Η πιο καθοριστική αίσθηση είναι η ακοή. Παίζει ρόλο στο πως βαδίζουμε, μιλάμε, επεξεργαζόμαστε και θυμόμαστε τους λογικούς συνειρμούς και χίλια δυο άλλα...
Απο εκεί και πέρα υπάρχουν δύο ειδών ακροάσεις. Η αέρινη και η οστέινη.
(πολύ απλά να πω ότι σε αυτή τη διττή λειτουργία της ακοής οφείλεται ότι δεν ακούμε ίδια την φωνή μας ηχογραφημένη σε σχέση πάντα με αυτό που ακούμε όταν μιλάμε)
Το κακό είναι ότι πολλές φορές (κυρίως στους άνδρες νομίζω) δεν είναι ισχυρότερη η αέρινη οπότε κλείστε καλά τις οπές των αυτιών σας, μιλήστε και αν αυτό που θα ακούσετε μοιάζει πολύ με αυτό που ακούτε και με ανοιχτά τα αυτιά, τότε πρέπει να το ψάξετε.
Επιπρόσθετα υπάρχει κυρίαρχο αυτί!
Το αυτί στέλνει τις πληροφορίες στον εγκέφαλο, αλλά χιαστή.
Δηλαδή το δεξί αυτί στο αριστερό μέρος του εγκεφάλου και το αριστερό αυτί στο δεξιό μέρος του εγκεφάλου.
Το κάθε μέρος όμως του εγκεφάλου είναι επιφορτισμένο με συγκεκριμένες λειτουργίες πχ. λογική ή συναίσθημα κτλ.
Αν έχουμε "λάθος" κυρίαρχο αυτί, τότε η πληροφορία θα αργήσει να πάει στο "αρμόδιο" τμήμα του εγκεφάλου οπότε είτε θα χαθεί είτε θα αλλοιωθεί, είτε μπορεί να καθυστερήσει τόσο που να μπερδέψει τον εγκέφαλο στην επεξεργασία της πληροφορίας (μιας και οι πληροφορίες έχουν κάποια ροή και δεν είναι μία λέξη ή μία νότα... φαντάσου να αντιλαμβανόσουν σε ένα λόγο κάθε δεύτερη πρόταση, χάνοντας την ενδιάμεση!).
Επίσης ως γνωστόν οι άνθρωποι ακούμε μεταξύ μας με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν περιορισμοί λόγο ανατομίας του αυτιού (και όχι μόνο) στα db και τις συχνότητες που ακούμε.
ένα ακοόγραμμα θα σας πείσει.
Ο καθένας μας δε, μαζί με τα άλλα συμπτώματα του γήρατος φέρει και την χειροτέρευση της ακοής. Λιγότερες συχνότητες, ανάγκη για περισσότερα db.
Τώρα η ακουστική μνήμη δεν υπάρχει λόγος να διαχωρίζεται σε μουσική ή άλλη. Ο ήχος είναι ήχος.
Απλά τα αντίστοιχα κέντρα του εγκεφάλου πιθανόν να μπορούν να προσλάβουν καλύτερα τη μουσική απο το λόγο για αυτό κάποιοι απο εμάς ίσως να έχουμε υποδεέστερη μνημη του λόγου και ισχυρότερη της μουσικής (δεν το γνωρίζω αλλά δεν το βρίσκω και παράλογο με τις περιορισμένες γνώσεις μου)
Τώρα θα πει κάποιος και τι με όλα αυτά? Όργανο μνήμης είναι ο εγκέφαλος όχι το αυτί.
Κι όμως ο εγκέφαλος δεν υπάρχει περίπτωση να ενεργοποιήσει τον μηχανισμό της μνήμης αν δεν εκπαιδευτεί για αυτό.
Οπότε αν λείψουν οι αισθήσεις... τέλος και η μνήμη.
Διαφορετικές αισθήσεις διαφορετική μνήμη πχ. καλή ή καλύτερη ακοή, δημιουργεί καλή ή καλύτερη μνήμη...
Αν είναι ελλιπείς ή "λάθος" οι αισθήσεις... τότε μειωμένη ή και λανθασμένη η μνήμη.
Γενικά όσο το ψάχνετε θα καταλήγετε στο συμπέρασμα, καθείς και η ακοή του - καθείς και η ακουστική μνήμη του.
Και το χειρότερο επειδή μαθαίνουμε να ζούμε (αισθανόμαστε/ακούμε) με κάποιο τρόπο θεωρούμε ότι αυτός είναι και ο σωστός ή καλύτερα ο βέλτιστος...
Αμ δε...................
Τάσο ελπίζω να κατάλαβες τώρα γιατί άνοιξες "άσχημο" θέμα... σε forum με αντικείμενο μηχανήματα αναπαραγωγής ήχου...:Banane0:
Με τον Ναθ τα έχουμε πει αναλυτικά για αυτό με έπιασε με τη μία.
υγ. Υπάρχει το έργο του μακαρίτη Tomatis και κέντρα ψυχοακουστικής που μπορείτε να πάρετε πληροφορίες επι του θέματος και ίσως να κατανοήσετε γιατί έχετε κάποια παράπονα απο τις λειτουργίες σας ή ακόμα και να διαπιστώσετε ότι έχετε τέτοια που δεν γνωρίζατε.
