβ αλλα αυτου που πλαναται, που υπερ-πλαναται και που αερο-πλαναται.</span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Cicadelic Ranger, post: 1057255134, member: 48688"] Ενα χαρακτηριστικο γνωρισμα των Jefferson Airplane, ειναι οι διαδικοτητες, και οι διαλογοι, ακομα και οι αντιλογοι οπου μπαινουν διαδωχικα οι φωνες, πρωτη δευτερη και μερικες φορες τριτη, και πλεκονται μεταξυ τους, και υστερα εγχωρδα εισαγωνται με το ιδιο τροπο και στηνουν διαλογους μεσα στα κομματια. Ισως εκει οφειλεται και αυτο που ειπε ο φιλος παρα πανω οτι στα κοντσερτα τους φαινονταν σαν να καναν διαμαχη ποιος θα ακουστει παραπανω. Με την ευκαιρια αυτης της παρουσιασης ξανακουω και ξανακουω αυτο το δισκο αριστουργημα και τοσα χρονια μετα απο την πρωτη φορα μου δημιουργει το ιδιο συναισθημα. ΜΕ ΣΤΕΛΝΕΙ Στην πρωτη πιστα του αλμπουμ η εισαγωγη ειναι αρκετα acid. Με συντομες παραμορφωσεις εγχορδων, και ειναι ο ρυθμος που μπαινει μετα το ηχητικο μπαραζ της εισαγωγης που κανει μια αναφορα στην Βρετανικη επιδραση... και ισως ειναι η τελευταια τετοια αναφορα στη βροχερη γηραια Ηπειρο, γιατι με το που αρχιζει ο διαλογος Grace/Balin αρχιζουμε και πλανωμεθα πανω απο τις πλατιες ηλιολουστες κοιλαδες της Καλιφορνιας. Ευρή και αχανη πεδια στον οριζοντα που εξελισονται στο 3ο κομματι του δισκου, οπου οι μουσικοι δειχνουν ξεκαθαρα τη διαθεση τους για πλανη ! Με την αεροδυναμικη εννοια του ορου. Οποτε πολυ πετυχημενο το δευτερο συνθετικο του ονοματος του group*: Airplane Οπως και το εξωφυλλο του επισης. Ο Grio ειπε οτι υπαρχει και αναφορα για τον γραφιστα. Σιγουρα πολυ ενδιαφερουσα. Δεν μενω στη δευτερη πιστα, που μου φαινεται σαν διαθεση του συγκροτηματος για χιουμορ. Το δικαιουνται, εφοσων στην αρχη του δισκου το γκρουπ εχει ηδη δηλωσει τις προθεσεις του δεν ξενευει. Το nο 4 οπως ειπε ο Grio ειναι μια μπαλλαντα. Απλη αλλα οχι βαρετη γιατι β με εναλλαγές της ακουστικής του Paul και της ηλεκτρικής του Jormaβ(Grio Dixit)*, Τρυφερη και χαλαρη αλλα οχι μαλθακη. Ο ηλεκτρισμος υποθαλπτεται σταθερα και ελεγχομενος...για να επανελθει στην πιστα Νο 5 Σκεφτειτε μονο οτι αυτα τα παιδια πριν δυο χρονια παιζαν φολκ η καουντρυ ... Στο nο 5 ( Wild Tyme) O ρυθμος ξεκιναει φρεσκος, νεανικος, ασυμπλεκτος, και πανω σ'αυτη την απλη γραμμη βρισκουν οι μουσικοι την ευκαιρια να ανταλαξουν και να διαλεχτουν ελευθερα αλλα με απολυτο συγχρονισμο. Εχουμε ηδη καταλαβει οτι προκειται για ενα αριστουργημα...και εχει ακομα αρκετο υλικο να απολαυσουμε. Το 6ο κομματι(The Last Wall Of The Castle) ερχεται σαν απαντηση στο 5 που αυξανει πυρετικα την rythme section, και τα σολο της κιθαρας αρχιζουν και πεφτουν σαν κατεγιστηκα πυρα. Στο 7ο ερχεται η μοναχικη και πλανουμενη φωνη της Slick για να κατευναση τα ηθη και τα παθη που φαινεται αφεθηκαν αχαλινωτα για τους κιθαριστες. Και μοιαζει σαν αναφορα σε ταξιδι φανταστικο πανω σε ηρεμα τοπια νου. Σ'αυτο βοηθουν και οδηγουν, αυτες οι γραμμες πνευστων που ακουγονται, αυτη η γραμμη πνευστων, τη μια μοιαζει αλτο σαξοφωνο και μια την αλλη παλι σαν κλαρινετο, απο το 03:50 ακουγεται σαν φλαουτο...Πραγματικη συνοδεια περιπλανησης. Παιδια καποιος παιζει μεσα πνευστα... Μα ποιος; Δεν βρηκα αναφορα. Αλλα ειναι εκει και δινει στο Rejoyce αυτη τη μαγικη χροια του. Στο 8 η φωνη ερχεται στην αρχη μοναδικη, ανδρικη, καταφατικη, και με την εισοδο των κρουστων το παν απογειωνεται...η φωνη της Grace ερχεται μετα απο την στροφη οχι σαν διαλογος αλλα μαλλον σαν συνοδεια για να συμφωνησει στον ανδρικο λογο. Eιμαστε σε πτηση, της οποιοας το ανωτερο οριο ειναι η δυο φορες επαναληπτικη δηλωση : I love you*...και αιφνης, αντιλαμβανωμαστε σαν μια απωλεια πτησης, και το 8ο κομματι τελειωνει σαν πτωση, ακριβως μετα την ανοιχτη ερωτικη δηλωση... Για να αρχισει το 9ο σαν πειραματισμος οργανοπαιχτων που απο το δευτερο λεπτο μοιαςει να βρισκει το σταθερο δρομο του...πριν να σβησει και αυτος μετα απο 7 λεπτα περιπλανησης χωρις να εχει ξανα επεμβει ανθρωπινη φωνη. Για οσους θελουν να εμβαθηνουν στο τι ειναι μια ψυχεδελικη περιπλανηση αλλα γεματη ουσια προτεινω να ακουσει και να ξανα-ακουσει αυτο γοητευτικο τζαμαρισμα. Ακουστε τον drummer τι ακριβης ειναι και πως οδηγαει την συνθεση. Καταπληκτικο ! Το 10 ... βΔυο κεφαλιαβ ... Ολοκληρο προγραμμα... βYou want two heads on you body And you've got two mirrors in your hand. .......... Inside your head is your town inside your room your jail β Ο ρυθμος ειναι κρατημενος, αλλα ο στιχος φευγατος. Αλλα δημιουργει μεσα μας μια αναγκη αναζητησης και κατανοησης. Η φωνη ειναι mono-linear... αυτη της Grace. Και το παιγνιδισμα των οργανων μεταξυ τους συγκρατημενο. Μηπως αυτο το διπλο κεφαλι κλινει το ματι στην ιδια την υπαρξιακη κατασταση των Jefferson των ιδιων ; Διαλογος μεταξυ φωνων, διαλογος μεταξυ κιθαρων, που κατεληγε συχνα σε αντιλογο, ευτυχως μονο στο παρασκηνιο. Λεγεται οτι παρα το Peace & Love «ιδεολογημαβ (επιτρεψτε μου τον νεολογισμο, κραταω τον ορο βιδεολογιαβ για πιο βαρειες καταστασεις) η ατμοσφαιρα ηταν αποπνιχτικη τοσο για τα μελη οσο και για τους τεχνικους απο τα υπερμετρα βεγωβ και λεγεται οτι ειχαν πεσει και κατι ψιλες. Μη μου ζητησετε πηγη. Το 11ο περναει ευκολα κqι συντομα χωρις να κανει εντυπωση, σαν ιντερμετζο, για το τελικο χιππικο αγαπητο και ερωτικο Saturday Afternoon και μου φαινεται οτι ο παραληπτης του ερωτικου μυνηματος ειναι η Grace η ιδια...η ,ηπως αποτυπωνω τις δικες μου νεανικες φαντασιωσεις ακομα ; Το κομματι αυτο κλινει και το αλμπουμ, οπως θα επρεπε να κλεισει, γιατι η συνεχης πλανη* ειναι αδυνατη...τουλαχιστον σ'αυτην την ζωη. Οσοι δεν το εχετε να το παρετε. Πρεπει να ακουγεται προσεκτικα χωρις να κανουμε αλλα πραγματα παραλληλα. Βαζουμε το δισκο, κλεινουμε τα ματια και ακολουθουμε τα μονοπατια των φωνων και των οργανων. Και μας παει καπου αυτο το αεροπλανο, πιστεψτε με. Στο ειδυλιο της ιδιας μας της ψυχης. Ψυχη-ειδυλιo=psychedelia. *[SIZE=1]Please οποτε βλεπετε αυτον τον ορο απο μενα να μην τον παιρνετε με την εννοια του βπλανεμενουβ αλλα αυτου που πλαναται, που υπερ-πλαναται και που αερο-πλαναται.[/SIZE] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Άγρια χρόνια... [Jefferson Airplane]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…