Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ανά(σ)ταση! [The Butterfield Blues Band]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057485339" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Διπλός μπελάς!</h3><p><strong>The Butterfield Blues Band - The Resurrection Of Pigboy Crabshaw</strong> (Ιανουάριος 1968, Elektra)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]120098[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 One More Heartache (Robinson, White, Moore, Rogers, Tarplin) - 3:20, A2 Driftin' And Driftin' (Brown, Moore, Williams) - 9:09, A3 Pity The Fool (D. Malone) - 6:00, A4 Born Under A Bad Sign (B. T. Jones, W. Bell) - 4:10, B1 Run Out Of Time (Butterfield, Peterson, Dinwiddie) - 2:59, B2 Double Trouble (Otis Rush) - 5:38, B3 Drivin' Wheel (R. Sykes) - 5:34, B4 Droppin' Out (Butterfield, Zimmerman) - 2:16, B5 Tollin' Bells (W. Dixon) - 5:23</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Paul Butterfield (φυσαρμόνικα, φωνητικά), Elvin Bishop (κιθάρα), Mark Naftalin (πλήκτρα), Bugsy Maugh (μπάσο & φωνητικά: B3), Phil Wilson (τύμπανα), Gene Dinwiddie (τενόρο σαξόφωνο), Dave Sanborne (άλτο σαξόφωνο), Keith Johnson (τρομπέτα)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: John Court</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]120099[/ATTACH]</p><p></p><p>Ο <em>Paul Butterfield</em> είχε μια από τις πιο "δεμένες" μπάντες εκείνη την εποχή. Η βασική ομάδα των μουσικών ήταν από/ή με βάση το Σικάγο. Ο <strong>Paul Butterfield</strong> (1942-1987) στη φυσαρμόνικα, ο <strong>Elvin Bishop</strong> (1942, με το παρατσούκλι του '<em>Pigboy Crabshaw</em>' να χρησιμοποιείται στον τίτλο του άλμπουμ) στην κιθάρα, ο οργανίστας <strong>Mark Naftalin</strong> (1944), o <strong>Bugsy Maugh</strong> στο μπάσο, ο τζαζ περκασιονίστας <strong>Phil Wilson</strong> (1941-1992) και το τριμελές τμήμα πνευστών με τους σαξοφωνίστες <strong>David Sanborn</strong> (1945, δισκογραφικό ντεμπούτο), <strong>Gene Didwiddie</strong> (1936-2002) και τον τρομπετίστα <strong>Keith Johnson</strong>. Το <strong>Resurrection of Pigboy Crabshaw</strong> ήταν το πρώτο άλμπουμ του <em>Butterfield</em> που περιλάμβανε πνευστά, και σηματοδότησε μια κίνηση προς το ρυθμ εντ μπλουζ με μια τζαζ αίσθηση, που διέφερε από το πιο ξεκάθαρο μπλουζ και ροκ ύφος των προηγούμενων LP του. Επίσης εμφανής είναι και η ψυχεδελική στάση της εποχής στο περιεχόμενο, στον περίεργο τίτλο και στο εκπληκτικό ποτ πουρί της εικονογράφησης του εξώφυλλου.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]120100[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">- 1967: (Α-Δ) <em>Gene Dinwiddie, Paul Butterfield, Keith Johnson, Elvin Bishop, Mark Naftalin</em> (εμπρός) <em>Philip Wilson, Bugsy Maugh</em>, και <em>David Sanborn</em></p> <p style="text-align: center">- καταχώρηση στο <em>Cash Box</em>, τον Μάρτιο του 1968</p><p></p><p>Το άλμπουμ ξεκινά με το πιο γνωστό τραγούδι του <em>Butterfield</em>, "<strong>One More Heartache</strong>", αγαπημένο ραδιοφωνικό μπλουζ ροκ κομμάτι, με σπουδαία φυσαρμόνικα και ένα μεταδοτικό μπιτ που τονίζεται από το κορυφαίο παίξιμο στα πνευστά. Η μπάντα διασκευάζει το "<strong>Born Under a Bad Sign</strong>" την ίδια εποχή που το έκαναν και οι <em>Cream</em>. Το "<strong>Driftin' & Driftin'</strong>" είναι ένα άλλο πολύ γνωστό τραγούδι και εκτείνεται πάνω από εννέα λεπτά με το κλάμα και τους αναστεναγμούς των πνευστών, συμπεριλαμβανομένου ενός καταπληκτικού σόλο του <em>Sanborn</em> πάνω από τα ρεφρέν. </p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Γελάτε μαζί μου, που περιφέρομαι και δεν έχω να πάω πουθενά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κακοτυχία και μπελάδες με άρπαξαν</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν έχω χρήματα να δείξω</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Έι, έι, για να τα καταφέρεις</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Πρέπει να προσπαθήσεις, δεν είναι ψέματα...</em></p><p></p><p>Υπάρχει το κομμάτι του <em>Otis Rush</em>, "<strong>Double Trouble</strong>" και το "<strong>Drivin' Wheel</strong>" του <em>Roosevelt Sykes</em>. Στην κάπως ψυχεδελική διασκευή του "<strong>Tollin' Bells</strong>" του <em>Willie Dixon</em>, κάτι σαν πένθιμο εμβατήριο, η φυσαρμόνικα είναι συγκλονιστική. Ο <em>Butterfield</em> έγραψε το "<strong>Run Out of Time</strong>" στο <em>Woodstock</em> με τη σύζυγό του <em>Kathy</em> και τον <em>Dinwiddie</em> καθώς και το "<strong>Droppin' Out</strong>", σε συνεργασία με τον Νεοϋορκέζο τραγουδοποιό <em>Tucker Zimmerman</em>. Και τα δύο εξαιρετικά. Πιθανότατα το καλύτερο μονό άλμπουμ αυτής της χρονικής περιόδου, και ένα από τα πιο υποτιμημένα του <em>Butterfield</em>.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Μου αρέσει το Crabshaw για έναν μόνο λόγο. Εμείς απλά βρεθήκαμε και παίξαμε, δεν προσθέσαμε ήχο σε υπάρχουσα ηχογράφηση (over-dubbing). Παίξαμε εντελώς ζωντανά. Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να ηχογραφείται η μουσική και όχι να χρησιμοποιούνται κόλπα...</span></em>» _PB</p><p></p><p>Το <strong>Resurrection of Pigboy Crabshaw</strong>, έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην ιστορία της ποπ μουσικής της δεκαετίας του 1960, όσο και το <strong>A Long Time Comin'</strong> των <em>Electric Flag</em> μαζί με το <strong>Child Is Father to the Man</strong> των <em>Blood, Sweat & Tears</em>, όλα στα τέλη '67 και αρχές '68. Το άλμπουμ άλλαξε την κατεύθυνση της μουσικής, όταν ενέπνευσε τις άλλες ροκ μπάντες να προσθέσουν πνευστά, να χρησιμοποιήσουν ρυθμ εντ μπλουζ υλικό και ενθάρρυνε την ενσωμάτωση στοιχείων τζαζ στη μουσική τους.</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, paulbutterfield.blogspot.com, Michael G. Nastos)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]120101[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057485339, member: 30418"] [HEADING=2]Διπλός μπελάς![/HEADING] [B]The Butterfield Blues Band - The Resurrection Of Pigboy Crabshaw[/B] (Ιανουάριος 1968, Elektra) [CENTER][ATTACH=CONFIG]120098._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 One More Heartache (Robinson, White, Moore, Rogers, Tarplin) - 3:20, A2 Driftin' And Driftin' (Brown, Moore, Williams) - 9:09, A3 Pity The Fool (D. Malone) - 6:00, A4 Born Under A Bad Sign (B. T. Jones, W. Bell) - 4:10, B1 Run Out Of Time (Butterfield, Peterson, Dinwiddie) - 2:59, B2 Double Trouble (Otis Rush) - 5:38, B3 Drivin' Wheel (R. Sykes) - 5:34, B4 Droppin' Out (Butterfield, Zimmerman) - 2:16, B5 Tollin' Bells (W. Dixon) - 5:23 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Paul Butterfield (φυσαρμόνικα, φωνητικά), Elvin Bishop (κιθάρα), Mark Naftalin (πλήκτρα), Bugsy Maugh (μπάσο & φωνητικά: B3), Phil Wilson (τύμπανα), Gene Dinwiddie (τενόρο σαξόφωνο), Dave Sanborne (άλτο σαξόφωνο), Keith Johnson (τρομπέτα) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: John Court [CENTER][ATTACH=CONFIG]120099._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Ο [I]Paul Butterfield[/I] είχε μια από τις πιο "δεμένες" μπάντες εκείνη την εποχή. Η βασική ομάδα των μουσικών ήταν από/ή με βάση το Σικάγο. Ο [B]Paul Butterfield[/B] (1942-1987) στη φυσαρμόνικα, ο [B]Elvin Bishop[/B] (1942, με το παρατσούκλι του '[I]Pigboy Crabshaw[/I]' να χρησιμοποιείται στον τίτλο του άλμπουμ) στην κιθάρα, ο οργανίστας [B]Mark Naftalin[/B] (1944), o [B]Bugsy Maugh[/B] στο μπάσο, ο τζαζ περκασιονίστας [B]Phil Wilson[/B] (1941-1992) και το τριμελές τμήμα πνευστών με τους σαξοφωνίστες [B]David Sanborn[/B] (1945, δισκογραφικό ντεμπούτο), [B]Gene Didwiddie[/B] (1936-2002) και τον τρομπετίστα [B]Keith Johnson[/B]. Το [B]Resurrection of Pigboy Crabshaw[/B] ήταν το πρώτο άλμπουμ του [I]Butterfield[/I] που περιλάμβανε πνευστά, και σηματοδότησε μια κίνηση προς το ρυθμ εντ μπλουζ με μια τζαζ αίσθηση, που διέφερε από το πιο ξεκάθαρο μπλουζ και ροκ ύφος των προηγούμενων LP του. Επίσης εμφανής είναι και η ψυχεδελική στάση της εποχής στο περιεχόμενο, στον περίεργο τίτλο και στο εκπληκτικό ποτ πουρί της εικονογράφησης του εξώφυλλου. [CENTER][ATTACH=CONFIG]120100._xfImport[/ATTACH] - 1967: (Α-Δ) [I]Gene Dinwiddie, Paul Butterfield, Keith Johnson, Elvin Bishop, Mark Naftalin[/I] (εμπρός) [I]Philip Wilson, Bugsy Maugh[/I], και [I]David Sanborn[/I] - καταχώρηση στο [I]Cash Box[/I], τον Μάρτιο του 1968[/CENTER] Το άλμπουμ ξεκινά με το πιο γνωστό τραγούδι του [I]Butterfield[/I], "[B]One More Heartache[/B]", αγαπημένο ραδιοφωνικό μπλουζ ροκ κομμάτι, με σπουδαία φυσαρμόνικα και ένα μεταδοτικό μπιτ που τονίζεται από το κορυφαίο παίξιμο στα πνευστά. Η μπάντα διασκευάζει το "[B]Born Under a Bad Sign[/B]" την ίδια εποχή που το έκαναν και οι [I]Cream[/I]. Το "[B]Driftin' & Driftin'[/B]" είναι ένα άλλο πολύ γνωστό τραγούδι και εκτείνεται πάνω από εννέα λεπτά με το κλάμα και τους αναστεναγμούς των πνευστών, συμπεριλαμβανομένου ενός καταπληκτικού σόλο του [I]Sanborn[/I] πάνω από τα ρεφρέν. [INDENT][I]Γελάτε μαζί μου, που περιφέρομαι και δεν έχω να πάω πουθενά Κακοτυχία και μπελάδες με άρπαξαν Δεν έχω χρήματα να δείξω Έι, έι, για να τα καταφέρεις Πρέπει να προσπαθήσεις, δεν είναι ψέματα...[/I][/INDENT] Υπάρχει το κομμάτι του [I]Otis Rush[/I], "[B]Double Trouble[/B]" και το "[B]Drivin' Wheel[/B]" του [I]Roosevelt Sykes[/I]. Στην κάπως ψυχεδελική διασκευή του "[B]Tollin' Bells[/B]" του [I]Willie Dixon[/I], κάτι σαν πένθιμο εμβατήριο, η φυσαρμόνικα είναι συγκλονιστική. Ο [I]Butterfield[/I] έγραψε το "[B]Run Out of Time[/B]" στο [I]Woodstock[/I] με τη σύζυγό του [I]Kathy[/I] και τον [I]Dinwiddie[/I] καθώς και το "[B]Droppin' Out[/B]", σε συνεργασία με τον Νεοϋορκέζο τραγουδοποιό [I]Tucker Zimmerman[/I]. Και τα δύο εξαιρετικά. Πιθανότατα το καλύτερο μονό άλμπουμ αυτής της χρονικής περιόδου, και ένα από τα πιο υποτιμημένα του [I]Butterfield[/I]. «[I][COLOR=Darkorange]Μου αρέσει το Crabshaw για έναν μόνο λόγο. Εμείς απλά βρεθήκαμε και παίξαμε, δεν προσθέσαμε ήχο σε υπάρχουσα ηχογράφηση (over-dubbing). Παίξαμε εντελώς ζωντανά. Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να ηχογραφείται η μουσική και όχι να χρησιμοποιούνται κόλπα...[/COLOR][/I]» _PB Το [B]Resurrection of Pigboy Crabshaw[/B], έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην ιστορία της ποπ μουσικής της δεκαετίας του 1960, όσο και το [B]A Long Time Comin'[/B] των [I]Electric Flag[/I] μαζί με το [B]Child Is Father to the Man[/B] των [I]Blood, Sweat & Tears[/I], όλα στα τέλη '67 και αρχές '68. Το άλμπουμ άλλαξε την κατεύθυνση της μουσικής, όταν ενέπνευσε τις άλλες ροκ μπάντες να προσθέσουν πνευστά, να χρησιμοποιήσουν ρυθμ εντ μπλουζ υλικό και ενθάρρυνε την ενσωμάτωση στοιχείων τζαζ στη μουσική τους. (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia, paulbutterfield.blogspot.com, Michael G. Nastos) [CENTER][ATTACH=CONFIG]120101._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ανά(σ)ταση! [The Butterfield Blues Band]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…