Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Άγρια χρόνια... [Jefferson Airplane]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057676976" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Τρία πέμπτα του μιλίου σε δέκα δευτερόλεπτα</h3><p><strong>Jefferson Airplane</strong> - <strong>Bless Its Pointed Little Head</strong> (Φεβρουάριος 1969, RCA Victor)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]128498[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Clergy (διάλογος) - 1:32, A2 3/5 Of A Mile In 10 Seconds (Balin) - 4:37, A3 Somebody To Love (Slick) - 3:46, A4 Fat Angel (Leitch) - 7:29, A5 Rock Me Baby (παραδοσιακό, διασκευή) - 7:40, B1 Other Side Of This Life (Neil) - 6:35, B2 It's No Secret (Balin) - 3:22, B3 Plastic Fantastic Lover (Balin) - 3:40, B4 Turn Out The Lights (Kantner, Casady, Kaukonen, Slick, Dryden) - 0:58, B5 Bear Melt (Kantner, Casady, Kaukonen, Slick, Dryden) - 11:06</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Marty Balin (φωνητικά, μπάσο: A4), Jack Casady (μπάσο, ρυθμική κιθάρα: A4), Spencer Dryden (τύμπανα, κρουστά), Paul Kantner (φωνητικά, ρυθμική κιθάρα, δεύτερη ληντ κιθάρα: A4), Jorma Kaukonen (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Grace Slick (φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός / Φωτό εξώφυλλου</span>: Al Schmitt / Rich Schmitt / Jim Smircich</p><p></p><p>Ηχογραφημένο ζωντανά στις:</p><p>- 24 έως 26 Οκτωβρίου 1968 στο <em>Fillmore West</em> (A2, A3, A5, B1, B2, B3) και</p><p>- 28 έως 30 Νοέμβριου 1968 στο <em>Fillmore East</em> (A1, A4, B4, B5)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]128499[/ATTACH]</p><p></p><p>"<em><span style="color: Darkorange">Η παράσταση των Airplane ξεκίνησε αμέσως με το τέλος της προβολής στην οθόνη πίσω από τη σκηνή, του τελευταίου τμήματος του King Kong, που χρησιμοποιήθηκε επίσης και για τη φάση του καλλιτεχνικού σόου φωτισμού. Κατά τη διάρκεια του "White Rabbit" μια σιλουέτα ενός κοριτσιού έπεφτε μέσα από ένα ψυχεδελικό τούνελ. Σπουδαία μουσική, σπουδαίο θέαμα και εξαιρετικός ήχος. Το Fillmore τα 'χε όλα μαζί...</span></em>" - ένας μάρτυρας</p><p></p><p>Τα ζωντανά άλμπουμ ξεπήδησαν στο προσκήνιο, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, στον απόηχο της επιδραστικής παγκόσμιας περιοδείας το 1966, του <em>Bob Dylan</em> με τους <em>Band</em> όταν ο ροκ βάρδος εξαπέλυσε τα τραγούδια της περιόδου του <em>Highway 61</em>, στον θυμό και την αποστροφή πολλών στο ακροατήριο. Οι ημέρες των γεμάτων κλαμπ είχαν παρέλθει, που τα παιδιά ούρλιαζαν και χτυπιόντουσαν, στα πόδια των <em>Beatles</em> και των δίλεπτων θαυμάτων τους. Οι ενέργειες του <em>Dylan</em> προανήγγειλαν τις ημέρες του ροκ και των εκτεταμένων τζαμαρισμάτων και οι εκκωφαντικές εντάσεις έγιναν ο κανόνας. Και πολύ σύντομα, όλα τα κύρια ονόματα οδηγήθηκαν στην καθοριστική εποχή των μονών και διπλών ζωντανών άλμπουμ, με τέτοια κλασικά όπως τα <em>At Fillmore East</em> των <em>Allman</em>, <em>Live/Dead</em> των <em>Dead</em> και <em>Band of Gypsies</em> του <em>Hendrix</em>.</p><p></p><p>Σ' αυτή την κατάσταση, η συμβολή των <em>Jefferson Airplane</em>, το τεράστιο <strong>Bless Its Pointed Little Head</strong>, παραδόξως φαίνεται να πέρασε χωρίς αναγνώριση, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα καλύτερα της περιόδου. Οι <em>Jefferson Airplane</em> ήταν - και παραμένουν - θρύλοι της χίπικης αντι-κουλτούρας. Οι πολιτικά ηλεκτρισμένοι και χημικά εμποτισμένοι ύμνοι τους, άγγιξαν μια βαθιά χορδή στις καρδιές και τα μυαλά της νεολαίας της Καλιφόρνια, ενώ το χάρισμα και η ομορφιά της <strong>Grace Slick</strong> τους έκανε ίσως τους πιο ελκυστικούς στα μέσα ενημέρωσης απ' όλες τις μπάντες της Δυτικής Ακτής εκτός από τους <em>Byrds</em>. Τα χιτ τους, του 1967, "<em>Somebody to Love</em>" και "<em>White Rabbit</em>" έγιναν βασικά και υπογραφές για μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών "αρνητών".</p><p></p><p>Αλλά όλα αυτά λένε μόνο ένα μικρό μέρος της ιστορίας, αυτής της μοναδικής μπάντας. Μπορεί να είχαν επιτυχίες και δημοσιότητα, η οποία πιθανώς επιτάχυνε το τέλος τους καθώς τα ιδεαλιστικά '60ς έδωσαν τη θέση τους στην κυνική δεκαετία του '70, αλλά στο αποκορύφωμά τους, υπήρξαν πολύ περισσότερο από εκπρόσωποι του μοδάτου και αφελούς χιπισμού. Οι <em>Jefferson Airplane</em> ήταν ίσως η άσιντ μπάντα με την ισχυρότερη παρουσία στο Φρίσκο, ικανή να βγάλει, όταν το επιθυμούσε, ένα ωμό και τραχύ ήχο που ακόμη και οι <em>Dead</em> και <em>Quicksilver</em> δύσκολα πετύχαιναν. Μέχρι το 1969, είχαν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και απέναντι στους <em>Doors</em> και <em>Iron Butterfly</em>, που επαναπαύονταν στα υμνητικά σινγκλ τους.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]128520[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Από τα αριστερά, <em>Marty Balin, Grace Slick, Spencer Dryden, Paul Kantner, Jorma Kaukonen</em> και <em>Jack Casady</em></p><p></p><p>Το <em>Bless Its Pointed Little Head</em> συνέλαβε αυτό το πλεονέκτημα και την ενέργεια στο βινύλιο. Είναι ένα ζωντανό αριστούργημα, παρά τα ψεγάδια του, που αναδεικνύει όχι μόνο το ταλέντο της μπάντας για κομμάτια-ύμνους και την πετυχημένη φωνητική αλληλεπίδραση της <em>Slick</em> και του <em>Balin</em>, αλλά και την ικανότητά τους να ξεδίνουν, να αυτοσχεδιάζουν και να παραληρούν. Ο καθένας είναι ένας ήρωας στο <em>Bless Its Pointed Little Head</em>. Η <em>Slick</em> είναι στα καλύτερά της, παίρνοντας το βασικό της "<strong>Somebody to Love</strong>", για παράδειγμα και καθώς η μπάντα φανκίζει πίσω της, το ερμηνεύει ξέφρενα σαν τρελαμένη Νότια γκόσπελ τραγουδίστρια. Η μπάντα αποδίδει παρόμοιες δυναμικές στιγμές στα καθιερωμένα κομμάτια του <strong>Marty Balin</strong>, "<strong>It's No Secret</strong>", "<strong>3/5 Of A Mile In 10 Seconds</strong>" και στο αγαπημένο των λάιβ τους, "<strong>Other Side Of This Life</strong>" <em>του Fred Neil</em>. Ο άλλος τραγουδιστής των Airplane, αποδεικνύει πόσο υποτιμημένος ήταν, ιδιαίτερα σε μια σχεδόν πανκ έκδοση του "<strong>Plastic Fantastic Lover</strong>", όπου κραυγάζει πάνω από ένα άγριο γκαράζ ρυθμό.</p><p></p><p>Αλλά, όπως ήταν συχνά η περίπτωση με τις μπάντες των '60ς, οι καλύτερες στιγμές φυλάγονταν όταν η μπάντα πέταγε τα δεσμά της και εξέτρεφε τον αυτοσχεδιασμό. Πρώτα έρχεται το "<strong>Fat Angel</strong>", μια διασκευή του <em>Donovan</em> που η μπάντα ξαναδουλεύει πλήρως, μετατρέποντάς την σ' ένα επτάλεπτο ψυχεδελικό έπος δοσμένο πάνω από την κελαηδιστή κιθάρα και τα φτιαγμένα φωνητικά του <strong>Paul Kantner</strong>. Στη συνέχεια, τα ηνία παραδίδονται στον κιθαρίστα <strong>Jorma Kaukonen</strong> και στον εξαιρετικό μπασίστα <strong>Jack Casady</strong>. Αυτός ξεχωρίζει και στο μακάριο ψυχεδελομπλούζ, "<strong>Rock Me Baby</strong>", κομμάτι-προπόνηση για την μπάντα που θα σχημάτιζαν σύντομα, τους <em>Hot Tuna</em>, αλλά το αστέρι φυσικά εδώ, είναι ο <em>Kaukonen</em>, που εξαπολύει πυρωμένα σόλο με την κιθάρα του, κάτι μεταξύ <em>Muddy Waters</em> και <em>John Cippolina</em>.</p><p></p><p>Αλλά είναι ο τελικός ψυχεδελικός σαρωτικός αυτοσχεδιασμός, το "<strong>Bear Melt</strong>", που σφραγίζει το <em>Bless Its Pointed Little Head</em> ως ένα από τα πραγματικά μεγάλα ζωντανά άλμπουμ. Η <em>Slick</em> επιστρέφει στο προσκήνιο για να θυμίσει ποιος είναι το αφεντικό, πάνω από ένα αργό, βαρύ μπλουζ ριφ, με τη φωνή της να εκτοξεύεται καθώς αραδιάζει παράξενους στίχους και ο <em>Kaukonen</em>, πίσω της να ξεκινά μια θύελλα. Στη συνέχεια, το έξαλλο τζαμάρισμα απλώνεται, κατά το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου δεκάλεπτου μέχρι να ολοκληρώσει η <em>Slick</em>, ευφυολογώντας στο ξέφρενο κοινό, "<em><span style="color: Darkorange">You can move your rear ends now</span></em>"...</p><p></p><p>Ακατέργαστο και οργιαστικό, το <strong>Bless Its Pointed Little Head</strong> είναι ένα κλασικό λάιβ άλμπουμ, που εκθέτει τα ταλέντα των <em>Airplane</em> στον αυτοσχεδιασμό και το τζαμάρισμα ενώ προσφέρει απόλυτη ικανοποίηση με τις ροκ εκρήξεις του. Ελέγξτε το, εάν σας ευχαριστεί η υψηλών οκτανίων ψυχεδέλεια. Α, και ο ήχος του είναι συνολικά πανέμορφος.</p><p></p><p>Στο παιδάκι, που χαιρετά τη θάλασσα και στέλνει φιλιά στα πουλιά...</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, jeffersonairplane.com, Rust Phimister)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]128500[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057676976, member: 30418"] [HEADING=2]Τρία πέμπτα του μιλίου σε δέκα δευτερόλεπτα[/HEADING] [B]Jefferson Airplane[/B] - [B]Bless Its Pointed Little Head[/B] (Φεβρουάριος 1969, RCA Victor) [CENTER][ATTACH=CONFIG]128498._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Clergy (διάλογος) - 1:32, A2 3/5 Of A Mile In 10 Seconds (Balin) - 4:37, A3 Somebody To Love (Slick) - 3:46, A4 Fat Angel (Leitch) - 7:29, A5 Rock Me Baby (παραδοσιακό, διασκευή) - 7:40, B1 Other Side Of This Life (Neil) - 6:35, B2 It's No Secret (Balin) - 3:22, B3 Plastic Fantastic Lover (Balin) - 3:40, B4 Turn Out The Lights (Kantner, Casady, Kaukonen, Slick, Dryden) - 0:58, B5 Bear Melt (Kantner, Casady, Kaukonen, Slick, Dryden) - 11:06 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Marty Balin (φωνητικά, μπάσο: A4), Jack Casady (μπάσο, ρυθμική κιθάρα: A4), Spencer Dryden (τύμπανα, κρουστά), Paul Kantner (φωνητικά, ρυθμική κιθάρα, δεύτερη ληντ κιθάρα: A4), Jorma Kaukonen (ληντ κιθάρα, φωνητικά), Grace Slick (φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός / Φωτό εξώφυλλου[/COLOR]: Al Schmitt / Rich Schmitt / Jim Smircich Ηχογραφημένο ζωντανά στις: - 24 έως 26 Οκτωβρίου 1968 στο [I]Fillmore West[/I] (A2, A3, A5, B1, B2, B3) και - 28 έως 30 Νοέμβριου 1968 στο [I]Fillmore East[/I] (A1, A4, B4, B5) [CENTER][ATTACH=CONFIG]128499._xfImport[/ATTACH][/CENTER] "[I][COLOR=Darkorange]Η παράσταση των Airplane ξεκίνησε αμέσως με το τέλος της προβολής στην οθόνη πίσω από τη σκηνή, του τελευταίου τμήματος του King Kong, που χρησιμοποιήθηκε επίσης και για τη φάση του καλλιτεχνικού σόου φωτισμού. Κατά τη διάρκεια του "White Rabbit" μια σιλουέτα ενός κοριτσιού έπεφτε μέσα από ένα ψυχεδελικό τούνελ. Σπουδαία μουσική, σπουδαίο θέαμα και εξαιρετικός ήχος. Το Fillmore τα 'χε όλα μαζί...[/COLOR][/I]" - ένας μάρτυρας Τα ζωντανά άλμπουμ ξεπήδησαν στο προσκήνιο, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, στον απόηχο της επιδραστικής παγκόσμιας περιοδείας το 1966, του [I]Bob Dylan[/I] με τους [I]Band[/I] όταν ο ροκ βάρδος εξαπέλυσε τα τραγούδια της περιόδου του [I]Highway 61[/I], στον θυμό και την αποστροφή πολλών στο ακροατήριο. Οι ημέρες των γεμάτων κλαμπ είχαν παρέλθει, που τα παιδιά ούρλιαζαν και χτυπιόντουσαν, στα πόδια των [I]Beatles[/I] και των δίλεπτων θαυμάτων τους. Οι ενέργειες του [I]Dylan[/I] προανήγγειλαν τις ημέρες του ροκ και των εκτεταμένων τζαμαρισμάτων και οι εκκωφαντικές εντάσεις έγιναν ο κανόνας. Και πολύ σύντομα, όλα τα κύρια ονόματα οδηγήθηκαν στην καθοριστική εποχή των μονών και διπλών ζωντανών άλμπουμ, με τέτοια κλασικά όπως τα [I]At Fillmore East[/I] των [I]Allman[/I], [I]Live/Dead[/I] των [I]Dead[/I] και [I]Band of Gypsies[/I] του [I]Hendrix[/I]. Σ' αυτή την κατάσταση, η συμβολή των [I]Jefferson Airplane[/I], το τεράστιο [B]Bless Its Pointed Little Head[/B], παραδόξως φαίνεται να πέρασε χωρίς αναγνώριση, παρά το γεγονός ότι ήταν ένα από τα καλύτερα της περιόδου. Οι [I]Jefferson Airplane[/I] ήταν - και παραμένουν - θρύλοι της χίπικης αντι-κουλτούρας. Οι πολιτικά ηλεκτρισμένοι και χημικά εμποτισμένοι ύμνοι τους, άγγιξαν μια βαθιά χορδή στις καρδιές και τα μυαλά της νεολαίας της Καλιφόρνια, ενώ το χάρισμα και η ομορφιά της [B]Grace Slick[/B] τους έκανε ίσως τους πιο ελκυστικούς στα μέσα ενημέρωσης απ' όλες τις μπάντες της Δυτικής Ακτής εκτός από τους [I]Byrds[/I]. Τα χιτ τους, του 1967, "[I]Somebody to Love[/I]" και "[I]White Rabbit[/I]" έγιναν βασικά και υπογραφές για μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών "αρνητών". Αλλά όλα αυτά λένε μόνο ένα μικρό μέρος της ιστορίας, αυτής της μοναδικής μπάντας. Μπορεί να είχαν επιτυχίες και δημοσιότητα, η οποία πιθανώς επιτάχυνε το τέλος τους καθώς τα ιδεαλιστικά '60ς έδωσαν τη θέση τους στην κυνική δεκαετία του '70, αλλά στο αποκορύφωμά τους, υπήρξαν πολύ περισσότερο από εκπρόσωποι του μοδάτου και αφελούς χιπισμού. Οι [I]Jefferson Airplane[/I] ήταν ίσως η άσιντ μπάντα με την ισχυρότερη παρουσία στο Φρίσκο, ικανή να βγάλει, όταν το επιθυμούσε, ένα ωμό και τραχύ ήχο που ακόμη και οι [I]Dead[/I] και [I]Quicksilver[/I] δύσκολα πετύχαιναν. Μέχρι το 1969, είχαν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και απέναντι στους [I]Doors[/I] και [I]Iron Butterfly[/I], που επαναπαύονταν στα υμνητικά σινγκλ τους. [CENTER][ATTACH=CONFIG]128520._xfImport[/ATTACH] Από τα αριστερά, [I]Marty Balin, Grace Slick, Spencer Dryden, Paul Kantner, Jorma Kaukonen[/I] και [I]Jack Casady[/I][/CENTER] Το [I]Bless Its Pointed Little Head[/I] συνέλαβε αυτό το πλεονέκτημα και την ενέργεια στο βινύλιο. Είναι ένα ζωντανό αριστούργημα, παρά τα ψεγάδια του, που αναδεικνύει όχι μόνο το ταλέντο της μπάντας για κομμάτια-ύμνους και την πετυχημένη φωνητική αλληλεπίδραση της [I]Slick[/I] και του [I]Balin[/I], αλλά και την ικανότητά τους να ξεδίνουν, να αυτοσχεδιάζουν και να παραληρούν. Ο καθένας είναι ένας ήρωας στο [I]Bless Its Pointed Little Head[/I]. Η [I]Slick[/I] είναι στα καλύτερά της, παίρνοντας το βασικό της "[B]Somebody to Love[/B]", για παράδειγμα και καθώς η μπάντα φανκίζει πίσω της, το ερμηνεύει ξέφρενα σαν τρελαμένη Νότια γκόσπελ τραγουδίστρια. Η μπάντα αποδίδει παρόμοιες δυναμικές στιγμές στα καθιερωμένα κομμάτια του [B]Marty Balin[/B], "[B]It's No Secret[/B]", "[B]3/5 Of A Mile In 10 Seconds[/B]" και στο αγαπημένο των λάιβ τους, "[B]Other Side Of This Life[/B]" [I]του Fred Neil[/I]. Ο άλλος τραγουδιστής των Airplane, αποδεικνύει πόσο υποτιμημένος ήταν, ιδιαίτερα σε μια σχεδόν πανκ έκδοση του "[B]Plastic Fantastic Lover[/B]", όπου κραυγάζει πάνω από ένα άγριο γκαράζ ρυθμό. Αλλά, όπως ήταν συχνά η περίπτωση με τις μπάντες των '60ς, οι καλύτερες στιγμές φυλάγονταν όταν η μπάντα πέταγε τα δεσμά της και εξέτρεφε τον αυτοσχεδιασμό. Πρώτα έρχεται το "[B]Fat Angel[/B]", μια διασκευή του [I]Donovan[/I] που η μπάντα ξαναδουλεύει πλήρως, μετατρέποντάς την σ' ένα επτάλεπτο ψυχεδελικό έπος δοσμένο πάνω από την κελαηδιστή κιθάρα και τα φτιαγμένα φωνητικά του [B]Paul Kantner[/B]. Στη συνέχεια, τα ηνία παραδίδονται στον κιθαρίστα [B]Jorma Kaukonen[/B] και στον εξαιρετικό μπασίστα [B]Jack Casady[/B]. Αυτός ξεχωρίζει και στο μακάριο ψυχεδελομπλούζ, "[B]Rock Me Baby[/B]", κομμάτι-προπόνηση για την μπάντα που θα σχημάτιζαν σύντομα, τους [I]Hot Tuna[/I], αλλά το αστέρι φυσικά εδώ, είναι ο [I]Kaukonen[/I], που εξαπολύει πυρωμένα σόλο με την κιθάρα του, κάτι μεταξύ [I]Muddy Waters[/I] και [I]John Cippolina[/I]. Αλλά είναι ο τελικός ψυχεδελικός σαρωτικός αυτοσχεδιασμός, το "[B]Bear Melt[/B]", που σφραγίζει το [I]Bless Its Pointed Little Head[/I] ως ένα από τα πραγματικά μεγάλα ζωντανά άλμπουμ. Η [I]Slick[/I] επιστρέφει στο προσκήνιο για να θυμίσει ποιος είναι το αφεντικό, πάνω από ένα αργό, βαρύ μπλουζ ριφ, με τη φωνή της να εκτοξεύεται καθώς αραδιάζει παράξενους στίχους και ο [I]Kaukonen[/I], πίσω της να ξεκινά μια θύελλα. Στη συνέχεια, το έξαλλο τζαμάρισμα απλώνεται, κατά το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου δεκάλεπτου μέχρι να ολοκληρώσει η [I]Slick[/I], ευφυολογώντας στο ξέφρενο κοινό, "[I][COLOR=Darkorange]You can move your rear ends now[/COLOR][/I]"... Ακατέργαστο και οργιαστικό, το [B]Bless Its Pointed Little Head[/B] είναι ένα κλασικό λάιβ άλμπουμ, που εκθέτει τα ταλέντα των [I]Airplane[/I] στον αυτοσχεδιασμό και το τζαμάρισμα ενώ προσφέρει απόλυτη ικανοποίηση με τις ροκ εκρήξεις του. Ελέγξτε το, εάν σας ευχαριστεί η υψηλών οκτανίων ψυχεδέλεια. Α, και ο ήχος του είναι συνολικά πανέμορφος. Στο παιδάκι, που χαιρετά τη θάλασσα και στέλνει φιλιά στα πουλιά... (*****, πηγές: εξώφυλλο, jeffersonairplane.com, Rust Phimister) [CENTER][ATTACH=CONFIG]128500._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Άγρια χρόνια... [Jefferson Airplane]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…