Aguirre - Der Zorn Gottes

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Werner Herzog: Aguirre - Der Zorn Gottes (1973)


1557. Στην Ισπανία ακούγονται φήμες για ένα μυθικό Ελντοράντο, την Πόλη του Χρυσού, θαμμένη κάπου στην ζούγκλα του Περού. Ο Αντιβασιληάς πιστεύει έναν Ινδιάνο αρχηγό που του έφεραν τα καθάρματά του, οι κονκισταδόροι που ταξίδεψαν με τον Φρανσίσκο Πιζάρρο και κατέλυσαν την Αυτοκρατορία των Ινκας του Αταχουάλπα. Μια αποστολή από 5 πλοία και κανόνια, ένα αξιοθρήνητο σκυλολόϊ από 300 τομάρια του σχοινιού και του παλουκιού και κάτι παπάδες, ξεκινάει στις 5 Σεπτέμβρη του 1560. Μαζί της κουβαλάει άλογα -οι ιθαγενείς τρόμαζαν, νόμιζαν πως άλογο και καβαλάρης είναι ένα (1) πλάσμα και δεν καταλάβαιναν πως ξεπέζευε ο αναβάτης- κι ένα ελεεινό σμάρι από 'βοηθητικούς' ιθαγενείς και γενικώς κάθε καρυδιάς καρύδι. Επικεφαλής, διορίζεται ο Πέδρο ντε Ουρσούα, ένα άπληστο κάθαρμα. Η αποστολή μπαίνει σιγά σιγά στη ζούγκλα. Αυτή είναι η αρχή της ταινίας του Βέρνερ Χέρτζογκ, ενός από τα πραγματικά διαμάντια που έδωσε το Νέο Γερμανικό Σινεμά στη δεκαετία του '70.
Καθώς τους βλέπεις να εξαφανίζονται σιγά σιγά μέσα στην οργιαστική βλάστηση και στο πράσινο, έχεις την εντύπωση μιάς μολυσματικής αρρώστειας που εισβάλλει βαθμηδόν σ έναν υγιή, παρθένο ζωντανό οργανισμό. Καθώς η αποστολή χάνεται λίγο λίγο στο πράσινο, τους νιώθεις να βυθίζονται αργά αλλά σταθερά μέσα στην τρέλλα. Ο Αγκίρρε, υπαρχηγός, θέλει να εξοντώσει στον Ουρσούα και να αναλάβει αυτός την εξουσία. Το κάνει - και ξεκινάει μία βασιλεία του τρόμου, βουτηγμένη στο αίμα και στην τρέλα που αρχίζει να πολιορκεί αργά αλλά σταθερά τον αρχηγό, γκρεμίζοντας σιγά σιγά όλα τα οδοφράγματα ανθρωπιάς μέσα του: εκτελεί τους πιστούς συντρόφους του, σκέφτεται να νυμφευθεί την κόρη του για να αποκτήσει απόγονο καθαρά από το δικό του αίμα, τον μόνο που θεωρεί ικανό να τον διαδεχθεί.
Τίποτα ιδιαίτερο δεν συμβαίνει στην ταινία -και, ταυτόχρονα, συμβαίνουν πάρα πολλά για το προσεκτικό μάτι. Η δύναμη των εικόνων του Χέρτζογκ είναι τρομαχτική και η ερμηνεία του Κλάους Κίνσκι ανυπέρβλητη. Το βλέπεις και σε πιάνει μια απίστευτη κλειστοφοβία καθώς η τρέλα σχεδόν σκαρφαλώνει λίγο λίγο πάνω σου. Αλληγορία πάνω στον πολιτισμένο άνθρωπο και τη μανία του να εκπολιτίσει του 'άγριους'; Στους Ναζί; Στην τρέλα της Εξουσίας που όταν της τελειώσουν οι 'εχθροί' πρέπει συνεχώς να επινοήσει καινούργιους; Αυτούς που δίνουν δύναμη και υπόσταση στην ύπαρξή της; Χύθηκαν τόνοι μελανιού γι αυτή την εξαιρετική ταινία, από κοντυλοφόρους απείρως πιο άξιους από τον δικό μου.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μία από τις πιο Δυνατές και εμβληματικές ταινίες της δεκαετίας του ’70.
Η μουσική των Popol Vuh ντύνει υπέροχα αυτό το παραλήρημα της απόλυτης Δύναμης, στα σύνορα της παράνοιας και ακόμη παραπέρα: εκεί που, πλέον, αν και δηλωμένος άθεος, αρχίζεις να κάνεις τον σταυρό σου. Και να παρακαλείς όντως να υπάρχει Θεός. Οντως να είναι καλός, όπως σε μάθαιναν στο σχολείο. Και όντως να μπορεί να βάλει σε ενέργεια τις μυστικές στρατηγικές του: να εμποδίσει με κάθε τρόπο αυτό το ντελίριο της βίας που, πλέον, απειλεί κάθε εμπλεκόμενο με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα.

Ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη φίλμ. Το είδα στον κιν/φο Στούντιο και με κυνηγάει συνέχεια από τότε. Το έχω δεί πάνω από 15 φορές. Και το Fitzcarraldo και το Cobra Verde -και τα δύο του Χέρτζογκ- είναι υπέροχες ταινίες: η ενοχή των φωτισμένων Γερμανών δημιουργών απέναντι σ αυτό που έκαναν οι πατεράδες τους στην Ευρώπη.
Αλλά το Aguirre, κατά τη γνώμη μου, είναι το απόλυτο χρονικό της σταδιακής καθόδου στην Κόλαση.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Λόγια δεν έχω...
Μόνο,

 

[superfly]

H καλυτερη ταινια του Χερτζογκ.Εδω συμπυκνωνεται ολο το σινεμα του.Και ο Κινσκι αποδεικνυει γιατι ηταν απαραιτητος στο σινεμα του Χερτζογκ.Πλακωνονταν στο ξυλο,σφαζονταν στην κυριολεξια αλλα δεν μπορουσε ο ενας χωρις τον αλλο.
Εγω Κωστα θα βαζα και το Νοσφερατου μαζι με τις αλλες.Εικαστικα υπεροχο.
Ο Χερτζογκ για μενα ηταν η κραυγη του σινεμα της γερμανιας σε μια εποχη που το ευρωπαικο σινεμα (αλλα και το αμερικανικο) γνωριζε εναν 2ο,οπως λες και εσυ διαφωτισμο.Με τους Ιταλους να εχουν ξεφυγει στην κυριολεξια,ο Χερτζογκ φωναζε ειμαστε και εμεις εδω.Ποιος Φασμπιντερ τωρα....

Για την ταινια τα ειπες ολα...:worshippy:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Aguirre - Der Zorn Gottes

Νοσφερατου

Another League old chap. And a totally different one.
A masterpiece too - no doubt about it :worshippy:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Aguirre - Der Zorn Gottes

Ποιος Φασμπιντερ τωρα....

Μη βλαστημάς.
Εκανε πολλές πατάτες.
Αλλά 'Η Γερμανία το Φθινόπωρο' ξελασπώνει για όλες.
Ψαξ'το.

 

[economides]

Εγώ από την άλλη παθαίνω πλάκα με το Fitzcarraldo και όλη αυτή την απεικόνιση του μέχρι τρέλλας παθους που βγάζει ο Κλαους Κίνσκι προκειμένου να εκπληρώσει το όραμά του για μία όπερα μέσα στη ζούγκλα.

Συγκλονιστική η καταγραφή της μοναχικής πορείας ενός τολμηρού και πρωτοπόρου οραματιστή ......

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Aguirre - Der Zorn Gottes

Μη βλαστημάς.
Εκανε πολλές πατάτες.
Αλλά 'Η Γερμανία το Φθινόπωρο' ξελασπώνει για όλες.
Ψαξ'το.

Καλα παρασυρθηκα.δεν το εχω δει.θα το ψαξω...

και κωστα εχω την εντυπωση οτι o Walter Hill στο Southern Comfort εκτος απο τον Boorman κατι πρεπει να χρωσταει και στον Hertzog

 

[Photis]

Ο Χέρτζογκ και ο κινηματογράφος του πρέπει να διδάσκεται σε κάθε κινηματογραφική σχολή. Αν μη τι άλλω, για να μάθουν οι νέοι κινηματογραφιστές πως δεν απαιτούνται αμύθητα ποσά για να κάνεις ένα αριστούργημα. Το Αγγίρε γυρίστηκε με το 1/4 των χρημάτων που παίρνει ο Αγγελόπουλος από το κέντρο ελληνικού κινηματογράφου για κάθε ταινία του. Γυρίστηκε on location στο Μάτσου Πίτσου, κάτω από απίστευτα δυσμενείς συνθήκες, με τα απολύτως απαραίτητα μέσα και χωρίς καμία υποδομή για τον σκηνοθέτη (δεν υπήρχε video assist, ούτε πρόσβαση σε αίθουσα προβολής για να δει ο Χέρτζογκ τα daylies).

Την έχω δει και προβάλλει σε φιλμ πάνω από 20 φορές και κάθε φορά που τη βλέπω μένω με το στόμα ανοιχτό. Η σύνθεση των κάδρων, η κινήσεις της μηχανής, οι ερμηνεία του Κίνσκι, η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο σκηνοθέτης είναι όλα τόσο έντονα, τόσο ακριβή, τόσο σωστά.

Το τελευταίο πλάνο με το κυκλικό τράβελινγκ γύρω από τη σχεδία με είχε στοιχειώσει. Η κάμερα ξεκινά από πολύ ψηλά, για να φτάσει στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού και να κάνει την κυκλική κίνηση γύρω από τη σχεδία. Αναρωτιόμουν όλα αυτά τα χρόνια που το έβλεπα, πως στην ευχή το γύρισε. Μέχρι που το ρώτησα στον ίδιο τον Χέρτζογκ σε μια εκδήλωση στο ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης. Με κρις κραφτ μου είπε. Το οδηγούσε ο ίδιος και έκανε και κάμερα χωρίς να βλέπει μέσα από το βιζέρ. Όσο για το ύψος, ξεκίναγε από έναν μικρό καταρράκτη και κατηφόριζε το νερό προς τα κάτω. Όσοι έχουν δει το πλάνο αυτό ίσως τώρα εκτιμήσουν περισσότερο την ικανότητα και την ευφυία του σκηνοθέτη.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Aguirre - Der Zorn Gottes

Μέχρι που το ρώτησα στον ίδιο τον Χέρτζογκ σε μια εκδήλωση στο ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης. Με κρις κραφτ μου είπε. Το οδηγούσε ο ίδιος και έκανε και κάμερα χωρίς να βλέπει μέσα από το βιζέρ. Όσο για το ύψος, ξεκίναγε από έναν μικρό καταρράκτη και κατηφόριζε το νερό προς τα κάτω. Όσοι έχουν δει το πλάνο αυτό ίσως τώρα εκτιμήσουν περισσότερο την ικανότητα και την ευφυία του σκηνοθέτη.

:music-smiley-005::music-smiley-005::music-smiley-005:

Aμα το χεις.....

 

[ecodrifter]

Η ταινια ειναι ενα αριστουργημα, απο τις πρωτες γερμανικες ταινια που ειδα.
οσο για τον Fassbinder ειχε αλλη φιλοσοφια, δεν συγκρινονται. Γυριζε κατα μεσο ορο τρεις ταινιες το χρονο και δεν τον ενδιεφερε και τοσο η τεχνικη πλευρα. Στοχος ηταν να προκαλεσει τη γερμανικη μεταπολεμικη κοινωνια και τα στερεοτυπα που κουβαλαει.

 

[Kosh]

Στην Ελλαδα ειχε προβληθει με τον τιτλο "Αγκίρε , η οργή του Θεού" μια απο τις ελαχιστες φορες που θεωρησα οτι ο νονος της ελληνικης διανομης οχι μονο δεν ασελγησε στον τιτλο της ταινιας αλλα αντιθετα τον ενδυναμωσε.


Πολλες φορες στην σχολη κινηματογραφου που φοιτησα την μετονομαζαμε σαν "Αγκίρε , η οργή του Δαιμόνιου Κινηματογραφιστή" αναγνωριζοντας οτι αυτο το αριστουργημα ηταν κατεξοχην εργο σκηνοθετη και τιποτα αλλο.

 

[NassosT]

Νομίζω είναι "Αγγίρε, η μάστιγα του Θεού".

 

[oldman]

Στην πραγματικότητα Zorn σημαίνει οργή, θυμός. Η οργή του Θεού λοιπόν. Μεταφορικός όμως πολύ σωστό είναι και το η μάστιγα του Θεού.

 

[opsim]

Όντως ως "Μάστιγα του Θεού" είχε αποδοθεί στα ελληνικά σινεμά.
Και ο Herzog ήταν "a league of his own" όσο αφορά το Γερμανικό σινεμά, εντελώς διαφοροποιημένος από "ταμπούρλα" και "πικρά δάκρυα". Καταπληκτική ερμηνεία του Κίνσκι, ενός ηθοποιού που αν δεν υπήρχε ο Χέρτσογκ θα είχε παραμείνει ο βηταρολίστας που έπαιζε σε σπαγγέτι γουέστερν του Λεόνε, η ερμηνεία του μου θυμίζει τον ρόλο του colonel Kurtz ή μάλλον το αντίστροφο αφού προηγήθηκε χρονικά.
Υ.Γ. Συμφωνώ και με τους δυό σας Πάνο και Κώστα αναφορικά με το αισθητικό αριστούργημα που λέγεται "Νοσφεράτου".

 

[BENZINA]

nosferatu, ανυπερβλητο!
εχω παρει το soundtrack της ταινιας, με την μουσικη των popol vuh και οποτε την βαζω να την ακουσω εχω την αισθηση οτι απο καποια γωνια θα εμφανιστει ο δρακουλας Κινσκι...