Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Άνα κάτρανα φράτα!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κάλλη Συνοδινού" data-source="post: 1058301574" data-attributes="member: 17637"><p>Λένε, πως η Τέχνη είναι βλάσφημη.</p><p>Εγώ λέω πως απλά κάποιες φορές μας παρουσιάζεται μ' αυτή τη δηλητηριώδη ομορφιά που κρύβουν μέσα τους τα Άσματα του Μαλντορόρ, </p><p>εκθαμβωτική σαν Αποκάλυψη όσων υπήρχαν πριν από Αυτή και όσων θα μείνουν μετά από Αυτή, σε εξυψώνει στούς αιθέρες όπως ο άγγελος σε ανεβάζει στα ειρηνικά ύψη του καλού και ξάφνου, </p><p>μια πνοή σε στρέφει στις ιλιγγιώδεις αβύσσους του κακού...</p><p></p><p>[….. Στη ζωή μου δεν είδα τίποτ’ άλλο, και δεν κάνω εξαίρεση ούτε έναν, παρά ηλίθιος, με χαρακτηριστικό τους γνώρισμα τους λειψούς ώμους κι αμέτρητους, </p><p>ν’ αποκτηνώνουν τους συνανθρώπους τους και να διαφθείρουν με κάθε τρόπο τις ψυχές τους. </p><p>Και το κίνητρο σ’ ετούτες τις ενέργειές τους αυτοί το ονομάζουν: «δόξα».</p><p> Βλέποντας αυτά, θέλησα να γελάσω με τον τρόπο που γελάν κι’ οι άλλοι, μα, από έλλειψη συνήθειας, αυτό το αλλόκοτο μαϊμούδισμα, στάθηκε αδύνατο. </p><p>Σ’ ένα λεπίδι μ’ ακονισμένη κόψη στήριξα τις ελπίδες μου, σκίζοντας τις σάρκες μου στα σημεία που σμίγουν τα χείλη. </p><p>Προς στιγμή νόμισα ότι το πέτυχα, αλλά είχα γελαστεί. Κείνο που πήρα στην αρχή ανάμεσα στα αίματα για γέλιο, ήταν λάθος. </p><p>Κάνοντας τη σύγκριση, είδα πως οι άνθρωποι δεν είχαν το γέλιο το δικό μου. Δεν είχα καταφέρει, ούτε και τότε να γελάσω. </p><p>Κι έτσι, μέσα σε κείνο τον καθρέφτη που έψαχνα να βρω το γέλιο, απόλαυσα το κατακρεουργημένο στόμα μου, από την ίδια μου τη θέληση. </p><p>Είδα ανθρώπους, με κεφάλια απαίσια και μάτια τρομερά χωμένα μέσα στις σκοτεινές κόγχες, να είναι σκληρότεροι από το βράχο και πιο αλύγιστοι απ’ το ατσάλι. </p><p>Τους είδα να ξεπερνούν τη θηριωδία του καρχαρία, την αυθάδεια της νιότης, την ακράτητη μανία των κακούργων, τις προδοσίες του υποκριτή…… </p><p>και τόση η φρίκη κι αδικία είχαν αυτά που γένναγε το σάπιο τους μυαλό, που έκαναν και το Θεό να θλίβεται….]</p><p></p><p><em><span style="font-size: 9px">*απόσπασμα από το Πρώτο Άσμα</span></em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κάλλη Συνοδινού, post: 1058301574, member: 17637"] Λένε, πως η Τέχνη είναι βλάσφημη. Εγώ λέω πως απλά κάποιες φορές μας παρουσιάζεται μ' αυτή τη δηλητηριώδη ομορφιά που κρύβουν μέσα τους τα Άσματα του Μαλντορόρ, εκθαμβωτική σαν Αποκάλυψη όσων υπήρχαν πριν από Αυτή και όσων θα μείνουν μετά από Αυτή, σε εξυψώνει στούς αιθέρες όπως ο άγγελος σε ανεβάζει στα ειρηνικά ύψη του καλού και ξάφνου, μια πνοή σε στρέφει στις ιλιγγιώδεις αβύσσους του κακού... [….. Στη ζωή μου δεν είδα τίποτ’ άλλο, και δεν κάνω εξαίρεση ούτε έναν, παρά ηλίθιος, με χαρακτηριστικό τους γνώρισμα τους λειψούς ώμους κι αμέτρητους, ν’ αποκτηνώνουν τους συνανθρώπους τους και να διαφθείρουν με κάθε τρόπο τις ψυχές τους. Και το κίνητρο σ’ ετούτες τις ενέργειές τους αυτοί το ονομάζουν: «δόξα». Βλέποντας αυτά, θέλησα να γελάσω με τον τρόπο που γελάν κι’ οι άλλοι, μα, από έλλειψη συνήθειας, αυτό το αλλόκοτο μαϊμούδισμα, στάθηκε αδύνατο. Σ’ ένα λεπίδι μ’ ακονισμένη κόψη στήριξα τις ελπίδες μου, σκίζοντας τις σάρκες μου στα σημεία που σμίγουν τα χείλη. Προς στιγμή νόμισα ότι το πέτυχα, αλλά είχα γελαστεί. Κείνο που πήρα στην αρχή ανάμεσα στα αίματα για γέλιο, ήταν λάθος. Κάνοντας τη σύγκριση, είδα πως οι άνθρωποι δεν είχαν το γέλιο το δικό μου. Δεν είχα καταφέρει, ούτε και τότε να γελάσω. Κι έτσι, μέσα σε κείνο τον καθρέφτη που έψαχνα να βρω το γέλιο, απόλαυσα το κατακρεουργημένο στόμα μου, από την ίδια μου τη θέληση. Είδα ανθρώπους, με κεφάλια απαίσια και μάτια τρομερά χωμένα μέσα στις σκοτεινές κόγχες, να είναι σκληρότεροι από το βράχο και πιο αλύγιστοι απ’ το ατσάλι. Τους είδα να ξεπερνούν τη θηριωδία του καρχαρία, την αυθάδεια της νιότης, την ακράτητη μανία των κακούργων, τις προδοσίες του υποκριτή…… και τόση η φρίκη κι αδικία είχαν αυτά που γένναγε το σάπιο τους μυαλό, που έκαναν και το Θεό να θλίβεται….] [I][SIZE=1]*απόσπασμα από το Πρώτο Άσμα[/SIZE][/I] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Μουσικές Συζητήσεις
Άνα κάτρανα φράτα!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…